ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[tna]

เหงาเหลือเกิน
----
เหมือนดั่งอยู่ คนเดียว ในโลกกว้าง            ดูเวิ้งว่าง ว่างเปล่า มืดอับแสง
ไม่มีแม้ ทางเหลือบ ดูเคลือบแคลง           ไม่มีแม้น รู้สึก สำนึกใด
 
ทำไมหนอ ดวงใจ คล้ายว่างเปล่า              มันเงียบเหงา โหยหา แหล่งอาศัย
แหล่งพำนัก พักอิง สิ่งพักใจ                   ฟูมฟักไว้ รักมั่น ให้ยั่งยืน
 
ดั่งมัจฉา โหยหา ชลาศัย                          ดั่งพงไพร  โหยหา พิรุณชื่น
มวลบุบผา โหยหา ภมรคืน                      ดาระดื่น ดารา โหยหาจันทร์

ดั่งวิหก นกภู ร้องกู่ขัน                            แจ้วจำนรรจ์ หาคู่ ชู้สู่ฝัน
เวียนขันอยู่ แม้นจบ ประสบกัน             สุดจำนรรจ์ รำพัน ฝันรักเธอ

เพ้อรำพัน เพ้อไป ใครคนนั้น                    คนที่ฝัน เพ้อรำพัน อยู่เสมอ
คนที่หวัง เพ้อรำพัน ประสบเจอ               คนที่เพ้อ รำพันรัก จักหวนคืน

เพ้อรำพัน เพ้อไป ชายคนนี้                      ชั่วชีวี เพ้อรำพัน ฝันสุดฝืน
เพ้อรำพัน เพ้อทุกวัน  ทุกค่ำคืน                แม้ยามตื่น เพ้อรำพัน ฝันถึงเธอ

นี่ละหรือ เขาเรียก ว่าความเหงา                   ช่างแสนเศร้า ทรงจำ นำเสนอ
เจือความทุกข์ ความสุข คลุกเคล้าเจอ            เป็นดั่งเกลอ ร่วมทุกข์ สุขวันคืน

จะมีไหม ศักดิ์สิทธิ์ ฤทธิ์ทั่วหล้า              ช่วยเยียวยา รักนี้ มิเป็นอื่น
ช่วยค้นหา นำพา เขากลับคืน                 ช่วยสะอื้น บอกเขา ให้เข้าใจ

ว่าในใจ ชายนี้ มีเพียงเขา                     ทุกวันเฝ้า คิดถึงเขา เรา...ไปไหน
ทุกแห่งหน เราสอง ครองคู่ไป                น้ำตาไหล นองหน้า เวลามอง
 
แม้นทุกสิ่ง เขาให้ ไว้ยังเก็บ                    ถนอมเหน็บ เก็บไว้ ไม่ให้หมอง
มองรูปเขา ทุกครา น้ำตานอง                ใจร่ำร้อง โหยหา และอาลัย
 
เขาจะรู้ บ้างไหม ชายคนนี้                       ชั่วชีวี ไร้ใคร  ได้อาศัย
ให้เก็บรัก เก็บชีวิต ไว้ในใจ                       เพราะข้างใน เพียงเขา เท่านั้นพอ
 
แม้เหลือแค่ ทรงจำ ความนึกคิด               ในดวงจิต ยังคิด ยังร้องขอ
ใจโหยหา วันกลับ นับคืนรอ                     ไม่เคยท้อ แม้ต้องรอ จนวันตาย

ชีวิตดั่งน้ำค้างหาว กรรมสิ้น เวรหมด ใจหลุดพ้น

เวลา...วารี...ชีวี...รำพัน

[นักเดินทาง]

โดดเดี่ยวเดียวดาย ในโลกกว้าง
มีเพื่อนผ่านไปมาอย่างไม่ขาดสาย
แต่เหมือนว่าฉันไม่มีใคร
นี่เธอเพื่อนฉันใช่ไหม บอกที

โดดเดี่ยวเดียวดายในโลกกว้าง
เพียงฉันอ้างว้าง อยู่อย่างนี้
หวังสักวันมีใครเข้าใจชีวี
มอบความรักที่มี ให้กับฉัน

โดดเดี่ยวเดียวดายในโลกกว้าง
ฉันเธอเหมือนแตกต่าง เลือนลางฝัน
เหน็ดเหนื่อยเหลือเกิน ในชีวัน
เธอล่ะ อยู่ตรงนั้นเป็นอย่างไร

โดดเดี่ยวเดียวดายในโลกกว้าง
เธอล่ะเป็นอย่างฉันบ้างไหม
ร้าวลึกถึงห้วงแห่งหัวใจ
สะท้านไหว ในใจร้าว คราวไร้รัก

โดดเดี่ยวเดียวดายในโลกกว้าง
ฉันยังเดินทาง ตามสานถัก
หวังสักวันเดินทางไป เจอใครทัก
จะหยุดพัก วางหลัก ไว้สักครา

โดดเดี่ยวเดียวดายในโลกกว้าง
ใครหรือเป็นอย่าง ฉันบ้างหว่า
เปลี่ยวเหงาโดดเดี่ยวกายา
หรือว่าเพียงฉันคนเดียว

โดดเดี่ยวเดียวดายในโลกกว้าง
ทุกอย่าง เหมือนไม่สมเสี้ยว
ขาดขาดเกินเกิน จริงเชียว
เป็นฉันคนเดียวไหมนี่

โดดเดี่ยวเดียวดายในโลกกว้าง
ฉันรู้สึกอ้างว้าง เหลือที่
อยากมีใครสักคน เข้าใจใยดี
เธอล่ะ คนที่อ่านกลอนฉัน...

โดดเดี่ยวเดียวดายในโลกกว้าง
ใครหรือใครเป็นอย่างฉันบ้างไหม...
   นักเดินทาง

[tna]

สไบแพรผ้า.....พาเหงา
-------------
แพรสไบ ไหวพลิ้ว ปลิวสายลม
ร้อนระทม ใฝ่หา  นภาไสว
อยากจะเวียน ว่ายคล้า เร้าอำไพ
สิ่งที่ไขว่ คว้าหา ทุกนาที

ลอยระริ่ว พลิ้วไหว ในสายลม
พลิ้วภิรมย์ บุบผา มายาศรี
เฝ้าเวียนว่าย คลอเคล้า เสพวจี
ภุมรี เวียนวน หนทางใจ

ได้แต่มอง หมองหนาว ร้าวดวงจิต
เฝ้าแต่คิด แพรลาย พรายไสว
สวยวิจิตร นิรมิต สถิตใจ
เลิศวิไล ไหวพลิ้ว ละลิ่วลม

แต่เสียดาย  กลับหมอง นองน้ำตา
ในอุรา เพ้อหา  พาขื่นขม
เฝ้ามองหา สไบผ้า ล้าระทม
เจ็บระบม ขมเหงา เศร้าดวงใจ

หยดน้ำตา เนื่องนอง ปองถวิน
หยาดน้ำริน ไหลนอง สะท้อนไหว
แพรผ้าไหม ใยร้าว รานดวงใจ
แพรสไบ ฉ่ำหมอง นองน้ำตา

เฝ้าแต่รัก คนที่เขา ไม่รักเรา
เฝ้าแต่เคล้า เคลียหวน ทวนวนหา
แพรสไบ ใยรัก ปักอุรา
สไบผ้า พาเศร้า เหงาเหลือเกิน

เวลา...วารี...ชีวี...รำพัน

[เพลงผ้า]

เหงาเหลือเกิน เธอเพลิน อยู่ที่ไหน
หรือมีใคร เคียงข้าง อย่างสุขสันต์
นี่น่ะหรือ คืนคน เคยผูกพันธ์
ไม่กี่วัน ก็ห่าง ร้างลาไกล

เป็นสายลม รําเพย ที่เลยผ่าน
เพียงต้องการ หยอกเย้า เราใช่ไหม
ลืมหมดสิ้น กลิ่นเก่า แล้วหรือไร
โอ้..หัวใจ เจ็บจน เกินทนทาน

ไม่เป็นไร ไม่นาน คงจะชิน
ปล่อยนํ้าตา ไหลริน อย่าสงสาร
ปรับให้เป็น เช่นดั่ง ครั้งวันวาน
เคยซมซาน ครั้งหนึ่ง ไม่ถึงตาย

[กวีพเนจร]

เหงามากไหม หัวใจ พี่เฝ้าถาม
แม้บางยาม ไม่ได้ พบเจอหน้า
แต่พี่ยัง คิดถึงเธอ ทุกเวลา
แม้บางครา ไม่ได้พบ ประสบเจอ

พี่ก็เหงา ในมุมหนึ่ง ของห้องน้อย
พี่ยังคอย เธอนั้น ยังพร่ำเพ้อ
สี่ห้องใจ ยังพร่ำหา แต่เพียงเธอ
แม้ละเมอ ยังถึงเจ้า แม้หลับตา

[ไฟล์แนบถูกลบโดยผู้ดำเนินการ]

[tna]

แพรสไบ ใจโหยหา
------------------
เหงาเหลือเกิน แพรสไบ ใจโหยหา
ชื่นชีวา จำนรรจา นภาสาง
เหมือนคิดถึง คำนึงอยู่ มิรู้จาง
ช่างสำอาง หวานละมุน จุนเจือใจ

ไหวละลิ่ว พลิ้วไหว ดั่งใจฝัน
คำจำนรรจ์ เพียงเท่านี้ ฤดีไหว
ไหวละลิ่ว พลิ้วผ่อง ละอองใจ
ความห่วงใย แสนล้ำค่า พาเยือนยิน

ใจดวงนี้ ห่างหายหนี คำรำพัน
แว่ววจี ที่เสกสรร  ฝันถวิน
ช่างหวานแว่ว แวววับ จับชีวิน
ฤดีสิ้น หมองเศร้า เคล้าระทม

อย่าตัดพ้อ ต่อว่า วาจาถ้อย
ฤดีน้อย ดวงนี้ ให้ขื่นขม
ใจดวงนี้ ฤดีหมาย ได้ชิดชม
พลิ้วเริงลม สไบไหม ใยรักเธอ

เวลา...วารี...ชีวี...รำพัน

[lookgaow]

เธอถามว่า...ร้องไห้ไปทำไม
ไม่มีใครร้องไห้...หรอกเธอจ๋า
มันก็แค่รู้สึกเหงา...เศร้าบางครา
เมื่อเธอมา...ขอลารัก..หักอกกัน

ใช้คำพูดทิ่มแทง...ดั่งแกล้งไล่
ที่ร้องไห้ใช่เสียใจ...หรอกเธอจ๋า
ไม่ใช่เพียงแค่เศษผง...ปลิวเข้าตา
มันก็แค่เศษวาจา...ปลิวเข้าใจ

[tna]

สนุกนักใช่ไหม
------------------------
เล่นกันไป เล่นต่อไป ให้สนุก
ใครจะทุกข์ ช่างมัน ไม่หวั่นไหว
ใครจะเศร้า ขื่นขม ระทมใจ
 ใครเป็นไง จะแคร์ใย ไม่สำคัญ

คนที่โดน ทำให้ ใจร้องไห้
รู้บ้างไหม ว่าเจ็บปวด รวดร้าวสรร
เหมือนดั่งโง่ บ้าใบ้ ใกล้เคียงกัน
น้ำตาฝัน ลูกผู้ชาย ไหลหลั่งริน

เมื่อถูกหมิ่น หมางหมาย  ชายชาตรี
ในฤดี จางหาย วายถวิน
เธอสูงค่า เลอเลิศ สุดเยือนยิน
เราแค่ดิน ต่ำค่า น่าอับอาย

จะขอไป ตามทาง ที่หมางเมิน
เหงาเหลือเกิน หัวใจ ที่ห่างหาย
เดินคนเดียว เหินห่าง เวิ้งว้างกาย
ตราบวันตาย จงรู้ไว้ ใจรักเธอ

เวลา...วารี...ชีวี...รำพัน

[นกป่า]

เหงาเหลือเกินคืนนี้
คนดีไปอยู่ที่ไหน
เหงาเหลือเกินหัวใจ
ได้ไหมปลอบโยนฉันที

ถึงรู้เป็นไปไม่ได้
เราไกลห่างกันอย่างนี้
ฉันเหงาเหลือเกินคนดี
รับรู้ทีสายลมฉันเศร้าเหลือเกิน
 

[นักเดินทาง]

เหงาเหลือเกินคืนนี้
คนดีไปอยู่ที่ไหน
เหงาเหลือเกินหัวใจ
ได้ไหมปลอบโยนฉันที

ถึงรู้เป็นไปไม่ได้
เราไกลห่างกันอย่างนี้
ฉันเหงาเหลือเกินคนดี
รับรู้ทีสายลมฉันเศร้าเหลือเกิน
 

ใครคือคนดีของพี่ล่ะขอรับ
ขอน้องนี้ถามกลับสักนิดหน่อย
พอได้ต่อกลอนพี่ สักเล็กน้อย
ก่อนจะนอนหลับฝันผลอย โกรนผุยๆๆ

[ree]

ความเหงามาจากใจที่ว่างเปล่า
มีแค่เรื่องราวของคนบางคนไว้คิดถึง
กับคำพูดบางคำที่สุดซึ้ง
ได้แค่คำนึงแทนความห่างไกล

ระยะทางทำให้คนเหงา
ยามที่เขาไม่มาอยู่ใกล้
เกิดสะสมกลายเป็นความเหงาที่ยิ่งใหญ่
อยู่กลางใจดวงน้อย ๆ แสนทรมาน

เธอช่างใจร้ายเหลือเกิน
เธอกล้าเดินไปจากฉันในวันที่เหงา
เธอไม่เคยคิดว่าฉันคนนี้ต้องปวดร้าว
ต้องจมอยู่กลับภาพเก่า ๆ ที่ฝังใจ

[tna]

หัวใจหาย
--------------
หัวใจฉัน หายไป ใครช่วยหา
ไปอยู่ฟ้า เมืองแมน แดนแห่งไหน
รำพันกลอน ร่อนหา ผวาใจ
เธอหายไป ไร้สำเนียง เสียงวจี

ลืมคดี ที่เคยสร้าง ทางสดใส
ลืมดวงใจ ที่เคยฝัน วันสุขศรี
ลืมปัญหา วุ่นวาย หน่ายฤดี
ลืมวันที่ รักสุขสม อารมณ์ใจ

รู้หรือไม่ ว่าหัวใจ ใครคิดถึง
เฝ้าคำนึง วนหาอยู่ รู้บ้างไหม
เธอโกรธเคือง เรื่องเศร้า เหงาอันใด
โปรดแจ้งใจ ให้ได้รู้ พธูงาม

เวลา...วารี...ชีวี...รำพัน

[tna]

หน้าต่างห่างเวลา
-----------------
สายลมพัด ผ่านหวิว พลิ้วไสว
แสงอำไพ ขอบฟ้า นภาสาง
อาบแสงส่อง ปฐพี มิมีจาง
โปรยน้ำค้าง หมอกใส ไหวฤดี

ครั้งหนึ่งเคย มีเขา เฝ้าคิดถึง
ความรักซึ่ง ประดุจ สุดแสงสี
งามพร่างพราย ระยับ จับฤดี
ทั่วฟ้านี้ มิเทียบ เปรียบรักเรา

เคยออดอ้อน วอนหา อุราฝัน
เคยรำพัน ฝันชื่น เริงรื่นเขา
เคยโอบรัก แนบชิด สนิทเนา
เคยมีเขา เป็นชีวี ที่อำไพ

มาวันนี้ สิ้นแล้ว แว่วใยรัก
ที่ฟูมฝัก ห่วงหา พาหวั่นไหว
เขาเดินจาก พรากลา นภาไกล
หมดสิ้นไร้ ใยรัก  หักอำลา

สายลมหวน ชวนฝัน พลันฟ้าสาง
ขอบฟ้ากว้าง แสงสว่าง กระจ่างหา
สาดแสงส่อง พรายพลิ้ว  ลิ่วเวลา
รัตติกาล ผ่านฟ้า นภาพราย

แสงสุรีย์ กระจ่าง สว่างอาบ
จิตก็วาบ หวั่นไหว ไขว่เวหา
อยากสาดแสง ไสว คล้ายทิวา
ที่เหินฟ้า สาดสี ฤดีใจ

เนิ่นนานมาก จนใจ คล้ายด้านชา
มันหนื่อยล้า เกินคว้า นภาใส
ไม่กล้าแม้ เปิดกว้าง หน้าต่างใจ
ได้แต่มอง ผ่านไป ไหวระทม

เวลา...วารี...ชีวี...รำพัน
 

[เพลงผ้า]

หอมสะไบ...แพรวา...มาแต่ไกล
รัญจวนใจ...กลิ่นเก่า...เคล้าคลอพี่
ผ่านเวลา...ลอยล่อง...ท่องวารี
ฟื้นชีวี...มารําพัน...จํานรรจ์กลอน

พริ้วตามลม...ผืนแพร...สะไบนาง
ไปตามทาง...คดเคี้ยว...เลี้ยวหลบซ่อน
หาที่พัก...พิงใจ...ในบทกลอน
หวังถอดถอน...ความเหงา...ที่เร้ารุม

สะไบน้อง...คล้องใจ...บ้างไหมเล่า
หรือแพรเก่า...ไร้กลิ่น...ถิ่นโกสุม
ด้วยชินตา...ผ้านี้...ที่เกาะกุม
แพรเนื้อนุ่ม...จึงไร้...ใครนิยม

[กวีพเนจร]

เหงามากไหม  ขวัญตา หัวใจพี่
อยู่ตรงนี้ คนดี ไม่ไปไหน
ถ้าเจ้าเหงา แม้เจ้า จะอยู่แสนไกล
พี่จะไป ปลอบเจ้า ซับน้ำตา

เหงามากไหม คนดี ที่ตรงนั้น
จะบุกบั่น อุปสรรค นั้นไปหา
รอพี่ก่อน นะคนดี พี่จะมา
พร้อมคำว่า พี่มาอยู่ ให้คลายเหงา

[ไฟล์แนบถูกลบโดยผู้ดำเนินการ]

[tna]

ยอม
---------
ใจดวงเดียว มีไว้ ให้เพียงเธอ
เหงาละเมอ มีเธอ ในภาพฝัน
ถึงจะรู้ รักหมาย ไม่มีวัน
เป็นแค่ฝัน เลยผ่าน หว่านดวงใจ

อยากให้เธอ รักฉัน บ้างสักนิด
แค่มีจิต สัมพันธ์ ฝันหวั่นไหว
แค่เธอมอง ลอดมา ผ่าดวงใจ
จะยอมให้ ทุกอย่าง ที่สร้างมี

แม้ชีวี ชีพนี้ จะพลีให้
สุดหัวใจ ปลายฟ้า นภาศรี
ไม่มีแล้ว ใครอื่น ชื่นฤดี
ชั่วชีวี เธอนี้ ที่เป็น...เรา

น่าเสียดาย หัวใจ ได้เพียงฝัน
ในช่องว่าง ใจนั้น เธอมีเขา
แอบซ่อนอยู่ มั่นไว้ คล้ายดังเงา
ที่ยังเฝ้า เคลียเคล้า เย้ารำพัน

ใจดวงน้อย ที่คอย ถวินหา
ขอสักคลา ลืมไว้ จากใจฝัน
ยามที่เรา เคลียเคล้า เฝ้าจำนรรจ์
เธอยังฝัน แต่เขา เคล้าดวงใจ

แต่หัวใจ ดวงนี้ ยังยืนยัน
ไม่มีวัน เลิกเพ้อ เธอรู้ไหม
ถึงรู้ว่า เส้นทาง ร้างแสนไกล
ต้องเสียใจ เท่าไหร่  ใจรักเธอ

อยากให้เธอ  รักฉัน บ้างสักนิด
ทั้งชีวิต แลกได้  ให้รักนี้
จบอย่างไร หัวใจ ฉันรู้ดี
แค่วันนี้ รักไสว ในใจเรา

ถึงพรุ่งนี้ เป็นอย่างไร ใจนี้ยอม
เพียงขอน้อม  ให้วันนี้ ไม่มีเขา
ขอได้ไหม ให้ฉันเป็น เช่นดั่งเงา
เข้าแทนเขา ฝังในจิต สนิทใจ

เวลา...วารี...ชีวี...รำพัน

[tna]

คืนฟ้าหม่น
------------------
เปิดประตู อ้ากว้าง เคว้งคว้างใจ
ไม่มีใคร อยู่ใน หัวใจนี้
มันเงียบเหงา โหยหา พาชีวี
เหมือนวันที่ เวิ้งว้าง เหินห่างใจ

สายฝนหลั่ง โปรยปราย คล้ายน้ำตา
ที่โปรยหา อยู่ในใจ  ให้หวั่นไหว
เอ่อท้วมท้น ล้นกล่อง ห้องดวงใจ
ให้หวั่นไหว ในจิต คิดถึงเธอ

มองดูสาย น้ำหลาก สาดกระจาย
พรั่งพลูพราย สาดสาย ไปเสมอ
ไหลไปแล้ว ไม่ทวน หวนใจเธอ
ไหลล้นเอ่อ แล้วไป ไร้ใยดี

ถึงเวลา รัตติกาล ผ่านมาเยือน
คืนไร้เดือน ดาวดับ ลับแสงสี
ฟ้ามืดมิด ชีวิต เหงาชีวี
นั่งเหม่อมอง ขอบฟ้าที่ ไร้ดาวเดือน

เวลา...วารี...ชีวี...รำพัน

[พลอยชมพู]

ดูพระจันทร์  พันล้านดาว  เจ้าอยู่เพื่อน
พอเอ่ยเอื้อน  ถึงวิหค  นกบินคู่ 
ดูโขลงช้าง  นั่นสิ  มีเพื่อนอยู่
แต่ทำไม  เราไร้คู่  อยู่เดียวดาย

หลายคนเดิน  ผ่านแล้ว  ก็ผ่านลับ
จะมีไหม  ที่หันกลับ  แล้วยิ้มให้
อยู่คนเดียว   ไม่มีคู่  หดหู่ใจ
จะมีไหม  ใครซักคน  มาสนกัน

[lookgaow]

ราตรีคืนนี้เงียบนัก..จักดีกแล้ว
ดวงดารา  วับแววแวว  แถวขอบฟ้า
ผู้คนต่าง  หลับใหล  ในนิทรา
.ราตรีนี้  อีกนานช้า  กว่ารุ่งวัน

ข่มตา  สักเท่าไร  ใจไม่หลับ
ให้ความเหงา  หล่นทับ  ที่ใจนั้น
นานแล้วนะ  คนดี  ที่ไกลกัน
รู้ไหมฝันร้าย  ทุกคืนวัน  ตั้งแต่ไป

อ่อนระทวย  ที่หัวใจ  ให้เคลิ้มหลับ
ตาจ้องจับ  ฝันไปเห็น  เธอรู้ไหม
สะดุ้งตื่นขึ้นมา  ไม่เห็นแม้เงาเธอ  ข้าง ๆ กาย
จะข่มตาหลับ  ได้อย่างไร  เหงาเหลือเกิน

[tna]

ฝากสายลมช่วยตามหา
---
คืนวันนี้ ใจเงียบเหงา เฝ้าถามหา
วันเวลา ที่เฝ้ารอ อยู่แห่งไหน
ใครคนนั้น ที่ฉันฝัน ทุกร่ำไป
เขาอยู่ไหน ไกลสุดล่า น้ำตานอง

แสนคิดถึง เธอรู้ไหม ใจดวงนี้
ยังเซ้าซี้ ให้เฝ้าฝัน วันเราสอง
เคยเคียงคู่ คลอเค้า แนบประคอง
คอยถนอม กล่อมเกลี้ยง เลี้ยงดวงใจ

วันที่ฟ้า ดูกระจ่าง พร่างพรายเมฆ
ทุกอาเขต ทั่วล่า พาสดใส
เพราะมีเขา อยู่แนบข้าง ไม่ห่างไกล
โลกสดใส ใจกระจ่าง ดั่งจันทรา

ถึงแม้เรา สุดแตกต่าง ห่างไกลแสน
โอกาสแม้น จะได้พบ ประสบหน้า
ก็ยากยิ่ง ดั่งสุริยัน และจันทรา
เที่ยววนหา อยู่มิห่าง ทุกวันคืน

แต่เพราะพรหม ลิขิต ชี้กำหนด
เกิดเป็นกฎ เรารักกัน มิอาจฝืน
สร้างความรัก ความสุขสรร ทุกวันคืน
โลกนี้ชื่น เพราะรักเรา สมฤดี

ดั่งจันทรา มีดารา คอยเคลียเคล้า
เมฆาเจ้า เฝ้าโอบเร้า สุริศรี
นภากาศ โอบล้อมลอบ ปฐพี
สายนที มีหาดอ้อม ล้อมรอบใจ

แต่วันนี้ ไม่มี นภากาศ
สายฟ้าฟาด แผ่นดินลั่น สะท้านไหว
สุริยัน จันทรา พาดับไป
สายนทีก็ ม้วนไหว อลวน

ดังดวงใจ ชายคนนี้ ที่แสนเศร้า
ทั้งเงียบเหงา ทั้งปวดร้าว ทั้งสับสน
เที่ยวโหยหา ความรักไม่ มีตัวตน
เปรียบเหมือนคน ใบ้บ่า น่าอับอาย

แค่เธอบอก ว่าจะไป ใจแทบขาด
น้ำตาอาบ ชีพแทบขาด ใจสลาย
ถึงวันเธอ จากไป คงวางวาย
ชีพสลาย ไร้จุดหมาย ไร้ทางเดิน

ทุกคืนวัน เฝ้าแต่ฝัน ถึงใบหน้า
ถึงวาจา กายเคลียเคล้า ไม่ห่างเหิน
ใจอยากให้ เธอหวนกลับ มาเหลือเกิน
อย่าห่างเหิน หลีกหาย ไปจากกัน

รู้ทั้งรู้ อยู่แก่ใจ ไม่หวนกลับ
สายลมพัด ผ่านไป ไม่กลับหัน
กาลเวลา ผ่านไป ไม่หวนวัน
แต่ใจฉัน กลับหวนจิต คิดถึงเธอ

ฝากสายลม พัดไป ไกลสุดหล้า
ช่วยตามหา ใครคนที่ รักเสมอ
ใครคนที่ ทุกคืนวัน ฝันละเมอ
ที่เฝ้าเพ้อ รอเขากลับ ซับน้ำตา

เวลา...วารี...ชีวี...รำพัน