12 ตุลาคม 2008, 03:30:PM |
ดวงไฟ
Special Class LV4 นักกลอนรอบรู้กวี
คะแนนกลอนของผู้นี้ 137
ออฟไลน์
เพศ:
กระทู้: 578
Nonglek
|
|
« เมื่อ: 12 ตุลาคม 2008, 03:30:PM » |
ชุมชน
|
ไม่คิดว่าความเป็นห่วงเป็นใยของฉัน มันจะทำให้คนที่คิดว่าผูกพันรำคาญใจได้ อุตส่าห์เททุ่ม นั่งกลุ้มไปมากมาย ว่าป่านนี้เธอเป็นตายอย่างไร
โทรหาก็ไม่รับสาย เรารึก็กระวนกระวายไปไหน ๆ ส่งข้อความก็แล้วไม่เห็นแววว่าจะใส่ใจ ไม่ได้แม้เศษเยื่ออะไรตอบมา
ทำไมถึงทำกันเช่นนี้ เธอไม่ว่างก็ว่าซี ฉันห่วงหา ไม่อยากคุย ติดธุระก็ว่ามา ไม่ใช่ ปล่อยให้โทรศัพท์ดังต่อหน้าต่อตาแล้วเธอ เฉยชา ง่ายดาย
คนอย่างเธอไม่เคยเป็นห่วงใครจริง เลยไม่รู้ว่าบางสิ่งมันโหดร้าย ยิ่งรักมากห่วงมากยิ่งวุ่นวาย ยิ่งทุ่มเทสุดแรงกายยิ่งเหนื่อยใจ
ต่อจากนี้ก็อยากให้เธอรับรู้ ว่าจะไม่เห็นคนคอยห่วง คอยดู ไม่ว่าวันไหน ใจดำนักหนาจากนี้ก็อย่าหวังว่าฉันจะห่วงใย คนชินชา ไม่เคยรู้สึกอะไร ก็อยู่ไปอย่าได้รับความห่วงใยจากใครอีกเลย
|
เรียนผูกก็ต้องเรียนแก้ เหลือก็แต่เงื่อน "ผูกพัน"
|
|
|
13 ตุลาคม 2008, 02:47:PM |
น้ำหวาน
Special Class LV1 นักกลอนผู้เร่ร่อน
คะแนนกลอนของผู้นี้ 23
ออฟไลน์
เพศ:
กระทู้: 243
|
|
« ตอบ #1 เมื่อ: 13 ตุลาคม 2008, 02:47:PM » |
ชุมชน
|
ความห่วงใยที่ฉันมอบให้ ทำไมเธอไม่เคยใส่ใจกับคน ๆ นี้ ฉันไม่อยากเหงาแต่ก็ต้องเหงาทุกที เบื่อที่จะต้องรออยู่อย่างนี้ไม่มีที่ไป
ความห่วงใยรอคอยเธอมาเห็นค่า รู้ไหมว่ามันทรมานมากแค่ไหน อยากให้เธอดูเเลคอยเอาใจ ไม่ต้องมีให้ฉันมากเท่าไร...แค่ขอเธอไม่ลืมที่จะมอบใจให้ฉันก็พอ
|
สวยกลางวัน...น่าฟันกลางคืน...น่ารักยามตื่น...น่าหื่นยามเมา
|
|
|
13 ตุลาคม 2008, 02:58:PM |
ดวงไฟ
Special Class LV4 นักกลอนรอบรู้กวี
คะแนนกลอนของผู้นี้ 137
ออฟไลน์
เพศ:
กระทู้: 578
Nonglek
|
|
« ตอบ #2 เมื่อ: 13 ตุลาคม 2008, 02:58:PM » |
ชุมชน
|
ความห่วงใยที่ฉันมีให้ มันคงหล่นหายระหว่างทางไปจากตรงนี้ มันถึงเดินทางได้ไม่ถึงเธอสักที ฉันก็รอไปสิ รอความห่วงใยที่มีส่งมา
นายท่ารถไฟขบวนความรัก ทำไมไม่รู้จักทำหน้าที่ส่งห่วงหา ให้ถึงมือผู้โดยสารอีกฝั่งชานชาลา ทำไมปล่อยให้ความห่วงใยมากค่ามันตกราง
|
เรียนผูกก็ต้องเรียนแก้ เหลือก็แต่เงื่อน "ผูกพัน"
|
|
|
13 ตุลาคม 2008, 03:22:PM |
ดวงไฟ
Special Class LV4 นักกลอนรอบรู้กวี
คะแนนกลอนของผู้นี้ 137
ออฟไลน์
เพศ:
กระทู้: 578
Nonglek
|
|
« ตอบ #3 เมื่อ: 13 ตุลาคม 2008, 03:22:PM » |
ชุมชน
|
เมื่อก่อนโทรหาเมื่อไหร่ก็ได้ที่คิดถึง เดี๋ยวนี้ต้องหยุดคิดนิดนึงโทรดีไหม ไม่อยากให้การโทรหาเป็นเรื่องที่น่ารำคาญใจ กลัวว่าโทรไปเธอจะฟึ้ดฟัดใส่กลับมา
มันน่าน้อยใจไหม คนอย่างฉัน ที่เธอไม่เคยเห็นความผูกพันมีค่า โทรหามากไปสิ่งที่ได้คือความเฉยชา น้ำเสียงจากปลายสายตอบมาทำให้คนที่โทรไปหา...เริ่มเข้าใจ [/b][/color]
|
เรียนผูกก็ต้องเรียนแก้ เหลือก็แต่เงื่อน "ผูกพัน"
|
|
|
13 ตุลาคม 2008, 03:34:PM |
ne-on
|
|
« ตอบ #4 เมื่อ: 13 ตุลาคม 2008, 03:34:PM » |
ชุมชน
|
ความหวังดีและห่วงใยที่มีให้ ออกจากใจไม่มีหลอกนะเธอจ๋า ยังห่วงหาและคิดถึงทุกเวลา รู้ไหมว่าเธอมีค่ามากเพียงใด
แต่ทำไมความห่วงใยกลับไร้ค่า ความห่วงหากลับทำให้เธอเฉียวฉุน ทั้งคิดถึงทั้งเป็นห่วงกลับไม่ชอบนะแม่คุณ คงจะชอบพวกลงทุนทุ่มเทตังกับเธอเอย
|
|
|
|
13 ตุลาคม 2008, 06:48:PM |
nineten
|
|
« ตอบ #5 เมื่อ: 13 ตุลาคม 2008, 06:48:PM » |
ชุมชน
|
ความห่วงใยที่ไม่เคยมีค่า... กี่ร้อยหยดน้ำตา..และความห่วงหาก็ไม่ใส่ใจ ยิ่งคิดถึง..ยิ่งรักมากเท่าไหร่ ก็ยิ่งเป็นการรบกวนใจ..เธออยู่ดี
ฉัน..คงหมดค่า..หมดความสำคัญ เธอ..คงรอวันจะบอกลาฉัน..ล่ะสิ บอกมาได้..ไม่มีอะไรจะเสียอีกแล้วตอนนี้ เพราะความรู้สึกของใจที่มี... ...มันไม่มีอะไรแย่ไปกว่านี้อีกแล้วเธอ
|
|
|
|
13 ตุลาคม 2008, 07:22:PM |
wonderloveyou
บุคคลทั่วไป
|
|
« ตอบ #6 เมื่อ: 13 ตุลาคม 2008, 07:22:PM » |
ชุมชน
|
แค่โทรไปถามเธอว่า....สบายดีไหม เพราะอะไรถึงโทรเข้าไปถาม เธอตอบมาบอกว่า...น่ารำคาญ หยุดเสียวานช่วยไปให้ไกลที
มาบอกกันอย่างนี้เลยหรือเธอ ฉันละเมอเพ้อไปหรือไงนี่ มาบอกกันว่าไปให้ไกลที ถ้าอย่างนี้คือเลิกกันใช่ไหมเธอ!!??
--------------------------------------------
|
|
|
|
13 ตุลาคม 2008, 08:14:PM |
พลอยชมพู
Special Class LV1 นักกลอนผู้เร่ร่อน
คะแนนกลอนของผู้นี้ 22
ออฟไลน์
เพศ:
กระทู้: 103
มนตร์ขลัง.......แห่งพลังกลอน
|
|
« ตอบ #7 เมื่อ: 13 ตุลาคม 2008, 08:14:PM » |
ชุมชน
|
นั่งกระวนกระวาย เป็นห่วงเป็นใยเธอทั้งคืน มันง่วงนอน อยากหลับ แต่ทนฝืน โทรตามเธอทั้งคืน แต่ก็ไม่รับสักที
เมื่อไหร่นะเธอจะมา โทรตามอีกครา ก็ปิดเครื่องหนี มีมือถือ แต่ก็เหมือน ว่าไม่มี โทรตามกี่ที คนดีไม่รับเลย
มองประตูบ้าน รอเธอเปิดเข้ามา แต่ก็เหมือนว่า ได้แค่มองเฉยๆ ไม่มีใครเปิดประตู เข้ามาเลย แล้วก็เหมือนเคย ฉันต้องเก้อรอเธอกลับมา
เธอจะเป็นอะไรหรือเปล่านะ ฉันไม่อาจละความคิด ด้วยห่วงหา โทรไปอีกหลายครั้ง หวังเธอจะรับมันสักครา แต่ก็กลายเป็นว่า ไม่มีใครมารับ อีกตามเคย
เสียงข้อความดังขึ้นมา ฉันรีบเปิดดูว่า ข้อความอะไรเอ่ย เปิดไปดู เป็นชื่อ คนคุ้นเคย นั่น...ใช่เลย เธอคนดี ที่นั่งรอ
รีบอ่านข้อความของเธอ บอกมาว่า"รักเสมอ แต่มีอะไรอยากจะขอ รู้อยู่ ว่าเธอน่ะนั่งรอ แต่นอนไปเถอะ ฉันขอ อย่าโทรตาม มันน่ารำคาญ เธอรู้ไหม ฉันจะกลับเมื่อไหร่ เธอไม่ต้องถาม นอนไปเถอะ ที่รัก ไม่ต้องโทรตาม" ฉันปิดข้อความแค่นั้น แล้วร้องไห้โฮ
ความคิดถึงของฉัน มันไม่มีค่าเลยใช่ไหม ความห่วงใย มันทำให้เธอโมโห ฉันอุตส่าห์เป็นห่วง กลัวจะเกิดเหตุใหญ่โต แต่เธอกลับโมโห รำคาญมัน
ทำไมนะ ความห่วงใยของฉันมันไร้ค่า สิ่งที่ฉันทำมา ทั้งหมดนั้น ทำไม มันไม่มีค่ากับเธอสักวัน ทำไมกัน ทั้งที่ฉันทุ้มหมดใจ
|
ถอยไปแม้เพียงก้าวเดียว ก็ไม่อาจกลับมายืนตรงนี้ได้อีก
|
|
|
|
|
14 ตุลาคม 2008, 05:55:PM |
ดวงไฟ
Special Class LV4 นักกลอนรอบรู้กวี
คะแนนกลอนของผู้นี้ 137
ออฟไลน์
เพศ:
กระทู้: 578
Nonglek
|
|
« ตอบ #10 เมื่อ: 14 ตุลาคม 2008, 05:55:PM » |
ชุมชน
|
เธอเคยรู้สึกแบบฉันไหม รู้สึกว่ามีเรื่องอะไรต่อมิอะไรอยู่ในนี้ และจะไม่เอาไปเล่าให้ใครฟังก่อนคนดี คนที่ได้รับรู้เรื่องราวที่มีต้องคนของใจ
มาดมั่นว่าก่อนนอนคืนนี้ จะโทรหาคนดีด้วยน้ำเสียงสดใส จะเล่าหลายเรื่องราวที่พร่างพราวเต็มหัวใจ แต่ยังไม่ทันไรได้ยินเสียงคนไกลตอบมา
ทำให้หัวใจฉันรีบแบน นี่หรือสิ่งที่ได้ตอบแทนจากความห่วงหา ตั้งใจเอาไว้ว่าจะบอกความนัย"คิดถึง"เหลือคณา แต่ทำได้เพียงวางสายไป แล้วบอกตัวเองว่า "น่าน้อยใจ"
|
เรียนผูกก็ต้องเรียนแก้ เหลือก็แต่เงื่อน "ผูกพัน"
|
|
|
|