ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[tna]

เสียงพิณของคนธรรพ์
-----------------
หิมพานต์ ผ่านฟ้า เวลาดับ
แคนสดับ แพรวระยับ จับใจฝัน
กึ่งอาเขต มนุษย์เพศ  เทพเทวัน
กึ่งสวรรค์ กึ่งมนุษย์  สุดแดนไกล

เสียงสายพิณ ก้องกังวาน สะท้านแว่ว
สุดเขตแนว หิมวันต์ อันสดใส
แว่วสำเนียง เสียงหวาน หว่านละไม
งามไสว บทกลอน สะท้อนความ

มานพน้อย คนธรรพ์ รำพันถ้อย
ช่างหยดย้อย ร้อยอารมณ์ ระทมหยาม
กินรี รี่หาย ไร้เขตยาม
เฝ้าติดตาม โหยหา อาวรณ์ใจ

ใช้เสียงพิณ ขับกล่อม ทำนองความ
ร้อยเรียงถาม หาคู่ อยู่หนไหน
คำรำพัน แสนหดหู่ เสียกระไร
แต่ไสว บทกลอน ซ่อนอารมณ์

นารีใด ทำร้าย หัวใจท่าน
ถ้อยเรียงฝัน จึงเศร้า เคล้าทุกข์ขม
กินรี ไร้ใจ ตนใดชม
แล้วเมินสม ไร้ห่าง ร้างฤดี

เวลา...วารี...ชีวี...รำพัน

[กวีพเนจร]

เป็นเพียงแค่คนธรรพ์ชั้นต่ำต้อย
ที่หวังคอยความรักจากฟากฟ้า
นั่งบรรเลงเพลงพิณกล่อมนภา
หวังเพียงว่าสวรรค์นั้นปราณี

เป็นเพียงนักดนตรีแห่งไพรป่า
รักนางฟ้าบนสวรรค์อันไกลนี้
ด้วยรักมั่นเพียงเธอเพ้อทุกนาที
หวังจะมีความรักกับนวลนาง

เป็นเพียงความหวังของมนุษย์
ท้ายที่สุดอุปสรรคจักเข้าขวาง
รักครั้งนี้พี่คงต้องปล่อยวาง
ให้เธอนั้นไปตามทางแห่งเทวา

เป็นเพียงชั้นคนธรรพ์อันต้อยต่ำ
คงจดจำเรื่องราวคราวรักฟ้า
นั่งบรรเลงเพลงพิณให้อัปสรา
หวังเพียงว่าเธอยังจำรักสองเรา

[เพลงผ้า]

มนต์เพลงพิณ กลิ่นบุปผา พนาดร
กําจายจร ลอยล่อง ท่องสวรรค์
กรีดลายนิ้ว พริ้วสวย ด้วยคนธรรพ์
บอกถึงความ ผูกพัน คู่เสียงเพลง

[กวีพเนจร]

เป็นเพียงนักดนตรีในพงป่า
ขับเสภาบรรเลงเพลงพิณได้
เคยมีรักหักสะบั้นพลันหายไป
จะมีใครเหลียวแลแม้หางตา

คนธรรพ์เอ๋ยไหนเลยเอื้อมสวรรค์
นางฟ้านั่นไม่สมเจ้าเล่าดอกหนา
คนต่ำๆไหนเลยเอื้อมนภา
มองธาราในกะโหลกชะโงกเงา

ดูเจ้าสิเป็นอะไรให้เขารัก
เขาจึงหักรักที่มีไงเล่า
อย่าหวังสูงเกินเอื้อมด้วยมือเรา
ท้ายที่สุดต้องนั่งเศร้าโศกโศกา

จึงบรรเลงเพลงพิณกล่อมสวรรค์
ใจคนธรรพ์ชอกช้ำระกำกว่า
จึงบรรเลงเพลงนี้ด้วยน้ำตา
ให้นางฟ้าบนสวรรค์ได้ฟังเพลง

[กวีพเนจร]

เสียงขับกล่อมดังแว่วแนวไพรป่า
พร้อมน้ำตาคนธรรพ์ชอกช้ำนี้
เสียงพิณดังบรรเลงกล่อมพงพี
ด้วยเสียงคีต์แห่งความเศร้าเหงาหทัย

นี่คือเสียงขับร้องกล่อมสวรรค์
นางฟ้านั้นอยู่ตรงไหนให้รับได้
เสียงบรรเลงเพลงเศร้าๆจากพงไพร
ขอส่งไปให้นางพร้อมน้ำตา

บุญของเราคงมีกันแค่นี้
ชาติไหนที่จะได้เรียงเคียงนางฟ้า
แต่ชาตินี้พี่คงไร้ปัญญา
ได้เจ้ามาครอบครองปองฤดี

เสียงพิณนี้พี่บรรเลงเพลงเศร้านัก
เพราะช้ำรักที่ล้างหายจากใจพี่
ขอบรรเลงเพลงพิณกล่อมคนดี
ให้เจ้ามีความสุขตลอดไป

[กวีพเนจร]

เสียงพิณดังเจื่อยแจ้วแว่วสำเนียง
ใจเรียบเรียงทำนองร้องขับขาน
กล่อมด้วยเพลงแสนเศร้าป่าหิมพานต์
ดนตรีกาลแห่งรักช้ำระกำใจ

เป็นบทเพลงแห่งชีวิตจิตวิญญาณ
ที่ขับขานจากห้วงทรวงหมองไหม้
จึงขับกล่อมทำนองร้องออกไป
พร้อมร้องไห้กับน้ำตาสะบั้นทรวง

[เพลงผ้า]

จึงสดับรับเสียงสําเนียงพิณ
ระเรื่อยรินมนต์เพลงบรรเลงหวาน
จากคนธรรพ์สรรสร้างอย่างชํานาญ
ดีดขับขานลอยลมมาห่มใจ

มีผ่อนเบาเย้ายวนรัญจวนจิต
มีเร่งเร้ากระชั้นชิดจนหวั่นไหว
ด้วยท่วงท่าอ่าองก์กลางพงไพร
ทั่วสุดหล้าฟ้าไกลต้องภวังค์

[กวีพเนจร]

ห้านิ้วกรายร่ายเสียงสำเนียงเศร้า
ฝากความเหงาเศร้าทรวงท่วงขับขาน
พิณคนธรรพ์สรรสร้างอย่างชำนาญ
เพียงพบพานร้อยถ้อยพลอยน้ำตา

เสียงบรรเลงเพลงพิณพัดพริ้วล่อง
เป็นทำนองโอดครวญชวนโหยหา
เป็นเสียงเศร้าเคล้าทรวงในช้ำอุรา
ขับกล่อมมาบรรเลงโลกโศกหัวใจ

[กวีพเนจร]

เพียงสำเนียงนักดนตรีที่เร่ร่อน
จะมีไหมใครอาวรณ์และห่วงหา
เพลงบรรเลงอาจไม่เพราะตรึงอุรา
ส่งถึงฟ้าคงไม่ถึงซึ่งดวงแด

แค่เสียงเพลงบรรเลงด้วยใจเศร้า
หัวใจเหงาเฝ้าคิดถึงซึ่งดวงแข
หวังสักวันเธอนั้นหันมาแล
หรือเพียงแค่ชายตามามองกัน

[กวีพเนจร]

เสียงเพลงพิณบรรเลงเพลงเศร้าๆ
บอกอารมร์ที่เหงาๆมากเพียงไหน
เสียงเพลงพิณได้ยินคงไม่ไกล
สวรรค์ชั้นไรใจเจ้ามี

เสียงดีดกรีดทำนองว่าเศร้านัก
เพราะพิษรักทำร้ายใจหรือนี่
หรือคำลวงหลอนหลอกทุกนาที
ด้วยวจีหวานซึ้งตรึงอุรา

แล้วเจ้าใยทิ้งไปไม่เหลียวแล
ปล่อยคนธรรพ์นั่งชะแง้แลทิศา
หรือว่าเราต่ำขั้นชั้นเทวดา
นางจึงลาลับไปไม่ใยดี

[เพลงผ้า]

จักแปลงโฉมเปลี่ยนองค์ลงนวยนาด
ให้งดงามผุดผาดดั่งอัปสร
ด้วยเห็นใจคนธรรพ์ท่านร้าวรอน
บรรเลงพิณอ้อนวอนเจียนวางวาย

จักโอมอ่านพระเวทย์วิเศษสุด
กลายร่างเป็นน้องนุชที่ท่านหมาย
ได้พบพักตร์บังอรคงผ่อนคลาย
แล้วเล่นสายเพลงพิณด้วยยินดี

[เพลงผ้า]

ไร้สําเนียงเสียงพิณของคนธรรพ์
เคยรําพันแว่วหวานก็พานหาย
ฤๅหลบเร้นทิศทางอําพรางกาย
ไปกับสายลมรํ่าที่รําเพย

[กวีพเนจร]

เสียงทำนองร้องเพลงพิณยินไหมเจ้า
ว่าใครเหงาเฝ้ารอใจหวั่นไหว
เจ้าเห็นใจคนธรรพ์เพียงครึ่งใจ
ก็ทำให้คนเพลงมีแรงเดิน

<a href="http://media.imeem.com/m/2U6T3Jv8pm/aus=false/" target="_blank">http://media.imeem.com/m/2U6T3Jv8pm/aus=false/</a>

">นางฟ้า - ทรงกรด ฌามา</a>

[กวีพเนจร]

เสียงบรรเลงเพลงพิณแว่วผ่านพริ้ว
ใช้รายนิ้วกรีดกราดวาดอักษร
เสริมทำนองให้ไพเราะเสนาะจร
ได้ยินไหมงามงอนกลอนคนธรรพ์

เสียงคำกลอนอ้อนวอนกลอนผ่านฟ้า
ได้ยินไหมแก้วตาแม่จอมขวัญ
กลอนบทนี้พี่ให้ดวงชีวัน
หวังเจ้านั้นเห็นใจในกวี

คนชั้นต่ำย้ำชัดว่าไม่ควร
เขาแย้มสรวลเย้ยเยาะให้ตัวพี่
เสียงคนธรรพ์ไม่ไพเราะด้วยวจี
เสียงผู้ดีพี่ไม่เทียบเปรียบคนจร