ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[ป้ากันนา]

มองเวิ้งฟ้ากว้างไกลใจเศร้าหมอง     
คู่เคียงครองลาจากมาพรากหนี
ผิดหรือเปล่าเฝ้ารักหลงภัคดี
จึงยอมพลีชีวิตใกล้ชิดกัน

ยามหงอยเหงาท้อแท้คอยแก้ไข
ยามหม่นใจอ่อนแอรักแปรผัน
ยามเหนื่อยล้าพักพิงอิงแอบพลัน
ร่วมสานฝันกำลังใจให้แข็งแรง

จากแผ่นฟ้าขุนเขาลำเนากว้าง
เคยเยื้องย่างเคียงใจไปทุกแห่ง
โขดเขาเขินธาราขุ่นข้นแดง
เคยจัดแจงตามไปไม่เกรงกลัว

ขอฝากฟ้าลมหวนทบทวนหลัง
หรือชิงชังกันแล้วนะทูนหัว
ปล่อยให้รอผ่านไปไม่เห็นตัว
หลงเมามัวคอยเก้อเพ้อเดียวดาย

ขอเพียงบอกกันบ้างอย่าร้างเฉย
ที่ละเลยด้วยเหตุใดไยร้างหาย
ทำห่างเหินเมินหนีช่วยคลี่คลาย
ดั่งทำลายต้นรักหักโค่นลง

ฤๅคนดีมีใครคนใหม่แล้ว
ฤๅมิตรแก้วคนเก่าเขาประสงค์
จึงตัดเยื่อไม่เหลือใยใจมั่นคง 
ขอเพียงส่งคำบอกมาอย่าเงียบงัน....

[เพลงผ้า]

คุกเข่านั่ง ตั้งจิต พิษฐาน
ก้มกราบกราน ด้วยใจ ขอไหว้สา
นับแต่นี้ สืบไป ไร้ศรัทธา
จักขอทวง เวลา ของข้าคืน

หากมาตรแม้น ผู้ใด ใคร่ประลอง
จนเลือดนอง เข้ามา อย่ามัวฝืน
อย่าเก็บกด จดจํา อย่างกลํ้ากลืน
ให้มันล้ม ทั้งยืน กันไปเลย

เมื่อสิ้นเยื้อ ขาดใย อย่าได้ช้า
หมดเวลา พักพิง อิงเขนย
จะบู๊-บุ๋น ขุนมา ของมันเคย
ตะโกนก้อง ร้องเอ่ย ว่าขาดกัน

[สุภาพบุรุษทรชน]

..เพราะไม่ใช่คนใด..
..หรือเป็นคนไหนของวันวาน
..และไม่เป็นไอ้โง่ที่แสนหวาน
..จึงยืนกรานไม่เป็นใคร
..จะขอเป็นแค่..คนที่
..ไม่เคยมีใครต้องการ
..ไม่รู้จักความอ่อนหวาน
..ทรมานในจิตใจ
..หมดแล้วในชีวิต
..เมื่อความคิดถูกบั่นทอน
..เจ็บลึกจนร้าวรอน
..เกินจะถอนให้จดจำ
..เขาไปแล้วก็ไปลับ
..เราก็กลับได้เช่นกัน
..เมื่อไม่เห็นความสำคัญ
..สิ้นสุดกัน...มันสมควร.
 .....................

[กวีพเนจร]

หากจะตัดก็ตัดมันให้ขาด
อย่าหมายมาดเหลือสัมพันธ์ฉันท์น้องพี่
เธอทำแสบฉันปวดใจสิ้นดี
อย่าหมายมีเยื่อใยให้แก่กัน

ตัดให้ขาดแม้ใยอย่าให้เหลือ
อย่าคิดเผื่อความหลังย้อนคืนฝัน
เมื่อเธอตัดฉันก็สิ้นไปนานวัน
อย่าหมายมั่นปั้นสัมพันธ์ให้กลับมา

[{[^______^]}]

ตัดเยื่อ  อย่าให้  เหลือใย
จะตัด  ใครอย่า  เหลือใย
ตัดทั้ง  เยื่อใย  ทั้งใจ
ตัดมัน  ไปอย่า  ให้เหลือ