หากว่าฟ้ามีคร่าที่เปลี่ยนผัน
ทุกทุกวันดูไร้ซึงความหมาย
แต่มีเธอผู้นี้ไม่เหนื่อยหน่าย
รักจนตายยอมถวายแม้ชีวา
พระอาทิตย์สาดส่องแสงอำพลัน
มีพระจันทร์ส่องแสงแลดูหวาน
มีดาวน้อยระยิบตาชื่นชีวาน
มีลมหวนชวนให้หวานในค่ำคืน
แต่พอดีคืนนี้กลับลาลับ
แสงพระจันทร์เดือนดับไร้ความหมาย
ไม่มีเธอคนนั้นแนบชิดกาย
ทุกทุกคืนไร้ความหายดังความฝัน
ปลุกให้ฉันต้องตื่นกลางลมหนาว
กับเรื่องราวผ่านไปไม่หวนกลับ
เพราะตอนนี้เธอไปแล้วไปลับ
ไม่หวนกลับมาหายามเศร้าใจ
ฉันขอให้เธอนั้นจงโชกดี
แล้วไม่มีคนอย่างฉันทำตกต่ำ
ไปเถอะเธอไปไกลไกลอย่าเจ็บช้ำ
เพราะสามคำเธอหลอกฉัน...ฉันไม่ลืม
-. - นานทีได้มาแต่ง(ยังจำกันได้ไหมน้อ)
