ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[ขวด]

 ๏ สุริยาส่องฟ้า                    ใสแสน
ความมืดจากลาแลนด์             แหล่งหล้า
วันใหม่ในอ้อมแขน                อาทิตย์ สว่างนา
วันเก่าเป็นใหม่ฟ้า-                 มืดหล้าดังเดิม
  มืดสว่างเติมความสุข           ชีวี จริงเฮย
ถ้าขาดสองอย่างนี้                  สุขไร้
อันทิวาราตรี                          มีค่า มากนา
จงรักษ์สองอย่างไว้                 อยู่ขู้ฟ้าดิน ๚ะ๛

[เพรางาย]

ทิวาสัตว์แกร่งกล้า  หากิน
สัตว์เล็กรอจวบดิน  ผ่อนร้อน
ราตรีคลี่ปีกบิน   โลมโลก
จึงย่องหาคำป้อน  อิ่มท้องปราศภัย

ในมืดมีสว่างซ้อน  สำแดง
ดียิ่งอาจแปลกแปลง   อื่นผู้
ขอเพียงอย่ายึดแรง   เป็นหลัก
ยอมรับหากแผกรู้  จึ่งรู้กว้างไกล

[tna]

ทิวา....ราตรี
----------------
รัตติกาลผ่านฟ้า.....ราตรี
ฉายแกร่งแรงแสงสี.....แห่งหล้า
ตะวันแผ่รัศมี.....งามเด่น
ยามที่ทิวาคว้า.....แผ่นฟ้า คลาเยือน

หาครอบครองมั่นไว้.....ทิวา
กลับสู่หวนคืนมา.....ไป่ล้า
หมุนเวียนต่อเวลา....ผันผ่าน
คืนสู่ราตรีกล้า.....แก่นฟ้า ผันแปร

เปรียบหมายปานแก่นแท้.....ตัวตน
หมุนเปลี่ยนเวียนผันยล......ชั่วช้า
ดีเลิศกว่าหมุนวน.....คืนสู่
สับเปลี่ยนเวียนใยฟ้า.....ดั่งคล้าย หมายกัน

เวลา...วารี...ชีวี...รำพัน

[tna]

รัตติกาลผ่านมา...ทิวาวาย
---------------
รัตติกาล ผ่านมา ทิวาวาย
หมดสิ้นสาย พรายแสง ที่แรงกล้า
ดาราหวน ทวนแสง แข่งจันทรา
ทั่วท้องฟ้า  งามสง่า ยามราตรี

สายลมพลิ้ว ริ้วผ่าน สะท้านไหว
หอมเย็นใจ บุบผา มาลีศรี
รัตติกาล หอมหวน ยวนฤดี
คู่ปักษี  เวียนเร้า ดาวดึง

อยากจะมี ราตรี ที่นิรันดร์
ดาราจันทร์ เคียงฟ้า นภาขึง
มิวางวาย ปลายฟ้า นภาตรึง
จมสู่บึ้ง ลึกจุด สุดหัวใจ

เวลา...วารี...ชีวี...รำพัน

[สุวรรณ]

ตะวันผันผลัดฟ้าลาดิน
จันทร์เยือนคืนถิ่นเวหา
เป็นราตรี ทิวาลา-
ลับฟ้าผ่านเข้ารัตติกาล

ยามนี้ใยล้าระอา
หนักหนาอุราสังขาร
ทุกข์ท้อแทบบ้าเอาการ
หม่นใจดวงมานตรอมตรม

[tna]

จันทร์ตะวัน
-----------------------
จันทร์กระจ่าง พร่างฟ้า ยามราตรี
สาดแสงสี เรืองรอง ปองไขว่หา
สะท้อนแสง แข่งดวง ปวงดารา
ท้องนภา เจิดจ้า ฟ้าอำไพ

งามระยับ จับฟ้า เวหาหาด
นภากาศ เรืองรอง ท้องฟ้าใส
ต่อให้จันทร์ สกาว พราวเพียงใด
มีหรือไร เทียบแสง แข่งตะวัน

แต่เสียดาย เทียบได้ แค่ปลายฟ้า
รัตติกาล ผ่านมา สง่าสรร
จันทราปอง ครองฟ้า  ลาตะวัน
สุริยัน เบิกฟ้า จันทราวาย

วนเวียนว่าย วางวาย ไม่หมายพบ
สุริยัน ผันหลบ จันทราฉาย
ตะวันเยือน จันทร์ดับ ลับลาวาย
ไม่ปองหมาย ใคร่พบ จบนิรันดร์

เวลา...วารี...ชีวี...รำพัน

[สุวรรณ]

ตะวันผันผลัดฟ้าลาดิน
จันทร์เยือนคืนถิ่นเวหา
เป็นราตรี ทิวาลา-
ลับฟ้าผ่านเข้ารัตติกาล

ยามนี้ใยล้าระอา
หนักหนาอุราสังขาร
ทุกข์ท้อแทบบ้าเอาการ
หม่นใจดวงมานตรอมตรม

รักเอย..เคยหวาน..กาลก่อน
กลับเศร้า..ร้าวรอน..ขื่นขม
เปล่าเปลี่ยว..เดียวดาย..ระทม
ไร้คู่..ชู้ชม..ขมขื่น

ตะวัน..พลันกราย..ฉายส่อง
เรืองรอง..ทั่วทั้ง..แผ่นผืน
ระวี..ที่ลับ..(ยัง)กลับคืน
คงได้..รักชื่น..คืนมา....

สางเช้าดวงใจเหม่อ
ลอยละเมอเหม่อมองหา
หวังสุรีย์ส่องชีวา
อบอุ่นอุราชื่นทรวง

เย็นย่ำคล้อยตะวันอ่อน
ศศิธรย้อนสู่สรวง
ชื่นสุขในใจทั้งดวง
ตกอยู่ในห้วงคะนึงนาน