ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[nineten]

ราตรีนี้ ดาวประดับ ระยับฟ้า
องค์เทวา ท่านไหน ได้สร้างสรรค์
แขวนเรียงร้อย เฉกเช่น เป็นจำนรรจ์
ของรางวัล คนเหงา ที่เฝ้ามอง

พิลาสเนตร ดั่งเวทย์มนต์ ดลใจหลง
จิตได้ปลง ความเหงา แลเศร้าหมอง
ทิพยพิมาน อื่นใด ไม่ขอปอง
ขอลิ้วล่อง ท่องใจ ในรัตติกาล

[เพลงผ้า]

๐ กลบท..เบญจวรรณห้าสี ๐
...................................

๐ วิเวกไหวเวียนวน........อยู่บนทาง-
ยะเยียบย่างยื้อยุด........ประทุษผอง
แห่งห้วงห่มหักหาญ........ใครผ่านมอง
เมื่อหม่นหมองมีไหม........ผู้ใกล้ชิด

๐ นัยหนึ่งนี้แน่นหนัก........เกินจักค้น
โดยดั้นด้นโดดเดี่ยว........ทุกเทียวจิต
ฝ่าฟากฟ้าฝันใฝ่.............ด้วยใจมิตร
ฤๅรู้ฤทธิ์รอยร้าง.............ยามห่างไกล

๐ เอย..อกเอ๋ยออดอ้อน....ก็รอนลา
หอมห่วงหาเหือดแห้ง.......อยู่แห่งไหน ?
ล้าแล้วร่างรับรู้................เถิดผู้ใด
อวลอุ่นไอโอบอ้อม...........ช่วยล้อมที

๐ ไยหยอกเย้าเยี่ยงเย้ย....แล้วเลยผ่าน
เคยขับขานข้างเคียง........ก็เลี่ยงหนี
เปลี่ยนไปเป็นปล่อยปละ...สิ้นวจี
ไม่หมายมีเหมือนแม้น.......เคยแสนรัก

๐ สู้สั่งสมสีสัน.................เมื่อวันสุข
ทัดทานทุกข์ถดถอย..........ที่คอยปัก
จวบจนใจจดจ่อ...............แต่รอทัก
ก็กลับกักกีดกัน.................ไม่หันมอง

[สุวรรณ]

ทินกรร่ายร้อนสุริยนต์
ท่ามเวิ้งนภดลสู่ไพรสัณฑ์
ให้พลังแสงส่องแด่ชีวัน
สรรพสิ่งตื่นพลันรับอรุณ

เวิ้งพงไพรไกลกรุงจรุงแต้ม
สิป่าแซมหลากสีมีมาหนุน
โน่นสีแดงชมพูเรื่อเอื้อการุณ
เหลืองเขียวคุ้นนู่นครามมาแต่งเติม

ผุดผกากลีบหอมพยอมแก้ว
ไผ่เป็นแนวแถวคุ้งน้ำช่วยเสริม
ธรรมชาติพิลาสล้ำงามเจือเจิม
สายลมพัดพาเคลิ้ม  ชื่นในทรวง

[จะไม่เด็ด]

เวิ้งสันทรายรายล้อมห้อมสมุทร
เยื้องย่างสุดสันดอนสะท้อนสี
สไบนางช่างตระการปานเกล็ดมณี
สะบัดคลี่ลู่ไล้กับสายลม

หยุดชมแสงแห่งรวีที่สาดส่อง
ท่ามครรลองร่องนทีนี้งามสม
เอนกายกวักสายน้ำฉ่ำอารมณ์
ผ้าผืนพรมก็พลันปลิวลิ่วพระพาย

ดูผ้าแพรแลหลุดสุดคนึงหา
พระพายพาเจ้าไกลใจสลาย
รักเคยชื่นคืนเคียงระเบียงกาย
บัดนี้กลายหายลา...กับวายุจร....

..แบบว่า..ไปไม่เป็นครับ...หุหุ

 

[tna]

มัจฉาง้อ...รอทวน
------------------------------
เมื่อหม่นหมอง นองใน หัวใจฝัน
มธุรส รำพัน กระหวั่นหาย
ยังเฝ้าครอง มองอยู่ มิรู้คลาย
ยังเวียนว่าย สายรัก สลักทอ

ดั่งวารี รอหา มัจฉาผ่าน
ว่ายผสาน สานส่าย สายน้ำสอ
เวียนรอแล้ว รอเล่า เฝ้าพะนอ
มัจฉาง้อ รอหวน ทวนดวงใจ
 
ไม่มีหมาย คลายฝัน กระหวั่นจิต
นฤมิต พักตรา  อุราไหว
มัจฉาหวน ทวนจิต สนิทใจ
เร้าเริงไล้ ปลายฟ้า สายวารี

เวลา...วารี...ชีวี...รำพัน

[เพลงผ้า]

๐ ล่องมา..แต่แดนใด ๐
...........................

๐ แว่วเสียงซอเสียดสาย..จากท้ายสวน
แต่รอบล้วน..ไต้ดับ..ก็หลับใหล
คงแต่ดาวหยอกจันทร์..ร่วมปันใจ
กระนั้นใคร ?..บรรเลงเล่นเพลงซอ

๐ ละม้ายว่า..คุ้นเคยอาจเอ่ยอ้าง
ท่วงทํานองทุกอย่าง..ไม่ต่างหนอ
มโนภาพโอบอ้อม..ขึ้นล้อมรอ
เหมือนเติมต่อเรื่องราวอันยาวนาน

๐ แล้วลางเลือน..จากไปจนไร้เสียง
ฤๅนั่นเพียงล่องมา..ด้วยปาฏิหาริย์-
แห่งต่างภพ..จนล่วงผิดช่วงกาล
เช่นนั้นคง..ร้าวรานอีกนานนัก

๐ อัศจรรย์ใจแท้..เยี่ยงแพ้พ่าย
กระวนกระวาย..บําบวงอย่างหน่วงหนัก
เฝ้าคิดถึงเพลงซอ..ดุจรอรัก
ศรที่ปักตรึงอยู่..ด้วยผู้ใด ?

๐ หากเพียงผ่านเพื่อยํ้าให้รําลึก
ผองรู้สึกแท้จริง..คือยิ่งใหญ่
สดับนั้นจบสิ้น..ทุกกลิ่นไอ
ที่คงไว้..แต่เงียบยะเยียบเย็น

๐ ปลดสํานึกทั้งหลาย..สู่ปลายคุ้ง
ก่อนวันรุ่ง..ฟ้าใหม่คงได้เห็น-
อัศจรรย์จักตื่นในคืนเพ็ญ
บอกว่าเป็นผู้ใด..ได้รู้กัน