จุดแสงเทียนเดียวดายในวังเวง
ต้องหวั่นเกรงว่าแสงจะแผ่วเบา
ถ้าเมื่อเราเป็นแสงที่ต้องหา
คนที่มาอยู่เคียงในแสงเดียว
ความเหงานั้นจะมาตามสาสม
ให้มืดมิดยิ่งกว่าที่แล้วมา
แต่ความมืดก็ต้องแตกสลาย
เมื่อมีแสงพุ่งมาในตัวเรา
ปรากฏกายหญิงสาวที่ตามหา
จนจำจากจำนรรจำนรรจา
จากความมืดที่ทนอยู่เนินนาน
เเล้วเราก็ได้พบแสงอีกครั้ง
กลอนอาจจะยังมะดีนะขับ emo_30จิงๆ มือใหม่นะคับ ฝากกลอนนี้ไว้ในใจนะคับ
+1 ให้ในความพยายามนะหนูน้อย ค่อยๆศึกษาจาก ลุง...(ลุงโรมีโอ...ลุงธนา...ลุงยอดชาย...ลุงยาจกพเนจร ฯลฯ) ป้า...(ป้าดินหญ้าฯ...ป้าน่าน...ป้ากล่องความทรงจำ ฯลฯ)...น้า...(น้าเพลงผ้า...น้าดินเหนียว...น้าคนรักษ์ถิ่น...น้าเพรางาย ฯลฯ) อา...(อา...นักเดินทาง...อาลูกแก้ว...อาน้ำหวาน...อาอัณณ์ริน ฯลฯ) ทั้งหลายในบ้านกลอนไทยนะ จะแต่งกลอน ยังไงก็แต่งออกมาเลย ไม่ต้องกลัวว่าจะผิด หรือไม่เพราะ มันอยู่ที่ใจเราเองต่างหาก จำไว้นะหนู กล้าๆ แต่งมา จะเป็นกำลังใจให้นะ...
พี่แจ็ค 555555 คําหน้านาม...ลุง-ป้า...ที่ว่าไว้
แล้วยังใช้...น้า-อา...นําหน้าหนู
แล้วลุงแจ็ค...ไปไหน...ไม่มาดู
อ๋อ ยังอยู่...ตรงนี้...ใช้ พี่ แทน
ผ่านมาแซวเล่นเฉยๆนะพี่แจ็ค เด๋วน้องเค้าสับสน ลุงหรือพี่ (แจ็ค)
โพลล์
