ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[กวีพเนจร]

แสนห่วงใยในวันนี้ที่มีเธอ
ยังเฝ้าเพ้อถึงเธอมิห่างหาย
ยังคิดถึงทุกนาทีไม่คลาดคลาย
และสุดท้ายก็ห่วงใยตลอดเวลา

เสียงแผ่วๆแว่วดังในอากาศ
สองมือวาดคำคิดถึงในเวหา
สองมือโบกไสวในนภา
นั่นคือเสียงเพรียกหาเธอทุกนาที

ฝากวจีลอยล่องในท้องฟ้า
ด้วยวาจาว่าคิดถึงของคนนี้
เสียงเพรียกหาที่เอ่ยเป็นวจี
ถึงคนดีว่าคิดถึงและห่วงใย

[กวีพเนจร]

เสียงร้องเรียกเพรียกหาในสายลม
เจ้าชื่นชมคำร้องเรียกเพรียกหรือไม่
เป็นคำร้องก้องออกจากหัวใจ
พร้อมกับความห่วงใยที่ฝากมา

เสียงร้องเรียกจากใจไปให้เจ้า
พี่คละเคล้าความรักฝากไปหา
ยังคิดถึงคนดีนะแก้วตา
จึงกลายเป็นเสียงเพรียกหาแห่งสายลม

[ป้ากันนา]

 

ลมเอ๋ยลมรัก
แผ่วหวานนักติดตรึงซึ้งไม่หาย
หวานคารมคมคำกลัวช้ำตาย
หากรักหน่ายเมินชังใจพังภินท์

อันลมปากหวานหูอยู่ไม่สร่าง
เขาเอ่ยอ้างรักจริงยิ่งถวิล
เสียงพร่ำเพรียกเรียกหาที่ยลยิน
เพียงเล่ห์ลิ้นรักลวงห่วงจริงเอย..

 
.

[กวีพเนจร]

เสียงแผ่วๆแว่วมาในลมหนาว
พร้อมเรื่องราวความรักปักใจพี่
ความคิดถึงฝากสายลมให้คนดี
พร้อมกับมีความห่วงใยเสมอมา

เสียงหัวใจแว่วดังกังวานไหว
สายลมเอ๋ยพัดไปให้กานดา
รักยังไงห่วงยังไงตลอดเวลา
ก็ไม่เปลี่ยนสักคราในสายลม

[กวีพเนจร]

เสียงร้องเรียกเพรียกหา...กลางสายลม
ให้กับใครที่ขื่นขม...ในหัวใจ
นี่คือหนึ่งแทนเสียง...ความห่วงใย
ที่ส่งไปตามกระแส...ลมรำเพย

เสียงเพรียกนี้แห่งสายลม...ส่งให้เจ้า
พร้อมนำเอาความห่วงใย...ใคร่เอื้อนเอ่ย
จึงฝากมาตามกระแส...ลมนี้เลย
ฝากเฉลยกำลังใจ...ให้คนดี

[สุภาพบุรุษทรชน]

..เสียงเพรียกของสายลม...
..เคยพัดพรมชมหนักหนา
..สายลมพัดไปไหนไม่กลับมา
..ห่วงหนักหนากลัวไปไม่กลับคืน

..ตอนนี้เธออยู่ไหนของสายลม...
..เคยสับสนบ้างไหมในวันเหงา
..หายเงียบไปไม่เห็นเธอเหมือนวันเก่า
..สุขหรือเศร้าหายไปไม่บอกเลย

..ในใจเธอนั้นเป็นเช่นไรบ้าง...
..บนโลกเงียบอ้างว้างเส้นทางเหงา
..อยากเห็นเธอล่องไกลไปถึงดาว
..ที่ส่องแสงสุกสกาวแนบท้าวเธอ.

 .................................
..

[กวีพเนจร]

เสียงสายลมพัดโบกวิโยกไหว
พร้อมหัวใจดวงนี้ที่ตามหา
เสียงหัวใจร้องเพรียกเรียกเจ้ามา
โอ้กานดาคนนั้นฝันละเมอ

สายลมนี้พี่ฝากคำรักลอยล่อง
ถึงนวลน้องที่ใจใฝ่อยากเจอ
ทุกนาทีลมหายใจมีเพียงเธอ
สายลมเพ้อเพรียกหาตั้งตาคอย

[nineten]

เสียงเพรียกหาของสายลม
ยังพร่างพรมใบไม้พริ้วไหว
เสียงเพรียกหาของหัวใจ
ยังเป็นเธอคนไกล..ตลอดเวลา
แค่เสียงเพรียกสายลมที่แผ่วเบา
กระทบกายหนาว..จนใจอ่อนล้า
แล้วเสียงเพรียกของหัวใจล่ะ?
คนไกลจะรู้ไหมว่า..เหว่ว้าเพียงไร

[กวีพเนจร]

เสียงเพรียกหาของสายลม...อันพริ้วแผ่ว
จะดังแว่วเพียงไหน...ส่งไปหา
เสียงสายลมที่พัดโบก...ตลอดเวลา
เหมือนกับว่าเบาเหลือเกิน...ที่ได้ยิน

เสียงสายลมร้องเรียกเพรียกหาเจ้า
พร้อมหัวใจดวงเก่าๆที่แทบสิ้น
เสียงหัวใจที่ร่วงหล่นลงดิน
จะได้ยินบ้างไหมในสายลม

[กวีพเนจร]

เสียงแผ่วๆแว่วไป...ในสายลม
พร้อมกับใจดวงขื่นขม...จากตรงนี้
เสียงเพรียกหาเธอนะ...คนดี
เพียงวจีอันแผ่วเบา...ของหัวใจ

เสียงแผ่วๆแว่วไป...คงไม่ถึง
ไม่ติดซึ้งตราตรึง...สักเท่าไหร่
เพียงแค่เสียงใกล้หมดแรง...ของหัวใจ
หวังเธอได้ยินเสียงเพรียก...เรียกหาเธอ

[กวีพเนจร]

ได้ยินบ้างไหมเธอ...เสียงลมแผ่วๆ
มันดังแว่วข้างหู...บ้างไหมหนา
เสียงแห่งความคิดถึง...ที่ส่งมา
ตามนภาท้องฟ้า...ยามราตรี

คืนนี้คนดี...หลับหรือยัง
พี่ยังนั่งส่งความรัก...ตามลมนี้
เป็นเสียงเพรียกเรียกหา...เจ้าคนดี
ด้วยสายลมแห่งราตรี...คิดถึงเธอ

[กวีพเนจร]

ได้ยินไหมเสียงหัวใจ...อันพริ้วแผ่ว
มันดังแว่วในห้วงนึก...เจ้าบ้างไหม
เป็นข้อความที่ฝากบอก...ออกจากใจ
ฝากลมไปบอกเจ้า...คิดถึงนะ...ตลอดเวลา

เสียงสายลมอันแผ่วพริ้ว...ปลิวตามสาย
คงจะกลายเป็นข้อความ...ฝากมาหา
เป็นเสียงเพรียกเรียกเจ้า...ฝากลมมา
ถึงแก้วตาว่าคิดถึง...สุดหัวใจ

[สุภาพบุรุษทรชน]

..ได้ยินไหม สายลม ระทมบอก
..เสียงช้ำชอก หลอกลวง ห่วงหนักหนา
..สายลมพัด ใจไป ไม่กลับมา
..อนิจจา ลมผวน ไม่หวนคืน

 ...............................

[เพลงผ้า]

เสียงหวีดหวิวสายลมว่าขมขื่น
พริ้วสะอื้นไต่ถามเที่ยวตามหา
ใครคนหนึ่งซึ่งไปเสียไกลตา
เขาจะรู้ไหมว่ายังห่วงใย

[lookgaow]

ทำไมนะ...ความรักของเธอถึงเบานัก
แค่เพียงโดนสายลมทายทัก...ก้อปลิวหาย
ความรักที่สร้างกันมา...มีค่าเปล่าดาย
เธอไม่เคยเห็นความหมาย...ปล่อยปลิวไปตามสายลม

ความรักของฉัน...ปลิวไปหล่นอยู่ที่ใด
ย้อนกลับมาหาเจ้าของได้ไหม...ช่างขื่นขม
กลับมาเถิดดวงใจ...หากรักนี้เขาไม่ชื่นชม
เจ้าจะมัวทนทุกข์ระทม...เพราะเหตุใด

สายลม...เจ้าขา
ได้โปรดเมตตาพัดพาความรักกลับมาได้ไหม
อยู่กับคนที่รักไม่เป็น...ไม่มีประโยชน์อันใด
ช่วยนำพาความรักกลับมาคืนหัวใจ...ฉันที

[กวีพเนจร]

เธอได้ยินบ้างไหม...เสียงของฉัน
ฝากลมนั้นพัดไป...ให้ไปหา
เป็นเสียงเพรียกจากหัวใจ...ส่งลอยมา
ให้รู้ว่ายังคิดถึง...และห่วงใย

เป็นเสียงเพรียกเรียกแผ่ว...แว่วๆปลิว
สายลมพริ้วพัดล่อง...ท่องไปให้
แม้วันนี้ว่าเธอนั้น...อยู่แสนไกล
แต่หัวใจสองเรานั้น...อยู่คู่กัน

[เพลงผ้า]

พัดอ้อยอิ่งทิ้งลายของสายลม
ร้องระงมเรไรตามไพรสัณฑ์
ผสมผสานร่วมเรียงเสียงรําพัน
แว่วจํานรรจ์มนต์เพลงบรรเลงมา

เป็นเสียงเพรียกเรียกร้องทํานองเศร้า
ที่คละเคล้านิยามความห่วงหา
บอกคนหนึ่งซึ่งอยู่ยังไกลตา
บอกเขาให้นิทราแลฝันดี

[กวีพเนจร]

ได้ยินไหมเสียงหัวใจที่พัดล่อง
เป็นทำนองความคิดถึงซึ่งห่วงหา
ฝากสายลมวานส่งคนไกลตา
ฝากบอกว่าคนๆนี้คอยห่วงใย

ฝากบทเพลงบรรเลงจากห้วงลึก
แม้ยามดึกยังคิดถึงไม่ไปไหน
ฝากไปหาคนๆนั้นที่แสนไกล
ด้วยหัวใจที่รักและภักดิ์ดี

[กวีพเนจร]

ลายลมพัดสะบัดให้ไหวหวิว
ใบไม้ปลิวลอยไปในเวหา
เป็นทำนองครองสำเนียงเสียงวาจา
ผ่านฝากฟ้ามาบอกเจ้าคนดี

เสียงจากพี่มีให้ในอากาศ
นภามาศตอบรับคำขอพี่
ท่านรับปากฝากส่งถึงคนดี
ว่าตอนนี้พี่คิดถึงแทบ...ขาดใจ