ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[สุวรรณ]

[color=darkgoldenrod]ใจเคว้งคว้างอ้างว้างขึ้นกลางจิต
นั่งซึมเซาเหงาคิด คิดถึงบ้าน
แหงนมองฟ้าอีกฟากคคนานค์
ในยามนี้คนทางบ้านหลับหรือยัง

วอนสายลมอุ่นๆที่พัดผ่าน
หอบเอาความคิดถึงจากใจฉัน
ส่งไปถึงคนทางบ้านทุกชีวัน
ว่าฉันนั้นคิดถึงทุกเวลา

หวังว่าพ่อ พี่ หลาน สุขสบาย
ไม่ป่วยไข้ มีแต่สุข สุดหรรษา
แข็งแรงดีมิหม่นในอุรา
อีกสองวันลูกนี้หนาจะกลับบ้า�

[Khondoendin]

แสนคิดถึงคนไกลใจคิดถึง
วันวันหนึ่งคิดถึงซึ้งแต่เขา
ยังรอพี่คนดีที่บ้านเรา
ป่านนี้เขาหลับหรือยังฉันยังคอย

ขอคนดีที่อยู่ไกลปลอดภัยเถิด
ขออย่าเกิดเหตุร้ายใจถดถอย
แม้จะนานสักกี่ปี่นี้จะคอย
ดาวดวงน้อยฝากบอกเขาว่าเรารอ

[สุวรรณ]

ดึกดื่นคืนค่ำครวญหา
ถวิลถึงถิ่นนาเนินไศล
ค่ำคืนนี้แว่วยินเสียงหริ่งเรไร
ให้นึกถึงคนไกลที่จากมา

[Khondoendin]

เข้ามาเยือนบ้านกลอนตอนสี่ทุ่ม
มองเห็นมุมหมวดคิดถึงจึงมาหา
จึงได้รู้น้องคนดีนี้เข้ามา
รีบตามหาน้องสุวรรณนั้นทันที

ป่านฉะนี้น้องพี่ไปอยู่ไหน
เห็นไวไวจึงตามหาน้องยาพี่
เข้าบ้านโน้นออกบ้านนี้ก็หลายที
น้องคนดีไปอยู่ไหนใยไม่เจอ

[เปลวเทียนเปลี่ยนสี]

คิดถึงบ้าน...กาลผันผ่าน...นานแล้วหนอ
คิดถึงบ้าน...พาลให้ท้อ...พอใจหาย
คิดถึงบ้าน....นานเท่าไหร่...ใจวุ่นวาย
คิดถึงซึ้งความหมาย...ให้ใครได้...รับรู้มัน

คิดถึงพ่อที่รัก...เนิ่นนานนัก...ลูกรักหนี
คิดถึงซึ้งฤดี...ใช่หลีกลี้...หนีใจหวั่น
คิดถึงพ่อที่รัก...แต่คนรัก...เคียงพ่อนั้น
คึดถึง...จึงเพียงฝัน...และเก็บมันให้มั่นคง

คิดถึงบ้าน...เคยเบิกบาน..สำราญสุข
คิดถึงซึ้งใจทุกข์...สุขพลัดหลง
คิดถึงบ้าน...จากมานาน...สานใสส่ง
คิดถึง...ซึ่งยังคง...มิพลัดหลง...ให้มองหา

คิดถึงบ้าน...กาลผันผ่าน...นานแค่ไหน
คิดถึงแทบขาดใจ...แต่สิ้นไร้...ในเวลา
คิดถึง...แต่ทำได้...แค่หมายใจ...ในห่วงหา
แต่คิดถึง...ทุกเวลา...และให้รู้ว่า...ทุกลมหายใจ

[สุวรรณ]

จ๊ะเอ๋ เจอแล้วพี่แก้วขวัญ
อย่าหนีฉันไปห้องอื่นเลยหนา
อยู่ห้องนี้แหละพี่น้องเข้ามา
รอพบพี่ที่ศาลา ว่า...คิดถึง [/color]

[Khondoendin]

จ๊ะเอ๋ เจอแล้วพี่แก้วขวัญ
อย่าหนีฉันไปห้องอื่นเลยหนา
อยู่ห้องนี้แหละพี่น้องเข้ามา
รอพบพี่ที่ศาลา ว่า...คิดถึง [/color]

แปลกจริงหนอเหมือนเราเล่นซ่อนหา
คนหนึ่งมาคนหนึ่งไปใยไม่เห็น
วิ่งตามหาคนดีแม่เนื้อเย็น
แต่ไม่เห็นน้องคนดีของพี่ยา

เข้าบ้านโน้นออกบ้านนี้หลายที่แล้ว
แต่น้องแก้วยังหลบลี้คล้ายหนี้หน้า
เที่ยวมองหาน้องนุชสุดสายตา
โถน้องยาคนดีพี่มารอ

แล้วจะเจอกันไหมนี่

[Khondoendin]

แล้วจะเจอกันไหมนี่คนดีจ๋า
วิ่งตามหาคนดีนี้หลายหน
เข้าบ้านโน้นออกบ้านนี้ให้วกวน
โอ้หน้ามลอยู่ไหนกันจอมขวัญเรา

[Khondoendin]

พี่จะรอคนดีที่นี่นะ
พี่นี้จะนั่งรอเจ้าเข้าบ้านนี้
ไม่ตามหาที่บ้านอื่นนะคะดี
เพราะว่าพี่วิ่งเหนื่อยแล้วนะแก้วตา

[Khondoendin]

ร้อยอักษรเป็นคำกลอนวอนไปถึง
ใครคนหนึ่งอยู่ทางใต้ให้สุขสันต์
ขอโชคดีมีชัยในทุกวัน
คนดีนั้นปลอดภัยไร้โรคา

ขอคุณพระช่วยปกป้องคุ้มครองด้วย
คุณพระช่วยคุ้มภัยได้รักษา
ขอโชคดีมีชัยปลอดภัยมา
ขอเทวาคุ้มครองด้วยอำนวยชัย

อยู่แนวหลังรอคนดีนี้ที่บ้าน
รอวันสานความฝันอันสดใส
รอคนดีที่บ้านนาป่ากลางไพร
พร้อมส่งใจให้คนดีที่ชายแดน

[plaing_piu]

ปลายหนาวท่ามราวป่าภูสงัด
คนไกลพลัดใจสิ้นทุกถิ่นฐาน
จะฝังรากฝากสันติที่ต้องการ
คิดถึงบ้านผ่านมา..น้ำตาคลอ

[สุวรรณ]

มองท้องฟ้างามเนตรดวงตาฟ้า
เดือนดาราร่ายแสงงามสุกใส
เงียบราตรียินเพียงเสียงเพลงไพร
กระซิบให้ใจนี้คิดถึงบ้าน

[เปลวเทียนเปลี่ยนสี]

อบอุ่นใจ..ละไมรัก...ภักดิ์เสมอ
ใจพร่ำเพ้อ..ละเมอหา..คลาไกลบ้าน
อยากกลับไป...ซบอุ่นใจ...เมื่อร้าวราน
ผจญมาร....ที่แทรกผ่าน..ให้ราญใจ

คิดถึงตักอุ่นๆ...คุ้นตักแม่
คำปลอบโยน...โอนอ่อนแด...แม่ห่วงใย
ไม่อยากอยู่...ที่หดหู่...อดสูใจ
โลกกว้างใหญ่...แต่เหตุใด...ไร้พักพิง

ฉันคิดถึงบ้าน...แม้จะจากมาไม่นาน...แต่ก็สะท้านใจ
ฉันหวั่นฉันไหว...พิษพ่นล้นใจ...ในโลกไม่จริง
ฉันปวดฉันร้าว...หัวใจเหน็บหนาว...ว่างเปล่าทุกสิ่ง
เหล่าสรรพสิ่ง..ใยใจไม่นิ่ง..เย่อหยิ่งวาจา

[เพลงผ้า]

o คิดถึง..ธรณินแผ่นดินแม่
ยามท้อแท้ร้าวราน..เกินต้านไหว
เหมือนหมดสิ้นเสียงดังระฆังใจ
แรงจะก้าวต่อไปเหมือนไม่มี

o เถิด..ฟ้าสูงขอคําที่บําบวง
จงลุล่วงให้ประจักษ์ด้วยศักดิ์ศรี
แม้นรอบกาลผ่านล่วงกี่ช่วงปี
จักลืมฤๅวิถี..หน้าที่ตน

o เพียงอ่อนล้าหัวใจจากนัยแฝง
คล้ายกลั่นแกล้งตอบรับให้สับสน
ดั่งเรือน้อยลอยคว้างอยู่กลางชล
ผ่านแดด-ฝนตรากตรําเพียงลําพัง

o แต่ดูเถิด..ดูกันแต่วันนี้
ตราบชีวี..แดดิ้นไม่สิ้นหวัง
จะต่อสู้ทุกสิ่งที่ชิงชัง
ไม่รินหลั่งนํ้าตาให้น่าอาย

[Khondoendin]

สิบนิ้วตรง...วางลง...ตรงคลีบอร์ด
พร้อมทั้งหยอด...อักษร...กลอนสุขสันต์
หวังกลอนนี้...ถึงคนดี...ทุกวี่วัน
เป็นจำนรร...ว่าคิดถึง...ซึ้งตัวเธอ

หลายวันแล้ว...ที่ไม่พบ...สบเกลอเก่า
พี่จึงเฝ้า...มาทุกวัน...นั้นเสมอ
เพียงหวังว่า...มีสักวัน...คงได้เจอ
บางครั้งเผลอ....นั่งใจลอย...คอยคนดี

จะมีไหมในสักวันฉันนั้นพบ
ได้ประสพพบคนดีที่นี่หนอ
หรือจะมีแต่เพียงเราที่เฝ้ารอ
คนอื่นหนอเขาลืมเราไม่เข้ามา

[เพลงผ้า]

บทบรรเลงเพลงกล่อมยังล้อมขวัญ
แว่วรําพันแม่อยู่ไม่รู้หาย
คิดถึงตักอบอุ่นหนุนสบาย
คิดถึงปลายคุ้งนํ้าเมื่อยามเย็น

ฝากสายลมบอกแม่ลูกแย่แล้ว
แรงเริ่มแผ่วริบหรี่จากที่เห็น
เคยสดใสเสมือนดั่งเดือนเพ็ญ
ก็เปลี่ยนเป็นลางเลือนเช่นเดือนแรม

[ดวงไฟ]

ด้วยเพราะความอ่อนแอหรอกแม่จ๋า
ลูกจึงหลั่งน้ำตาอยู่ตรงนี้
แต่ถ้อยพร่ำคำสอนวอนวจี
ยังคงอยู่อย่างดีเหมือนทุกวัน

ยังจำจดบทเก่าที่เล่าขาน
เป็นเรื่องราวตำนานความสุขสันต์
ว่าจะต้องทุกข์ทนถ้วนคนกัน
ไม่มีใครไม่ได้มันไปครอบครอง

นั่นคือเจ้าความทุกข์ที่รุกล้ำ
แต่ไม่ปล่อยให้ครอบงำจนช้ำหมอง
เพียงแค่ในวิถีกี่ครรลอง
ก็ต้องเห็นต้องมองด้วยหัวใจ

ว่าไม่นานเท่าไหร่จักไกลลับ
แล้วประเดี๋ยวก็แวะกลับเข้ามาใหม่
ต่างหมุนวนคละคนจนปนไป
ทั้งสุข -ทุกข์อย่างไรก็ต้องเจอ

[สุวรรณ]

ค่ำคืนนี้ราตรีมีเพียงเรา
นั่งทอดเงาเหงาในความเงียบเหงา
มีความทุกข์สุดช้ำนั่งซึมเซา
ทุกข์มิเบาเรื่องงานผ่านคืนวัน

คิดถึงบ้านขานร้องระทมจิต
อุราคิดอยากถึงวันที่ได้พัก
รู้สึกล้าระอาใจท้อหนัก
นึกถึงบ้านที่พำนักอยากกลับไป-

ซบไออุ่นคนทางบ้านที่คิดถึง
เอ่ยรำพึงเช่นนี้จะรู้ไหม
ลูกคนนี้คืนนี้เกิดท้อใจ
อยากกลับไปซบรักในบ้านเรา

[tna]

คิดถึงบ้านคิดถึงแม่
-----------------
คิดถึงดินถิ่นบ้าน?.แดนไกล
หอมกลิ่นพฤกษาไพร.....พร่างเช้า
สายหมอกแผ่ผืนใย.....ไหวม่าน ลมโชย
ไหลล่องธาราเร้า....ไป่ไร้ ลืมเลือน

คิดถึงกระท่อมน้อย....คอยหา
กราบแม่แทบบาทา....ร่ำไห้
ดวงใจแม่รอมา.....นานเนิ่น แม่จ๋า
ตักอุ่นรอหนุนไว้....ดั่งครั้ง เยาวัย

เวลา...วารี...ชีวี...รำพัน

[สุวรรณ]

เสียงจากสายแห่งรักโทรทักถาม
ว่าเหลืออีกกี่ยามจึงกลับบ้าน
กระซิบส่งว่าคงอีกไม่นาน
ก่อนสงกรานต์ลูกจะกลับไปพักใจ

จะหอบรักจากใจไปห่มรัก
ขอแนบพักตร์พนอพ่อพิสมัย
คิดถึง...คิดถึง...มากจากใจ
คิดถึงพ่อกว่าใคร...ลูกคิดถึง