ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[กวีพิจิก]

ผ่านมานานนานวันวันเก่าก่อน
ได้หวนย้อนย้อนคืนคืนมาสู่
หิ่งห้อยหวนหวนหาหาลำพู
ที่เคยคู่คู่เคียงเคียงข้างกัน

ยังรักมั่นมั่นในในความรัก
ใจพี่จักจักไม่ไม่แปรผัน
ยังคงรักรักอยู่อยู่นิรันดร์
ยังเฝ้าฝันฝันถึงถึงลำพู

[เพลงผ้า]

กิ่งลําภูลู่ลมไปชมแสง
โอบแมลงหิ่งห้อยร่วมร้อยฝัน
อยู่ในท่วงทํานองคล้องรําพัน
กาลเวลาผ่านผันมาอีกครา

ว่าหิ่งห้อยลอยอยู่เป็นคู่ชิด
แนบสนิทสุขสมปรารถนา
อย่าลอยจากพรากไปจนไกลตา
ปล่อยลําภูเหว่ว้าเพียงเดียวดาย

[กวีพิจิก]

บินเย้าหยอกหยอกเย้าเคล้ากิ่งก้าน
ดอกเบ่งบานบานเบ่งเพ่งพิศหมาย
เจ้าน้องนวลนวลน้องจงหมองคลาย
ไม่เดียวดายดายเดียวเปลี่ยวอีกครา

จะเปล่งแสงแรงกล้าท้าตะวัน
แม้แสงจันทร์พลันส่องมิหมองหนา
ให้เจ้าชมแสงงามอร่ามตา
ทุกทิวาราตรีไม่หนีไกล

[เพลงผ้า]

จะแผ่ใบกําบังยังสายฝน
ที่ร่วงหล่นโปรยปรายเพื่อคลายหนาว
ให้แสงทองตระกองกอดยืนยาว
สร้างเรื่องราวหิ่งห้อยคอยลําภู

ผันตํานานกาลก่อนให้ย้อนคืน
เริงระรื่นบรรเจิดอย่างเลิศหรู
ให้ป่าดงพงไพรเป็นชมพู
สองเราอยู่เคียงข้างไม่ห่างกัน

[กวีพิจิก]

ต่อแต่นี้จะมีเราเคล้าคลอคู่
เจ้าลำพูดูหิ่งห้อยร้อยเรียงแสง
ส่องประกายจากใจไม่สิ้นแรง
เพื่อแสดงความรักภักด์นิรันดร์

หากยามใดใจนั้นพลันมืดหม่น
อย่าพึ่งจนหนทางร้างสุขสันต์
จะทอแสงแรงกล้ามาเร็วพลัน
ให้เจ้านั้นพบทางสว่างตา

[กวีพเนจร]

ใต้ลำภูหิ่งห้อยน้อยคอยส่องแสง
ระยับแรงสองแสงเคียงข้างฝัน
แสงหิ่งห้อยแม้น้อยกว่าแสงจันทร์
แต่คู่กันนิจนิรันดร์ไม่จากไกล

คู่หิ่งห้อยคอยเคียงข้างหนทางรัก
ผูกสมัครรักใคร่ไม่ไปไหน
ใต้ลำภูสองใจไม่ห่างไกล
ส่องแสงให้ใจมีรักภักดิ์นิรันดร์

[เพลงผ้า]

ระยิบระยับวับวาวพราวฟ้า
ประกายแสงต้องตาเฉิดฉาย
ประหนึ่งว่าท้าทายดาราราย
อยู่บนปลายลําภูเป็นคู่ใจ

จะพริ้วกายร่ายรําระบําโยก
อยู่ในโลกของเราเข้าใจไหม
โคมหิ่งห้อยลอยล่องผ่องอําไพ
เป็นดั่งไฟส่องทางนางลําภู

[กวีพิจิก]

เจ้าลำพูลู่ลิ่วพริ้วสะบัด
ตามแรงพัดพระพรายส่ายกิ่งไหว
ร่ายระบำเริงรื่นสดชื่นใจ
โบกก้านใบได้เห็นเป็นรื่นรมย์

หิ่งห้อยน้อยลอยโคมประโลมลูบ
ประทับจูบจุมพิตจิตสุขสม
หอมตรงปรางค์นางลำพูที่ลู่ลม
พร้อมชื่นชมความงามยามพริ้วกาย

[เพลงผ้า]

ยอดลําภูลู่ลมชมหิ่งห้อย
แต่มิปล่อยให้ลูบจูบตรงไหน
จักสองปรางหว่างคิ้วหรือผิวใด
หากเข้าใกล้แนบติดประชิดตัว

จักพริ้วใบไหวหลบให้สุดสอย
จนหิ่งห้อยคลืนเหียนได้เวียนหัว
ไร้เรี่ยวแรงแสงหรี่สีเริ่มมัว
แล้วปล่อยตัวร่วงหล่นบนธารา
 

[กวีพเนจร]

ใบลำภูลู่ลมให้พริ้วไหว
ช่างบาดใจหิ่งห้อยน้อยจิงหนอ
อยากเกาะใบไหวสั่นตั้งตาคลอ
แต่ต้องท้อลำภูดูไปมา

หิ่งห้อยน้อยคอยจับใบกิ่งก้าน
หวังคืบคลานขึ้นพักสักครั้งหนา
แต่ใบไม้ใยเจ้าไหวไปมา
หรือรอท่าหิ่งห้อยลอยลงดิน

[กวีพิจิก]

เง้อ...ไม่ทันน้องที มะเปนไร อิอิ

แม้เจ้าหลบกิ่งใบไม่ให้จูบ
ไม่ได้ลูบโลมไล้ดั่งใจฝัน
หิ่งห้อยน้อยจะคอยจนถึงวัน
พระพรายนั้นหลบลี้ไม่มีมา

เมื่อเจ้านิ่งกิ่งใบไม่ไหวอ่อน
จะรีบอ้อนวอนเว้าเข้าไปหา
ใช้แสงน้อยร้อยรักปักอุรา
จูบสองตาลำพูชูชื่นใจ

 

[กวีพิจิก]

ลำพูตระหง่านต้น                    อำไพ
แต้มแต่งแสงจากไฟ               หิ่งห้อย
อรุณรุ่งคลาไคล                      ลาจาก
คืนย่ำตะวันคล้อย                    กลับเย้าอีกครา

   สุรีย์ลับขอบฟ้า        คราใด
   หมู่หิ่งห้อยเล่นไฟ       หยอกเย้า
           ส่งแสงส่องร่ำไป         สวยสุด   นักแล
            บินคู่ลำพูเคล้า           เร่งเร้าก่อนสาง

+1 ให้ครับคุณ seem เพราะมากครับ

[เพลงผ้า]

ตะวันดับลับฟ้าจันทราแย้ม
สาดสีแซมดวงดาวราวเวหา
เขียวเรืองรองวาววับระยับตา
ลอยอยู่เหนือธาราดงลําภู

โคมหิ่งห้อยร้อยหมื่นระรื่นนัก
เฝ้าฟูมฟักเคลียคลอขอเคียงคู่
เข้าแนบชิดโอบกอดยอดพธู
นางลําภูหลบเลี่ยงด้วยเอียงอาย

[กวีพเนจร]

โอ้...ลำภูดูเจ้าช่างงามยิ่ง
ครบทุกสิ่งเจ้างามตามเสมอ
หิ่งห้อยน้อยคอยอาศัยอยู่กับเธอ
แม้มิเจอคราใดใจระทม

ขออาศัยไออุ่นมาชิบแนบ
คอยเอียงแอบใต้ใบไร้ขื่นขม
หากวันใดไร้เจ้าทุกข์ตรอมตรม
ขอเชยชมเจ้าลำภูมิรู้ลืม

[กวีพิจิก]

จะบอกว่า ใช้คำผิดไป ที่ถูกต้องเป็น ลำพู น่ะคับ ไม่ใช่ ลำภู
ผมผิดเองคับขอโทษทุกคนด้วยคับ ที่พาทุกคนผิดอ่ะ
แต่ขอขอบคุณ คุณseem นะคับ ที่เตือน ขอบคุณอีกครั้งคับ
และขอโทษน้องเพลง กับน้องทีด้วยที่พี่พาผิด อิอิ

 

[กวีพิจิก]

พอสิ้นแสงสุริยาลับลาแล้ว
ดวงดาวแก้วแพรวพราวสกาวเด่น
ค่ำมืดลงคงคาพนาเย็น
หิ่งห้อยน้อยลอยเล่นเห็นแต่ไกล

เฝ้าวนเวียนเพียรส่องแสงล่องป่า
บินมาหาความรักอันสดใส
คือลำพูคู่รักปักดวงใจ
ดั่งตำนานกล่าวไว้ให้จดจำ

   

(เหมือนยังไม่จบแฮะ หุหุ)

 

[สุภาพบุรุษทรชน]

..แสงหิ่งห้อยร่ำลือคือความรัก
..แทนหัวใจแน่นหนักดั่งผาหิน
..ในความคิดอิสระพร้อมผละบิน
..จะเยือนถิ่นลำพูหาคู่เคียง

..แสงหิ่งห้อยคล้อยลับดับความโศก
..จรรโลงโลกมืดมิดสนิทแสง
..โอ้ดวงจันทร์ฝันไกลไยอ่อนแรง
..แสงดาวแห่งศรัทธา หาที่ใด

 ......................................

[เพลงผ้า]

อดีตชาติคลาดแคล้วแล้วลาลับ
ช่างอาภัพรักโรยที่โหยหา
ของหนึ่งหญิงหนึ่งชายมั่นหมายมา
ท้ายที่สุดอําลาสิ้นลมปราณ

ด้วยแน่วแน่มอบใจไว้คู่กัน
อัศจรรย์แรงจิตพิษฐาน
จักชาตินี้ชาติไหนใคร่พบพาน
ตลอดกาลคู่กันนิรันดร์

หนึ่งดวงจิตกําเนิดเป็นพฤกษา
ริมธาราจดจ่อเพื่อรอฝัน
อีกหนึ่งดวงควงไฟไล่หากัน
บังเกิดพลันลําพูคู่หิ่งห้อย..

[มั่น แซลี้]

ลำภู เนี้ยเป็นน้อง บางลำภู แน่ๆเลย ใช่ไหมพี่รักษ์
หรือว่าชอบไปหากิ๊กแถวบางลำภู เลยติดมาสะ

[กวีพเนจร]

คือสองสิ่งเกิดมาพาแตกต่าง
บนเส้นทางถูกลิขิตชีวิตฝัน
หนึ่งคือแสงดวงน้อยคอยไล่กัน
อีกหนึ่งนั้นคือพฤกษาน่าภิรมย์

หิ่งห้อยน้อยคอยส่งแสงแรงระยิบ
สีกระพริบพริ้มพราวน่าชื่นชม
อีกคือต้องลำพูดูขื่นขม
ช้ำตรอมตรมเกิดมาพาพึ่งพิง

หิ่งห้อยน้อยคอยอาศัยใบลำพู
เกาะใบอยู่อาศัยหลับเพริดพริ้ง
ต้นลำพูก็ดูให้แอบอิง
ป้องกันสิ่งทำร้ายหิ่งห้อยแห่งหัวใจ