ตะวัน จันทรา

จันทร์จรัสแจ่มแจ้งกระจ่างฟ้า         สุรีย์ลาไปลับดับแสงใส
มีเพียงจันทร์กระจ่างอยู่กลางใจ         ที่ใครใครชื่นชมดั่งมณี
ทุกราตรีหากมีจันทรคราส            มีอำนาจราหูทับอับศรี
จันทร์หม่นหมองต้องร้างจากราตรี         แสงรวีคงมีคนชื่นชม
โอ้ว่าอนิจจาทุกสิ่งหนอ            รัศมีศรีทอช่างงามสม
แสงจันทร์เจ้าโสภาน่านิยม            คงมิตรมหม่นหมองขุ่นข้องใจ
คงมิเป็นดั่งเช่นสุรีย์ศรี            ทั่วธาตรีรังสีมิอ่อนไหว
แผ่กระทบธรนินทร์ทุกถิ่นไป            ส่องฤทัยให้ทุกสิ่งในโลกา
ทว่าเปรียบมนุษย์มักหลงรักจันทร์         แสงนวลนั้นแสนระยับจับยี่หวา
มีแต่ผู้เมินใจในอาภา            สุริยาผู้ให้ในชีวี
โอ้แสงภพแสงกล้าประภาภัทร         เจิดจำรัสแจ่มแจ้งแผลงรังสี
แสงสะท้อนสู่จันทร์ในราตรี            ใยมิมีผู้ใดเฝ้าใฝ่ปอง
อันแสงจันทร์จักกระจ่างอยู่กลางฟ้า         ก็ด้วยแสงสุริยาหาหม่นหมอง
อันประโยชน์จากอาทิตย์หากคิดตรอง         ชนทั้งผองจะเห็นชัดถนัดตา
แสงศศิหามีประโยชน์เท่า            เทียมกับเจ้าสุรีย์แสงแรงหนักหนา
ชนมักพิศสองศรีที่กายา            ว่าสุรีย์ร้อนกว่าไม่น่ามอง

	ผู้เขียน	หัวข้อ: ตะวัน จันทรา (อ่าน 3123 ครั้ง)
0 สมาชิก และ 1 บุคคลทั่วไป กำลังดูหัวข้อนี้