อันหัวโขน ลายตามไทย งามงดนัก
ให้ประจัก ค่าควรคู่ สูงสุดหมาย
ดูองอาจ หาญกล้า พลังพลาย
แต่ภายใน กลับกลายไป น่าสังวร
ดูภายนอก หัวโขน ที่โอ่อ่า
ดูมีค่า เลิศล้ำ ยิ่งอัปสร
แต่ภายใน ผู้สวมนั้น จะสมพร
ตามครรลอง ของหัวโขน ที่ตนควร
มาดูก่อน คนธรรม ท่านทั้งหลาย
นอกและใน ใจและกาย ไปและหวน
ดูสมควร คล้ายคลึง หรือมิควร
ให้ดูตาม ทำนอง นอกในคือ
ที่ภายนอก เข็มแข็ง แกร่งระบือ
ภายในเล่า จะตามซื่อ หรือเปลี่ยนผัน
เหมือนคนเรา มองกันก็ เห็นแต่หน้า
ใครกล้าโอ้ อวดว่าข้า เห็นนิสัย
เดินผ่านกัน ก็เห็นหน้า ใช่รู้ใจ
แล้วรู้ไหม ใครสวมโขน เข้าใส่เรา
ให้ท่านได้ พึงระวัง เอาไว้เถิด
ถ้าหาก เกิดเหตุใด อย่าขัดเขิน
อย่าถลำ ปล่อยใจ ให้ล้ำเกิน
เราใช่เดิน เหินได้ ในใจคน
เชื่อใจใคร ง่ายง่าย ระวังเจ็บ
ถ้าเกิดเคล็ด จะโทษใคร ไม่ได้ฝือ
เพราะใจคน ล้ำลึก นึกเหลือเฟือ
เอาใจเผื่อ หัวโขนที่ อยู่หน้าเรา
...............................................
