ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[เพลงผ้า]

                                                                                       

ประตูที่ปิดตาย


ได้ยินไหม...หัวใจฉัน...มันร้องไห้
เรี่ยวแรงสู้...ต่อไป...หมดลงแล้ว
เคยวาดหวัง...ครั้งหนึ่ง...ซึ่งเพริศแพรว
ที่สุดแล้ว...พังทลาย...กลายเป็นลม

อาลัยรัก...สลักฝัน...วันต้องจาก
เก็บของฝาก...ชิ้นสําคัญ...อันขื่นขม
หอบหัวใจ...ใกล้พัง...นั่งตรอมตรม
ขอชื่นชม...อีกหน่อย...แล้วค่อยไป

กวาดตามอง...ห้องสวย...ด้วยคิดถึง
เมื่อครั้งหนึ่ง...สรรสร้าง...อย่างพริ้วไหว
ทุ่มเทรัก...ปักสัมพันธ์...เพื่อวันไกล
มิต้องการ...อะไร...มาตอบแทน

หวังก็เพียง...เสียงหวาน...ผ่านอักษร
เป็นบทกลอน...เรียงร้อย...มาห้อยแขวน
ช่วยหล่อเลี้ยง...หัวใจ...ในต่างแดน
เพื่อทดแทน...ความเหงา...ยามเศร้าใจ

แต่ดูเหมือน...ยิ่งสร้าง...ทางยิ่งตัน
พอนานวัน...อ่อนล้า...นํ้าตาไหล
มองประตู...ห้องรัก...เคยพักใจ
แล้วล็อคไว้...เป็นประตู...ที่ปิดตาย

[กวีพเนจร]

หัวใจร้าว เกือบพัง รักสลาย
ความรักหาย ไกลสูญ มลายสิ้น
เมื่อความรัก นั้นหล่น ร่วงลงดิน
สายสัมพันธ์ ขาดวิ่น สลายไป

เหมือนประตู หัวใจ เธอนั้นเปิด
กลับเตลิด จากประตู เธอไปไหน
เธอมาเปิด ประตู แล้วจากไป
ทิ้งฉันให้ นั่งรอ น้ำตาริน

ประตูใจ เคยหวาน ในคราหนึ่ง
มีรักซึ้ง ตรึงใจ ไม่หมดสิ้น
กลับต้องเหลือ เพียงน้ำตา ที่ไหลริน
ร่วงลงดิน อย่างไร้ค่า รักมายา

ปิดประตู หัวใจ ใส่กุญแจ
ฉันไม่แคร์ ว่าใคร จะมาหา
ประตูใจ ของฉัน มีราคา
ใครก็อย่า มาหลอก ให้ช้ำใจ

[ไฟล์แนบถูกลบโดยผู้ดำเนินการ]

[น้ำหวาน]

หัวใจเจ็บเกินจะเยียวยา
ไม่มีใครจะรักษาแผลนี้ได้
เพราะคนเก่าทำให้เจ็บแทบปางตาย
ใจสลายไม่เหลือเเม้ชิ้นดี

จำเป็นที่จะต้องปิดประตูหัวใจ
เพื่อที่จะรักษาหัวใจนี้ไว้ให้สมศักดิ์ศรี
รอใครสักคนที่เป็นคนดี
เป็นที่คนไขประตูสู่หัวใจ

[lookgaow]

ใส่กุญแจ     แพ้แล้วใจ     ปิดตายไว้
ไม่ว่าใคร     อย่าเปิดให้     ไม่แยแส
ชายคนใด    มีบ้างไหม     ในรักแท้
จ้องรังแก     แต่ร่างกาย     ใจของเรา

ถูกทำร้าย     ช้ำเจียนตาย    ให้เจ็บหนัก
เขาไล่ผลัก    จักทำร้าย       ไหวหวั่นเศร้า
จำจนตาย      ชายโฉดชั่ว    หลงมัวเมา
มิคาดเดา      เจ้ามารยา        ฆ่าที่ใจ

ใช้กับดัก        ทักทายพร่ำ    คำหวานหอม
หวังดมดอม   ตอมเคล้า        เย้ายวนไซร้
บรรจงจูบ      ลูบคลำ            ขยำใจ
สมฤทัย          หายห่างจร     มิย้อนมา

เจ้าดอกไม้     ใช้แล้วช้ำ       ระกำกลีบ
ชายเจ้าบีบ     หีบห้องใจ     ให้ไร้ค่า
คงสิ้นแล้ว      แววมณี         มีราคา
ชายใดล่ะ       จะเหลียวมอง     จองหัวใจ

ปิดห้องตาย     ซ่อนชายชั่ว          กลัวเขาเหยียบ
อยู่ทำเนียบ       เงียบเหงาเหงา     เศร้าร้องไห้
เจ็บต้องจำ        อย่าเผลอไผล       ให้ชายได้
ปิดตายหัวใจ    อย่าเปิดรับใคร      มารังแก


     ของตกแต่งโดนๆคลิกเลย

[daf]

ปิดตายหัวใจ
ไม่ขอรักใครต่อจากนี้
จบสิ้นกันสักที
เรื่องพลีหัวใจอย่าหมายเลย
 

[tna]

ประตูใจไขดาลปิด
---------------
เปิดออกมา เถาะประตู หัวใจรัก
เคยเรียงร้อย ถ้อยถัก อักษรศรี
เหตุอันใด เหตุไฉน ประตูนี้
จึงลั่นดาล หวานชีวี ที่อำไพ

ประตูรัก หักด่าน ดาลใจฝัน
แต่ก่อนเปิด เลิศสัมพันธ์ อันผ่องใส
ปิดจนมิด ปิดสนิท ปิดดวงใจ
ปิดทำไม หรือหัวใจ ไร้อาทร

มีสิ่งใด ทำให้ ใจหมองหม่น
จึงเปลี่ยนหน ทางไป ใจถ่ายถอน
ปิดสนิท จิตโหยหา ซึ้งอาวรณ์
ปิดเพื่อถอน รอนรักไป ไฉนนา

เปิดออกเถิด หัวใจ ที่ใฝ่ฝัน
เปิดสู่วัน ฟ้าแจ้ง แสงอุษา
จะปิดใย ให้หัวใจ  ไหวโรยลา
เปิดออกมา พบหน้า แลหากัน

มีบางคน แทบวางวาย หมายคิดถึง
ดาวแพรซึ้ง ในอุรา ใฝ่หาฝัน
เปิดออกสู่ ประตูชัย ไปด้วยกัน
ไปสู่ฝัน อันบรรเจิด เลิศวิไล

ท้องฟ้านี้ กว้างใหญ่ ไพศาลนัก
ที่ฟูมฟัก รักเรา  พราวไสว
ลืมจันทร์ดาว ตำนานเศร้า เคล้าดวงใจ
ลืมสไบ แพรผืนน้อย ร้อยชีวี

ลืมหมดแล้ว หรือไร ใยแห่งรัก
ที่ร่วมถัก ทอฝัน อันสุขขี
ลืมบทกลอน สะท้อนฝัน หวั่นฤดี
ลืมวจี ที่อำไพ หรือไรกัน

มาร่วมสร้าง ทางไสว พร่างพรายฟ้า
มาเดินฝ่า อุปสรรค ขวากหนามกั้น
มาช่วยกัน ถากถาง ทางชีวัน
มาร่วมกัน ฝันชีวี ฤดีใจ

ลั่นดาลออก เถิดหนา แก้วตาพี่
ประตูนี้ ประตูรัก ฟักใจไหว
ไม่ใช่ใคร แต่เป็นเรา ที่เศร้าใจ
หรือหมดแล้ว เยื่อใย อาลัยวาย

ประตูลั่น ดาลจบ หมดเงื่อนไข
เพราะปิดใจ ไร้แน่ แปรความหมาย
เพราะจบแล้ว วันเวลา นภากลาย
เสื่อมสลาย รักอำไพ  ในใจกัน

หรือว่าจบ บทละคร ตอนสุดท้าย
เพื่อไม่ให้ เรื่องราวหมาย ไกลเกินฝัน
เพื่อจะลบ ตำนานเศร้า ร้าวรำพัน
ก่อนที่...มัน ฝันเลยเถิด เตลิดไป

ไม่ว่าเพราะ อะไร ไขดานปิด
ขอจงคิด  มัน...คนนี้  ฤดีไหว
เศร้าระทม ขมขื่น สะอื้นใจ
เฝ้าอาลัย ใครอยู่ใน หัวใจดาน

เวลา...วารี...ชีวี...รำพัน

[daf]

เธอจะเอา อะไรมาแลก
จึงหมายมาแหวก ประตูที่ปิดตายของฉัน
ขอเหตุผลสักข้อได้ไหม ว่าเพราะอะไรกัน
ที่เธอจะเปิดมัน ตอบฉันที

เธอเอง มิใช่หรือ
ที่ดึงดื้อ ไม่มั่นคง ต่อใจดวงนี้
พอฉันปิดใจ เธอก็แจกรัก ให้หลายสตรี
เธอยังจะมี หน้ามาขอเปิด อีกหรือไร
 

[tna]

คนคนนี้ ไม่มี อะไรแจก
เพราะเริ่มแรก แหวกฝัน อันสดใส
ด้วยความรัก ความอบอุ่น ที่กรุ่นไอ
มีเพียงใจ  ที่ขอแลก แหวกใจเธอ

มีแต่ความ โหยหา พาคิดถึง
ความคนึง ตรึงจิต ชิดเสนอ
ความผูกพัน ความใฝ่ฝัน หวั่นละเมอ
ความเพ้อเจ้อ เพล้อคิดฝัน หวั่นหทัย

ไม่เคยคิด เปลี่ยนไป หัวใจรัก
ที่ฟูมฟัก ถักทอ ล้อเรียงไหว
เฝ้าแต่คิด สานต่อ ข้อหัวใจ
ของวันไกล ที่ว่างเปล่า เขลาอารมณ์

เวลา...วารี...ชีวี...รำพัน

[เพลงผ้า]

                                                                       
                       

เจ้านกน้อยลอยถลาหาเพื่อนพ้อง
หวังได้ร้องเจื้อยแจ้วแว่วขับขาน
พยายามตามหมู่ดูผลงาน
อักษรกานท์เหล่ากอคอกวี

แต่วิหคนกเจ้าเฝ้าครุ่นคิด
เจ้าทําผิดเรื่องใดใครก็หนี
หาเหตุผลจนอ่อนล้าเต็มที
นํ้าตาปรี่นกเจ้าเขาชิงชัง

หรือเจ้าหลงวงค์ศาจนผิดแปลก
เขาจึงแยกฝูงลับไม่กลับหลัง
โอ้..อกเอ๋ยเลยผินบินลําพัง
ให้ร้องดังแค่ไหนใครก็เมิน

หากอยู่ต่อก็ชํ้าเป็นซํ้าสอง
เขาไม่มองปล่อยร้างออกห่างเหิน
หอบนํ้าตาพาใจใกล้ยับเยิน
นกเจ้าเดินหลบหน้าขอลาไกล


กลอนนี้ได้โพสไว้ที่ www.oknation.net โดย..เพลงผ้า

[กวีพเนจร]

เจ้านกน้อย ทุกถ้อย ที่ขับขาน
มันช่างแสน ทรมาน เป็นหนักหนา
หากไร้ฝูง เขาไร้ ความเมตตา
อยู่กับข้า ฝูงใหม่ ใคร่ยินดี

แม้ข้าเป็น เพียงนกน้อย สู่โลกกว้าง
ก็อ้างว้าง เหมือนเจ้า เขาหลบหนี
อยู่ร่วมฝูง กับข้า ข้ายินดี
ให้เจ้านี้ โผผิน บินนภา

ฝูงไม่ใหญ่ แต่มีใจ รักพวกพ้อง
เหมือนพี่น้อง ดูแล ทุกถ้วนหน้า
พร้อมเคียงข้าง ยามบิน เหิรเวหา
อยู่บนฟ้า ร่วมกับเจ้า เคล้าเคลียคลอ

[ไฟล์แนบถูกลบโดยผู้ดำเนินการ]

[++ แตง ++]

ประตูที่ปิดตาย               มีความหมายว่าจบสิ้น
หัวใจที่โบยบิน               วันนี้มันกลับคืนรัง
หัวใจทั้งสี่ห้อง               ที่เคยจองได้คุมขัง   
ล็อกไว้ด้วยความชัง         ตอกย้ำหนักอย่าย่ำกราย
ไปเถิดกลับไปซะ              อย่าทุบประตูทำลาย
อย่าได้คิดมาดหมาย         คว้าหัวใจไปอีกครา
หัวใจเสริมใยเหล็ก           ดวงเล็กเล็กนั้นด้านชา
เพราะคุณไม่เห็นค่า          โปรดอย่ามาทวงกลับคืน           

[กวีพเนจร]

หากเจ้าปิด ประตู ไม่ให้ผ่าน
เหมือนเป็นด่าน กั้นทาง ขวางใจไว้
จะขอเป็น คนเปิด ประตูใจ
พร้อมกับให้ ความรัก ความหวังดี

ประตูนี้ ที่เจ้าปิด จะขอเปิด
จะก่อเกิด ความรัก ไม่หน่ายหนี
ประตูที่ ปิดตาย นั้นไม่มี
จะลองที เปิดประตู แห่งหัวใจ

ประตูนี้ แม้ปิดมา นานแสนนาน
แต่ความหวาน แห่งรสรัก ยังสดใส
จะขอเปิด ประตู แล้วเข้าไป
มอบรักใหม่ ที่แท้จริง ที่ใจประตู

[ไฟล์แนบถูกลบโดยผู้ดำเนินการ]

[ree]

อยากจะขังตัวเองไว้กับห้องนี้
ไว้กับความทรงจำที่มันขื่นขม
ไว้กับหัวใจที่มันเจ็บระบม
ไว้กับคนที่ฉันรักแต่เขาหลอกลวง

ปิดประตูล็อคกลอนไม่ให้ใครเข้า
จะขอขังตัวเองไว้กับรักเก่า ๆ ที่ตามหลอกหลอน
จะขออยู่กับความทรงจำที่แสนอาวรณ์
จะขอเรียบเรียงความทรงจำทุกตอนของสองเรา

[กวีพเนจร]

ประตูใจ ของเจ้า ที่ปิดแน่น
สิ่งใดแทน กลอนประตู ของเจ้าได้
ประตูปิด สนิทแน่น ร้างห่างไกล
ด้วยหัวใจ ของเจ้า ที่ปิดลง

หากจะเปิด ประตู ด้วยกลอนใหม่
มอบรักให้ เปิดประตู ไม่ไหลหลง
เปิดประตู ที่เจ้ามี ด้วยซื่อตรง
เมื่อนั้นคง เจ้าเปิด ประตูใจ

ประตูนี้ ที่ปิดตาย ที่เจ้าหมาย
จะขอคลาย กลอนประตู นี้ให้ได้
ประตูปิด จะขอเปิด แล้วเข้าไป
มอบรักใหม่ ให้เจ้าได้ พินิจดู

[ไฟล์แนบถูกลบโดยผู้ดำเนินการ]

[เพลงผ้า]

..พิศพิษ..
----------
หยาดพิรุณกรรโชกฟ้าโศกเศร้า
ด้วยเหตุอันใดเล่าจึงกรรแสง
หลั่งท่วมท้นล้นหล้าว่าสําแดง
ความหน่ายแหนงบาดหมางหรืออย่างไร

คนบนฟ้าเมตตาข้าสักนิด
ข้าต้องพิษดอกรักเกินผลักไส
พิษชอกชํ้ายํ่ายีทุกทีไป
ช่วยชะล้างดวงหทัยให้สักครา

หากปล่อยไว้เยี่ยงนี้มีแต่ทรุด
กําจายจุดบาดแผลแลซ้ายขวา
หมายจักพ้นหนทางสร้างโศกา
ปรารถนาลืมรักที่หักลง

ปุถุชนธรรมดาปัญญาน้อย
เขาหว่านถ้อยรสหวานก็พาลหลง
เชื่อคํามั่นสัญญาว่าซื่อตรง
ช่างอ่าองค์คุณค่าท่วงท่าที

เพียงมินานผ่านล่วงช่วงเพลา
สิเหน่หาสารพัดเป็นบัดสี
สัตย์วาจาน่าขันเสียสิ้นดี
พบมาลีดอกใหม่ก็ไกลคอน

อิสัตรีมีศักดิ์อันหวงแหน
หากมาตรแม้นมาหมิ่นถิ่นเกสร
ถือวิสัยใคร่เป็นเช่นภมร
เที่ยวสัญจรโลมเล้าใครเล่าทน

แต่จักทําเยี่ยงใดจนใจนัก
แม้นฟูมฟักสืบไปก็ไร้เกิดผล
โอ้อกเอ๋ยหนักหน่วงห้วงกมล
ขอหยาดฝนล้างใจที่ไม่จํา

ที่มา http://www.oknation.net/blog/charothon/2008/10/22/ โดย..เพลงผ้า

[กวีพเนจร]

เพราะพิษรักทำให้ใจเป็นพิษ
ด้วยความผิดที่ช้ำรักจึงร้องไห้
ให้น้ำฝนหลั่งรินรดล้างใจ
ให้พิษร้ายละลายจากฤดี

เพราะเพ่งพิศพินิจเจ้าพิษร้าย
ที่มุ่งหมายทำลายใจดวงนี้
หากเป็นพิษของชะล้างไปสักที
หวังเพียงมีน้ำฝนรดล้างใจ

เพราะพิษรักฝังลึกหยั่งลงราก
แม้ฝนตากตากฝนก็ยังไร้
เพราะพิษรักฝังลึกในฤทัย
ทำเยี่ยงไรให้พิษร้ายไม่ย้อนมา

หากเป็นพิษเพราะรักที่เจ็บช้ำ
เจ็บแล้วจำจำแล้วทิ้งก็ดีกว่า
เพราะพิษร้ายต้องใช้กาลเวลา
เพื่อรักษาพิษรักช้ำชีวี

[ไฟล์แนบถูกลบโดยผู้ดำเนินการ]

[กวีพิจิก]

เพียงพิศเพ่ง  เพ่งพิศ  พบพิษร้าย
รักเคยหมาย  หมายเคย  เชยชมชื่น
กลับเปลี่ยนแปร  แปรเปลี่ยน  เพียงชั่วคืน
รักรมย์รื่น  รื่นรมย์  ต้องขมพลัน

[เพลงผ้า]

เจ็บยิ่งนักรักนี้ที่ถนอม
เคยหวานหอมเรื่องราวกับร้าวฉาน
กลายเป็นเพียงเสียงนกกาน่ารําคาญ
เมื่อเขาไม่ต้องการอีกต่อไป

หมายจะเหน็บให้เจ็บเล่นเป็นคําเขา
ที่บอกเล่าผ่านอักษรจนอ่อนไหว
เมื่อได้อ่านพาลคิดผิดอะไร
แต่เข้าใจว่าเธอคงเปลี่ยนแปร

หรือทั้งหมดลดค่าเพราะฟ้าสั่ง
คอยเหนี่ยวรั้งยืดเยื้อเพื่อกระแส
สั่งให้เขาเล้าโลมโหมรังแก
ยํ่าดวงแดพาใครมายํ่ายี

[กวีพเนจร]

เพียงรักนี้ที่ถนอมให้เสมอ
คนที่เจอเมื่อฟ้าพามาให้
กลับต้องเจ็บปวดร้าวระกำใจ
หรือฟ้าให้รักเราจบเพียงแค่นี้

เพียงหนึ่งคำที่มีให้อาจไร้ค่า
อยากให้เธอรู้ว่าน้ำตาปรี่
เจ็บปวดร้าวกับรักที่เคยมี
พอแค่นี้คำรักที่หลอกลวง

[ไฟล์แนบถูกลบโดยผู้ดำเนินการ]

[lookgaow]

ล็อคประตู...หัวใจนี้...สั่งปิดตาย
ไม่แม้นหมาย...ให้ใคร - ใคร...มาเหยียบช้ำ
เจ็บแค่นี้...เกินพอแล้ว...ที่เขาทำ
ใจระกำ...ช้ำปางตาย...ปรายน้ำตา

แล้วทำลาย...กุญแจใจ...ไขชีวิต
ความรักนี้...ที่ลิขิต...ผิดกฏฟ้า
ไม่ขอพบ...ประสบใคร...ในโลกา
หากมีรัก...ช้ำอุรา...ไม่ขอมี