อาลัยครำครวนในห่วงจิตร
คุ้นคิดถึงเธอมิรู้หาย
พบหน้าสบหาปากยิ้มพราย
เยื้องกายพ้นไปได้แต่มอง
วันแล้ววันเล่าเฝ้าแต่ฝัน
รำพันธ์บรรยายเป็นอักษร
เรียงร้อยต่อกันเป็นคำกลอน
หมายวอนลมพัดช่วยโบกไป
รุ้งสวยวาดสายระบายสี
หลังเมฆฝนฟ้าคลี่ลีราไสว
ฉันเฝ้ามองรุ้งระยับจับตาใจ
เพียงเก็บงำความอ่อนไหวไว้ลึกซึ้ง
คือนคำดาวพร้างกระจ่างฟ้า
และกระจ่างในนัยต์ตาฉันคนหนึ่ง
เอื้อมใจใฝ่ตามสุดคำนึง
บ้างเพ้อจะไปถึงซึ่งดวงดาริกา(ดาว)
เช่นคนเขลาที่เฝ้ามองความว่างเปล่า
เพียงแสงเงาเท่านั้นที่ฝีนหา
ดังภาพลวงแยบยลแค่มายา
คนที่หลงรักเธอเปลียบเช่นฟ้าคงคิดไกล
