ครูพี่ป่านรักน้องน้องอยู่เสมอ
ได้พบเจอกับน้องเดือนเมษา
ซัมเมอร์แคมป์ที่ใต้ร่มทุกคนมา (ใต้ร่ม คือ คริสจักรใต้ร่มพระคุณกรุงเทพเจ้าค่ะ ^^)
หาวิชาความรู้ไปใส่ตัว
เราเล่นกันเรียนกันอย่างสนุก
มีความสุขฟังคำตอบอย่างมั่วมั่ว
สั่นแปลว่าพระอาทิตย์เอาให้ชัวร์ ( เด็กๆ พูดว่า "สั่น" แปลว่าพระอาทิตย์น่ะเจ้าค่ะ)
ส่วนพ่อครัวเขาเรียกเชฟจำใส่ใจ
แล้วตอนนั้นไปทะเลยังจำได้
ฉันไปค่ายน้ำทะเลก็ไม่ใส
แต่ที่นั่นมีคนรวยน้ำใจ
น้ำไม่ใสแต่อบอุ่นกรุ่นอารมณ์ (ไปเข้าค่ายที่ทะเลน่ะเจ้าค่ะ ไปพักที่คริสตจักรที่นั่น)
เล่นน้ำอยู่ไม่รู้เด็กมาจากไหน
เด็กอะไรยกขบวนมาเป็นแก๊งค์
เสื้อสีฟ้ากระโดดน้ำอย่างแข็งแรง
ว่ายน้ำแกร่งไปไกลกลางทะเล
เราอยากรู้เขาเป็นใครจึงไปถาม
ก็ได้ความเป็นเด็กดอยคอยไฉเฉ
พูดไม่ชัดดำผุดว่ายในทะเล
ชื่อน้องเมย์ วไล และ ราตรี
ยังมีอีกมากมายจำไม่หมด
มิเคี้ยวคดทุกสิ่งพูดมานี้
เป็นความจริงจากใจที่ยินดี
เล่าพาทีให้ทุกคนได้รับฟัง
....
ไปค่ายกับที่คริสตจักรน่ะเจ้าค่ะ ^^ ค่ายอนุชน... ไปพักที่คริตจักรเหมือนกัน แต่จำชื่อไม่ได้
ที่นั่นมีลุงยาม .. ที่น่ารัก ... แล้วก็มีพี่สาวคนนึง ... ที่เหงามากๆ ได้มีโอกาสคุย แล้วหนูก็รู้สึกรักพวกเขามาก
แล้วพอไปเล่นน้ำทะเล จู่ๆก็มีเด็กเสื้อสีฟ้าวิ่กรูกันลงมา ... หนูเลยไปเล่นกับพวกน้องๆ ... มีเด็ก..อืมม .. เยอะเท่าไหนไม่รู้ ..จะร้อยล่ะมั้งเจ้าคะ
มาพักที่คริสตจักรเหมือนกัน (เขาเป็นเด็กดอยเจ้าค่ะ เขามาพบคริสเตียนที่เป็นผู้อุปถัมภ์เขา) เล่นกันไป เล่นกันมา แม้มันจะเป็นช่วงเวลาเพียงสั้นๆ
แต่หนูรัก แล้วก็มีความสุขมาก..ที่ได้อยู่ใกล้พวกเขา ... พวกเขาสดใส แก้มแดง ... >///< มีน้ำใจ แล้วพวกเขาก็บอกว่า รักหนูเช่นกัน
ด้วยน้ำพระทัยของพระเจ้า ... หนูหวังว่าจะได้พบพวกเขาอีก
โอ้ววว ... ขอโทษเจ้าค่ะ ที่บ่นยาวเกินไป
