ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[เพลงผ้า]

เธอหาย ไปไหน...... รู้ไหม ใครเจ็บช้ำ
----------------------------
หายไปไหน ทำไม ถึงหลบหน้า
รู้ไหมว่า มีใคร ใจฝันหา
เฝ้าสืบค้น หาอยู่ ทุกเวลา
เธอไม่มา หายไป ไม่พบเจอ

ลืมหรือไร ดวงใจ ที่ใฝ่ฝัน
เพ้อรำพัน เสกสรร  ฝันเสนอ
ลืมหรือไร บทกลอน อ้อนรักเธอ
ที่เสนอ รักให้ ใจทุกวัน

ทุกทุกวัน ใจนั้น ฝันหาอยู่
อยากเป็นคู่ แนบชิด สนิทฝัน
รู้ไหมว่า เฝ้ามองหา อยู่ทุกวัน
ใช้ความฝัน เป็นเสมือน เพื่อนคู่ใจ

ยังไม่ลืม ผ้าแพรวา ที่พาฝัน
ที่เธอนั้น  ยื่นมา อุษาใส
ให้ใช้ซับ น้ำตา ที่อาลัย
เธอรู้ไหม ผ้าแพรวา พาระทม

หรือเธอมอบ ไว้ให้ ใช้ซึมซับ
เพื่อประทับ ความเศร้า เคล้าขื่นขม
ที่เธอหมาย แนบไว้ ให้เชยชม
ความขื่นขม ที่เธอหมาย ให้ได้เจอ

น้ำตาเศร้า เคลียเคล้า บนใบหน้า
ผ้าแพรวา ซับน้ำตา เธอเสนอ
ใจนั้นหมาย เก็บผ้าไว้ ไร้ตัวเธอ
ดั่งภาพเพ้อ ใบหน้าเธอ ทุกข์ระทม

เธอรู้ไหม ดวงใจ เฝ้าโหยหา
ผ้าแพรวา ใจหมาย ได้สุขสม
ร่วมเสพกลอน อ่อนหวาน หว่านภิรมย์
ร่วมสุขสม ถ้อยวจี ฤดีใจ

คงไม่มี อีกแล้ว จ้อยแจ้วหวาน
ถ้อยสำอาง วางอ่อนช้อย ร้อนไสว
บทกลอนหวาน หว่านพลิ้วอ่อน ร่อนอำไฟ
เธอรู้ไหม ใจดวงนี้ มีเพียงเธอ

เวลา...วารี...ชีวี...รำพัน

พริ้วไสว ไหลกลับ มารับรู้
กลับมาดู แพรวา ผ้าผืนนั้น
ผืนที่เคย ยื่นไป ให้ต่อกัน
ครั้งเมื่อวัน นํ้าตา รดหน้านอง

แพรยังอยู่ คู่มือ เธอถือไว้
หรือปล่อยไป ละทิ้ง สิ่งทั้งผอง
ยังงดงาม ความเงา แพรสีทอง
หรือมัวหมอง สีสัน พลันจืดจาง

[tna]

ไม่พูด...ไม่ใช่...ไม่เจ็บ
----------------------
ไม่พูด ไม่ใช่ ไม่เจ็บ
แต่เก็บ ไว้ใน สำนึก
อย่าคิด ว่าไม่ รู้สึก
อย่านึก ว่าไม่ ใส่ใจ

ความรัก ที่มี  นั้นเก็บ
ยังเหน็บ คู่ใจ สดใส
ไม่มี วันหมอง หม่นไป
แม้เศร้า อาลัย รำพัน

เพราะเห็น มีใคร ซ่อนอยู่
เคียงคู่ มิมี เสื่อมสรร
ซ่อนไว้ ในใจ ผูกพัน
ยึดมั่น ฝังลึก ตรึกตรา

ถ้าพูด แล้วใคร ต้องเจ็บ
เก็บไว้ ยังดี เสียกว่า
สู้หมอง มัวนอง น้ำตา
ดีกว่า สูญเสีย เธอไป

แค่ซื้อ เวลา ปวดร้าว
แค่เฝ้า มองหา เธอใกล้
เพียงแค่ เธอไม่ จากไกล
ไม่ตัด เยื่อใย ไมตรี

เก็บงำ ระกำ ขมไว้
คุไหม้ เพลิงไฟ  ไวรี่
เผาผลาญ หัวใจ ไม่มี
วันที่ จะหาย กลายเดิม

เวลา...วารี...ชีวี...รำพัน

[เพลงผ้า]

ไม่พูด...ไม่ใช่...ไม่เจ็บ
----------------------
ไม่พูด ไม่ใช่ ไม่เจ็บ
แต่เก็บ ไว้ใน สำนึก
อย่าคิด ว่าไม่ รู้สึก
อย่านึก ว่าไม่ ใส่ใจ

ความรัก ที่มี  นั้นเก็บ
ยังเหน็บ คู่ใจ สดใส
ไม่มี วันหมอง หม่นไป
แม้เศร้า อาลัย รำพัน

เพราะเห็น มีใคร ซ่อนอยู่
เคียงคู่ มิมี เสื่อมสรร
ซ่อนไว้ ในใจ ผูกพัน
ยึดมั่น ฝังลึก ตรึกตรา

ถ้าพูด แล้วใคร ต้องเจ็บ
เก็บไว้ ยังดี เสียกว่า
สู้หมอง มัวนอง น้ำตา
ดีกว่า สูญเสีย เธอไป

แค่ซื้อ เวลา ปวดร้าว
แค่เฝ้า มองหา เธอใกล้
เพียงแค่ เธอไม่ จากไกล
ไม่ตัด เยื่อใย ไมตรี

เก็บงำ ระกำ ขมไว้
คุไหม้ เพลิงไฟ  ไวรี่
เผาผลาญ หัวใจ ไม่มี
วันที่ จะหาย กลายเดิม

เวลา...วารี...ชีวี...รำพัน

ไม่พูด แต่ใจ ก็เจ็บ
เฝ้าเก็บ จนอก หวั่นไหว
ปกปิด มิดชิด ข้างใน
แล้วใคร จะแจ้ง รู้จริง

ความรัก เป็นเรื่อง สวยงาม
เป็นความ สดใส เพริดพริ้ง
หากแม้ ใครได้ แอบอิง
ลบสิ่ง เศร้าหมอง หมดพลัน

ไม่เคย มีใคร ซ่อนอยู่
เคียงคู่ ร่วมทุกข์ ร่วมฝัน
เพียงมิตร คิดดี ต่อกัน
สัมพันธ์ โยงใย ไม่จาง

คงไม่ มีใคร ต้องเจ็บ
อย่าเก็บ ตะกอน จะค้าง
ทุกสิ่ง นั้นมี หนทาง
แบบอย่าง ตัวตน บรรเลง

หากซื้อ เวลา ปวดร้าว
เหมือนเรา เฝ้าคอย ข่มเหง
ยํ่ายี จิตใจ ตัวเอง
จนเกรง เยื่อใย จากจร

ขออนุญาติคุณธนาไว้ที่นี้ที่นํากลอนของคุณมาต่อนะคะ

[นักเดินทาง]

ฉันรักเองก็ช้ำเองอยู่อย่างนี้
ขอโทษทีหากฟูมฟายให้เธอเห็น
สัญญานะ ว่าสักวัน จะใจเย็น
ปล่อยวางได้ เธอคงเห็นในสักวัน

ฉันผิดเอง ที่โง่ไป
คิดหลงไหลได้ปลื้มกับคำนั้น
เธออาจไม่เห็นความสำคัญ
แต่รู้ไหมว่าฉัน อกสั่นไกว

ให้ฉันจมกับความเศร้า
ไม่นานนักความโง่เขลาคงเปลี่ยนใหม่
สักวันหนึ่ง ฉันต้องได้เข้าใจ
แล้วฉันจะเป็นคนใหม่ ในสักวัน...

แต่วันนี้ฉันของเศร้าก่อน
โปรดเธอ ขอวอน อย่าว่าฉัน
เพียงวันนี้เท่านั้น แค่เสี้ยววัน
พอให้ฉันได้หายบ้า เถิดหนา โปรดเข้าใจ

[tna]

ก็หัวใจมัน....ดื้อด้าน
----------------------
ก็มันรัก ไปแล้ว ทำไงได้
ก็ดวงใจ มันเฝ้าหลง พะวงหา
ก็ดวงจิต มันไม่คิด จะโรยลา
ไม่นำพา ว่าจะเศร้า เคล้ารำพัน

ก็เพราะรัก เพราะหลง งวยงงจิต
ก็เพราะคิด เพ้อไป หัวใจฝัน
ใจมันดื้อ ดึงด้าน สุดจำนรรจ์
มันถลัน ไปรักเขา น่าเศร้าใจ

เพราะอะไร หัวใจ ใยดื้อด้าน
มันไม่ทาน หาญสิ่งใด ไม่หวั่นไหว
มันหุนหัน ปันรักเขา เสียหมดใจ
มันไม่ใย คิดมองตน คนเดินดิน

ก็แค่เพียง กาฝาก รากคาคบ
ที่คอยหลบ บังใบ ใจถวิน
ไหนจะสู้ พฤกษ์ใหญ่ หทัยยิน
เขาถวิน หาอยู่ เป็นคู่ใจ

จึงต้องช้ำ ร่ำหา อุราเศร้า
เพราะรักเขา เสียจนหมด รันทดไหม
รักเขาเสีย จนหมด จดหัวใจ
ร้าวทำไม รักเขาเอง ต้องช้ำเอง

เวลา...วารี...ชีวี...รำพัน 

[tna]

                               
                                         เสียงแพรวาผ้าสไบ.....ใจระทม
                                              --------------------------
         
             ถึงวันนี้ เธอคงไป ไกลสุดหล้า                สละโสด โรจร่า พาสุขสรร
     งานยิ่งใหญ่ เริงร่าย พรายจำนรรจ์                 สู่สวรรค์ ชั้นวิมาน ซ่านฤดี

                    วิมานเมฆ เมฆา พาไสว                  แสงอำไฟ แพรวพราย รัศมี
            เสียงสังคีต ขับน้อม กล่อมฤดี                  เสียงวจี  ขับร้อง ทำนองใจ

              ตั้งแต่นี้ คงต้องไป ไกลลับฟ้า                เอ่ยวาจา เหมือนเตือนให้ ใจหวั่นไหว
           ให้ได้คิด สะเทือนจิต อยู่ในใจ                  ต่อนี้ไป ใจดวงนี้ ไม่มีเธอ

        เสียงแพรวา ผ้าสไบ ใจแทบขาด                  ดั่งสายฟ้า ผ่าฟาด สาดเสนอ
                ใส่หัวใจ ชายคนนี้ ที่รักเธอ                  ฝันละเมอ คงไม่มี ต่อนี้กัน

                  นี่นะหรือ คือรัก หักสวาท                   ไม่พิฆาต เข่นฆ่า ก็อาสัญ
            แค่วจี ที่เอื้อนเอ่ย เผยจำนรรจ์                    ดังหอกพัน  หมื่นหมาย ใจทิ่มแทง

         ขอเธอไป หมายมั่น ฝันประเสริฐ                  ขอพรายเพริด เลิศพราว สกาวแสง             
                  ขอรักเขา เคียงคู่ ชู้สำแดง                   อย่าระแวง ว่าใจนี้ จะรีรอ

            จะขอเดิน จากไป ใจเธอหมาย                    มิกล่ำกราย ให้เจ้าหมอง ต้องร้องขอ
            จะขอเก็บ รักเศร้า เคล้าพะนอ                    น้ำตาคลอ หลีกไป ให้ไกลทาง

    เพราะรักเอง ช้ำเอง เคว้งคว้างเศร้า                   ต่อนี้เงา ไม่มีเร้า เคล้าเคลียหา
                   มีแต่เขา คู่อ้อน ฟ้อนวาจา                  ไม่มีหมา ที่คอยอ้อน วอนดวงจันทร์

                                                   เวลา...วารี...ชีวี...รำพัน

[เพลงผ้า]

ผ้าสไบ แพรวา ที่พริ้วไหว
ลอยล่องไป ผิดทาง หว่างทิศา
ได้หวนกลับ รับไว้ อีกสักครา
บัดนี้มา มัดใจ ให้ครอบครอง

อย่าหยามเหยียด เกลียดชัง ครั้งผิดพลาด
ยังสะอาด ผ้านี้ ไม่มีหมอง
ทั้งลายเส้น เด่นสวย ด้วยสีทอง
เปี่ยมละออง คิดถึง ซึ่งวันวาน

[คุuชๅe uๅeกะa่ou]

คิดถึงพี่มากคนเดียวเลยรู้ไหม
ทั้งที่ใจของผมไม่อยุ่แล้ว
ใจเริ่มแคล้วห่วงหาแต่เพลงผ้า
ผมจะมาเติมเต็มด้วยใจรัก
 



อิอิคริคริคุคุ อ่ะล้อเล่น

[กวีพเนจร]

รู้ไว้นะ คนนี้ รักมากรู้ไหม
ไม่ให้ใคร มาแหย๋ม กับสาวข้า
รีบกลับไป ก่อนจะช้ำ เองอีกครา
สาวของข้า ใครนั้น อย่าแตะต้อง

[ไฟล์แนบถูกลบโดยผู้ดำเนินการ]

[tna]

เพลิงใจ
-------------------
เพลิงเอ๋ย..............เพลิงพิศวาส
เปลวเพลิงพาด ผ่านใจ ใครบ้างหนอ
พลิ้วสะบัด พัดไหว หัวใจรอ
เพลิงรักก่อ เกิดใจ ไฉนกัน

ก่อเกิดแล้ว เผาไหม้ ไร้ใครดับ
โหมกระชับ สู่ใจ ใครได้ฝัน
โหมเผาไหม้ หัวใจ ใครไหนกัน
ทุกคืนวัน เฝ้าเวียนว่าย พรายอัคคี

ร้อนระอุ คุโชน กระโจนไป
สู่แดนฟ้า อำไพ กระจ่างศรี
พลาญใจรัก มอดไหม้ ด้วยอัคคี
ร้อนรุ่มนี้  ดั่งเพลิงพราย ร่ายจำนรรจ์

เพลิงอัคคี เพลิงไหน ไม่มีแล้ว
เพลิงเพลิดแพร้ว ล้ำค่า สุดเสกสรร
ร้อนระอุ คุไป ไฟโลกันต์
พรายรำพัน เพลิงรัก สลักใจ

เผาผลาญไป หัวใจ มิคลายดับ
โหมสะพัด ห้วงจิต สนิทไหว
เผาผลาญอยู่ มิรู้ลับ ดับเพลิงไฟ
เป็นเพลิงใจ งามวิไล สายวารี

เวลา...วารี...ชีวี...รำพัน

[เพลงผ้า]

เปลวเพลิงร้อน ซ่อนรัก สลักจิต
ต่างก็คิด เพลิงใจ คือไฟผลาญ
แท้ที่จริง ไฟนี้ มิต้องการ
ไประราน ผลาญใคร ให้ร้อนรน

ไฟที่ร้อน หาใช่ ไม่เคยอ่อน
บางบทตอน ไฟเย็น ก็มากหน
หวังจะพบ ประสพเจอ ใครสักคน
ที่ยอมทน ลุยเพลิง เพื่อดับไฟ

[กวีพเนจร]

เปลวเพลิงใจ ไฟรัก สลักจิต
ไฟแรงฤทธิ์ แผดเผา ให้ลุ่มหลง
ไฟร้อนแรง เปลงแสง แรงขึ้นตรง
ไฟรักคง สุมใจ ใครมากมี

อยากเดินลุย เพลิงรัก ให้แคล้วรอด
ผ่านตลอด เพลิงใจ ของเจ้านี้
แม้จะตาย ก็ยอม เป็นรักพลี
จะไม่มี ข้ออ้าง ระหว่างเดิน

[ไฟล์แนบถูกลบโดยผู้ดำเนินการ]

[lookgaow]

ทำร้ายตัวเอง...
แล้วกลับมานั่งฟังเพลงเงียบเงียบ เหงาเหงา
เจ็บช้ำเหลือเกินเรื่องระหว่างเรา
ความรู้สึกปวดร้าวเจียนตาย
เมื่อเธอมีเขา
ขยะก็คือเราส่วนเกินใช่ไหม
เขาไปแล้วช่างเขาเถอะความเปล่าดาย
ฉันก็แค่ไม่มีใครที่ต้องการ

[เพลงผ้า]

เพลิงร้อนแรง แห่งใจ ของไฟรัก
เพิ่งประจักษ์ จนเชื่อ แรงเหลือหลาย
เข้าเผาผลาญ หาญหัก จักวางวาย
ร้อนรุ่มกาย จนวิตก อกสะเทือน

ทําเยี่ยงใด ไฟนี้ จะหนีจาก
เพราะถ้าหาก ปล่อยไว้ ให้เสมือน
เพลิงที่โหม โถมหา ป่าเป็นเดือน
สุดท้ายเกลื่อน ด้วยเถ้า ผงธุลี

หรือจะปล่อย ลอยไป ในสายลม
แล้วยอมก้ม รับกรรม ที่ทํานี้
ก็จุดเอง เพลิงใจ ไฟชีวี
แล้วจะหนี ทําไม เล่าใจเรา

[กวีพเนจร]

ห้วงอัคคี แห่งไฟ เสน่หา
เผาอุรา ให้หลง รักเขานี้
ทำไมนะ รักเขา เป็นอัคคี
เผาใจนี้ ให้ละลาย ด้วยวาจา

เพียงแรกเห็น ใบหน้า ก็หวั่นไหว
ยกหัวใจ ให้เขา แรกพบหน้า
เพียงแรกพูด ครั้งแรก สนทนา
พาอุรา หลงรัก เขาหมดใจ

แต่ก็เป็น เพียงรักลวง ด้วยน้ำคำ
เขาขยำ เราทิ้ง นั่งร้องไห้
ผิดที่เรา หลงรัก เขามากไป
เป็นยังไง รักเอง ต้องช้ำเอง

[ไฟล์แนบถูกลบโดยผู้ดำเนินการ]

[ree]

รักเอง เลือกเอง ช้ำเอง
คิดว่าเก่ง คิดว่ารักเป็นเรื่องง่าย
เมื่อได้รู้เจ็บเพราะรักแทบปางตาย
เราโชคร้ายไปเจอรักที่หลอกลวง

โชคไม่ดีเจอคนชั่วลวงให้รัก
พึ่งรู้จักกับความรักก็ลุ่มหลง
หลับหูหลับตาคิดว่ารักจะมั่นคง
ใจช้ำตรมเจ็บเพราะรักที่เลือกมา

[tna]

ฝันรัก
-----------
อันความรัก เปรียบได้ คล้ายความฝัน
เพ้อรำพัน ฝันถึง ตรึงความหมาย
อยู่ในจิต คิดอยู่ มิรู้คลาย
เฝ้าเวียนว่าย สายชล หนทางใจ

คิดถึงเขา เพ้อเฝ้า เคล้าความหลัง
เมื่อครั้งยัง แนบชิด พิสมัย
เคยอิงแอบ แนบชิด สนิทใจ
เคยโลมไล้ ดวงใจ ไหวรำพัน

ยังจำมั่น ความผูกพัน อันแน่นลึก
ยังคงนึก ถึงอ้อมกอด พลอดรักฝัน
ยังประทับ ตราตรึง ถึงรำพัน
คำรักมั่น หวั่นกระซิบ ประทีปใจ

ไม่มีแล้ว วันไหนไหน ในโลกนี้
ที่ฤดี มีเขา เคล้าหวั่นไหว
ไม่มีแล้ว ความสนิท ชิดเชื้อใจ
ไม่มีใคร เขาคนนั้น  ให้ฝันรอ

เขาจากไป ไกลลับ นับแต่นี้
ถ้อยวจี ที่เคยฝัน ฉันเคยขอ
คำว่ารัก จากปากเขา ที่เฝ้ารอ
สิ้นแล้วหนอ พะนอรัก จักไม่มี

เป็นเพียงได้ แค่ความฝัน อันเวิ้งว้าง
ไร้หนทาง ที่กลับหมาย วายฉวี
อยากจะให้ เขาหวนกลับ ซับวารี
ที่ไหลปรี่ ล้นหัวใจ ใครบางคน

เขาจะรู้ บ้างไหม ใครคนนี้
ทั้งชีวี มีเพียงเขา เฝ้าสับสน
รักแต่เขา เฝ้าหาอยู่ คู่กมล
สุดจักทน หนทางหาย สายชีวี

เวลา...วารี...ชีวี...รำพัน

[kradan]

จะช้ำอีกสักกี่ร้อยหน
หรือต้องทนอีกสักกี่ความเศร้า
ก็สมควรแล้วกับทางเดินที่เลิกเอา
เพราะรักเขาจึงปวดร้าวอย่างที่เป็น

ก็เลือกที่จะรักอยู่อย่างนี้
จึงมีแต่ความช้ำอย่างที่เห็น
สมควรแล้วที่ได้รับแต่ความลำเค็ญ
รักคนเย็นชาอย่างเธอ...จะหวังอะไรกลับมา

[tna]

กินรีที่รัก
--------------
เธอกลับไป ไกลแสน แดนฉิมพลี
กินรี เวียนไป  ไร้ใจฝัน
เธอตัดรัก หักสวาท ขาดจากกัน
สิ้นแล้วฝัน วันเวลา พาล่วงเลย

เธอลาลับ ดับหาย พรายแสงสี
แม้วจี ที่อำไพ ไม่เฉลย
เธอไปสู่ ทิพย์วิมาน อย่างที่เคย
ร่วมเขนย เกยความรัก หักใจกัน

ทิพย์วิมาน อันเลอเลิศ ประเสริฐศรี
คนอย่างฉัน นั้นไม่มี ให้สุขสรร
มีแต่ความ รักจริง สิ่งสำคัญ
แต่ไร้ค่า พาฝัน กินรี

ก็รักเอง ช้าเอง จึงต้องเจ็บ
ต้องหนาวเหน็บ เจ็บฝัน ถึงวันนี้
เพราะปองสูง เลิศค่า กว่าชีวี
กินรี มิเมินมอง นองน้ำตา

เวลา...วารี...ชีวี...รำพัน

[เจ้านาง]

รักเองช้ำเองเพ่งจากจิต
อยากหามิตรชื่นชอบมาปลอบขวัญ
เจอคนมี คู่แล้ว แห้วทุกวัน
อยู่บนคาน ทองก็  บ่ทุกข์ทน

ถ้ารักเขา เราช้ำ  ซ้ำๆบ่อย
ก็ต้องปล่อย...เขาไป....ใจอย่าสน
ตกเป็นข่าว...หนาวเหน็บ... เจ็บใจตน
เจอแต่คน...มีรักซ้ำ...ต้องช้ำใจ...