wonderloveyou
เอากลอนมาจากนิตรสารเล่มๆหนึ่งแต่จำไม่ได้เพียงแค่จดไว้เฉยๆ
ในความทรงจำที่มี...
เธอยังอยู่ข้างกันตรงนี้และกอดฉันไว้
แววตาเธอมองกันอย่างมีความหมายในใจ
คำว่ารักเเละห่วงใยยังชัดเจนเสมอมา
ในความเป็นจริง...
ฉันนั่งอยู่นิ่งนิ่ง รอเธอกลับมาหา
ฉันร้องไห้...เมื่อนึกได้ว่าเธอไม่มีวันกลับมา
ฉันอ่อนล้าและปาดน้ำตาอยู่ทุกวัน
ในวันข้างหน้า..
ฉันไม่รู้จริงเลยว่าตัวฉัน...
จะต้องจมความเศร้าไปกี่วัน
จะต้องอยู่กับความเงียบงัน อีกกี่คืน
-------------------------------------------------------
ไม่หวังย้อนเวลา...
เพราะรู้ว่าอดีตที่ผ่านมามีค่าแค่ไหน
ปล่อยให้มันเป็นความทรงจำในหัวใจ
ชัดเจนอยู่ในความวูบไหวของน้ำตา
หน้าที่ของฉันคือเดินต่อไป...
เก็บสิ่งดีๆ กับเธอไว้เป็นพลังในวันหน้า
แม้ว่าเราจะจากกันไปไม่มีวันกลับมา
สิ่งที่เป็นนิรันด์ก็ยังมีค่า สิ่งที่เรียกว่า ความทรงจำ
----------------------------------------------------------