ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[น้ำมนต์]

(กลบท ช้างชูงวง)

" ความรักคือสิ่งใด "

รักใช่เป็นเช่นดวงดาวพราวพร่างแสง
ใช่ร้อนแรงแห่งตะวันอันฉายส่อง
รักใช่เป็นเช่นสิ่งใดให้จับจอง
แต่ร่วมผองของความหมายสายสัมพันธ์

รักใช่เป็นเช่นผกาน่าถนอม
ใช่พะยอมหอมละมุนกรุ่นใจฝัน
รักใช่เป็นเช่นสิ่งใดให้แบ่งปัน
แต่รักนั้นมั่นคงอยู่คู่ดวงใจ

หานิยามความหมายที่มีต่อรัก
หายากนักจักนิยามความไหนไหน
รักคือหวานปานน้ำทิพย์จิบหทัย
รักหวามไหวใจหวามหวานซ่านแทรกทรวง

เมื่อยามร้าง ห่างรัก ลับ กลับความหมาย
ความหวานกลายหายห่างแหนแสนห่วงหวง
รักคือพิษฤทธิ์ชั่วร้ายหมายหลอกลวง
รักคือปวงห่วงกรรมหมองคล้องฤทัย

เมื่อรักร้าว ราวรุกราน ผลาญดวงจิต
รักคือพิษฤทธิ์ซ่อนเร้นเป็นไฉน
รักคือทุกข์ รุกรานทำ ช้ำดวงใจ
มันสิ่งใดไหนเล่าหรือ...คือ..ความรัก


(กลบท ช้างชูงวง)
วางไว้เป็นกลอนเก้า
บัญญัติให้มีสัมผัสใน ที่เป็นสัมผัสสระทุกๆ วรรค
วรรคละ ๒ คู่  กลบทนี้ คล้ายกลบทโตเล่นหาง
แต่กลบทโตเล่นหางจะมีสัมผัสสระ ๒ คู่ ของวรรคสดับกับวรรครอง
ส่วนวรรครับกับวรรคส่งจะมีสัมผัสสระชิดเพียงคู่เดียว
กลบทนี้ มีเฉพาะในกลบทศิริวิบุลกิตติ์

[กวีพเนจร]

มั่นหมายใจในรักใจมั่นหมาย
รักเสื่อมคลายไร้ใจคลายเสื่อมรัก
ปักอุราแสนช้ำอุราปัก
ใจแตกหักดับดิ้นหักแตกใจ

ไร้คนรักปักอุราคนรักไร้
ไหม้ในใจจากจรใจในไหม้
ไกลสุดแสนแดนดินแสนสุดไกล
จรจากไปในถิ่นไปจากจร

[ไฟล์แนบถูกลบโดยผู้ดำเนินการ]

[เพลงผ้า]

กลบท..ธงนําริ้ว
------------------
ย่องย่องมา เมียงมอง แล้วลองเขียน
ค่อยค่อยเรียน ศึกษา หาความรู้
แถวแถวนี้ มีวิชา ต้องหาดู
หลายหลายครู สะสม ประสบการณ์

ทุกทุกวัน หมั่นท่อง ให้คล่องแคล่ว
เรื่อยเรื่อยแล้ว ฝึกฝน จนแตกฉาน
คําคําหนึ่ง พึงจํา เพื่อชํานาญ
ถามถามท่าน ทันที ที่ข้องใจ

มีข้อบังคับให้ใช้คำหน้าวรรคซ้ำกันวรรคละหนึ่งคู่
ศึกษาจาอาจารย์ครู..หยาดกวี...

[น้ำมนต์]

(กลบท ธงนำริ้ว)

"เหมือนไม่มี"

คนคนนี้มีจิตไว้คิดถึง
คนคนหนึ่งช่างกระไรไม่ห่วงหา
คนคนนี้มีไหมไม่นำพา
ใจใจอย่าแค้นเคียดคิดเกลียดชัง

คิดคิดหน่อยค่อยโกรธลงโทษหนัก
ใครใครรักทั้งที่ไม่มีหวัง
คนคนไหนไม่มีที่จริงจัง
คิดคิดมั่ง มองให้ ซึ้งไมตรี

ทั้งทั้งที่มีใจไว้ซื่อสัตย์
ใครใครตัดอาลัยใครกันนี่
คนคนไหนคบหามานานปี
ใครใครมีอสัตย์มาตัดรอน

เลิกเลิกคิดมิตรภาพเคยซาบซึ้ง
คิดคิดถึงก็หมายว่าถ่ายถอน
วันวันนี้มีแต่แค่อาวรณ์
วันวันก่อนเขลาไปในความคิด

จากจากกันวันนี้ก็ดีแล้ว
ก่อนก่อนแน่วปักใจในสิ่งผิด
แล้วแล้วจำย้ำไว้ในชีวิต
มีมีมิตรลวงใจเหมือนไม่มี


(กลบท ธงนำริ้ว)
หรือกลบทธงน้ำริ้ว บัญญัติให้คำซ้ำในลักษณะคำยมก (หรือซ้ำเสียง)
นำหน้าในแต่ละวรรค การซ้ำคำนี้จะเปลี่ยนไปแต่ละวรรคตามที่ต้องการ
กลบทนี้ มีทั้งใน กลบทศิริวิบุลกิตติ์  และจารึกวัดพระเชตุพนฯ
กลบทศิริวิบุลกิตติ์ เรียกกลบทนี้ว่า กลบทธงน้ำริ้ว

[กวีพเนจร]

คนคนนี้คงไม่ดีอย่างใครเขา
รักรักเราใช่เพียงแค่ความฝัน
จนจนจรรอนแรมไปทุกวัน
เจ้าเจ้านั้นข้าแอบรักปักใจปอง

รักรักเจ้าไม่กลายคลายจากจร
ใจใจวอนเพียงเจ้าเฝ้าจับจ้อง
แม้แม้ว่าพี่นี้มิอาจครอง
อกอกหมองแม้ว่ารักไม่เป็นไป

เจ็บเจ็บช้ำระกำช้ำฤดี
รักรักนี้เพียงความฝันนั่งร้องไห้
จรจรเร่แอบเฝ้าเจ้าแสนไกล
คนคนได้เพียงแอบมองเจ้าไกลๆ

[ไฟล์แนบถูกลบโดยผู้ดำเนินการ]

[เจ้านาง]

ใครใครร้างห่างหายไปไกลลับ
ไม่ไม่กลับ หวนคืน ให้ขื่นขม
รักรักแล้ว ปล่อยทิ้ง ให้อิงลม
ตรอมตรอมตรม ขมนัก หนอรักเรา

เสียเสียใจ ใหญ่ยิ่ง กว่าสิ่งอื่น
เคยเคยชื่น เราสอง ต้องหมองเศร้า
เธอเธอลา ร้างไป ไม่เห็นเงา
เพราะเพราะ เขลา เรื่องคะแนน แฟนจึงลา

[เจ้านาง]

..กลบท รักร้อย..

"สาใจ"

สาสมใจ ใจเขลา ที่เฝ้ารัก
รักไม่หัก หักห้าม ความคิดถึง
สาแก่ใจ ใจเขลา เฝ้าดื้อดึง
ทั้งที่ซึ้ง ซึ้งใจ เขาไม่รัก

เขาไม่รัก รักเรา ก็เฝ้าง้อ
ใจยังรอ รอไป ไม่ห้ามหัก
พบแต่ช้ำ ช้ำใจ สาใจนัก
สาที่ใจ ใจสมัคร รักชอกช้ำ

อยากร้องไห้ ให้สม ที่ตรมจิต
ไยยังคิด คิดให้ ใจถลำ
รู้ทั้งรู้ รู้ดี ที่กระทำ
จะถูกเยาะ เยาะซ้ำ ร้องทำไม

สาสมใจ ใจนี้ ที่โง่เง่า
ยอมให้เขา เขาหยัน กันใช่ไหม
เมื่ออยากรัก รักโหด ลงโทษใคร
โทษที่ใจ ใจตน เพียงคนเดียว

เจ็บให้สา สาใจเ จ็บให้หนำ
ให้เขาซ้ำ ซ้ำเหยียด จนเสียดเสียว
อยากถูกกรีด กรีดใจ ไม่ยาเยียว
สาใจเปลี่ยว เปลี่ยวไร้ ใครเมตตา


..กลบท รักร้อย..
บัญญัติให้ใช้ คำซ้ำรูปหรือเสียงระหว่างคำสุดท้ายของช่วงแรก
กับคำแรกของช่วงกลางของแต่ละวรรค
กลบทนี้ มีทั้งใน กลบทศิริวิบุลกิตติ์  และจารึกวัดพระเชตุพนฯ

[เจ้านาง]

...กลบท หงส์คาบพวงแก้ว...

"อยากมี"

มาเถิดยิ้ม ยิ้มแย้มรับ รับความสุข
ท้าที่ทุกข์ ทุกทิศทาง ทางนักสู้
เมื่อมีใคร ใครเขาเอื้อ เอื้อเอ็นดู
พลอยรับรู้ รู้ด้วยมิตร มิตรไมตรี

ไม่มั่งมี มีอย่างใคร ใครอื่นเขา
เพียงว่าเรา เรายังรัก รักศักดิ์ศรี
มีคุณธรรม ทำแต่สิ่ง สิ่งที่ดี
เท่ากับมี มีทุกอย่าง อย่างต้องการ

มีทรัพย์สิน สินยศฐาน์ ฐานะเลิศ
เป็นบ่อเกิด เกิดสินทรัพย์ ทรัพย์ไพศาล
แต่ไร้มิตร มิตรไม่มี มีพ้องพาน
โลกไร้ธาร ธารรินหลั่ง หลั่งโลมดิน

ไร้เสียงเพลง เพลงอันหวาน หวานกล่อมโลก
เหลือเพียงโศก โศกเยาะหยาม หยามหยันหมิ่น
ฟ้าขาดดาว ดาวหมองมัว มัวราคิน
โลกได้ยิน ยินเพียงเพลง เพลงชอกช้ำ

อยากมีมิตร มิตรมากกว่า กว่าสินทรัพย์
ทุกวันรับ รับรื่นรส รสชื่นฉ่ำ
ท้าที่ทุกข์ ทุกข์เคลื่อนคลาย คลายระกำ
อยากมีมิตร มิตรผู้นำ นำชีวิต


...กลบท หงส์คาบพวงแก้ว...
บัญญัติให้มีคำซ้ำรูปหรือเสียงอยู่ ๒ คู่ คู่แรกอยู่ระหว่าง
ช่วงแรกกับช่วงกลาง คู่ที่สองอยู่ระหว่างช่วงกลางกับช่วงหลัง
กลบทหงส์คาบพวงแก้วคล้ายกลบทรักร้อย แตกต่างกันตรง
กลบทรักร้อยมีคำซ้ำเพียงคู่หน้าคู่เดียว  และมักจะเขียนเป็น
กลอนแปด ส่วนกลบทหงส์คาบพวงแก้วจะเขียนเป็นกลอนเก้า
กลบทนี้ มีทั้งใน กลบทศิริวิบุลกิตติ์  และจารึกวัดพระเชตุพนฯ

[เพลงผ้า]

กลบท กินนรเก็บบัว



มีข้อบังคับให้มีคำซ้ำกัน มีคำอื่นคั่นกลางอยู่ตลอด ต้นวรรค ตั้งแต่คำที่ ๒ ถึงคำ
ที่ ๕

[lookgaow]

พี่เพลงผ้า...เพลงอักษร...กลอนสยาม
ล้วนลือนาม...ลือเลื่อง...เปรื่องปราชญ์ศรี
ด้วยใจรัก...ใจอาทร...กลอนกวี
กล้าเก่งมี...เก่งกาจ...วาดวิไล

สร้างประดิษฐ์...ประดอย...ถ้อยวาจา
สรรภาษา...ภาษิต...พิศหลงไหล
อักษรา...อักษรี...วจีไทย
คู่ควรไว้...ควรค่า...น่าชื่นชม

[lookgaow]

แว่วแว่วเสียง...สำเนียง...เรียงอักษร
เกิดเกิดกลอน...เว้าวอน...ซ่อนภาษา
สร้างสร้างสรร...กลั่นคำ...จำนรรจา
ค่อยค่อยหา...อักษรา...มาแต่งเติม

พี่พี่เพลง...บรรเลงกลอน...อ้อนคำคม
สรรสรรหา...มาผสม...ถมให้เพิ่ม
เร่งเร่งร้อย...ถ้อยวาจา...มาแต่งเติม
ส่งส่งเสริม...เพิ่มกวี...ที่(เวป)กลอนไทย

[lookgaow]

กลอนกวี...ที่สรรสร้าง...กวีกลอน
ใส่อักษร...สอดซ่อน...อักษรใส่
ไทยภาษา...เจรจา...ภาษาไทย
งามวิไล...จรรโลงใจ...วิไลงาม

ผ้าเพลงพี่...ร้อยอักษรี...พี่เพลงผ้า
นามปากกา...ไพเราะมาก...ปากกานาม
งามภาษา...อักษรา...ภาษางาม
กลอนติดตาม...ทุกเมื่อยาม...ตามติดกลอน

[lookgaow]

กาพย์กลอน...กวี  ที่สร้างเสกสรร...กวี
ดุจดั่ง...มณี  ที่ควรค่ากว่า...มณี
อักษร...ศรี  ล้วนหลากมากด้วย...ศรี
ตราบสิ้น...ชีวี  รักแต่งกลอนเท่า...ชีวี

( บ ท นี้ ไ ม่ แ น่ ใ จ ว่ า ถู  ก ห รื อ เ ป ล่ า น ะ ค ะ  .  . . ต ร ว จ ใ ห้ ด้ ว ย น ะ)

[เพลงผ้า]

กลอนกวี...ที่สรรสร้าง...กวีกลอน
ใส่อักษร...สอดซ่อน...อักษรใส่
ไทยภาษา...เจรจา...ภาษาไทย
งามวิไล...จรรโลงใจ...วิไลงาม

ผ้าเพลงพี่...ร้อยอักษรี...พี่เพลงผ้า
นามปากกา...ไพเราะมาก...ปากกานาม
งามภาษา...อักษรา...ภาษางาม
กลอนติดตาม...ทุกเมื่อยาม...ตามติดกลอน

ถ้อยคําหวาน..เลิศลํ้า..หวานคําถ้อย
อักษรร้อย..งามนัก..ร้อยอักษร
กลอนวิชา..แกร่งกล้า..วิชากลอน
มาเว้าวอน..น้องเจ้า..วอนเว้ามา

สําเนียงคุ้น..ประจํา..คุ้นสําเนียง
ภาษาเสียง..วาจา..เสียงภาษา
ดาราดวง..มากค่า..ดวงดารา
งามภาษา..แก้วน้องจ๋า..ภาษางาม

[เพลงผ้า]

พี่เพลงผ้า...เพลงอักษร...กลอนสยาม
ล้วนลือนาม...ลือเลื่อง...เปรื่องปราชญ์ศรี
ด้วยใจรัก...ใจอาทร...กลอนกวี
กล้าเก่งมี...เก่งกาจ...วาดวิไล

สร้างประดิษฐ์...ประดอย...ถ้อยวาจา
สรรภาษา...ภาษิต...พิศหลงไหล
อักษรา...อักษรี...วจีไทย
คู่ควรไว้...ควรค่า...น่าชื่นชม

ว่าแก้วน้อง..แก้วเกล้า..ราวมณี
เฉิดฉายสี..ฉายแสง..สําแดงสวย
ทุกหยดหมึก..หยดมา..ดูนาดนวย
ช่างรํ่ารวย..รํ่าซํา..ลํ้าปัญญา

ทุกรูปแบบ..รูปรส..ทั้งหมดพร้อม
ช่วยถนอม..ถนุ..กรุภาษา
พลิกฟื้นฟู..ฟื้นความ..ตามตํารา
ด้วยวิญญา..วิญญาณ..ลูกหลานไทย

[กวีพเนจร]

ร้องไห้นั่งคร่ำครวญนั่งร้องไห้
ช้ำหัวใจสิ้นรักหัวใจช้ำ
ระกำทรวงห้วงลึกทรวงระกำ
ได้จดจำภาพครั้งเก่าจดจำได้

จากวันนี้ที่เธอหายวันนี้จาก
ไปจำพรากจากอุทรจำพรากไป
ไกลสุดแสนที่เธอหายสุดแสนไกล
น้ำตาไหลนองใจไหลน้ำตา

ย้อนกลับมาหากันกลับมาย้อน
หาหลับนอนยังละเมอนอนหลับหา
อุราไกลแสนคิดถึงไกลอุรา
หวนคืนมาเถอะเจ้าคืนมาหวน

[ไฟล์แนบถูกลบโดยผู้ดำเนินการ]

[++ แตง ++]

รักเธอมาก         เลยเจ็บมาก      เพราะว่ารัก
ศรที่ปัก             กลางใจเธอ      มันย้อนศร
นอนปวดแสบ    แบบกระสน     บนที่นอน
ใจร้าวรอน        วอนสักคน       รักษาใจ

[นักเดินทาง]

                               แดด

ดาษดื่น ดารดาษด้าว   ดอนดง

ระบาดระบือลง                     เรืองเรื่อ


แสนสุดแสบซาบซ่าน   สีแสด  สาดทรวง


แผดเผาพงไพร,พ้อง   แผ่นพื้นพงพนา

                         ใช้ได้ไหม ขอรับ อยากแต่งแต่แต่งไม่เป็นด้วย อิอิ

[++ แตง ++]

คิดคิดเขียนกลบทช่างยากยิ่ง
นั่งนั่งนิ่งตรึกนึกอยู่หลายหน
เขียนเขียนคำซ้ำไปมาพาวกวน
จนจนแล้วอับจนด้วยปัญญา

จึงจึงต้องมาค้นคว้าหาความรู้
หาหาครูผู้เชี่ยวชาญเรื่องภาษา
เลยเลยมาชุมชนกลอนพรรณนา
หวังหวังว่าจะเขียนให้ดีต่อไป

ค่อยค่อยลองมาแต่งวันละบท
จำจำจดคำสัมผัสกักเก็บไว้
เผื่อเผื่อว่าวันข้างหน้าหากลืมไป
คิดคิดว่าคงได้ใช้ที่จดเอย

[++ แตง ++]

ประดิษฐ์รัก...ประดอยเลิฟ...ประดักล่อ
สร้างสรรค์ส่อ...สร้างเสริมศรี...สร้างสานสวย
ระบายเรื่อง...ระบิลราว...ระบือรวย
มิให้ม้วย... มิห่างเมิน...มิห่อนมัว

----------
ลองแต่งดูไม่รู้ว่าถูกตามระเบียบรึเปล่า