ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[Khondoendin]

ร้อยอักษรเป็นคำกลอนวอนไปถึง
ใครคนหนึ่งอยู่ทางใต้ให้สุขสันต์
ขอโชคดีมีชัยในทุกวัน
คนดีนั้นปลอดภัยไร้โรคา

ขอคุณพระช่วยปกป้องคุ้มครองด้วย
คุณพระช่วยคุ้มภัยได้รักษา
ขอโชคดีมีชัยปลอดภัยมา
ขอเทวาคุ้มครองด้วยอำนวยชัย

อยู่แนวหลังรอคนดีนี้ที่บ้าน
รอวันสานความฝันอันสดใส
รอคนดีที่บ้านนาป่ากลางไพร
พร้อมส่งใจให้คนดีที่ชายแดน

[มานพ]

ร้อยอักษรเป็นคำกลอนวอนไปถึง
ใครคนหนึ่งอยู่ทางใต้ให้สุขสันต์
ขอโชคดีมีชัยในทุกวัน
คนดีนั้นปลอดภัยไร้โรคา

ขอคุณพระช่วยปกป้องคุ้มครองด้วย
คุณพระช่วยคุ้มภัยได้รักษา
ขอโชคดีมีชัยปลอดภัยมา
ขอเทวาคุ้มครองด้วยอำนวยชัย

อยู่แนวหลังรอคนดีนี้ที่บ้าน
รอวันสานความฝันอันสดใส
รอคนดีที่บ้านนาป่ากลางไพร
พร้อมส่งใจให้คนดีที่ชายแดน

ปีใหม่นี้พี่โชคดีได้กลับบ้าน
ขอจอมขวัญรอพี่ที่บางแสน
กลับจากใต้ตั้งใจไปหาแฟน
เจ้าจอมแก่นบ้านป่าพนาไพร

เราจะอยู่ด้วยกันห้าวันด้วย
พี่จะช่วยปลูกป่าพาสดใส
น้องงานหนักต้องพักบ้างไม่เป็นไร
วันปีใหม่ได้ชื่นใจให้เตรียมตัว
 

[Khondoendin]

ป่านฉะนี้คนดีนี้หนาวไหม
ขอส่งใจให้คนดีนี้แทนผ้า
จากหญิงหนึ่งอยู่แดนไกลส่งใจมา
ส่งแทนผ้าให้ห่มนอนตอนกลางคืน

ป่านฉะนี้คนดีคงเหนื่อยนะ
กับภาระและหน้าที่มิมีฝืน
คงแสนเหนื่อยเมื่อยล้าทุกวันคืน
นอนกอดปืนนอนหนาวร้าวรอนใจ

เพื่อหน้าที่คนดีทนหน่อยนะ
หมดภาระหน้าที่นี้สดใส
ยังรอพี่รอคนดีที่บ้านไพร
นานแค่ไหนรอคนดีพี่กลับมา

[Khondoendin]

รักจากใจ...ใครคนหนึ่ง ...ซึ่งรู้จัก
เคยทายทักอ้อนบทกลอนแสนอ่อนหวาน
ความห่วงใยมีให้ผ่านกลอนกานต์
กลอนหวานหวานมีให้ได้ทุกวัน

แต่บัดนี้เขาเงียบไปให้ใจหาย
เหมือนคล้ายคล้ายขาดอะไรจิตไหวหวั่น
ให้คิดถึงคนดีนี้ทุกวัน
รอสานฝันในวันใหม่ได้พบคุณ

[piangfan]

ลมพัดพามาใกล้ใจหวนคิด
ฝันโชยชิดเคียงกายใจดวงอ่อน
ฝากพัดพารักไปใจเว้าวอน
ยามตัดรอนตอนเช้าสายไม่หวนมา

[มานพ]

ลมพัดพามาใกล้ใจหวนคิด
ฝันโชยชิดเคียงกายใจดวงอ่อน
ฝากพัดพารักไปใจเว้าวอน
ยามตัดรอนตอนเช้าสายไม่หวนมา

ลมพัดพาใจน้องมาที่นี่
มาพบพี่รอคนดีที่ห่วงหา
คิดถึงจังพี่นี้จึงเข้ามา
หาแก้วตาคนดีที่อยู่ไกล
 

[Khondoendin]

แสนอบอุ่น...บ้านกลอนไทย...ไมตรีมาก
หลายคนฝาก...บทกลอน...อักษรศรี
ต่างทักทาย...มอบให้...ซึ่งไมตรี
ดุจน้องพี่...เพื่อนพ้อง...พี่น้องกัน

แม้ต่างวุฒิ...ต่างวัย...ไกลกันนัก
ไม่รู้จัก...ไม่เห็นหน้า...มาร่วมฝัน
ต่างพูดคุย...หยอกล้อ...หัวร่อกัน
แสนสุขสันต์....มากไมตรี....ที่บ้านกลอน

[มานพ]

พี่คนไกลฝากใจไว้บ้านนี้
บ้านแสนดีบ้านที่พี่แสนอบอุ่น
มาทักทายมอบไมตรีให้แม่คุณ
จงการุณรับไว้เข้าใจกัน

แม้อยู่ห่างต่างเรือนเหมือนอยู่ใกล้
ด้วยหัวใจพันผูกแสนสุขสันต์
มีความสุขมากมายมาหลายวัน
เพราะพี่นั้นมาอยู่นี่ที่บ้านเธอ
 

[สุวรรณ]

ร้อยอักษรเป็นคำกลอนวอนไปถึง
ใครคนหนึ่งอยู่ทางใต้ให้สุขสันต์
ขอโชคดีมีชัยในทุกวัน
คนดีนั้นปลอดภัยไร้โรคา

ขอคุณพระช่วยปกป้องคุ้มครองด้วย
คุณพระช่วยคุ้มภัยได้รักษา
ขอโชคดีมีชัยปลอดภัยมา
ขอเทวาคุ้มครองด้วยอำนวยชัย

อยู่แนวหลังรอคนดีนี้ที่บ้าน
รอวันสานความฝันอันสดใส
รอคนดีที่บ้านนาป่ากลางไพร
พร้อมส่งใจให้คนดีที่ชายแดน

พบอักษรคำกลอนสุนทรหวาน
จากดวงมานใครคนหนึ่งซึ้งนักหนา
ข้อความบอกให้คนทางใต้สุขอุรา
ไร้โรคาโรคร้ายจงจากลา

ขอขอบคุณในน้ำใจยิ่ง
ที่ยอดหญิงมิ่งขวัญนั้นห่วงหา
แม้น้องนี้มิใช่คนของแก้วตา
แต่สวมรอยล่ะหนา เพราะอยู่ใต้เช่นกัน

[สุภาพบุรุษทรชน]

..ในความเหงาเฝ้ารอหนอคนใต้
..มีดอกไม้มากมายความหมายส่ง
..มอบให้เธอคนดีที่ซื่อตรง
..กับความรักที่มั่นคง..ไม่หลงลืม

..ทะเลที่บ้านน้องต้องเศร้าโศก
..น้ำตาพี่เปียกโชกโลกสะอื้น
..ใคร่เล่าจักโอบกอดปลอบขวัญยืน
..ยามเจ้าตื่นร่ำให้..ใครนำพา

 ................................

[สุวรรณ]

คนทางใต้ภวงค์หลงคำพลอด
คำออดอ้อนในคำที่กลั่นถ้อย
สลักร้อยจำนรรจ์สลักรอย
ดั่งละห้อยเศร้าสร้อยที่พร่ำมา

บอกทะเลบ้านน้องต้องโศกเศร้า
โถน่าเศร้า บ้านน้องไร้ทะเลหนา
อยู่ทางใต้ ใต้สุดสยามนา
เมืองยะลาน่านไงไม่มีทะเล

[สุภาพบุรุษทรชน]

..โถคนดี..ทะเลนี้..มีมาก...
..ทะเลจาก..ฟากฟ้า..อารมณ์หนาว
.."ทะเลใจ"..เขาว่า..คาราบาว
..ทะเลดาว..ฝากน้อง..ไปคล้องใจ

..แต่ทะเล..บ้านพี่นี้..ทะเลหมอก
..ไม่อยากบอก..สุดขอบ..เจ้าชอบไหม
..ถึงยามหนาว..ก็หนาวลึก..ตรึกทรวงใน
..หนาวจับใจ..ไร้ใครแนบ..ให้แอบอิง.

 ......................................

[เปลวเทียนเปลี่ยนสี]

จากใจ..ใครคนหนึ่ง...คะนึงหา
ใจอ่อนล้า...ส่งสารมา...ว่าคิดถึง
จากดวงใจ..ใครคนนี้...ที่ตราตรึง
ส่งใจหา...มาให้ซึ้ง..ซึ่งฤดี

จากใจ...ใครบางคน...หนทางไกล
ส่งสารใจ...ในห่วงหา...มาวันนี้
หมายดวงจิต...คิดอาวรณ์...ก่อนราตรี
จากดวงใจ...ในวจี...หลับฝันดี..คนดีของใจ

[Khondoendin]

พี่คนไกลฝากใจไว้บ้านนี้
บ้านแสนดีบ้านที่พี่แสนอบอุ่น
มาทักทายมอบไมตรีให้แม่คุณ
จงการุณรับไว้เข้าใจกัน

แม้อยู่ห่างต่างเรือนเหมือนอยู่ใกล้
ด้วยหัวใจพันผูกแสนสุขสันต์
มีความสุขมากมายมาหลายวัน
เพราะพี่นั้นมาอยู่นี่ที่บ้านเธอ
 

พี่รักน้อง...น้องก็รู้...อยู่แก่จิต
ไม่กล้าคิดจะเคียงคู่อยู่สนอง
เพราะพี่มีคนเคียงคู่อยู่หมายปอง
ขอเราสองเป็นแค่เพื่อนเตือนจิตใจ

วอนพี่จงเห็นใจในตัวน้อง
พี่อย่าปองเกินเพื่อนกันนั้นได้ไหม
เพราะว่าพี่มีคนดีที่รู้ใจ
จงห่วงใยเขาคนดีที่บ้านคุณ

เป็นมิตรกลอนอ้อนไปมาว่าคิดถึง
อดซาบซึ้งอดหวั่นไหวใจว้าวุ้น
อย่าหวานมากเลยคนดีโปรดการุณ
ขอขอบคุณมิตรไมตรีที่ให้กัน

เราเป็นน้องเป็นพี่นั้นดีแล้ว
อย่าเจื้อยแจ้วเหมือนขุนทองฝากความฝัน
รักคนโน้นรักคนนี้ฝากสัมพันธ์
ขอพี่นั้นโปรดอภัยอย่าได้เคือง

[Kotchanan]

จากใจ..ใครอีกคน

อาจไม่หวานปานน้ำผึ้งจะซึ้งไหม
กลั่นจากใจในนิมิต..ขอสิทธิ์ฝัน
ร้อยบทกลอนวอนไปใจรำพัน
ยังตื้นตัน..มั่นคง..ไม่หลงเลือน

จากวันนั้น ถึงวันนี้ที่ได้พบ
สายตาสบ สยบใจ..หาใครเหมือน
รักกำซาบอาบเร้นเป็นแรมเดือน
เคยกร้าวเตือน..เสมือนใจ..ไยไม่ฟัง

จากหัวใจใครอีกคนที่ล้นเอ่อ
หลงรักเธอเพ้อหานัยย์ตาหวัง
จากหัวใจใครคนหนึ่งซึ่งจริงจัง
เธอนั้นเป็นดั่งพลัง..ยังรอคอย

                                                                                                                                   

[ดิษฐา]

เธอวางความฝันไว้ตรงไหน
และฉันจำเป็นต้องตามไปด้วยหรือเปล่า
แค่เพียงปลายตาหรือไกลถึงกับต้องคว้าดาว
และจะปวดร้าวหรือเปล่า ถ้าฉันไม่ตามไป

ส่วนความฝันของฉัน ฉันวางไว้ในความธรรมดา
ใกล้เพียงปลายตา...เอื้อมมือถึงได้
เป็นคนสามัญไม่ต้องปีนถึงพระจันทร์  ฝันไกล
เป็นเพียงผู้หญิงจริงใจที่อยู่มาได้เพราะ...รักเธอ

[ไพลิน]

ฉันไม่ใช่คนเข้มแข็ง
บางครั้งอาจไม่มีแรงที่จะรับมือกับปัญหาไหนๆ
ปล่อยน้ำตาให้ไหลไป
ถ้าเจอเรื่องราวกระทบใจเข้าอย่างจัง
อาจจะดูเป็นคนงี่เง่า
ที่คอยเฝ้าแต่พยายามจะเรียกร้องอะไรอยู่ทุกครั้ง
ไม่อยากให้ความสัมพันธ์มันต้องพัง
ในขณะที่ฉันยังไม่ทันจะตั้งตัว
เพราะกลัวว่าหัวใจจะทนไม่ได้
ร้อนรนและหวั่นไหวภายในหัวใจมืดสลัว
แสงสว่างอยู่ที่ไหนจะผ่านพ้นไปอย่างไรก็ยังกลัว
ถ้าสุดท้ายเหลือเพียงตัวฉันยืนอยู่ลำพังบนทางเดิน
เธอพอเข้าใจใช่ไหม
เพราะเหตุใดฉันจึงไม่อยากให้เราห่างเหิน
ฉันกลัวว่าฉันจะต้องเผชิญ
กับการเดินอย่างลำพังบนหนทางที่แสนไกล

[ดิษฐา]

จากใจ..ใครคนหนึ่ง
ฝากไปถึง คนอีกทางอีกฝั่งฟ้า
อยู่ตรงนี้ ไม่เห็นเธอเพราะ..ไกลตา
อยากมีบันไดไต่ ข้ามฟ้าไปหาเธอ

ไปคอยห่มผ้ายามเธอหลับ
คอยปัดเป่าให้เธอสบายยามฝันเฟ้อ
ฝากสายลมหอบนำพาความคิดถึงจากใจไปสู้เธอ
ลอยไปปะทะกับหัวใจ..ของเธอ..ให้ฉันที

[bourana]

คนอย่างฉันก็แค่ผู้หญิงธรรมดา
ไม่รู้เหมือนกันว่า..จะมีค่ากับใครสักแค่ไหน
ถ้าฉันตัดสินใจที่จะมอบความรักให้กับใคร
จะมีค่าพอไหม..ให้เขาต้องการ

ไม่ได้แสนดีที่สุดในโลก
เคยมีเรื่องเศร้าโศกในอดีตที่เคยผ่าน
หน้าตาไม่ได้หวาน
ทุกอย่างก็เหมือนผู้หญิงบ้าน-บ้านทั่วไป

ไม่ได้หวังมากมายอะไรหนักหนา
ไม่เคยเรียกร้องให้ใครเห็นคุณค่า..ขนาดไหน
ต้องการแค่ใครสักคนที่จริงใจ
โดยที่เขาก็ไม่จำเป็นต้องดีมากมาย..เอาแค่พอรับได้ก็พอ