กลบทของผมอันนี้แก้ได้ไหมเอ่ย ( กลอน ๘ )
๏ กลบทสลับลงขึ้น
เรา นั้น มิ หาญ คลาน แต่ วี
เกิด มา ใช่ มนุษย์ ยัง ยัง ชี
มา ขึ้น แขก ดั่ง ตอน ไง สิ้น
ทั้ง บัติ หรือ กัน ครรภ์ เลือด ปราญ
ที อุ จีน รัก แต่ ไทย หมด
เป็น คน จาก ชาติ ชาติ ยัง จน
ไทย ทุก ที่ รัก รัก ยืน รัก
แท้ เรา ไหน ใจ ควร ยง จง
แก้ให้ได้นะจ๊ะ
อืม...ขาดไปวรรคนึงนะ
เราเกิดมาทั้งทีเป็นไทยแท้
มิใช่แขกหรือจีนจากที่ไหน
อาจเป็นคนต่างแดนมาแสนไกลแต่ยังไงเลือดไทยยังยืนยง
เราทุกคนอุบัติขึ้นมานั้น
ใจรักชาติรักกันดั่งมนุษย์หาญ
ควรรักชาติแต่ครรภ์ตอนยังคลาน
จงรักจนหมดปราณสิ้นชีวี
