ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[ดวงไฟ]

ข้อความที่ส่งผ่านม่านหัวใจ
มีอาทรห่วงใยอยู่ในนั้น
ฉันอบอุ่นทุกครั้งที่ได้รับข้อความจากดวงตะวัน
และขอบคุณคนส่งให้กันเหลือกัน

ตะวันจ๋าต้องทำงานหนักหน่อยนะ
เพราะสองคนนี้หนะเขาห่างเหิน
และเขาก็คิดถึงกันมากเหลือเกิน
แต่ไม่อาจข้ามเดินไปหากัน

เลยรบกวนให้ตะวันบนน่านฟ้า
เป็นคนส่งความห่วงหาจากตรงนั้น
และรับเอาความห่วงใย ความผูกพัน
ไปให้เธอของฉันตลอดเวลา

[tna]

ที่สุดของปลายฟ้าคือว่างเปล่า
------------------------
ที่ปลายฟ้า มีอะไร ให้เชยชม
มีแต่ลม พัดผ่าน หว่านผวา
ไม่มีสาย รุ้งพราว วาวนภา
ไม่มีเสียง จำนรรจา จากใครใคร

มีความรัก อันอบอุ่น ละมุนฝัน
มีรักมั่น บริสุทธิ์ สุดสดใส
กำลังใจ มากล้น วนเวียนไป
ช่างเหลวไหล ไหวกล่าว เล่าวจี

ฉันเคยเดิน ย่างกลาย ถึงปลายฟ้า
ที่เขาว่า งามเลิศ ประเสริฐศรี
ตามคำกล่าว เล่าอ้าง สร้างวจี
โง่สิ้นดี ที่ปลายฟ้า ค่าเพียงลม

สูงสุดยอด กับเวิ้งว้าง ว่างเหน็บหนาว
ดั่งกับราว สุขาวดี ที่สุขสม
เลอเลิศค่า หลายสายตา อิจฉาชม
งามเลิศสม ดั่งองค์พักตร์ ลักษมันตร์

เที่ยวแหวกว่าย ยศถา บรรดาศักดิ์
ชื่นชมรัก ชื่อเสียง เคียงสุขสรร
เสพวิมาน ดาวดึง ถึงตะวัน
ดั่งสวรรค์ เมืองแมน แดนฉิมพลี

ที่สุดแล้ว ทุกสิ่งแพรว แววไสว
ใช่อื่นไกล กลับเป็นใจ ไฉนนี่
ที่เสพอยู่ กับจอมปอม หลอมชีวี
ชื่นฤดี สิ่งไร้ค่า น่าอับอาย

แสนอ้างว้าง ว่างเปล่า เหงาปลายฟ้า
ที่ร้างลา เวิ้งว้าง กว้างสุดหมาย
มีแต่สิ่ง จอมปลอม ล้อมรอบกาย
ที่เริงร่าย บทละคร หลอนชีวี

เวลา...วารี...ชีวี...รำพัน

[ne-on]

ณ..สุดปลายขอบฟ้าแสนไกลกว้าง
ใครจักรู้ได้บ้างว่าสุดตรงไหน
จะเปรียบดั่งกับพื้นที่ของหัวใจ
จะใกล้ไกลสุดแท้เรากำหนดเอง

จะให้กว้างมากมายหลายไร่นัก
คงมากรักมากคนมากตัณหา
จะให้กว้างแค่คืบเดียวแค่ตารางวา
แต่ก็สุขอุราเพราะใจนี้มีแค่เธอที่ครอบครอง

[lookgaow]

ปลายฟ้าไกล...เธอจะหวัง...อะไรกันเล่า
มันก็มีแค่เงา...ของก้อนเมฆ...ที่อยู่บนนั้น
เธอจะเดินไป...ให้ถึงเลยเหรอ...ดวงตะวัน
ไม่กลัวหรือว่ามัน..จะแผดเผา..ร่างของเธอ

ทุกสิ่งทุกอย่าง...มันขึ้นอยู่กับ...การมองเห็น
ดี-ชั่วอย่างไรก็ดูเป็น..อยู่หรอก...ไม่ต้องเสนอ
ฉันจะชื่นชม..สิ่งที่มันจอมปลอม..ก็ไม่ได้เกี่ยวกับเธอ
ปลายฟ้าของฉันนะเหรอ..มีอะไรอีก..ตั้งมากมาย

ฉันไม่หวังหรอก...ความรัก..จากฟากฟ้า
คงไม่หวังให้เทวดา...มาบอกรัก...หรอกรู้ใหม
แค่แต่งกลอน..ผ่านสายลม..ตามอารมณ์ของ..หัวใจ
ถ้าหากมีอะไร..ทำให้เธอไม่พึงพอใจ...ฉันก็ต้องขอโทษด้วยละกัน

ปลายฟ้าไกล...หวังเพียงใจ...เธองัยเล่า
แม้มีเพียง...กลุ่มเงา...ที่อยู่บนนั้น
ฉันจะเอื้อมมือ...ไขว่คว้า...ดวงตะวัน
แดดจะเผา...เท่าไหร่นั้น...ฝ่าฟันไปหาเธอ

ทุกสิ่ง...และทุกอย่าง...ฉันก้อมองเห็น
แต่อยากให้เป็นคนที่รัก...ชี้แนะสอน...วอนเสนอ
เชื่อใจกันนะ...รักของฉันไม่จอมปลอม...หรอกเธอ
ปลายฟ้าที่วาดเพ้อ...คิดถึงอยากพบเจอ...มากมาย

ไม่ต้องรอคอย..ความรัก..จากฟากฟ้า
ฉันแค่คนธรรมดา...มาบอก...จะรับไหม
จึงแต่งกลอน...ซ่อนคำคม...อารมณ์ใจ
หวังเพียงแค่ได้...เสี้ยวอุ่นไอ...จากนัยย์ตาเธอ

[ดวงไฟ]

แ ส ง แ ร ก ข อ ง ต ะ วั น ร้ อ ง ทั ก
" ตื่ น ไ ด้ แ ล้ ว ที่ รั ก ,, มี อ ะ ไ ร จ ะ ใ ห้ "
" ค น รั ก ข อ ง เ ธ อ อี ก ฟ า ก ฟ้ า ไ ก ล "
" ฝ า ก แ ส ง แ ร ก ข อ ง วั น ใ ห ม่ ,, ม า ก่ อ ก ว น "
. . . . . . . . . . . . . .
" ตื่ น ไ ด้ แ ล้ ว ,, ยั ย ขี้ เ ซ า "
" ช ง ก า แ ฟ  ก่ อ น อ า ห า ร เ ช้ า ใ ห้ ฉั น ด่ ว น "
ต า บ้ า เ อ๊ ย ,, อ ย่ า ม า ยี ย ว น
ก ว่ า มั น จ ะ ไ ป ถึ ง ค น ก่ อ ก ว น ~ ก็ บู ด พ อ ดี 


* - * - * - * - * - * - * - * - *

กาแฟถ้วยโปรดของคนรักฉัน
ไม่มีทางบูดเสียแม้นานวันสักแค่ไหน
เพราะส่วนผสมที่สำคัญของมันคือ "หัวใจ"
ใส่ความหวานที่เรียกว่า "ห่วงใย"ไปให้เธอ

ใส่ความ "คิดถึง" ต่างครีมเทียม
แกะแก้วกาแฟใหม่เอี่ยมเพื่อเธอเสมอ
พร้อมช้อนชาทองคำสลักย้ำว่า "ฉันรักเธอ"
กับหัวใจคนชงเพ้อเจ้อ กินให้หมดเลยนะเธอ เสียดาย

[วันใหม่ที่เหมือนเก่า]

ขอบฟ้า....ทั้งที่รู้ว่า  อยู่แสนไกล
แต่เจ้าหัวใจ  ยังฝันใฝ่  ขวานขวาย
แม้ยากเย็น  แต่ตราบจนตัวตาย
จะไม่เสียดาย  ถ้าครั้งหนึ่ง  ได้รู้ว่า  ขอบฟ้าอยู่ที่ใด

แต่ก็คง  เหม่อมอง  คงแค่นั้น
อยากตามฝัน  แต่ไม่รู้  อยู่ที่ไหน
ขอบฟ้า....ที่วาดหวัง  คงอีกไกล
หวังเพียงได้  ใครสักคน  ช่วยนำทาง...

[tna]

ที่สุดของปลายฟ้า
--------------
ที่สุด ของปลายฟ้า
คือเวลา ของความ โศกสรร
ไม่มีแล้ว แว่วสำเนียง เสียงจำนรรจ์
มีแต่ฝัน ที่ว่างเปล่า เหงาชีวี

ไม่มีฟ้า สีทอง ผ่องอำไพ
ไม่มีใจ ของใคร ในที่นี้
มีเพียงใจ ของฉัน หวั่นฤดี
 ไร้หมายที่ คิดฝัน วันอำไพ

ช่างเวิ้งว้าง ว่างเหน็บ เจ็บฤดี
ไม่มีที่ ว่างใจ ใครที่ไหน
มีแต่ฝัน พร่ำเพ้อ ละเมอไป
มีแต่ใจ ที่ว่างเปล่า เขลาระบม

นี่นะหรือ ตือที่สุด ของปลายฟ้า
ที่ค้นหา ชั่วชีวา ว่าสุขสม
ช่างเงียบเหงา  เคล้าเศร้า ร้าวละทม
มีแต่ขม ขื่นใจ ไหวอุรา

เวลา...วารี...ชีวี...รำพัน

[pue]

 

[น้ำมนต์]

เปล่งประกาย สุดท้าย ที่ปลายฟ้า
ฝันเจิดจ้า  น่ารัก  สมัครสมาน
ยื่นไมตรี แด่คนดี  เยาวมาลย์
ขอต่อกานท์...จากใจ..ห่วงใยเธอ

เธอจะรู้..หรือไม่  ว่าใจรัก
อยากทอถัก  นำใจ  ไปเสนอ
สี่พยางค์ ว่า  รัก ภักดีเธอ
ขออีกนิด นะเออ  คิดถึงจัง

[ใบไม้ผลิ]

กาแฟถ้วยโปรดของคนรักฉัน
ไม่มีทางบูดเสียแม้นานวันสักแค่ไหน
เพราะส่วนผสมที่สำคัญของมันคือ "หัวใจ"
ใส่ความหวานที่เรียกว่า "ห่วงใย"ไปให้เธอ

ใส่ความ "คิดถึง" ต่างครีมเทียม
แกะแก้วกาแฟใหม่เอี่ยมเพื่อเธอเสมอ
พร้อมช้อนชาทองคำสลักย้ำว่า "ฉันรักเธอ"
กับหัวใจคนชงเพ้อเจ้อ กินให้หมดเลยนะเธอ เสียดาย

  ขมแทบตายกาแฟไรอยากจะอ้วก   

ทำลวกๆหรือไงก็ไม่รู้   

เธอลองชิมดูบ้างลองๆดู   

แต่อยู่ๆตอบไปได้อร่อยจัง

[tna]

ลาทีที่ปลายฟ้า
--------------
ที่สุดท้าย.......ที่ปลายฟ้า
หมดเวลา ของฉัน แล้วฝันนี้
หมดเวลา ตัวละคร สอนคดี
จบเสียที บทละคร สอนดวงใจ

ทางที่ปู ลาดไว้ ให้หมายชม
รสขื่นขม บทละคร อักษรไหว
สร้างฉากเฟื่อง เรืองราว โน้มน้าวใจ
ให้ใครใคร เพ้อฝัน หวั่นชิดชม

สร้างให้เดิน สิ้นหมาย จบปลายฟ้า
ตัวละคร มากหน้า ร่วมพาสม
คลอเคลียเคล้า สร้างเรื่องราว ร้าวละบม
ไม่รู้เงื่อน งันปม สมแล้วใจ

หมดเวลา ของฉัน แล้ววันนี้
จบคดี ร้าวฉาน ประจานไหว
คนไม่ดี จะหลีกหนี รี้จากไป
ตั้งแต่นี้ จะไม่ใกล้ ให้หมองมัว

ตั้งแต่นี้ ไม่ขอมี ที่ปลายฟ้า
จะขอเดิน อยู่ปลายหญ้า ฟ้าสลัว
ไม่อาจเอื้อม ฟ้าจันทร์ดาว พราวหมองมัว
ท้องถิ่นทั่ว แดนฟ้า ไม่กล้าไป

จบเสียที บทละคร ตอนปลายฟ้า
ที่เลอค่า พาฝัน อันสดใส
ขอลาก่อน บทละคร สอนดวงใจ
ต่อนี้ไป ไร้ปลายฟ้า ร้างลาจร

ฝากสายลม กระซิบแผ่ว แว่วสำเนียง
ฝากเป็นเสียง รักหมาย คล้ายสิงขร
ต่อให้จาก จางหาย หมายมิวร
ใจกับว่อน ร่อนหา ปลายฟ้างาม

เวลา...วารี...ชีวี...รำพัน

[lookgaow]

ฟ้า..ที่กว้างไกล

ออกไปค้นหาใจใครไม่มี

ฟ้า..ที่ดูเหมือนจะหวังดี

แต่ทำใม..ทุกทีที่มอง...ต้องมีน้ำตา

......................................

ฟ้า..เธอจะเห็นฉันบ้างหรือปล่าว

คนปวดร้าว..ที่แสนทุกข์..ทรมา

ฟ้า..อยากให้เธอได้รู้ว่า

ที่ฉันเงยหน้าขึ้นมา...แค่ไม่ให้น้ำตามันร่วงลง

ฟ้ า . . . ไ ม่  เ ค ย ไ ก ล
และไม่เคยมีใจใครมาฝากไว้บนนี้
ฟ้า...ยังคงมีเสมอมา...ความหวังดี
เพียงแต่วันนี้...เธอจะสื่อถึงอะไร

ฟ้ า . . . ม อ ง เ ธ อ ต ล อ ด เ ว ล า
และได้เห็นคนแข็งกล้า...แอบร้องไห้
ฟ้า...เวทนา..คนที่ทุกข์ทรมาหวั่นไหว
ปล่อยหยาดฝนโรยล่วงไป...กลบน้ำใสใสที่ใจเธอ

[กวีพิจิก]

สิ่งดีดี  ที่มอบให้  ไร้คุณค่า
เธอหาว่า  ฉันมีใจ  ให้ใครอื่น
รู้บ้างไหม  ใจของฉัน  มันสะอื้น
สุดขมขื่น  กลืนกล้ำ  น้ำตาริน

ไม่เคยรู้  บ้างหรือไร  ว่าใจนี้
มอบให้เธอ  คนดี  จนหมดสิ้น
ไม่เคยเผลอ  ปล่อยใจ  ให้โบยบิน
ลืมโฉมฉิน  ของฉัน  นั้นได้เลย

เธอคือสิ่ง  สุดท้าย  ในใจฉัน
ที่อยู่ปลาย  ฟากฟ้านั้น  ฉันพร่ำเผย
จะให้คิด  ผิดคำ  ย้ำไม่เคย
ทุกคำเอ่ย  เผยจาก  รากหัวใจ

[ดวงไฟ]

กาแฟถ้วยโปรดของคนรักฉัน
ไม่มีทางบูดเสียแม้นานวันสักแค่ไหน
เพราะส่วนผสมที่สำคัญของมันคือ "หัวใจ"
ใส่ความหวานที่เรียกว่า "ห่วงใย"ไปให้เธอ

ใส่ความ "คิดถึง" ต่างครีมเทียม
แกะแก้วกาแฟใหม่เอี่ยมเพื่อเธอเสมอ
พร้อมช้อนชาทองคำสลักย้ำว่า "ฉันรักเธอ"
กับหัวใจคนชงเพ้อเจ้อ กินให้หมดเลยนะเธอ เสียดาย

ก รุ่ น ก ลิ่ น รั ก ,, เ จ้ า ช า ย ก า แ ฟ
ค น รั ก ข อ ง เ ธ อ ฝี มื อ ช ง สุ ด แ ย่ ,, ไ ม่ เ อ า ไ ห น
ร ส ช า ต สุ ด ข ม ,, ไ ม่ รู้ จ ะ ผ ส ม อ ะ ไ ร
แ ต่ วั น นั้ น เ ธ อ ก็ กั ด ฟั น ช ม ต่ อ ไ ป ,, อ ร่ อ ย ดี
. . . . . . . . . . . . . .
นึ ก ถึ ง เ รื่ อ ง ร า ว เ ก่ า ๆ แ ล้ ว ก็ ขำ
ก ล า ย เ ป็ น ค ว า ม รู้ สึ ก น่ า จ ด จำ ใ น น า ที นี้
ก า แ ฟ ข อ ง ฉั น  ก ล า ย เ ป็ น ร ส ช า ต ห ว า น มั น กำ ลั ง ดี
เ พ ร า ะ ก ล ม ก ล่ อ ม ด้ ว ย ไ ม ต รี ,, จ า ก ค น ไ ก ล
. . . . . . . . . . . . . .
สุ ด ป ล า ย ฟ้ า อั น แ ส น ห่ า ง
ก รุ่ น ก ลิ่ น รั ก ยั ง ไ ม่ จ า ง  จ า ก ไ ป ไ ห น
ก า แ ฟ ถ้ ว ย เ ดิ ม ,, แ ต่ เ พิ่ ม เ ติ ม ค ว า ม ห่ ว ง ใ ย
ร อ วั น ที่ เ ธ อ ก ลั บ ม า ชิ ม ก า แ ฟ สู ต ร ใ ห ม่ ,, น ะ เ จ้ า ช า ย ที่ รั ก


* - * - * - * - * - * - * - * - *

กาแฟถ้วยเดิมถ้วยนี้
แม้มันจะมีรสขมปี๋เป็นปมด้อย
ถ้าคนชิมไม่ใช่เธอที่รอคอย
ต่อให้ซื้อฉันถ้วยละห้าร้อยก็ไม่ชงให้กิน

[ดวงไฟ]

กาแฟถ้วยโปรดของคนรักฉัน
ไม่มีทางบูดเสียแม้นานวันสักแค่ไหน
เพราะส่วนผสมที่สำคัญของมันคือ "หัวใจ"
ใส่ความหวานที่เรียกว่า "ห่วงใย"ไปให้เธอ

ใส่ความ "คิดถึง" ต่างครีมเทียม
แกะแก้วกาแฟใหม่เอี่ยมเพื่อเธอเสมอ
พร้อมช้อนชาทองคำสลักย้ำว่า "ฉันรักเธอ"
กับหัวใจคนชงเพ้อเจ้อ กินให้หมดเลยนะเธอ เสียดาย

  ขมแทบตายกาแฟไรอยากจะอ้วก   

ทำลวกๆหรือไงก็ไม่รู้   

เธอลองชิมดูบ้างลองๆดู   

แต่อยู่ๆตอบไปได้อร่อยจัง

เอาเหอะน่าถึงจะขมสักแค่ไหน
แต่ก็ชงอย่างตั้งใจที่สุดแล้วถ้วยนี้
เป็นกาแฟแห่งความห่วงใย หวังดี
ผสมหัวใจคนชงที่พอมีให้เธอกิน

[วันใหม่ที่เหมือนเก่า]

กาแฟน่ะ  กินแล้วนอน  ไม่ค่อยหลับ
ผมจะรับ  โอวัลตินแทน  ได้ไหมพี่
หากคนชง  ใส่หัวใจด้วย  ก็คงดี
ดื่มแล้วคืนนี้  คงฝันดี  อ่ะแน่นอน

[ดวงไฟ]

กาแฟถ้วยนี้ไม่มีสารคาเฟอีน
ต่อให้กินกี่ถ้วยก็หลับได้
มีเพลงกล่อมใจใส่ลงไปหลับสบาย
กับคำพูดเดิมง่าย ๆ ว่า"ฝันดี"

[lookgaow]

กาแฟถ้วยนี้...ไม่มี...สารคาเฟอีน
ต่อให้กิน...กี่ถ้วย...ก็หลับได้
มีเพลงกล่อมใจ...ใส่ลงไป...หลับสบาย
กับคำพูด...เดิมง่าย ๆ... ว่า"ฝันดี"

หอมละมุน...กรุ่นไอ...สีใสสวย
อยู่ในถ้วย...สวยงาม...อร่ามศรี
ที่มอบสุข...ทุกทิวา...และราตรี
กาแฟนี้...มีชื่อว่า..."กาแฟใจ"

"กาแฟใจ" ใส่ส่วนผสม...ความรัก
ความจริงใจ...หนึ่งช้อนหนัก...นำเสนอ
ความห่วงใย...สักสองช้อน...ออดอ้อนเธอ
อารมณ์เพ้อ...หนึ่งช้อนใหญ่...ใส่บทกลอน

[ดวงไฟ]

กลิ่นกาแฟของใจหอมไออุ่น
ลิ้มรสดูหวานกรุ่นละมุนไหว
กลิ่นลอยโชยโบยมาจากฟ้าไกล
รสกาแฟหัวใจในวันลา

ยังคิดถึงเสมอจากวันนี้
คนชงที่เคยมีไม่เห็นหน้า
เคยนั่งรินกินหยิบจิบน้ำชา
วันนี้ต้องนั่งถ่างตาคิดถึงเธอ

[วันใหม่ที่เหมือนเก่า]

กาแฟใคร หนอช่าง กลิ่นหอมหวล
แสนเย้ายวน ชวนให้ ได้หลงใหล
แต่แฝงลึก กลิ่นเศร้า เคล้าพะวง
เหมือนคนชง ยังละเมอ เพ้อคอยใคร


จากวันเก่า เจ้าทนรอ จนวันนี้
เจ้าคนดี ยังคงมั่น ไม่หวั่นไหว
เจ้ายังห่วง เจ้ายังรอ ยังห่วงใย
ใครหนอใคร ช่างโชคดี คนที่เจ้ารอ