ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[อัลิปรียา]

         ย่ำเย็นเข้าราตรี      แสงรวีรังสีสูญ
      เคยแผ่ไปไพบูลย์         กูณฑ์ก่อเกื้อเหลือคณา
      ดุจใจผู้เอนเอียง         หาที่เที่ยงยากหนักหนา
      เคยชิดสนิทตา         ลาร้างไปให้รำพัน
      ครานั้นน้ำคำหวาน         พอเนิ่นนานใจยิ่งหวั่น
      จักจริงหรือคำนั้น         วันที่ใกล้ฤทัยเรา
      วารนี้สิแปรเปลี่ยน         เหลือบทเรียนเพียงความเศร้า
      คือฝันนั้นเพียงเงา         ที่เราเฝ้าติดตรึงตรา

ถ้าทุกสิ่งเป็นเพียงความฝัน พึงขอนิทรานิรันดร

[อัลิปรียา]

นิทรานิรันดร์

      พระพายหวนครวญเพลงวังเวงจิต   เสียงสายลมแนบชิดสนิทขวัญ
   กล่อมฤทัยให้ซึ้งซึ่งชีวัน         ดุจอยู่บนกระยาหงันอันเกรียงไกร
   ได้สดับรับเสียงสำเนียงฟ้า         เทวดาร่ายเสียงเพียงอ่อนไหว
   ทั้งเนื้อเสียงเยี่ยงแก้วแพร้วอำไพ      ได้ยินเสียงเคียงใจทุกเพลา
   เสียงชาตรีมีเล่ห์เสน่ห์ลิ้น         พอสดับรับสิ้นถวิลหา
   หยอกเย้าเฝ้าเอ่ยเจรจา         คือหนึ่งมิตรชิดชีวาทุกคราครัน
   ยิ่งคะนึงตรึงอยู่ทุกเวลา         วาสนาจะสิ้นเอมเกษมสันต์
   อันความก่อนกาลอดีตเหมือนกีดกัน      ให้เป็นเพียงความฝันอันเลือนตา
   จะเฝ้าขอนิทราชั่วนิรันดร์         จะได้อยู่กระยาหงันชั้นฟ้า
   อยู่ฟังเสียงยอดรักปักชีวา         จะนิทราจวบชีพจะบรรลัย