ฤดูร้อน นอนคนเดียว เปลี่ยวเปล่าเหงา
ตัวของเขา ข่าวไม่รู้ อยู่ไหนหนา
อากาศร้อน ร้อนที่ใจ ปรายน้ำตา
ช่วยรดไป ในอุรา มาบรรเทา
ฤดูฝน หล่นโปรปราย ใจดวงนี้
เขาคนดี หนีหน้าหาย ไม่ส่งข่าว
น้ำฝนหยด รดท่วมไป ในใจเรา
ใจปวดร้าว ซมพิษไข้ ไม่สบาย
ฤดูหนาว หนาวที่สุด จุดเจ็บนี้
ไม่เคยมี ที่พักพิง อิงซบไหล่
หนาวเหลือเกิน หนาวน้ำตา มาประปราย
ฤดูไหนก้อร้องไห้...ใจหนอใจ สงสารเหลือเกิน
ใบไม้ผลิปลิปลดเรื่องความรัก
จำใจหักเรื่องเก่าเศร้ามัวหมอง
อย่าคิดกลุ้มให้มีน้ำตานอง
เพราะเราสองอาจไม่ใช่เนื้อคู่กัน
ใบไม้ร่วงให้มันร่วงล่วงเลยผ่าน
ไปกับกาลอย่าคิดเครียดเก็บไปฝัน
อย่าไปคิดว่าเขาเป็นคนสำคัญ
เขาก็คนสามัญเหมือนฉันเธอ
