ทั้งที่ ยังรัก อยู่มาก
แต่คงยาก เกินกว่า จะกลับได้
เมื่อคิดถึง คืนที่ถูกทิ้ง ทีไร
น้ำตาก็อดไหล ไม่ได้ สักที
เหมือนตัวเอง เป็นแค่อะไร ตัวหนึ่ง
ที่เธอไม่รู้สึก ลึกซึ้ง กลับเดินหนี
พยายามยึดไว้ แต่เหนี่ยวรั้งเธอ ไม่ได้อยู่ดี
แกะมือฉัน แล้วเดินหนี.....จากไป
แล้วฉันล่ะ จะอยู่อย่างไร นับจากนี้
น้ำตาที่มี แทบเป็นสายเลือด เสียให้ได้
แต่สักนิดหนึ่ง เธอก็ไม่มี แม้แต่จะเห็นใจ
แล้วจะขอ กลับมาเริ่มต้นใหม่ เพื่ออะไรกัน
ยอมรับ ว่าเคย รักเธอมาก
แต่คงยาก ที่จะกลับ ไปร่วมฝัน
แม้แต่คำว่า ให้อภัย ฉันไม่เคย คิดถึงมัน
ใจบาดเจ็บสาหัส ในครั้งนั้น .....
มันยากเกินกว่า จะกลับไป ... ได้จริงๆ
