ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[ดวงไฟ]

จากนํ้าใจสู่ใจที่ไหลหลั่ง
คือพลังงดงามยามหวั่นไหว
จึงขอบคุณทั้งปวงของดวงไฟ
คือมิ่งมิตรสดใสอําไพพรรณ

จักตีฝ่าวงล้อมไม่ยอมแพ้
ด้วยแน่วแน่คํานึงให้ถึงฝัน
ขอสยบกลบเหงาเข้าฝ่าฟัน
จักมิยอมให้มันมาทําลาย

เมื่อวันนี้มีเพื่อนช่วยเตือนจิต
นิรมิตกําลังให้เหลือหลาย
เคยอ่อนล้ามาหรือก็มากมาย
จึงผ่อนคลายเพียงคํา..กําลังใจ

หอบเอากำลังใจไปต่อสู้
ฉันยังยืนเฝ้าดูอยู่ตรงนี้
กับทุกความปรารถนาว่าแสนดี
มอบให้เธอเต็มที่จากนี้ไป

ให้เธอเอากำลังใจไปฟันฝ่า
ความเหงาที่วิ่งมาจนสั่นไหว
เอาแรงรักสู้รบสยบไกล
ทำลายความเหงาใจให้สิ้นลง

[เพลงผ้า]

จากนํ้าใจสู่ใจที่ไหลหลั่ง
คือพลังงดงามยามหวั่นไหว
จึงขอบคุณทั้งปวงของดวงไฟ
คือมิ่งมิตรสดใสอําไพพรรณ

จักตีฝ่าวงล้อมไม่ยอมแพ้
ด้วยแน่วแน่คํานึงให้ถึงฝัน
ขอสยบกลบเหงาเข้าฝ่าฟัน
จักมิยอมให้มันมาทําลาย

เมื่อวันนี้มีเพื่อนช่วยเตือนจิต
นิรมิตกําลังให้เหลือหลาย
เคยอ่อนล้ามาหรือก็มากมาย
จึงผ่อนคลายเพียงคํา..กําลังใจ

หอบเอากำลังใจไปต่อสู้
ฉันยังยืนเฝ้าดูอยู่ตรงนี้
กับทุกความปรารถนาว่าแสนดี
มอบให้เธอเต็มที่จากนี้ไป

ให้เธอเอากำลังใจไปฟันฝ่า
ความเหงาที่วิ่งมาจนสั่นไหว
เอาแรงรักสู้รบสยบไกล
ทำลายความเหงาใจให้สิ้นลง

+1ให้ดวงไฟนะคะ กวีมีพลังมากค่ะ
หลังจากที่เห็นกันมาก็นานพอสมควร แต่ไม่เคยได้ต่อกลอนกันสักที ยินดีจากใจจริง

[tna]

เหงาเหลือเกิน เดินอยู่ คู่ความเงียบ
หนาวเย็นเยียบ  เฉียบเฉือน เหมือนเส้นสาง
ทางสายเปลี่ยว เลี้ยววน หนทางราง
ที่เวิ้งว้าง ว่างป่าว  ร้าวชีวี

เพียงกำเนิด เกิดทาง ร้างราจาก
ทางที่ถาก ขวากหนาม คร้ามหน่ายหนี
เคยเพริดแพร้ว แวววับ จับฤดี
เคยเป็นที่ เราสอง ครองคู่กัน

บัดนี้ทาง ว่างวาย หายใครเหลียว
ร้างโดดเดียว เปลี่ยวเหงา เศร้าสับสน
รอคอยใคร คนไหน ใคร่เยือนยล
มาร่วมค้น ทางเปลี่ยว เลียวลดใจ

เวลา...วารี...ชีวี...รำพัน

 

[tna]

เหงาเหลือเกินที่รัก
----------------
อันมนุษย์ สุดหยั่ง  กระหวั่นไหว
เดินอยู่ใน ถิ่นแห่ง แหล่งค้นหา
จิตมุ่งมั่น ฝันคิด ติดอุรา
ดวงชีวา มิเปลี่ยน เวียนผันไป

อันพงพฤกษ์ ยิ่งใหญ่ ใคร่ไขว่คว้า
หมู่ดารา โหยหา จันทร์ไฉน
หมู่วิหด ครอบครอง ผองพฤกษ์ไพร
สัตว์น้อยใหญ่ ใจอยู่ คู่เผ่าพันธุ์

ธรรมชาติ สร้างสรรค์ อันโสภา
ก่อเกิดมา มิเปลี่ยน เวียนผกผัน
สิ่งเสแสร้ง แกล้งหมาย คลายผูกพัน
ความจริงนั้น ยิ่งใหญ่ ในใจเรา

แสนคิดถึง ดวงใจ ที่ปลายฟ้า
วันเวลา เปลี่ยนไป ใจแสนเหงา
นานแสนนาน หวานชื่น คืนเคยเนา
ยังคลอเคล้า ในใจ ไม่ลืมเลือน

เหงาเหลือเกิน ดวงใจ ที่ไกลห่าง
มันเวิ้งว้าง ว่างเปล่า เหงาเสมือน
เดินอยู่เพียง เดียวดาย หมายใครเยือน
มาเป็นเพื่อน ร่วมทาง สางดวงใจ

เวลา...วารี...ชีวี...รำพัน

[tna]

คืนเขาไปเถาะหัวใจ
-------------
ร้อยสำเนียง เสียงแว่ว ที่แผ่วไหว
กลิ่นอำไพ ในรัก ประจักษ์หา
หวานละมุน อุ่นกลิ่น สุคลตรา
เป็นสัญญา แนบชิด สนิทใจ

น่าเสียดาย บทถ้อย ร้อยคำหวาน
เป็นสัญญาณ เตือนให้ ใจหวั่นไหว
ดั่งมีดกรีด เฉือนจิต สนิทใจ
ถ้อยอำไพ ของใคร ใช่ของเรา

เดินก้มหน้า ถอยลับ กลับสู่ทาง
ที่เวิ้งว้าง ร้างใคร ดวงใจเหงา
ช่างโง่งม สมนัก รักมัวเมา
ดั่งโคเขลา เง่าโง่ โถรำพัน

คืนเขาไป เถาะรัก ที่ถักร้อย
มันแค่ปอย ปุยเมฆ ที่เสกสรร
จะทำร้าย หัวใจ ทำไมกัน
รู้ไหมมัน  ร้องไห้ ไร้น้ำตา

เวลา...วารี...ชีวี...รำพัน

[เพลงผ้า]

ไม่รับหรอกหัวใจที่ใครคืน
หากเป็นอื่นทิ้งขว้าง..จะห่างหาย
เอาไปครองแนบชีวีเมื่อปีกลาย
ทําเป็นของซื้อ-ขายอย่างไรกัน
 

หรือลืมแล้วเคยเล่นเคยเอ็นดู
เฮ้ออ..ช่างน่าอดสูไร้คู่ขวัญ
นับแต่นี้..คงสะอื้นทุกคืนวัน
เมื่อเขาหันจากไปเลิกใยดี

[กวีพเนจร]

เหงาเหลือเกินเจ้าหัวใจ
เมื่อวันนี้ที่ไร้สำเนียงเสียงภาษา
เมื่อวันนี้มีเพียงรอยน้ำตา
กับความรู้สึกที่เหว่หว้าและเดียวดาย

แล้ววันนี้เป็นอย่างไรกันบ้างเล่า
รู้สึกเหงาเปล่าเปลี่ยวหรือใจหาย
ก่อนเคยเคียงเย้าหยอกแต่กลับกลาย
สิ่งสุดท้ายที่เหลือเพียงลำพัง....

[tna]

รอมัจฉากลับมาเคียง
------------------

เหงาเหลือเกิน รู้ไหม ดวงใจนี้
ไม่เคยมี ผู้ใด ใคร่ไขว่หา
ยังเฝ้าหึง หวงห่วง ดั่งดวงตา
รักมัจฉา แม้ว่า ชีวาวาย

หายไปไหน เนินนาน  เฝ้าควานหา
สายธารา มัจฉา ลาร้างหาย
ไปแหวกว่าย สายชล หนทางใด
ทิ้งวารี รี่ไหล ไร้รำพัน

มัจฉาน้อย รู้ไหม ใจแทบขาด
ดั่งสายฟ้า ผ่าฟาด ดวงใจฝัน
มัจฉาอยู่ คู่ใคร ที่ไหนกัน
ว่ายแหวกฝัน ธารไหน ไม่มาเยือน

ทิ้งธารา วารี นี้เหือดแห้ง
สายน้ำแล้ง แรงหาย  คล้ายเชือดเฉือน
เจ้าแหวกว่าย ปลายฟ้า นภาเยือน
วารีเลือน ลับไป จากสายตา

ถึงอย่างไร วารี นี้จะคอย
ถึงจะน้อย ความจริง สิ่งหวังหา
รอมัจฉา แหวกว่าย สายธารา
หวนกลับหา อ้อมใจ สายวารี

เวลา...วารี...ชีวี...รำพัน

[ข้าน้อยขอฝากตัว]

เหงาเหลือเกินกว่าใจจะต้านไหว
น้ำตาไหลคราคร่ำเฝ้าเรียกหา
ถึงความรักลาลับไปไม่กลับมา
สุดเหว่ว้าเปลี่ยวกายแลเปลี่ยวใจ
ตรอมตรมเกินกว่าจะเอ่ยบอก
สุดช้ำชอกเกินกว่าจะเอื้อนเอยคำไหน
ร้าวระทมขมขื่นในฤทัย
จะมีไหมใครสักคนมาเหลียวแล
โบราณว่าถ้าเวลาล่วงเลยผ่าน
อีกไม่นานใจผสานหายเป็นแผล
แต่รักข้านั้นไม่เคยจะเปลี่ยนแปร
แล้วจะหายเป็นแผลได้อย่างไร

[กวีพเนจร]

ห้องสีเทามีความเหงาเฝ้าเต็มห้อง
เรือนรับรองความอ้างว้างที่โหยหา
มีหน้าต่างประตูต่างหน้าตา
พร้อมอุราที่ขังตนทนเดียวดาย

เหงาเหลือเกินใจดวงนี้มีแต่เศร้า
มีเพียงเงาเป็นมิตรชิดสหาย
มีเพื่อนแท้แน่นิ่งคือร่างกาย
ที่สุดท้ายความเหงาเข้าครอบครอง....

[tna]

อันราตรี
------------
อันราตรี ฤาเทียบ เปรียบทิวา
ที่ล้ำค่า อบอุ่น ละมุนไหม
แสงสีทอง เรืองรอง ผุดผ่องไกล
โอบอุ้มไว้ ใจแนบ อิงแอบเงา

รอตะวัน ขับไล่ ราตรีกาล
ถ้อยคำขาน หวานเหน็บ ให้เจ็บเหงา
รัตติกาล มืดมิด สนิทเนา
ใครเล่าเขา ใฝ่ฝัน สัมพันธ์ใจ

เวลา...วารี...ชีวี...รำพัน

[bourana]

ถ้าฉันอยู่เดียวดายในโลกนี้
ในชีวีคงมีแต่ความเหงา
ถ้าไร้ร้างผู้คนแม้เพียงเงา
ในใจเศร้าคงจะไม่แปลกเลย

แต่โลกนี้ผู้คนช่างมากมาย
แล้วเหตุใดยังเดียวดายเล่าใจเอ๋ย
ความเหงายังตามติดดั่งเช่นเคย
โอ้ใจเอย..ว่างเปล่า..เหงาเหลือเกิน

[tna]

เวลา...ที่ไร้ค่า
-------------
เหงาเหลือเกิน เดินอยู่ คู่ทางเปลี่ยว
ที่คดเคียว เลี้ยวลด หมดความหมาย
เดินอยู่เดี่ยว เปลี่ยวจิต สนิทกาย
เส้นทางวาย คลายว่าง ห่างหายใคร

มองเมียงหา หนทาง สางสู่ฝัน
อยากมีวัน เหมือนเขา ที่เร้าไหว
อยากมีบท ออดอ้อน สะท้อนใจ
เป็นเพียงได้ แค่มอง นองน้ำตา

ก้มหน้าเดิน เหินห่าง สู่ทางเปลี่ยว
แม้โดดเดี่ยว เดียวดาย ไม่ไขว่หา
แต่ยังดี กว่าเจ็บ เก็บเวลา
ที่ไร้ค่า มาฝัน ให้หวั่นใจ

เวลา...วารี...ชีวี...รำพัน
 

[กวีพเนจร]

มองท้องฟ้ายามราตรีที่มืดมิด
เงียบสนิทเสียงเรไรในไพรสนฑ์
ดั่งความเหงาความเศร้าในกมล
คิดถึงคนที่ตรงนั้นเป็นอย่างไร...

ความเหงาที่เร้ารุมให้คิดถึง
เมื่อครั้งหนึ่งเคยสนุกมิหมองไหม้
แล้ววันนี้สิ่งนั้นกลับหายไป
ทำอย่างไรความเหงาจะจบลง...

[เพลงผ้า]

ปวดใจนักผลักไสเป็นไร้ค่า
จนนํ้าตาตกในหัวใจฉัน
จากที่เหงาสะอื้นทุกคืน-วัน
ก็โรมรันหนักหน่วงทุกช่วงรู้

โอ้..อกเอ๋ยใดเล่าจักเบาบาง
สิ้นหนทางตะโกนก้องหรือร้องกู่
ช่างยิ่งใหญ่แผ่นดินและสินธู
กลับเหมือนอยู่เดียวดายสุดปลายทาง

[กวีพเนจร]

ปวดใจนักผลักไสเป็นไร้ค่า
จนนํ้าตาตกในหัวใจฉัน
จากที่เหงาสะอื้นทุกคืน-วัน
ก็โรมรันหนักหน่วงทุกช่วงรู้

โอ้..อกเอ๋ยใดเล่าจักเบาบาง
สิ้นหนทางตะโกนก้องหรือร้องกู่
ช่างยิ่งใหญ่แผ่นดินและสินธู
กลับเหมือนอยู่เดียวดายสุดปลายทาง

ใช่ว่าเธอเดียวดายบนทางฝัน
ทุกคืนวันมีใครให้ฝันหา
คิดถึงเธอกล้ำกลืนกับน้ำตา
รอเธอมาเคียงข้างหนทางเดิน

อยากจับมือประคองไปด้วยกัน
พร้อมประจัญอุปสรรคไม่ห่างเหิน
มีความทุกข์จะร่วมเคียงเผชิญ
ไม่หมางเมินทิ้งให้เธอเดียวดาย....

[anek]

เหงาเหลือเกิน         เมื่อเดิน      อย่างเดียวดาย
มิมีใคร              ย่างกราย     เดินคู่ฉัน
ในวังวน             ของชีวิต     ต้องฝ่าฟัน
ช่างผกผัน             ใครลิขิต    ชีวิตเรา

หากวันนี้        มีเธออยู่          เหมือนวันนั้น
จับมือเรียง       เคียงกัน         ไม่เงียบเหงา
เมฆหมอกฝน      ก่นมา          ไม่พรากเรา
ร่วมกันสู้        แบ่งเบา          กันและกัน

ในวันนี้        ไม่มี        เธอคนนั้น
เธอจากฉัน     ไปสุข       สู่สวรรค์
มัจจุราช       มาพรากเธอ  ไปชั่วกัลป์
เหลือเพียงฉัน   ต้องยืนสู้     อยู่ต่อไป
 

[ข้าน้อยขอฝากตัว]

     รักเอ๋ยรักเจ้า                            ใยสองเราต้องเศร้าเคล้าถวิล
ร่ำไห้วิงวอนถึงเทวิน                      สะเทือนฟ้าแลดินจินต์อาดูร
เหงาเหลือเกินเดินอยู่อย่างเดียวดาย     ไร้แสงฉายคล้ายชีพจักดับสูญ
เมื่อคนรักร้างราไม่เกื้อกูล               ความรักนั้นกลายเป็นมูลสิ่งโสมม
คงเหลือเพียงความทุกข์คอยเคียงคู่      ให้ได้รู้รสรักอันขื่นขม
เหมือนเสียหลักปักใจให้ระทม              ต้องตรอมตรมจมทุกข์คนเดียวเอย

[tna]

เกินไขว่เอื้อม
----------
สายเกินจักเหนี่ยวรั้ง.....ฤดี
รักดั่งขุนคีรี.....ไขว่เอื้อม
สุดคว้าพ่ายหลีกหนี....ทางผ่าน
เหินห่างสายฝันเลื่อม....แก่นแก้ว แววตา

มาลีงามไป่ไร้.....ภมร
สง่าหงส์อัปสร.....แห่งฟ้า
ฤาจักห่างกินนร.....เคียงคู่
เหลือแค่เศษฟางหญ้า.....ร่ำไห้ สายชล

เหงาเกินจักต่อสู้......ดวงใจ
เวียนว่ายสายอาลัย......ไป่พ้น
กำเนิดก่อเยื้อใย....โยงเกี่ยว
ยึดเหนี่ยววายหลุดพ้น .....ไขว่คว้า อุปาทาน

เวลา...วารี...ชีวี...รำพัน

[สุวรรณ]

มิยากเกินเกี่ยวโน้ม    ดวงใจ
ใจอย่ายอมถอยหาย   หน่ายล้า
หากยังมั่นรักหมาย   รักอยู่ เคียงคู่
ขอแค่พยายามคว้า   ไม่ไร้ รักเคียง

เห็นแววตาแห่งฟ้า    อารี
รักนี่หนอเปรมปรี      ปรี่  เพี้ยง!
จึงเสกสั่งฤดี             รักมั่น เราครอง
ความรักสลักเลี้ยง      ชั่วฟ้าดินสลาย


หุหุ เขียนกว่าจะได้ยากจริงๆค่ะ