คนอย่างฉัน รักใคร ด้วยใจหยิ่ง
รักแล้วทิ้ง มีบ้าง เป็นบางหน
รักแล้วเจ็บ มีหรือ ที่จะทน
ฉันก็คน มิขอทน ให้โศกา
บนสังเวียน ความรัก อันศักดิ์สิทธิ์
คือยาพิษ ให้ลุ่มหลง เสน่หา
เมื่อเธอนั้นกล้าทำให้ตำตา
ฉันก็กล้าที่จะทำให้ตำใจ
ยามฉันเศร้า โศกา นั่งจาบัลย์
ตัวเธอนั้น หายหัว มัวอยู่ไหน
จริงก็รู้ ว่าเธอ แอบมีใคร
ทั้งที่ใจ มีฉันอยู่ คู่กันมา
ฉันก็รู้ ว่าเธอ มีคนใหม่
แต่ทำไม ต้องให้เห็น ให้อิจฉา
เมื่อเธอนั้น กล้าทำ ให้บาดตา
ฉันก็กล้า ที่จะทำ ให้บาดใจ
ที่เธอทำ ตัวฉันนั้น ทนเสมอ
แล้วตัวเธอ หวังว่าคง ทนฉันไหว
สิ่งที่เธอ ทำกับฉัน ไม่เป็นไร
เธอจะได้ กลับคืนไป ทุกครั้งครา...
