ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[เพลงผ้า]

 

 

 

พลิ้วไหว..ผุดผ่อง..ล่องลม
-------------------------------------------


 

ว่าพริ้วพัดสะบัดผ้าผุดผ่อง
ระลิ่วล่ององอาจนาฎศิลป์
บรรเลงร่ายย้ายโยกจนโศกสิ้น
ดั่งเจตจินต์แพรผืนระรื่นลม

มโหรีปี่พาทย์ระนาดฆ้อง
เร่งทํานองตีเกาะช่างเหมาะสม
สะบัดชัยไล่หลังดังระงม
เถิด..เชิญชมลีลาบูชายันต์

แพรระลิ่วริ้วลายขยายเขต
สุดวิเศษเยื้องย่างอย่างสร้างสรร
ตามจังหวะครรลองที่ผ่องพรรณ
สิ่งสําคัญยืนหยัดด้วยศรัทธา

[กวีพเนจร]

พริ้วละล่องผ่องใสในต่างถิ่น
บนแดนดินต่างชาติต่างภาษา
ยืนหยัดด้วยใจรักและศรัทธา
ด้วยแพรผ้าสไบไสวงาม

สวยเหลือเกินแพรผ้าที่พริ้วไหว
ด้วยหัวใจของไทยใช่ใครหยาม
เฝ้ารักษาประเพณีมาตุคาม
เจ้างดงามแม้ต่างถิ่นดินแดนไกล

[เพลงผ้า]

 

ต้องมนต์...การเวก

 

ชะม้ายเมียงเคียงมองด้วยสองเนตร
เยาวเรศสบนัยน์ก็ใฝ่ฝัน
ปรางระเรื่อเมื่อเห็นเป็นอัศจรรย์
ให้รู้สึกกระหวั่นมิเว้นวาย

เพียงราตรีที่ผ่านมาพานพบ
ไยสยบวันวานจนผ่านหาย
เข้ากุมกักปักศรได้ผ่อนคลาย
ระเริงร่ายบรรเลงด้วยเพลงครวญ

กังวานแล้วแก้วเสียงการเวก
คือมนต์เสกรื่นรมย์ที่สมส่วน
สําเนียงพิณคนธรรพ์ว่ารัญจวน
ไม่เย้ายวนเทียบค่าปักษาเลย

ทุกร้อยรสบทความงดงามนัก
เอกลักษณ์ลํ้าเลิศอย่างเปิดเผย
เอื้ออาทรอ่อนละมุนเหมือนคุ้นเคย
เพียงเอื้อนเอ่ยรําพึงก็ตรึงใจ

หอมจรุงฟุ้งฟ้าเพลาเหิน
จักกรีดกรายลงเดินดูสดใส
ยิ่งเพ่งพิศจิตพลั้งทุกครั้งไป
จึงรวดเร็วสายใยความผูกพัน

ฤๅเบื้องบนดลให้ต้องใกล้ชิด
บุญฤทธิ์สําแดงแห่งสวรรค์
ท่านบัญชามาพบประสบกัน
ร่วมรําพันเพลงพลิ้วด้วยนิ้วพรหม

เมื่อพ่าย-แพ้แน่ชัดเกินทัดทาน
มธุรสขับขานไม่ขื่นขม
แล้วเหตุใดไหนเลยมิเชยชม
การเวกลอยลมมาร่วมเรียง.

   

[กวีพิจิก]

การเวกเสกสรรปั้นแต่งเสียง
แว่วสำเนียงเพียงผ่านก็หวานหู
โสตเสนาะเพราะพริ้งยิ่งพธู
ร่ำร้องกู่อยู่ไหนใคร่ติดตาม

[เพลงผ้า]

 

หวาน...ไหว
.......................

 

หวานอันใดไหนเลยจักเปรยเปรียบ
มาทันเทียบหวานรักสิเน่หา
สารพัดคัดสรรพรรณนา
มธุรสวาจามารําพัน

วิลาสคํานุ่มนวลรัญจวนจิต
เนรมิตหาให้ดั่งใจฝัน
จักเก็บดาวพราวฟ้ามากํานัล
แล้วเอื้อมจันทร์สีทองให้น้องชม

ประคองเกี่ยวเรียวนิ้วอย่างนวลนุ่ม
ให้มือกุมเกาะมือช่วยสื่อสม
ปาริชาติหอมหวนไม่ชวนดม
ขอชิดชมเพียงแก้วกุสุมาลย์...

 

  ขมอันใดไหนเล่าจักเท่าถึง
เสมือนหนึ่งพิพากษาว่าประหาร
เมื่อรักสิ้นบินไกลไม่ต้องการ
ทั้งโพยมานมืดมิดเข้าปิดจันทร์

เคยส่งเสียงเพรียกหาก็ลาลับ
ไม่ขานขับทั้งโลกคือโศกศัลย์
ประกายดาวเจิดจ้าต้องจาบัลย์
สุริยันหันเหสิ้นเดชา

เรียวนิ้วงามแสนสวยก็ป่วยการ
สุมาลีแล้งหวานฤๅปรารถนา
ต่อให้ชูช่อคอยภุมรา
จักต้องไร้คุณค่าเพียงดายเดียว

..เพลงผ้า...

[กวีพิจิก]

หวาน

หวานอันใดในหล้าธานีนี้
ฤๅ จักมีเทียบเท่าเราพรอดพร่ำ
วาจาซึ้งตรึงใจในถ้อยคำ
หวานเลิศล้ำจำจดเป็นบทกลอน

ทุกถ้อยคำรำจวญนุ่มนวลจิต
แนบสนิทชิดใจมิถ่ายถอน
หวานรสรักภักด์มั่นนิรันดร
หวานกำจรกำจายในโลกา

อันอ้อยตาลหวานลิ้นแล้วสิ้นหาย
หลอมละลายหายลิ่วจากชิวหา
แต่รสหวานผ่านถ้อยร้อยวาจา
ดั่งมนตรารั้งตรึงถึงชีวิน

ขม

ขมอันใดไหนเล่าเท่าขมช้ำ
ขมถ้อยคำพร่ำหวานผ่านลมลิ้น
มธุรสสดใสยามได้ยิน
กลับแฝงกลิ่นความช้ำด้วยคำลวง

จากเคยพร่ำย้ำนักว่ารักมาก
เพียงลมปากฝากไว้ให้ห่วงหวง
สิ่งที่แน่แท้จริงยิ่งเด่นดวง
คือคำลวงพ่วงช้ำให้กล้ำกลืน

นี่คือสิ่งจริงไซร้ของไตรภพ
เมื่อหวานจบพบช้ำจำใจฝืน
ขมแทนที่รี่ไวดั่งไฟฟืน
เผาความชื่นรื่นรมย์จ่อมจมใจ

[^VAlenTINE^]

พลิ้วไหว...ดั่งสายลมรัก
พัดพาใจรักหวั่นไหว
แว่วหวานเสียงลมพลิ้วไกล
ลอยไปดั่งใจชื่นบาน

ผุดผ่อง..ดั่งหนองน้ำใส
รินไหลอาบแสงฟ้าผ่าน
ผ่องแผ้วคลาดแคล้วผองพาล
วันวานเปี่ยมล้นสมใจ

ล่องลม...ไปยังฟากฟ้า
ฝากพาหัวใจส่งให้
แนบความหวานฉ่ำชื่นใจ
ลบเลือนรอยใจขมจาง

พริ้วไหว... ดั่งสายลมล่อง
ผุดผ่อง... ดั่งน้ำพราวพร่าง
ล่องลม... ชมฟ้านภาพลาง
เมื่อขมเลือนลาง ลิ้มหวาน แย้มยล

[เพลงผ้า]

พลิ้วไหว...ดั่งสายลมรัก
พัดพาใจรักหวั่นไหว
แว่วหวานเสียงลมพลิ้วไกล
ลอยไปดั่งใจชื่นบาน

ผุดผ่อง..ดั่งหนองน้ำใส
รินไหลอาบแสงฟ้าผ่าน
ผ่องแผ้วคลาดแคล้วผองพาล
วันวานเปี่ยมล้นสมใจ

ล่องลม...ไปยังฟากฟ้า
ฝากพาหัวใจส่งให้
แนบความหวานฉ่ำชื่นใจ
ลบเลือนรอยใจขมจาง

พริ้วไหว... ดั่งสายลมล่อง
ผุดผ่อง... ดั่งน้ำพราวพร่าง
ล่องลม... ชมฟ้านภาพลาง
เมื่อขมเลือนลาง ลิ้มหวาน แย้มยล

+1จ้า งดงาม

[^VAlenTINE^]

ขอบคุณค๊า

 

[กวีพเนจร]

พริ้วละลอกพัดไหวในสายเมฆ
สวรรค์เสกสรรสร้างทางแห่งฝัน
ลอยละล่องท่องเวหานภาบรรณ
บินผกผันดั่งนางฟ้านภาไกล

ผุดผ่องนักจักเห็นเป็นอย่างนั้น
นางสวรรค์จำแลงมาจากไหน
ช่างสวยเด่นงามล้ำกว่าใครๆ
ผุดผ่องไซร้โสภีเจ้างามตา

ล่องพระพายคล้ายพัดพริ้วปลิวไสว
งามจับใจสวยมิ่งยิ่งฝันหา
ทั้งพริ้วไหว ผุดผ่อง มองนานมา
ลองเวหา งามล้ำกว่าเทวี

[เพลงผ้า]

กลบท..กบเต้นต่อยหอย
'''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''

พลิ้วสะบัดพัดสวยบนเวหนหาว
เคียงหมู่ดาวคราวมีเดือนมิเลือนหาย
ริ้วผ้าแพรแลผ่องพรรณประชันลาย
ระบําส่ายร่ายบทศิลป์แผ่นดินทอง

ความผุดผ่องของผืนผ้าภูษาไทย
หวานละไมไหวละมุนไม่ขุ่นหมอง
ประกาศศักดิ์ปักกายสู้อย่างรู้ตรอง
ระลิ่วล่องร้องร่ายรําด้วยคําครู

คีตาพัสตร์คัดแต่งผ้าสง่างาม
ในนิยามนามนั้นยินจนชินหู
คือคนไทยไขขานเถิดเขาเชิดชู
ยังยิ้มสู้อยู่เยี่ยงศักดิ์ด้วยภักดี

[tna]

พลิ้วไหว ผุดผ่อง ล่องลม
งามสม สไบ ใจฝัน
เรียงร้อย พลอยใย ไหมพัน
เสกสรร ควั่นลาย พรายตา

อ่อนช้อย ร้อยริ้ว ปลิวพัด
สะบัด มัดใจ ไขว่หา
ซับอยู่ คู่ชิด นิทรา
ในสาย เวลา วารี

ลอยล่อง ผ่องพร่าง พรางพราย
เริงร่าย ในสาย วิถี
พลิ้วไหว ไหมผ่อง ชีวี
ฤดี ไขว่ย้ำ คร่ำครวญ

คืนค่ำ รำพัน ฝันใฝ่
ดวงใจ ไขว่หา พาหวน
ความรัก หักหาย กลายทวน
กลับผวน ชวนฝัน วันวาน

เวลา...วารี...ชีวี...รำพัน

[มานพ]

แพรระลิ่วริ้วลายขยายเขต
สุดวิเศษเยื้องย่างอย่างสร้างสรร
ตามจังหวะครรลองที่ผ่องพรรณ
สิ่งสําคัญยืนหยัดด้วยศรัทธา

มานั่งชมน้องเพลงบรรเลงร่าย
ด้วยชุดไทยสวมใส่ใหญ่หรูหรา
มัวมองเมินบังเอิญมาสบตา
ดูสง่าพลิ้วไหวไปตามลม
 

[เพลงผ้า]

เพลงผ้าพลิ้วผืนผ่าน............มาขานตอบ
ใคร่ขอขอบคุณเคียง............เป็นเสียงหวาน
มีมิ่งมิตรมากมาย................มาร่ายกานท์
สร้างสืบสานส่งเสริม............เติมต่อกลอน

อันอุ่นไออบอวน.................สํานวนถ้อย
อย่างหยาดย้อยยามยล..........บนอักษร
ร่วมร้อยเรียงเริงร่าย............กําจายจร
อีกออดอ้อนเอ่ยเอื้อน...........อย่าเลือนลา

[มานพ]

เพลงผ้าพริ้วผืนผ่าน............มาขานตอบ
ใคร่ขอขอบคุณเคียง............เป็นเสียงหวาน
มีมิ่งมิตรมากมาย................มาร่ายกานท์
สร้างสืบสานส่งเสริม............เติมต่อกลอน

อันอุ่นไออบอวน.................สํานวนถ้อย
อย่างหยาดย้อยยามยล..........บนอักษร
ร่วมร้อยเรียงเริงร่าย............กําจายจร
อีกออดอ้อนเอ่ยเอื้อน...........อย่าเลือนลา

เพราะคนหวานกลอนจึงหวานประสานกัน
กลอนจำนรรจ์หวานมากหวานหนักหนา
นี่นะหรือนักกลอนนามเพลงผ้า
ดูแก้วตาสวยเก่งประทับทรวง

อยากต่อกลอนกับคนเก่งไม่ค่อยกล้า
เพราะสมยาว่ากวีแห่งเมืองหลวง
ได้แค่นี้จะว่าพี่ไหมพุ่มพวง
น้ำตาล่วงกว่าจะได้สักบทกลอน
 

[เพลงผ้า]

เพราะคนหวานกลอนจึงหวานประสานกัน
กลอนจำนรรจ์หวานมากหวานหนักหนา
นี่นะหรือนักกลอนนามเพลงผ้า
ดูแก้วตาสวยเก่งประทับทรวง

อยากต่อกลอนกับคนเก่งไม่ค่อยกล้า
เพราะสมยาว่ากวีแห่งเมืองหลวง
ได้แค่นี้จะว่าพี่ไหมพุ่มพวง
น้ำตาล่วงกว่าจะได้สักบทกลอน
 

[/quote]

อันเพลงผ้าหาใช่จะเก่งกาจ
ความสามารถไม่จัดประภัสสร
แค่งู-ปลาเพื่อบันเทิงในเชิงกลอน
อย่าหลบลี้จากจรรีบย้อนมา

แต่นามนี้พี่มานพก็ครบเครื่อง
ทั้งปราชญ์เปรื่องโคลง-ฉันท์ให้หรรษา
ทุกถ้อยคําลํ้ากวีวัจนา
ควรจักเป็นเพลงผ้าที่ต้องกลัว

[มานพ]

อ้างจากเพลงผ้า     
ทุกถ้อยคําลํ้ากวีวัจนา
ควรจักเป็นเพลงผ้าที่ต้องกลัว
     

จะมากลัวทำไมกับน้องใหม่
แถมมีวัยที่ชราตาสลัว
คิดไม่ทันวัยรุ่นยังมากลัว
บางครั้งมั่วเขียนไปให้จบตอน

[เพลงผ้า]

อ้างจากพี่manop

จะมากลัวทำไมกับน้องใหม่
แถมมีวัยที่ชราตาสลัว
คิดไม่ทันวัยรุ่นยังมากลัว
บางครั้งมั่วเขียนไปให้จบตอน
"""""""""""""""""""""""""""""""""""""""""

วัยชราตาสลัวน่ากลัวยิ่ง
ประสบการณ์ทุกสิ่งที่เกิดก่อน
สร้างสะสมวิชาอย่างถาวร
เพียงแนวกลอนอ่านดูจักรู้จริง
""""""""
..เพลงผ้า..

[มานพ]

อ้างจากพี่manop

วัยชราตาสลัวน่ากลัวยิ่ง
ประสบการณ์ทุกสิ่งที่เกิดก่อน
สร้างสะสมวิชาอย่างถาวร
เพียงแนวกลอนอ่านดูจักรู้จริง
""""""""
..เพลงผ้า..

หากกลัวพี่แล้วพี่ทำอย่างไร
ถึงจะได้ให้น้องอยู่นิ่งนิ่ง
เห็นพี่มาเดี๋ยวเจ้าก็จะวิ่ง
จะเหมือนทิ้งพี่ไปนะน้องเพลง
 

[tna]

อันตัวตน คนอยู่ คู่ก่อเกิด
แดนกำเนิด ถิ่นไทย  อันไพศาล
งามเลิศหรู ชูดิน ถิ่นพิมาน
งามตระการ แดนดิน ถิ่นเมืองทอง

แพรผ้าไทย ไพศาล ขานไขชื่อ
เรื่องละบือ ชื่อไกล ใครทั้งผอง
ข้ามขอบฟ้า หาถิ่น ชิ้นแพรทอง
เกริกเกรียติก้อง  ต้องตา หาใดปาน

เพลงผ้างาม ยามไหว ไหมเรืองรอง
ลวดลายพร้อง ข้องเกี่ยว เลี้ยวผสาน
แวววาววับ  จับจิต สนิทนาน
ใคร่ขับขาน หวานชม สมฤดี

ศิลปะ สืบสาน วัฒนธรรม
ค่าเลิศล้ำ ย้ำอยู่ คู่ศักดิ์ศรี
เกียริติยศ ชื่อเสียง ไทยทวี
สดุดี เพลงผ้า ค่าแห่งไทย

เวลา...วารี...ชีวี...รำพัน