ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[ใจnSๅมeๅมlxJๅ]

ชีวิตหน๋อชีวิตน่าพิศวาส
มีอำนาจองอาจวาสนา
บารมีรวยล้นด้วยเงินตรา
จุนค้ำฟ้าด้วยลาภยศคุ้มชีวัน
อีกฟากหนึ่งมุมหนึ่งใครรู้บ้าง
อยู่ตามทางข้างถนนไม่มีฝัน
ด้วยไร้บ้านไร้ครอบครัวไร้ผูกพัน
ต้องบากบั่นเลี้ยงชีพตนเร่ร่อนไป
ขอเศษเงินเศษอาหารขอเศษบุญ
เพื่อเป็นทุนหนุนท้องให้รอดไซร์
พวกเครือญาติพวกเขาต่างอยู่ไหน
จะมีไหมมือใครที่ยื่นมา
เป็นอาจิณเพราะชะตาฟ้าลิขิต
กำหนดชีวิตไปตามกรรมที่รักษา
ต่างฐานะต่างความคิดธรรมดา
อย่ารอช้าถ้าทำดีจะได้ดี

ใจทรามยามเหงา  ๔/๙/๕๑     ๑๗:๕๖

[คนรักษ์ถิ่น]

มีมุมหนึ่ง  ผู้คน  ดูล้นหลาม   

พอได้ความ  ประท้วง คอยทวงถาม

อีกมุมหนึ่ง  แสนกดดัน  ด้วยหวั่นตาม   

 อีกมุมหนึ่ง  คำราม  ขู่ให้กลัว

อีกมุมหนึ่ง  ต้องทำ  ตามหน้าที่   

 อีกมุมหนึ่ง  หลบหนี  จนซุกหัว

จงเฝ้ามอง  แต่ละมุม  อย่าหวาดกลัว 

แต่ละมุม   รวมตัว คือ....เหตุการณ์
 

[เพรางาย]

มุมที่ต่าง  มุมที่เติม  มุมที่ข้อง
มุมที่ต้อง  ตรองลึก  ถึงความหมาย
มุมที่เตือน  ผูกสัมพันธ์  กันทุกราย
หากมองผ่าน  ง่ายง่าย ...ได้แค่มอง

[++ แตง ++]

มุมหนึ่งมุมอาจมองกันแตกต่าง
ด้วยทิศทางที่ได้มองนั้นเปลี่ยนผัน
บางคนมองมุมนี้เย็นดั่งจันทร์
บางคนกลับว่ามันร้อนดั่งไฟ

ใครจะมองยังไงก็ช่างเถิด
เพราะว่าอยากให้เกิดความสมานฉันท์
อย่าไปมองแล้วเอามาถกเถียงกัน
ไม่เช่นนั้นอาจฉิบหายวายวอดเอย

[?Uริสุnธ์ตaoดกาa?]

มุมหนึ่ง...เฝ้ามองหาความสงบ
จวบจนพบความหมายของการเงียบ
ยืนอยุ่บนที่สูงลมเย็นเจี้ยบ
ดั่งดวงจันใจระเหี่ยงน่าเศร้าใจ

[หมอกกับควัน]

       ฉันกับเธอที่รักกันมาเนิ้นนาน
ฉากสุดท้ายก็จบสิ้นในวันนี้
ไม่ใช่อะไรหรอกเธอคนดี
เพราะเราสองมองกันคนละมุม

[?Uริสุnธ์ตaoดกาa?]

  ฉันกับเธอที่รักกันมาเนิ้นนาน
ฉากสุดท้ายก็จบสิ้นในวันนี้
ไม่ใช่อะไรหรอกเธอคนดี
เพราะเราสองมองกันคนละมุม

เราต่างอยู่ คนละมุม อย่างเทอว่า
แต่ทว่า  คนละมุม มีความหมาย
เปลี่ยนดั่งเส้น สีเหลี่ยม ของหัวใจ
บรรจบได้ เพราะอยุ่ คนละมุม

 

[ใจnSๅมeๅมlxJๅ]

รู้หรือป่าวว่าฉันรักเทอมาก
รู้ว่ายากกับการมารักตอบ
เพราะอะไรทำไมเราต้องชอบ
รักที่มองให้ไปไร้ราคา
มีมั้ยเทอจะมองมามุมนี้
มีมั้ยที่จะตอบรับรักกลับมา
มีบ้างมั้ยที่เทอเห็นคุณค่า
เพียงสายตาปะวาจาก็อุ่นใจ

 

[ใจnSๅมeๅมlxJๅ]

บายๆๆ

[เพลงผ้า]

วิถีทาง...บางคน...บนโลกนี้
ยากเต็มที...กับโอกาส...เกิดสักหน
ต่างโหยหิว...กลํ่ากลืน...ฝืนอดทน
คอยดิ้นรน...ต่อสู้...อยู่ลําพัง

อยู่ในมุม...อับโชค...ของโลกเบี้ยว
ไม่มีสัก...เศษเสี้ยว...ที่จะฝัน
เพียงอาหาร...ผ่านท้อง...ไปวัน-วัน
ยังหากัน...ยากเย็น...แสนเข็ญใจ

แต่อีกมุม...ชีวิต...ผิดกันลับ
ที่พร้อมสรรพ...ทุกอย่าง...สว่างใส
ทั้งกินทิ้ง...กินขว้าง...อยู่รํ่าไป
เพราะอะไร...หรือสวรรค์...ท่านลําเอียง

ช่วยกันส่อง...แสงสว่าง...ทางมุมมืด
อย่าจางจืด...นํ้าใจ...ใคร่ขอเสียง
คนนั้นนิด...คนนี้หน่อย...ค่อยลําเลียง
เป็นเสบียง...นํ้าใจ...ให้อีกมุม

[รัศมีธรรมส่องทาง]

ชีวิตหน๋อชีวิตน่าพิศวาส
มีอำนาจองอาจวาสนา
บารมีรวยล้นด้วยเงินตรา
จุนค้ำฟ้าด้วยลาภยศคุ้มชีวัน
อีกฟากหนึ่งมุมหนึ่งใครรู้บ้าง
อยู่ตามทางข้างถนนไม่มีฝัน
ด้วยไร้บ้านไร้ครอบครัวไร้ผูกพัน
ต้องบากบั่นเลี้ยงชีพตนเร่ร่อนไป
ขอเศษเงินเศษอาหารขอเศษบุญ
เพื่อเป็นทุนหนุนท้องให้รอดไซร์
พวกเครือญาติพวกเขาต่างอยู่ไหน
จะมีไหมมือใครที่ยื่นมา
เป็นอาจิณเพราะชะตาฟ้าลิขิต
กำหนดชีวิตไปตามกรรมที่รักษา
ต่างฐานะต่างความคิดธรรมดา
อย่ารอช้าถ้าทำดีจะได้ดี

ใจทรามยามเหงา  ๔/๙/๕๑     ๑๗:๕๖

มุมหนึ่งมั่ง  มีร่ำ  รวยล้นฟ้า
อีกมุมหนึ่ง  ทุกข์ดาษดา  น่าสงสาร
ทำไมหนอ  แตกต่างกัน  ไม่ประมาณ
ห่างกันปาน  ราวกับฟ้า  อยู่ห่างดิน

หากเป็นเพราะ  พรหมลิขิต  ดูพิลึก
ดูรู้สึก  ลำเอียงไป  ไม่ตงฉิน
บางคนดี  แต่ทุกข์ยาก  เป็นอาจิณ
คนชั่วสิ้น  สำนึก  กลับได้ดี

ยาทิสัง  ลภเต  พีชัง,แปล
หว่านพืชแพร  พันธ์ใด  ในวิถี
ตาติสัง  ลภเต  ผลัง,นี้
ย่อมเกิดมี  ผลเช่นนั้น  ไม่แปรปรวน

กัลยา  ณ การี  กัลยาณัง
อันทำดี  ย่อมได้ดี  ไม่ผันผวน
ปาปกา  รีจะปา  ปะกัง,ชวน
ดุจโซ่ตรวน  หากทำชั่ว  ได้ชั่วไป

สิ่งทั้งหลาย  ทั้งปวง  เกิดแต่เหตุ
มีขอบเขต  วิบากกรรม  ไม่เฉไฉ
ทำอย่างไร  ได้อย่างนั้น  ทุกคราไป
ไม่มีใคร  หนีพ้น  กรรมตนเอย

 

[?Uริสุnธ์ตaoดกาa?]

ในมุมหนึ่ง มีคำถาม ค้างในใจ
ว่าทำไม มนุษย์ ต้องทุกข์โศก
แล้วคำพูด ลอยลอย ได้บังเกิด
ว่าพระองศ์ มีแผนไว้ ให้ทุกคน