ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[lungtan]

 หนาวลมโชย โบยโบก โย้กไม้ไหว
หนาวจับขั้ว หัวใจ ให้หนาวสั้น
แม้ผ้าห่ม คลุมร่าง ไม่บรรเทา
แม้จะเอา ไฟผิง ไม่อิ่มอุ่น

   น้ำในคลอง หนองบึง ถึงดูใส
แต่คงไม่ เห็นก้น มีโคลนขุ่น
ถึงอย่างไร ปลาอาศัย อย่างรู้คุณ
ที่น้ำยัง การุณ ให้ฝูงปลา

   ดอกอ้อไหว ใหลลู่ อย่างรู้หลัก
แม้ขืนหัก ลมพัด ให้ตายเปล่า
แม้ไม้ใหญ่ ในไพร ให้เสียท่า
ถึงอยู่ป่า โค่นล้ม ลมพัดตึง

   หนาวลมนั้น ยังมี ที่ให้อุ่น
ยังมีมุ้ง กันลม ห่มผ้าหาย
หนาวที่แก้ ได้ยาก ไร้ที่คลาย
แทบวายวาง หนาวใจ ให้สุดทน

 

[lungtan]

แสงอรุณ ยามเช้า ช่างอบอุ่น
หอมละมุน เอื้องป่า ชื่นนาสา
เสียงวิหก นกร้อง ก้องพนา
เพลินอุรา ยามนี้ ช่างงดงาม

แสงแดดต้อง ละออง ไอเมฆหมอก
มองโดยรอบ กลิ่นไอ ไพรพฤกษา
ผีเสื้อน้อย บินว่อน คลออกันมา
น่าอิจฉา สกุณา พาคู่เคียง

ยินไก่ป่า ขันแจ้ว แว่วสดใส
จากพงไพร กังวาน หนาวน้ำเสียง
กวาดสายตา มองหา เจ้าสำเนียง
แอบเดินเลี่ยง เมี่ยงมอง เจ้ากวางดง

นั้นกระทิง กินกระถินริมทุ่ง
เจ้านกยูง แพนหาง เคียงห่านหงส์
เจ้ากระรอก บอกฉัน ขอร่วมวง
เจ้ากระจง ตกใจ ให้วิ่งจร

นั้นเจ้าป่า ร่างใหญ่ ให้นึกขาม
เสียงคำราม มาจาก ซอกสิงขร
เจ้าลิงน้อย โหนห้อย พากันมอง
ฝูงเก้งจ้อง พร้อมวิ่ง อย่างกริ่งใจ

ฉันนั่งมอง อุรา พาสุขจิต
ทุกชีวิต พึ่งพา ป่าดงใหญ่
ธรรมชาติ งามตา พาสุขใจ
ในเมืองใหญ่ แก่งแย่ง ทิ่มแทงกัน

 


 

[กอบรัก]

เมื่อลมหนาวเยือนมาฟ้าสดใส
เสียงไม้ไกวต้องลมมาข่มเหง
หมู่ผีเสื้อเต้นระบำนกฮัมเพลง
ช่างครื้นเครงเบิกบานสำราญใจ

มวลพฤกษาชูช่อลออสี
ชงโคคลี่กลีบอยู่ดูไสว
หางนกยูงเหลืองแดงส่ายแกว่งไกว
สลัดใบทักจำปีที่ริมคู

"หนาวไหมจ๊ะจำปีจ๋าหน้าหนาวแล้ว"
จำปีแก้วหลุบกิ่งเฉยนิ่งอยู่
มัวคิดตอบคำถามต้นก้ามปู
กุหลาบหนู...ชูช่อ..ล้อตะวัน

[lungtan]

ต้องถามใจ  ต้วเอง  เกรงยิ่งนัก
ยากจจะตัด  คำตอบ  ที่ชอบอยู่
มีหลายคำ  เรียงลำดับ  ที่พรั้งพรู
ทั้งที่รู้  ดูคำตอบ  บอกยากจริง


    มองดูดาว  ดารา  ที่ฝากฟ้า
เกลื่อนนภา  ยามค่ำ   สดใสยิ่ง
แต่ละดวง  ดูเด่น  งามเพริดพริ้ง
ยากเสียจริง  คำตอบ  ชอบดวงใด


   เฉกเช่นใจ  ในครา  เวลานี้
ที่ต้องมี  ตำบอก  ชอบดวงใหน
ยากจะเลือก  คำตอบ  บอกกับใจ
ดาวดวงใหน  ที่พร้อม น้อมให้ตน

   ใจเอ๋ยใจ  ใยเจ้า  วุ่นวายหนอ
เหตุการณ์ก่อ  เกินแก้  แท้สับสน
ใช้ความคิด  ลิขิต  จิตวกวน
สักกี่หน  จนแท้  แพ้ใจตน

 

[เพลงผ้า]

หนาวนํ้าค้างพร่างพรมสะทกเทิ้น

ยะเยี่ยบเกินข่มใจมิไหวหวาม

ละอองชื้นฟื้นกายพระพายตาม

สยบความร้อนสิ้นทินกร


รัตติกาลยิ้มเยาะหัวเราะหยัน

แสงเจิดจ้าตะวันถูกถอดถอน

อภิสิทธิ์ชิดฟ้าข้าริดรอน

เมื่อเหมันต์คืนย้อนฤดูกาล

[มั่น แซลี้]

หนาวดาวดาราพาใจหมอง
จำต้องเดินตามครรลองด้วยเดียวดาย
ขาดไออุ่นคลายหนาวเคียงข้างกาย
หมื่นพันกลับกลายใจสลายเพียงคนเดียว

เดินทางมองดาวยังเคียงจันทร์
แม้แต่เดินในฝันยังขาดคนแลเหลียว
ไร้ทางเดินมิสัมผัสไออุ่นแม้เพียงเสี้ยว
เดินทางอย่างเปล่าเปลี่ยวแค่หายใจยังยากจะหยัดยืน