ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[กวีพเนจร]

เธอได้ยินบ้างไหม...เสียงหัวใจ
ที่กำลังร้องไห้...อยู่อย่างนั้น
เสียงน้ำตาที่ไหลริน...อยู่ทุกวัน
เพราะว่าคิดถึงกัน...ทุกเวลา

นี่คือเสียง...จากห้วงลึก
ความรู้สึกคิดถึง...คนึงหา
เสียงร้องไห้แห่งใจ...ตลอดมา
รู้ไหมว่ามันเหว่หว้า...เพียงไร

น้ำตาทุกหยด...ที่ไหลริน
ร่วงลงดินเท่าไหร่...รู้บ้างไหม
แล้วเสียงล่ะเธอได้ยิน...ชัดเท่าใด
เสียงหัวใจที่บอบช้ำ...ทุกนาที

แค่อยากให้เธอนั้น...ได้รับรู้
ความรู้สึกที่มีอยู่...ในใจนี้
ความเหว่หว้าคลืบคลานมา...ไม่ปราณี
ฉันตอนนี้ที่มีคือความเหงา...และเดียวดาย

[No AlonE]

น้ำตาที่ไหล..รู้ไหม
ออกมาจากไหน..ไม่รู้
แต่มันกำลัง..หดหู่
เพราะคิดถึงเธอ...คนเดียว

ตอนนี้มันกำลัง...ร้องไห้
เสียใจมากมาย..ทุกเรื่อง
เพราะความทรงจำ..ย้ำเตือน
ว่ามีแต่เธอได้...คนเดียว

ความรู้สึกจาก..ห้วงลึก
วันนี้ยังเหมือนเดิม...เสมอ
แต่ว่าเธอทำให้..ฉันเก้อ
แต่ในใจยังรอเธอ...คนเดียว


------------------------------------------------

[กวีพเนจร]

นี่คือเสียงรำพัน...ของน้ำตา
เพียงหวังว่าเธอนั้น...ได้ยินไหม
เสียงคร่ำครวญรัญจวน...จากหัวใจ
อยากให้เธอรู้ว่ามันเศร้าเพียงไร...ทุกนาที

นี่คือเสียงร้องไห้...และคร่ำครวญ
ของหัวใจที่จวน...แตกแล้วนี่
เสียงรำพันเรียกหา...เจ้าคนดี
ด้วยวจีกับลมหายใจ...ที่แผ่วเบา

นี่คือเสียงร้องไห้...พร้อมน้ำตา
ที่เอ่อล้นออกมา...พร้อมความเหงา
เธอจะได้ยินเสียงนั้นไหม...ในคำว่า"เรา"
ว่าตอนนี้มันเศร้า...มากเพียงไร

ได้ยินไหมเสียงหัวใจ...ที่ตรงนั้น
เสียงรำพันความเศร้า...มากเพียงไหน
เสียงน้ำตาที่หลั่งริน...จากหัวใจ
แล้วเธอล่ะคิดถึงกันบ้างไหม...บอกฉันที

[กวีพเนจร]

ได้ยินไหมเสียงรำพัน...ของน้ำตา
กับความรู้สึกที่เหว่หว้า...เหลือเกินที่
เสียงหัวใจที่เปลี่ยวเหงา...ทุกนาที
อยากจะมีใครสักคน...มาปลอบใจ

นี่คือเสียงคร่ำครวญ...รัญจวนจิต
เพียงความรู้สึกอันน้อยนิด...ได้ยินไหม
เสียงหัวใจรัญจวน...มากเพียงใด
เพียงเธอให้หัวใจ...คงได้ยิน

นี่คือเสียงของหัวใจ...ที่เหว่หว้า
มองหนทางข้างหน้า...ที่โผผิน
มีน้ำตาที่ไหลนอง...ร่วงลงดิน
คงหมดสิ้นแล้วแรง...ที่ก้าวเดิน

[kradan]

ฟังสิ...เสียงจากใจที่ร่ำร้อง
มันดังก้องรอให้คนมารับรู้
ฟังสิ...เสียงน้ำตาแสนหดหู่
ปวดร้าวอยู่ตั้งแต่เธอลาจากไป

ฟังสิ...เสียงขอร้องนี้
โปรดฟังทีอย่าเพิ่งห่างฉันไปไหน
ฟังสิ...เสียงสะอื้นของฤทัย
มันเรียกให้เธอหวนกลับมาหากัน

ได้ยินไหม...เสียงของคนที่สัตย์ซื่อ
ยังคงดื้อยื้อเธอไว้ไม่เปลี่ยนผัน
ได้ยินไหม...เสียงของคนที่ดึงดัน
ย้ำคืนวันก่อนที่เราจะเลิกรา

ได้ยินไหม...เสียงโหยหวนจากคนช้ำ
ความทรงจำที่รวดร้าวคอยโถมถา
ได้ยินไหม...เสียงเรียกเธอให้กลับมา
เช็ดน้ำตาเยียวยาใจให้เหมือนเดิม

[กวีพเนจร]

นี่คือเสียงของ...หยดน้ำตา
ที่มาพร้อมความเหว่หว้า...มากเพียงไหน
เพียงร้องไห้ของใจอาจจะดัง...ไปไม่ไกล
แต่ยังมีน้ำตาที่รินไหล...อยู่ทุกครา

นี่คือเสียงของหัวใจ...ดวงร้าวๆ
เจ็บระนาวหัวใจ...ที่โหยหา
เคยมีรักแต่รักหาย...จากสายตา
เหลือเพียงว่าความเหงา...เฝ้ารุมใจ

นี่คือเสียงหัวใจ...ที่ร่ำร้อง
มันดังก้องด้วยความช้ำ...มากเพียงไหน
ที่ตรงนี้มีความช้ำ...ทรมานใจ
อย่าทิ้งฉันไว้ใน...บ่อน้ำตา

[^VAlenTINE^]

เสียงหยดน้ำตา
ไหลรินลงมาท่วมท้น
ใจเอ่ยใจคน
ใยทนตอกย้ำ ซ้ำเติมใจ

เสียงใจร่ำร้อง
ทนดูงเธอตรองหมองไหม้
โธ่ใจหนอใจ
ใยเธอไม่เหลียวแลกัน

นิ่งเสียเถอะนะ คนดี
ยิ่งเห็นอย่างนี้ ยิ่งไหวหวั่น
ให้ฉันอยู่เคียงปลอบคืนวัน
โปรดอย่าปิดกั้นหัวใจ

ขอหยาดน้ำตา
อย่าพลางพล่าเกินมองเห็นได้
ขอเสียงที่รบกวนใจ
อย่าดังกว่าความตั้งใจที่มี

สู้เถอะนะ เอาชนะใจตัวเอง
อย่าปล่อยใจเคว้งให้ล้ากว่านี้
เช็ดน้ำตาของเธอซะ นะคนดี
หากเธอต้องการไมตรี ฉันจะอยู่ตรงนี้เป็นเพื่อนเธอ ...

[เพลงผ้า]

เธอคงไม่ได้ยินหรอก....
เสียงของความชํ้าชอก....กําลังรินใหล
มันค่อยๆอ่อล้น....มาจากก้นบึ้งของหัวใจ
ถึงจะพยายามอย่างไร....ไม่เคยหยุดมันได้สักที

จึงต้องปล่อยเลย...ตามเลย
ให้มันคุ้นเคย....จะได้ไม่ต้องหลบหนี
แล้วมาจับมือ....เป็นมิตรไมตรี
เป็นเพื่อนที่ดี....กับเจ้านํ้าตา

[ยอด~]

ผมว้าเหว่  เร่มา  ตาม หารัก
มาทายทัก  บ้านกลอน  ใจอ่อนล้า
ขอได้พึ่ง พิงพัก..อักษรา
วางเรียงถ้อย  ร้อยวาจา..ว่าเหงาใจ

เธอคนดีหนีไปไกลเกินพบ
รักติดสบ พบแล้วพราก จากไปไหน
พี่ตามหา น้องนุช...สุดแดนไกล
ได้ยินไหม...เสียงน้ำตา...ว่าใครคอย

[เพลงผ้า]

ใจใครก็ใจคน......
แล้วแต่เหตุผล....ที่จะยึดถือ
จะมิตรชั่วคราว-ศัตรูถาวร....ก็ด้วยนํ้ามือ
เพราะท้ายที่สุดคือ....ต้องมีนํ้าตา..

[มั่น แซลี้]

ได้ยินไหมเสียงหัวใจที่ร้องโหยหา
รอบตัวในเวลานี้ฉันมิได้ยินเสียงใด
ในห้วงความรู้สึกมันเงียบงันสิ้นไร้
แต่ฉันกลับได้ยินเสียงของน้ำตาที่มาจากความเจ็บปวดหัวใจ

[nkteamracing]

อาจไม่ได้พบหน้า
และสบตาให้รู้ว่าคิดถึง
อาจไม่ได้เอ่ยคำหวานซึ้ง
เหมือนประหนึ่งที่ผ่านมา
แต่เชื่อเถอะนะคนดี
ฉันคนนี้ยังห่วงหา
เธอยังเป็นคนเดียวในสายตา
จะวันนี้หรือวันหน้าก็คือเธอ

[เพลงผ้า]

ถ้อยวาจากลอกกลิ้งไม่นิ่งเฉย
ดั่งเปิดเผยตัวตนคนแบบไหน
กิริยาบกพร่องทุกห้องใจ
คงต้องสอนกันอีกไกลเลยที่เดียว

สอนจนกว่านํ้าตาจักแห้งเหือด
สอนให้เข้าสายเลือดที่ข้นเหนียว
สอนให้รู้อย่าม้วนเหมือนคลื่นเกลียว
แล้วความเหว่หว้าเปล่าเปลี่ยวจักหายไป

[เพลงผ้า]

หาได้รอบรู้ถ้อยคําแล้วจําอวด
หาได้หมองหม่นดั่งเม็ดกรวดที่ไหน
ที่เขียนกลอนย้อนคํารําพันไป
เพียงต้องการแจ้งใจขยายความ

ว่ามาตรฐานตัวตนของคนเรา
ควรที่จักผ่อนเบาใช่เหยียดหยาม
เพื่อเรียงร้อยถ้อยพจน์ให้งดงาม
เป็นไปตามเคารพที่พบกัน

[เพลงผ้า]

หาได้คิดเข่นฆ่าให้อาสัญ
หากมีจิตมุ่งมั่นปรารถนา
ร่วมบรรเลงเพลงกลอนอักษรา
เถิด..วาจาจักตรองให้ถ่องแท้

เรื่องถือยศถืออย่างที่อ้างไป
ชาวชุมชนกลอนไทยไม่มีแน่
หากมีให้อุ้มชู้คอยดูแล
ยามที่ใครอ่อนแอจักชี้นํา

เมื่อมาดีมีรักให้พักพิง
คอยท้วงติงวจีที่ถลํา
อยู่กันฉันท์พี่น้องร่วมคล้องคํา
รจนาชื่นฉํ่ากานท์กวี..

[กวีพเนจร]

บทสรุปสุดท้าย...คือน้ำมิตร
ไมตรีจิตดีๆ...ยังมีให้
คือเพื่อนกลอนอ่อนช้อย...ถ้อยคำไป
อย่าปล่อยให้วาจา...พาไม่ดี

นี่คือกลอนนั่นก็กลอน...ตอนเวียนรู้
อ่านนิ่งดูแสนหวาน...เหลือเกินนี่
กลอนไพเราะเสนาะ...ซ่านวจี
อ่านกี่ทีก็สุดซึ้ง...ตรึงอุรา

ถ้อยวาจาฝากทำนอง...กลอนเสนาะ
อ่านกี่ครั้งยังไพเราะ...ยิ่งนักหนา
คงไม่ใช่สำเนียง...เสียงน้ำตา
ที่กำลังเหว่หว้า...ซ่านทรวงใน

[เพลงผ้า]

เจ็บอันใดไหนเอ่ยเฉลยคํา
ช่วยชี้นําแน่นหนักด้วยหลักฐาน
หากด้วยซื่อตาใสไม่ต้องการ
จักขอผ่านเมินเฉยแล้วเลยไป

คํากล่าวมาว่าเหตุใช่เจตนา
หมายความว่ารับต่อข้อขานไข
หากเมื่อรู้อยู่เต็มอกอย่าตกใจ
เพียงหนึ่งถ้อย"ขออภัย"ไม่ยลยิน

เพราะมิใช่จักไร้ซึ้งเหตุผล
เมื่อหนึ่งคนพลาดพลังทั้งผกผิน
จักพร้อมให้"อภัย"ไร้ราคิน
แต่มิใช่มองลงดินไม่เอ่ยคํา

หยุดเถิดหนาหนทางเหมือนสร้างภาพ
มีนํ้าตาไหลอาบช่างน่าขํา
ความอ่อนแอมักแพ้การกระทํา
จักอโหสิกรรมก็แล้วกัน

[กวีพเนจร]

ได้ยินไหมเสียงน้ำตาที่ร่วงหล่น...ในวันนี้
ไร้ดนตรีบรรเลง...เพลงเหว่หว้า
คงจะมีเพียงเสียง...ของน้ำตา
เพียงอยากให้เธอรู้ว่า...ฉันเดียวดาย

เสียงน้ำตาที่ไหล...อาจไร้ค่า
เพียงน้ำตาคนจรๆ...ที่ใจหาย
มีเพียงความคิดถึง...ที่กลับกลาย
หรือว่าคล้ายเสียงหัวใจ...ที่แหลกพัง

เสียงของหยดน้ำตาที่ไหล...ในวันนี้
คงจะมีเพียงฉัน...ที่หมดหวัง
เสียงน้ำตาที่ไหลเอ่อ...ล้นประดัง
เหมือนเขื่อนพังแต่เธอนั้น...ไม่ได้ยิน

<a href="http://media.imeem.com/m/j3vDozHe43/aus=false/" target="_blank">http://media.imeem.com/m/j3vDozHe43/aus=false/</a>

">น้ำตา - Sweet Mullet</a>

[^VAlenTINE^]

เสียงของน้ำตา
ได้ยินไหมว่า ดังมาจากไหน
เสียงของความเหว่ว้า วุ่นใจ
มันดังมาจากทิศใด ช่างเยือกเย็น

คล้ายเสียงสะอื้น
น้ำตารื้นชื้น เมื่อเขาลวงเล่น
หัวใจจึงช้ำ ลำเค็ญ
เฉกเช่น น้ำตาตกใน

ได้ยินเพียงเสียง น้ำตา
ที่เอ่อนองหน้า รินไหล
หยดลง สะท้านดวงใจ
สนั่นไหว แทบวางวายไปต่อตา

กระนั้น ไม่รู้ทิศทาง
ว่าเสียงหม่นหมางดั่งว่า
สะอื้นช้ำ ล่องลอย แว่วมา
คือเสียงโหยหา จากทิศอาลัย.

[กวีพเนจร]

ได้ยินไหม...เสียงของน้ำตาที่ร่วงหล่น
ใจของคนที่เจ็บช้ำมากเพียงไหน
มาวันนี้ก็ยังช้ำระกำใจ
ช้ำเท่าไหร่น้ำตาไหลมากทุกที

ได้ยินไหม...เสียงหัวใจที่แตกร้าว
ความเหน็บหนาวทิ่มแทงทุกถิ่นที่
แม้แต่ซอกส่วนลึกของฤดี
เสียงช้ำนี้ก็ยังส่งว่าคร่ำครวญ