ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[รัศมีธรรมส่องทาง]

ชีวิตนี้  นี่คือ  อะไรแน่
เฝ้าตั้งแง่  งันงง  เฝ้าสงสัย
ว่าเกิดมา  เพื่อใคร  เพื่ออะไร
กำหนดให้  เป็นไป  ในครรลอง

ชีวิตนี้  ที่เป็นไป  ใครกำหนด
ไม่เลิกลด  ถูกบัญชา  น่าหม่นหมอง
ใครมาชี้  แนวทาง  พลางทดลอง
ให้มาต้อง  หลงทาง  ร้างแรมไกล

ชีวิตนี้  ถูกใคร  ไหนบงการ
มาจัดการ  วิถีทาง  พลางผลักไส
เป็นเพียงหุ่น  เขาเชิดเล่น  ไม่เป็นไร 
ดวงหทัย  ถูกหลอก  ชอกช้ำทรวง

ชีวิตนี้  นี่หรือ  คือของข้า
จะนำพา  ชีวีไป  ใครห่วงหวง
ไม่งอนง้อ  ขอเดินตาม  คนหลอกลวง
ขอแค่ทวง "ความรัก" ฉันกลับคืน

 

ณ  หอพักนักศึกษาชายอาคาร 6 มหาวิทยาลัยเชียงใหม่
                         กันยายน  2542

[lookgaow]

ใครกันนะ...กำหนด...ชีวิตฉัน
ให้รู้จัก...ความรักนั้น...ที่ยิ่งใหญ่
ความห่วงหา...อาทร...รู้สึกอย่างไร
รับรู้ได้...ด้วยรักจาก...ใจที่มี

แล้วใครล่ะ...กำหนด...ให้ผิดหวัง
คอยบงการ...ให้รักพัง...สิ้นวันนี้
ใครกันนะ...กำหนด...ชะตาชีวี
ความเจ็บนี้...ย้ำทุกนาที...ไม่มีวันลืม

ใครกันนะ...ใครกัน...นั้นสรรสร้าง
ขีดเส้นทาง...รักสดใส...ให้ใจปลื้ม
แล้วตัดขาด...สะพานได้...ใยแกล้งลืม
จิตเศร้าซึม...น้ำตานอง...ร้องเสียใจ

อยากรู้นัก...เห็นหน้าไซร้...ใครกำหนด
ผู้ตั้งกฏ...ชีวิต...ลิขิตไว้
ใจของท่าน...นั้นถูกสร้าง...ด้วยอะไร
หินผาหรืองัย...ถึงรู้สึกหวั่นไหว...ไม่เป็น

[nineten]

ชีวิตเรา เราเป็น ผู้กำหนด
ทุกบาทบท ตัวเรา เลือกเองได้
ไม่มีใคร กำหนด ให้เป็นไป
ยิ้มหัวเราะ ร้องไห้ ก็ตัวเรา

[*คuขี้IหJา*]

ชีวิตเรา เราเป็น ผู้กำหนด
ทุกบาทบท ตัวเรา เลือกเองได้
ไม่มีใคร กำหนด ให้เป็นไป
ยิ้มหัวเราะ ร้องไห้ ก็ตัวเรา

กำหนดได้เองจริงหรือเปล่า...
แล้วทำไมความเหงาถึงไม่เคยจางหาย
ทุกข์ทนอยู่ทำไม...หากว่ากำหนดได้
กำหนดให้ชีวิตที่เป็นไป...เลิกเหงาใจ...สักที

 

[รัศมีธรรมส่องทาง]

หากความรัก  กำหนดได้  ดั่งใจหมาย
คงไม่วาย  โลกนี้   ได้สมหวัง
แต่ก็เพราะ  ไม่เที่ยงแท้  และจีรัง
จึงต้องพัง  ลงไป  ด้วยใจคน

ยามรักแรก  แรกรัก  ก็แสนหวาน
ดังอ้อยตาล  หวานลิ้น  ได้ชิมผล
แต่พอหัก  ร้างลาไป  มิได้ยล
มิอาจทน  ขื่นขม  ระทมใจ

แม้มิอาจ  ออกแบบ  ความรักนี้
ให้ฤดี  สุขสม  อารมณ์หมาย
อยู่ที่ใจ  สองดวง  ห่วงมิคลาย
จักไม่วาย  ทลายรัก  หักพังลง

 

[lookgaow]

     
ของตกแต่งโดนๆคลิกเลย

ไม่รู้หรอกนะ...ชีวีนี้...ใครกำหนด
มาขีดบท...เขียนตอน...ละครชีวิต
สร้างรักร้าย...ให้คน...ที่ไม่ผิด
ท่านไม่สมควร...ลิขิต...ชีวิตใคร

ขอบคุณนะ...ที่สร้าง...ให้เกิดมา
ดวงอุราา...ขอเลือกเดิน...เองได้ไหม
อย่ามาขีด...เขียนเส้นทาง...ให้เป็นไป
กำหนดชีวิตได้...แต่หัวใจ...เลือกใช้เป็น

อยากมีรัก...อยากมีสุข...ด้วยใจเรา
แม้เลือกผิด...จิตเหงา...เศร้าทุกข์เข็ญ
หากต้องเจ็บ...รักจบ...เพราะใช้ไม่เป็น
แต่ก้อขอทุกข์เท็น...เพราะเป็น...คนเลือกเอง

[คุณชายอกหัก]

คงเป็นเพราะ บางคน เบื้องบนฟ้า
ขีดชะตา สองเรา มาบรรจบ
ส่งตัวเธอ และฉัน มาพานพบ
ให้ดวงตา ได้สบ พบรักจริง

หากชีวิต ของฉัน นั้นขาดเธอ
ที่พบเจอ ก็เหมือน ขาดทุกสิ่ง



ไม่มีใคร ที่ไหน ให้พักพิง
ให้แอบอิง พักผ่อน ได้หย่อนใจ

แต่วันนี้ ตัวเธอ ยังคงอยู่
ยังคงคู่ เคี่ยงข้าง ไม่ห่างหาย
จะรักเธอ ตลอดไป จนวันตาย
เพราะฟ้าได้ กำหนด เราคู่กัน

[น้ำหวาน]

ตกลงเราผิดไช่ไหม
ที่ตัดสิ้นใจบอกเลิกกับเธอในครั้งนี้
ทุกสิ่งทุกอย่างที่ทำไปเธอเคยใส่ใจฉันไหมคนดี
แล้วอย่างนี้จะให้ฉันทนกับเธอทำไม

[++ แตง ++]

ใครกำหนดให้เรามาพบเจอ
ใครกำหนดให้พลั้งเผลอบอกรักเขา
ใครกำหนดให้รักจางจืดบางเบา
ใครกำหนดใครเล่าเขาคือใคร

บ้างก็ว่ามันเป็นเป็นกรรมลิขิต
บ้างก็ว่าพรหมลิขิตนั้นขีดไว้
แต่ใครบ้างจะย้อนกลับถามหัวใจ
เรานั่นไงคนกำหนดทุกสิ่งอัน