ยอดรัก
ยิ่งคิดถึงเธอมากยิ่งอยากหนี
เกรงเธอมีมลทินสิ้นศักดิ์สาว
พบครั้งใดใจจึงยั้งทุกครั้งคราว
ร้อนทนหนาวหนาวทนร้อนแทรกซอนทรวง
เพราะเพียงคิดผิดก็ผุดในอนุสัย
ถ้าเกินคิดผิดฤทัยคงใหญ่หลวง
ครั้นห้ามคิดจิตหวามกลับตามทวง
จึงขอล่วงบ่วงกรรมแค่คำนึง
แม้อยากกอดยอดรักหนุนตักนุ่ม
อยากเกาะกุมจุมพิตสมคิดถึง
จะห้ามรักหักอารมณ์ข่มใจพึง
รอวันหนึ่งในหวังเหนือตั่งทอง
อ้อมกอดพี่จะสงวนไม่ด่วนเสนอ
อ้อมตักเธอจงถนอมก่อนยอมสนอง
ถึงวันชื่นคืนฉ่ำถูกทำนอง
จะตระกองกอดกกแนบอกนอน
จะกล่อมเธอก่อนนิทราจูบหน้าผาก
ถ้าหลับยากจะให้แขนหนุนแทนหมอน
หลับแล้วเธอละเมอหาผวาวอน
พี่จะช้อนเชยชิดทั้งนิทรา
ถ้าใกล้รุ่งลมหนาวแผ่ผ่าวอก
พี่จะกกจนตรู่ต่างภูษา
ประพิมพ์ปากปลุกเกลือกตรงเปลือกตา
กระซิบว่า " เช้าแล้วจ้ะแก้วใจ "
ภาษารักครึ่งแดมีแค่นี้
หมดฤดีตีแผ่จะแค่ไหน
ยิ่งคิดถึงเธอมากยิ่งอยากไกล
แต่กลับไปไม่รอด ห่วง "ยอดรัก"
(สวัสดิ์ ธงศรีเจริญ)
