ปฐมบท
๐จะกล่าวถึงซึ่งสรวงห้วงเวหา เทพธิดาศุภลักษณาศรี
พระภูษาอาภรณ์เทพนารี จรัสดังรัศมีสุริยา
ช่างโสภางามพิศชวนจิตหลง ในอนงค์องค์นี้เป็นหนักหนา
พระเทวีพิศมองรัตนา ในหัตถามองล้วนชวนใฝ่ใจ
เรือนเกศาดำขลับประดับปิ่น สีขมิ้นเรืองรองทองไสว
วลัยกาญจน์สังวาลมาศสีอำไพ ธำมรงค์ทรงผูกไว้ในเรียวกร
อยู่ท่ามกลางพิมานกาญจนา สรวงสุดานารีศรีสมร
ตระกองกำดวงแก้วแล้วบังอร ก็ยิ้มย้อนสู่แก้วแพร้วอำพัน
แสนสมใจในอารมณ์ได้ชมแก้ว พอชมแล้วดังคลายทุกข์เป็นสุขสันต์
ยังยิ้มอยู่ในอารมณ์สมใจครัน วชิราก็ผ่าพลันกลางพิมาน
(แล้วมาต่อนะคะ)
