ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[สุภาพบุรุษทรชน]

..ในวันที่หัวใจอ่อนแอและอ่อนไหว
..วันที่...ไม่มีใครคอยเคียงข้าง
..วันที่...ลมหายใจเริ่มเลือนลาง
..วันที่...สิ่งต่าง-ต่างเริ่มจางลง
..เธอยังมีฉันคนนี้ที่ยิ้มให้
..ฃอเธอสู้ต่อไปอย่าท้อถอย
..ความสำเร็จอยู่ข้างหน้ายังรอคอย
..อุปสรรคอีกนับร้อยให้ฝ่าฟัน
..กำลังใจฉันให้เธอนั้นมีค่า
..ชุบหัวใจเธอขึ้นมาให้มีหวัง
..เอาความท้อความเหนื่อยเป็นพลัง
..จุดไฟฝันขึ้นมาใหม่ให้หัวใจ
..ในวันที่เธอนั้นคิดท้อแท้
..หรืออ่อนแอสับสนกว่าวันไหน
..หรือวันที่เธอมองไปไม่เห็นใคร
..ยังมีฉันคนนี้ไงเคียงข้างเธอ.
....................................................
 

[สุภาพบุรุษทรชน]

........................

..ความฝันของวันนี้...
..อย่าคิดว่าไม่มีความหมาย
..อาจมองดูเลื่อนลอยและงมงาย
..เพราะว่าฝันวันสุดท้ายหลุดหายไป
..อย่าคิดว่าไม่มีวันฝันกลับคืน
..หากมัวยืนขื่นขมอาจจะสาย
..ฝันวันนี้ที่หวังอาจมลาย
..ถ้ามัวมาเสียดายที่พ่ายไป
..เก็บความหวัง...ใส่ความฝัน
..ออกไปฝ่าฟันสู่จุดหมาย
..ให้โลกรู้ว่าจะไม่ยอมแพ้พ่าย
..จงทำลายจิตใจที่อ่อนแอ
..สิ่งที่หวังนั้นต้องกลับคืนมา
..ให้รู้ว่าจะไม่ยอมเปลี่ยนแปร
..อดทนเอาชนะความอ่อนแอ
..ไม่ขอเป็นผู้แพ้อีกต่อไป!

 ......................

[กวีพเนจร]

หากแม้นว่าในวันนี้
เธอคนดีแสนเหงาเศร้าเพียงไหน
ฉันคนนี้อาจไม่รู้เรื่องอะไร
แต่พร้อมให้เธอระบายเรื่องผ่านมา

หากว่าเขาคนนั้นมันทิ้งเธอ
ก็อย่าได้หลงละเมออีกเลยหนา
ปล่อยน้ำตาที่เจ็บช้ำออกสองตา
ฉันคนนี้พร้อมเช็ดหน้าและปลอบใจ

หากแม้ว่าเธอไม่รักเขา
ฉันคนนี้จะคอยเฝ้าไม่ไปไหน
จะขอเรียงเคียงเฝ้าไม่ห่างไกล
คอยห่วงใยแม้เธอไม่รักกัน

หากแม้ว่าวันนี้เธอแสนเหงา
ฉันคนนี้จะคอยเฝ้าอยู่ตรงนั้น
จะเป็นเพื่อนเคียงใจไม่ห่างกัน
จะร่วมฝันทางเดินตลอดเวลา

[ไฟล์แนบถูกลบโดยผู้ดำเนินการ]

[ป้ากันนา]

 

ในวันที่ไม่มีใคร....ฉันนี่ไงเคียงข้างเธอ
พร้อมดูแลใจเสมอ....จะไม่เผลอให้เสียใจ
รักเธอเช่นดังเพื่อน....เช่นพี่น้องรู้บ้างไหม
พร้อมเดินก้าวเคียงไป....เป็นผู้ให้แรงผลักดัน
ยามท้อก้อคอยปลอบ....จะคอยตอบคำถามนั่น
แม้เธอยังไหวหวั่น....ยังรักมั่นไม่เสื่อมคลาย
วันใดหากอ่อนล้า....โปรดรู้ว่ามิเดียวดาย
มีฉันอยู่ข้างกาย....ห่วงมิวายทุกโมงยาม
ในวันที่ไม่มีใคร....ฉันจะไปเฝ้าติดตาม
ทั่วทุกถิ่นเขตคาม.....ส่งรักข้ามเขตฟ้าไกล..

[สุภาพบุรุษทรชน]

..เมื่อวันที่เธอ...ทรุดตัวลงกับพื้น
..หลับแล้วตื่นกี่ครั้งยังเสียขวัญ
..กอดเข่านั่งร้องไห้คร่ำครวญ
..ชีวิตหวน..เหไปไรเทิศทาง
..เกินกว่าจะเยียวยา...
..ปล่อยน้ำตาไหลรินไม่ขาดสาย
..ปล่อยความหวังเจ็บช้ำทำลาย
..นั่งมองดุความแพ้พ่ายของตัวเอง
..บางทีอะไรมันก็เกินกว่าจะรับไว้
..แต่บางทีอะไร..อะไรใช่จะสาย
..เจ็บวันนี้ เหนื่อยวันนี้ใช่จะตาย
..ยังมีหวังเป็นประกายที่เรืองรอง
..สองเท้าแม้ทรุดลง..อย่างอ่อนล้า
..หัวใจเธอจงกล้าท้าความฝัน
..ทางข้างหน้าทอดยาวอย่าหยุดยั้ง
..แล้วความฝันจะโลดแล่น..อยู่ไม่ไกล.


.................................................................

. .....อย่าท้อแท้...ความหวัง+กำลังใจ..มีให้เสมอ..