ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[กวีพเนจร]

ก่อนเคยมี ความรัก ช่างสุขสม
น้ำผักขม ลองชิม ยังต้องหวาน
ก่อนหัวเราะ สนุก สุดชื่นบาน
ครั้งวันวาน ความรัก เป็นสุขดี

มาวันนี้ ไม่มี ใครอีกแล้ว
เจ้าน้องแก้ว ก็ลา จากตัวพี่
ช่างเหมือนฟ้า กลั่นแกล้ง ไม่ปราณี
ให้ฉันนี้ ต้องนั่งเศร้า เคล้าน้ำตา

เหมือนฟ้าผ่า ลงมา กลางหัวใจ
สุดจะให้ สุดจะฝืน น้ำบนหน้า
ไหลมาเถิด ไหลมา ไหลออกมา
และแล้วข้า ก็ร้องไห้ อีกสักที

นั่งร้องไห้ ฟูมฟาย กลางสายฝน
ช่างเหลือทน แล้วหนอ ตัวข้านี้
ก่อนความรัก ก็เคย เป็นสุขดี
แล้วมามี เรื่องร้าย ได้อย่างไร

ตอบพี่มา สิเจ้า ก่อนลาจาก
บอกจากปาก ของเธอ หน่อยได้ไหม
เธอมีฉัน แล้วเธอ ไปหาใคร
แล้วทำไม ต้องหลอกฉัน ไม่มีดี

พี่ร้องไห้ ฟูมฟาย เพราะความรัก
ที่พี่ปัก ลงกลาง หัวใจนี้
หรือว่าเจ้า ไม่เคยเห็น ค่ารักพี่
ไปเลยซี ไม่ต้องมา จ้องสบตา

จากไปเถอะ คนดี ที่เคยรัก
อย่ามาปัก ใจคร่ำครวญ อีกแล้วหนา
ไม่ต้องสน ไม่ต้องทน มาเมตตา
และแล้วข้า ก็ร้องไห้ อีกสักที

[ไฟล์แนบถูกลบโดยผู้ดำเนินการ]

[เพลงผ้า]

เสียนํ้าตา เรื่องใด กันหรือเล่า
จึงโศกเศร้า ฟูมฟราย ขนาดนี้
เห็นตัดพ้อ ต่อขาน ผ่านวลี
ว่าคนดี ใครทํา ให้ชํ้าใจ

ร้องมาเถอะ ร้องมา ให้ท่วมท้น
เสียนํ้าตา ให้คน ไม่เอาไหน
หากเมื่อเขา สิ้นเยื่อ แลขาดใย
ก็ปล่อยไป ตามทาง ที่ต้องการ

เมื่อนํ้าตา เหือดแห้ง แรงพอมี
จงเดินหนี จากคน ที่หักหาญ
ความเจ็บชํ้า กลํ่ากลืน ให้เลยผ่าน
เพียงไม่นาน พานพบ คนจริงใจ

[นกป่า]

ไม่ได้แคร์อะไรออยู่แล้วใจ
ใครจะไปใครจะอยู่ก็ช่างเขา
จริงจริงนะไม่ใช่คนใจเบา
ในเมื่อเขาไม่รักไม่เป็นไร

จะเข้าใจยังไงเราไม่ผิด
แล้วชีวิตเราต้องมีศักดิ์ศรี
กินไม่ได้แต่เชื่อว่ามันดี
ปล่อยไปซิไม่รักไม่สนใจ

ใช้ชีวิตต่อไปไม่ตายดอก
เคล็ดขัดยอกในใจไม่นานหาย
ไม่มีเธอฉันก็ยังสบาย
แค่ผู้ชายไม่เห็นจะสำคัญ

ก้มหน้ามองดินก้มต่ำ
ร้องร่ำรำพันขวัญเสีย
ตาบวมรวมร้าวชีวี
ฉันร้องไห้หรือนี้ไม่น่าเลย

เธอไม่เคยเห็นค่าฉัน แต่ยังร่ำรำพันไม่สร่างซา ฉันร้องไห้เปรียบคล้ายดั่งคนบ้า น้ำตาจนหมดทุกหยดจากใจ

[กวีพเนจร]

และแล้วก็ น้ำตา พลันหลั่งไหล
เพราะหัวใจ ช้ำนัก จากรักข้า
รักเท่าไร ยิ่งช้ำมาก นะอุรา
เหลือเพียงค่า อะไร ที่พี่มี

แล้วน้ำตา ก็ไหล ลงอีกครั้ง
น้ำตาหลั่ง อาบสองแก้ม แล้วครานี้
ไหลลงมา เถอะน้ำตา ช้ำชีวี
เพราะว่าพี่ ก็ช้ำนัก ยากตัดใจ

ร้องไห้ซะ น้ำตา จงอาบหน้า
หยดน้ำตา จงหลั่ง ให้หลั่งไหล
เป็นน้ำตา ที่ไหลมา จากหัวใจ
และร้องไห้ ให้กับรัก ได้จากเธอ

[ไฟล์แนบถูกลบโดยผู้ดำเนินการ]

[น้ำหวาน]

นั่งมองบนท้องฟ้า
บอกกับตัวเองว่าอย่าเศร้า
ความเจ็บปวดล้วนบางเบา
ทิ้งไปเถอะนะความเศร้าความทุกข์ใจ
และแล้วฉันก็มีน้ำตา
เพราะว่าฉันไม่อาจลืมเธอได้
ถึงทิ้งความเศร้าแต่ก็ไม่ได้ทิ้งเธอออกไปจากใจ
ฉันควรทำอย่างไรนอกจากนั่งร้องไห้อยู่เพียวผู้เดียว

[กวีพเนจร]

และแล้วน้ำตาก็ไหล
บอกใจที่แสนเจ็บช้ำ
เพียงหยาดหนึ่งน้ำคำ
มันทำให้ช้ำอุรา

และแล้วฉันก็ร้องไห้
บอกใจที่แสนเหนื่อยล้า
คงต้องร้องไห้อีกครา
น้ำตาก็พลันหลั่งลง

[ไฟล์แนบถูกลบโดยผู้ดำเนินการ]

[nineten]

และแล้ว..ก็มีน้ำตา
เมื่อรู้ว่าเธอมีใครใหม่
ทิ้งให้คนรอ..ต้องเดียวดาย
เหงื่อยของใจ..ต้องไหลออกมา

และแล้ว..ก็ต้องร้องไห้
ทั้งที่หัวใจไม่ปรารถนา
ถึงแม้จะบอกว่า..มันด้านชา
แต่สุดท้ายน้ำตาก็ไหลอยู่ดี

[ยอดชาย]

และแล้ว..ก็มีน้ำตา
เมื่อรู้ว่าเธอมีใครใหม่
ทิ้งให้คนรอ..ต้องเดียวดาย
เหงื่อยของใจ..ต้องไหลออกมา

และแล้ว..ก็ต้องร้องไห้
ทั้งที่หัวใจไม่ปรารถนา
ถึงแม้จะบอกว่า..มันด้านชา
แต่สุดท้ายน้ำตาก็ไหลอยู่ดี

ยิ่งวันนี้ ที่ฉัน ได้รู้เห็น
ว่าคนนั้น เป็นคน สำคัญที่
ตัวเธอนั้น ฝากกาย ฝากชีวี
มอบฝันหนึ่ง ที่มี ให้เขาไป

ในที่สุด วันนั้น ก็มาถึง
เธอตาซึ้ง ยิ้มสุข น้ำตาไหล
มีเขานั้น เข้ามา เป็นคู่ใจ
ใจต่อใจ กายต่อกาย แต่งงานกัน

นาทีนั้น ที่ฉัน ได้รู้เห็น
แสนลำเค็ญ ในงาน ที่สุขสันต์
งานวิวาร์ คนรัก กับคนนั้น
และแล้วพลัน น้าตาริน ไหลออกมา
    
*********************************
คิดถึงแฟนเก่าจัง

[กวีพเนจร]

เพราะรักมาก น้ำตา จึงไหลมาก
น้ำตาหลาก หลั่งริน แล้วรินไหล
เป็นน้ำตา ที่ไหล ไหลจากใจ
เพราะรักใคร กันเล่า เสียน้ำตา

ที่น้ำตา พี่ไหล ใช่ใครทำ
รักใครย้ำ ให้พี่เสีย น้ำนองหน้า
เพราะรักเจ้า พี่จึงเสีย น้ำไหลมา
ใครจะหา ว่ารัก ไม่เป็นภัย

เพราะรักมาก น้ำตา จึงไหลมาก
ความพรัดพราก ทำน้ำตา ให้รินไหล
เมื่อพี่รัก ใยเจ้า ต้องจากไกล
ทิ้งพี่ไป พี่จึง เสียน้ำตา

[ไฟล์แนบถูกลบโดยผู้ดำเนินการ]

[กวีพเนจร]

พี่ร้องไห้ อีกหน ทนน้ำตา
ใจเหนื่อยล้า อ่อนระทม ข่มขื่นฝัน
แม้ยามหลับ ยามนอน กวนทุกวัน
ขมขื่นนั้น ตอกย้ำ ช้ำหัวใจ

แล้วก็เป็น วันที่ พี่เสียน้ำตา
ช้ำอุรา แสนระทม ตรมนั่งไห้
เพราะต้องเสีย รักที่พี่ ทำหายไป
พี่จึงได้ น้ำตา มาทดแทน

[ไฟล์แนบถูกลบโดยผู้ดำเนินการ]

[kradan]

เดินจากไปด้วยสีหน้าระรื่น
ยังคงฝืนยิ้มให้กับความผิดหวัง
ทำใจแข็งว่าอยู่ได้เพียงลำพัง
มีกำลังใจอยู่ต่อโดยไม่มีเธอ

พอหลายวันนานไปใจเริ่มพบ
แม้เราจบแต่ยังคิดถึงเธอเสมอ
น้ำตาที่ต้องเก็บซ่อนยามพบเจอ
ก็ไหลเอ่อออกมาอย่างไม่อาย

[กวีพเนจร]

ไม่อยากพบ ไม่อยากเจอ ให้เห็นหน้า
ทำไมหนา เจอหน้า เขาเสมอ
ทีอยากพบ แต่กลับ ไม่ได้เจอ
หรือว่าเธอ จะมาย้ำ ให้ช้ำใจ

แม้ไม่มอง แต่ใจ ย้ำคอยจ้อง
ต้องหันมอง เพียงผ่าน แล้วร้องไห้
เห็นเธอเคียง คู่กับเขา เราช้ำใจ
ปวดข้างใน ส่วนลึกๆ เพราะรักเธอ

[ไฟล์แนบถูกลบโดยผู้ดำเนินการ]

[เพลงผ้า]

ไหลออกมา นํ้าตา ให้สาใจ
บอกแล้วไง ว่าอย่า มารักเขา
ไปหลงรูป จูบรอย คล้อยตามเงา
เป็นไงเล่า แผลนี้ ที่ต้องการ

ล้างให้หมด รอยชํ้า ที่คลํ้าหมอง
แล้วอย่าลอง เดินเข้า หลักประหาร
ให้พ้นไป ไม่ช้า และไม่นาน
ใจประสาน กลับคืน ยืนได้เอง

[กวีพเนจร]

ร้องออกมา ร้องมา ให้เต็มที่
ด้วยช้ำนี้ เป็นแผล ยากรักษา
ปล่อยออกมา ให้หมด นะน้ำตา
ให้รู้ว่า เราอยู่ได้ เมื่อไม่มี (เขา)

ร้องออกมา ร้องมา ร้องให้หมด
อย่าให้หยด น้ำตา เหลือตรงที่
ปล่อยออกมา ด้วยความช้ำ ชอกชีวี
ชีวิตนี้ เราอยู่ได้ ตัวคนเดียว

[ไฟล์แนบถูกลบโดยผู้ดำเนินการ]

[นกป่า]

และแล้วคืนี้ฉันก็ร้องไห้
ฝนพร่างพรายดั่งคล้ายน้ำตาฉัน
ที่หลั่งรินรดท่วมถึงดวงจันทร์
แสงตะวันยังหมองเพราะน้ำตา

[ree]

บทสรุปของความรักคือน้ำตา
ดั่งน้ำป่าไหลหรากไม่ขาดสาย
เจ็บมากก็ร้องไห้แทบขาดใจ
เจ็บเพราะใครช้ำเพราะใครก็เพราะเธอ

น้ำตาก็ช่วยให้เธอคืนมาไม่ได้
ร้องไห้ไปเธอไม่เห็นไม่สงสาร
รู้ว่าเจ็บรู้ว่าช้ำทรมาน
ต้องพยายามลืมความร้าวรานดีกว่าเสียน้ำตา

 

[lookgaow]

แม่สอนไว้...อย่าร้องไห้ให้ใครเห็น
เดี๋ยวเขาว่าเป็น...คนอ่อนแอพ่ายแพ้ง่าย
รักเลวเลวทิ้งมันเถิด...อย่าเสียดาย
ก็แค่รักร้ายร้าย...ไม่ถึงตายหรอกใจเรา

เก็บมันไว้กลั้นมันไว้...ทุกหยาดหยด
ลืมให้หมดรักที่ทุกข์...ทุกข์ที่เศร้า
ทนไม่ไหวเจ้บเหลือเกิน...หัวใจเรา
รักมันเศร้า...และแล้วเราก้อร้องไห้

          

[กวีพเนจร]

ถ้าวันนี้ ต้องร้องไห้ ใครจะเห็น
สิ่งที่เป็น ที่ว่าใช่ ในฉันนี้
กลับเป็นสิ่ง ที่คิดผิด ติดว่าดี
ล้วนแต่มี ซ่อนไว้ ให้น้ำตา

บทสุดท้าย คือน้ำตา ที่รินหลั่ง
ไหลมาดัง น้ำตก จากภูผา
ผ่านนวลแก้ม ไหลหล่น เป็นธารา
เปรอะเปื้อนหน้า น้ำตา คนช้ำใจ

[ไฟล์แนบถูกลบโดยผู้ดำเนินการ]

[เพลงผ้า]

หากนํ้าตา ช่วยให้ ใจเป็นสุข
ชําระล้าง ความทุกข์ ก็จงไหล
ร้องมาเถิด ร้องมา ให้หมดใจ
อย่าเก็บไว้ ให้เหลือ เป็นเชื้อฟืน

เมื่อความชํ้า คํ้าคอ จนท้อแท้
ยากเกินแก่ ทําใจ ให้ขัดขืน
ปล่อยเวลา หาเหตุ สักชั่วคืน
ครั้นพอตื่น ทิ้งไว้ ในวันวาน

[กวีพเนจร]

และแล้วน้ำตาก็ไหลริน
ล่วงลงดิน ผ่านหน้า ด้วยใจช้ำ
แสนหม่นหมอง ในสิ่ง ที่เธอทำ
แสนระกำ ปวดร้าว ในอุรา

และแล้วก็ร้องไห้
ด้วยหัวใจ ที่เจ็บช้ำ น้ำเปื้อนหน้า
เมื่อไหร่หนา จะมีใคร มองหันมา
ซับน้ำตา ที่ไหลริน ด้วยความช้ำใจ

[ไฟล์แนบถูกลบโดยผู้ดำเนินการ]