ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[++ แตง ++]

สามทศวรรษหกตุลา
โดย : เนาวรัตน์ พงษ์ไพบูลย์

หกตุลาอาถรรพณ์บันทึกเลือด
จารึกวันตะวันเดือดแผ่นดินดับ
นกพิราบเสรีที่พ่ายพับ
แหลกลงกับแสนปากกระบอกปืน

ในเงื้อมมืออำนาจเผด็จการ
โขมดมารโสมมเข้าข่มขืน
ทั้งรากพิษรากเน่าโยงยาวยืน
ยังชำแรกแทรกพื้นแผ่นดินไทย

เผด็จการก้าวหน้าโลกาภิวัตน์
ตัดต่อตัดสายพันธุ์เป็นพันธุ์ใหม่
แท้คือแก่นเผด็จการฉกรรจ์ไกร
เอาประชาธิปไตยกำบังตน

เอาเงินต่อเงินตั้งเงินสั่งได้
อำนาจเงินเป็นใหญ่ในทุกหน
แปรอำนาจเป็นทุนเข้าหมุนวน
ประชาชนเป็นเหยื่อมายาการ

หกตุลาสาหัสอุบัติโหด
ยังแตกโจทย์แตกใจสอบไม่ผ่าน
อำนาจใดของประชาใดสาธารณ์
ประชาธิปไตยขานแต่เพียงคำ

สามสิบปีหกตุลามาท้าทาย
ให้ทบทวนความหมายให้เรียนร่ำ
ใดผิดถูกใดธรรมะใดอธรรม
เราจะต้องไม่ย่ำซ้ำรอยเดิม !

ที่มา : http://www.thaingo.org/writer/view.php?id=199

[++ แตง ++]

สามสิบสองปี หกตุลาคม
Posted by มุสิกะตะวัน



วันนี้ ฝนตก หกตุลา
ผีเสื้อหอมชบายามเช้า
หมอกหนาโอบปลายดอยหยอกเย้า
รู้ว่า ลมหนาว จะมาเยือน

หกตุลา ปีนี้ เงียบสนิท
ลมหายใจเสียคิดผิดใจเพื่อน
บ้างก็อ้างแต่หลักการอย่างเลอะเลือน
บ้างก็เตือนเหมือนตบจบเจรจา

หกตุลา ปีนี้ สามสิบสอง
เป็นผู้ใหญ่วัยคะนองแกร่งกล้า
เป็นคนวัยทำงานเกินเวลา
เป็นเด็กนักศึกษาไร้สถาบัน

อกเอ่ย อกตุลา หกตุลา
หกคะเมน ตีลังกา สลับฝัน
เทพีสันติภาพหูออกควัน
โดมทองท่าพระจันทร์ไร้วันเพ็ญ

ลมหนาว ยามฝนตก หกตุลา
ดินฟ้าก็อาเพศเป็นเศษเส้น
คืนวันกลับไม่เห็นอย่างที่เป็น
ถึงได้เห็นดาวเด่นแต่ไม่เต็มตา

เหมือนฟ้ามืดดินหมองมาครองโลก
เหมือนเอาโศกโบกซ้ำลมร่ำหา
เหมือนแผ่นดินไร้สิ้นเทวดา
เหมือนผีห่าซาตานมารครองเมือง


วันนี้ คือ วันหกตุลาคม
อุดมการณ์วีรชนจงฟูเฟื่อง
ความดีงามกล้าหาญจงไหลเนือง
สันติภาพจงรุ่งเรื่องสถาพร

ให้ดอกไม้ออกดอกตามฤดูกาล
ให้เปลี่ยนผ่านสร้างธรรมดั่งคำสอน
ให้ประชามีอำนาจอย่างแน่นอน
ให้แผ่นดินแห่งมารดรสู่สันติ


วันนี้ ฝนหยุดตก หกตุลา
ให้ลมหนาวพัดพาดอกบานปริ
ให้เสรีแห่งประชาได้บานผลิ
ให้สันติประชาธรรมจงนำชัย


ภราดร-ติภาพ


๖ ตุลาคม ๒๕๕๑


(ขอขอบคุณภาพจาก www.trekkingthai.com)
ที่มา : http://www.oknation.net/blog/mataharee/2008/10/06/entry-1

[++ แตง ++]

บทสรุปหกตุลา

ระเบิดบาปกระสุนบ้าเป็นห่าฝน
คนกับคนเข่นฆ่าเหมือนบ้าคลั่ง
ตะวันเดือดเลือดแดงแข่งประดัง
พระเจดีย์เปล่งปลั่งประกายทอง

พิราบบินจากเบื้องหลังคาโบสถ์
หกตุลามหาโหดสยดสยอง
คือรูปแบบสงครามที่จำลอง
ระหว่างสองความคิดอันแหลมคม

เขาพูดถึงความเป็นธรรมความถูกต้อง
ประชาชาติขัดข้องและขื่นขม
ต่อต้านผู้เผด็จการอันโสมม
พิทักษ์เจตนารมณ์วีรชน

เจตนาคือประชาธิปไตย
พระปกเกล้าตรัสไว้ตั้งแต่ต้น
ว่าอำนาจใช่เฉพาะคณะบุคคล
แต่เป็นของปวงชนประชาไทย

พระดำรัสสัจธรรมความถูกต้อง
คือครรลองของประชาอันยิ่งใหญ่
เป็นหลักการของประชาธิปไตย
อันล้มลุกอยู่ในประเทศนี้

แล้วสิบสี่ตุลาก็ปรากฏ
เป็นหนึ่งบทที่ประชาทำหน้าที่
ชูคบเพลิงของพลังประชาชี
เพื่อส่องชี้ชัดสว่างทางประชา

พายุโหดโหมระห่ำในความมืด
คือกำแพงขึงพืดอยู่ภายหน้า
มหาเมฆมืดร้ายคำรามมา
คบเพลิงฝ่าฝนกระหน่ำจึงรำไร

มหาโหดหกตุลาก็ปรากฏ
เป็นอีกบทที่ประชาสรุปได้
ตราบใดที่เผด็จการยังเกรียงไกร
ตราบนั้นประชาธิปไตยยังไม่มี

ตราบนั้นพระปณิธานท่านทรงตั้ง
ก็จะยังมืดมิดทุกทิศที่
มืดตลอดแม้กระทั่งทุกวันนี้
เกือบจะห้าสิบปีเข้านี่แล้ว

เพราะรู้คิดคนจึงรู้จักค่า
รู้จักว่าอะไรกรวดอะไรแก้ว
และอะไรอะไรที่วาวแวว
ไม่ใช่แก้วเสมอไปใครก็รู้

แม้คบเพลิงวันนี้จะหรี่เรือง
แต่หนทางก็ประเทืองทอดยาวอยู่
มือที่เคยกำหมัดต่อศัตรู
ก็ยังชูกำหมัดอยู่ทุกมือ

พิราบบินกลับมาหลังคาโบสถ์
พายุโหดยังกระหึ่มกระเหี้ยนหือ
เมื่อแก้วตกลงแตกก็แหลกรื้อ
แต่แก้วคือแก้วพร่างอยู่กลางใจ

สงครามสองความคิดยังคงดุ
ร้างระอุหกตุลามาหมกไหม้
ประวัติศาสตร์ไม่ควรซ้ำอยู่ร่ำไป
มันจะไม่มีวันเหมือนวันนี้

(เนาวรัตน์ พงษ์ไพบูลย์. วันฆ่านกพิราบ กวีนิพนธ์เพื่อสันติ อหิงสา และมนุษยธรรม. สำนักพิมพ์จตุจักร. 2526, หน้า 35-38.)

[++ แตง ++]

@ วันฆ่านกพิราบ

.....มือกระชับคาบบุหรี่ที่มุมปาก
ตาหรี่เล็งร่องบากปากปืนจ้อง
สมุนรายเรียงรอบค่อยหมอบมอง
รั้วระเนนเอนกองก่ายร่างล้น

.....เลือดโซมหน้าห่-มือเข้ายื้อยุด
กระชากฉุดกระชับหมัดซัดด้วยส้น
เงื้อไม้ฟาดฟัดซ้ำกระหน่ำจน
เลือดกระเซ็นกระเสือกกระสนทุรนทุราย

.....ผูกคอลากกระชากร่างกลางสนาม
เลือดยังลามจากหลังวิ่นรินเป็นสาย
นอนแน่นิ่งเนื้อขาวเปล่าเปลือยกาย
ท่อนไม้ก่ายเกรอะเลือดเลอะเดือดแดง

.....ร่างรุ่งริ่งล้นจุกผูกคอห้อย
กระโดดลอยถีบร่างคว้างร่องแร่ง
เก้าอี้เหล็กหวดโครมโถมสุดแรง
รองเท้าแยงยัดปากกรากเข้ารุม

.....ทีระร่างซ้อนร่างเอายางทับ
แล้วเปลวไฟก็ไหววับควันจับกลุ่ม
กระดิกดิ้นเดือดมอดเนื้อกอดกุม
กระดกงุ้มหงิกงอตอตะโก

.....เข้าตอกอกทีละอกยกไม้ฟาด
ดารดาษดับดิ้นสิ้นแรงโผ
หมวกเหล็กรายเรียงยืนและปืนโต
หัวโล้นเหลืองเรืองโร่โผล่ผุดกลาง

.....ทีละภาพ ทีละภาพ กระชับชัด
ทีละนัด ทีละนัด ถนัดร่าง
ทีละวัน ละวันไป ยิ่งไม่จาง
ยิ่งกระจะ ยิ่งกระจ่าง อยู่กลางใจ.


กวีโดย - เนาวรัตน์ พงษ์ไพบูลย์ ,เพียงความเคลื่อนไหว ,เคล็ดไทย
ที่มา : http://www.sameskybooks.org/webboard/show.php?Category=sameskybooks&No=221

[เพลงผ้า]

ด้วยรักยิ่ง..สิ่งหวง..ทั้งดวงใจ
แผ่นดินไทย..แม่พ่อ..ขอไหว้สา
เลือดสักหยด..อย่าหลั่งรด..พสุธา
เช่นตุลา..กาลก่อน..ให้ย้อนจํา

อกระทม..รํ่าไห้..ปริ่มใจขาด
ฟังประกาศ..ไทยฆ่าไทย..ใจชอกชํ้า
หันมาสร้าง..เรื่องดี..วีรกรรม
เลิกเหยียยยํ่า..กันเอง..ข่มเหงไทย