ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[tna]

รักเอง... ช้ำเอง
---------
รักเอง...ช้ำเอง สะอื้นเอง ต้องร้องไห้
เพราะอะไร ใจเรา ก็เท่านี้
จึงเผยอ เผลอรัก ในฤดี
เป็นคดี รักสลาย หมายหลงคอย

จะว่าใคร ที่ไหน ก็เรานี่
ที่ทำดี ยังไม่พอ เขาขอถอย
หรือว่าเรา ต่ำช้า ขี้ข้าพลอย
จึงต้องคอย ช้ำรัก สลักตรึง

เพราะอวดเก่ง หยิ่งทะนง หลงองอาจ
จึงเป็นทาส ในความรัก สัมผัสถึง
ความรักเศร้า เฝ้าโหยหา พาคำนึง
เปรียบประหนึ่ง  อาทิตย์หมอง นองน้ำตา

อยากจะรู้ ว่าเขาขอ ความรักไหม
ก็หัวใจ ให้เขาเอง เคว้งคว้างหา
จะมาเศร้า ทำไม เสียน้ำตา
ก็ตัวเรา นี่หนา รักเขาเอง

ช้ำเอง เจ็บเอง ต้องเสียใจ
จะมีใคร ที่ไหน ได้ข่มเหง
ก็รักเขา เสียจนหมด รันทดเอง
รักเขาเอง ช้ำเอง ต้องเสียใจ

เวลา...วารี...ชีวี...รำพัน
 

[tna]

ก็มันรักไปแล้ว...ทำไงได้
--------------
ก็มันรัก.....ไปแล้ว.....ทำไงได้
ในเมื่อใจ.....มันไม่ซื่อ.....ถือเหตุผล
ดันทุรัง.....ไปไขว่คว้า.....ไม่เจียมตน
จึงต้องทน.....เจ็บช้ำ.....ระกำใจ

รักเอง............ช้ำเอง
เราอวดเก่ง............จะโทษใคร
สงสารจริง............ดวงหทัย
เขาผลักไส..............ไม่ใยดี

รักเอง............ช้ำเอง
สะอื้นเอง..........ถึงวันนี้
ไม่มีเขา............ไม่เคยมี
น้ำตานี้..........ต้องแห้งเอง

เวลา...วารี...ชีวี...รำพัน

[tna]

เพราะหัวใจมันดื้อด้าน
-----------------
เพราะใจมัน อ่อนล้า พาเหลวแหลก
มีคนแหวก วางขวาง หว่างวิถี
ก็ให้นึก เขลาไป ในชีวี
ว่าเขานี้ มีใจหมาย ให้ครอบครอง

จึงเฝ้าเวียน วนไป ใฝ่ฝันหา
ดวงชีวา เปรมปรีดา จากเศร้าหมอง
เทียววนหา หวังอยากได้ หมายครอบครอง
น้ำตานอง เขาไม่มอง สะท้อนใจ

แท้จริงแล้ว ก็เป็นได้ คล้ายภาพฝัน
ไม่มีวัน ได้พบ ประสบใส
แต่หัวใจ มันดื่อด้าน พล่านวุ่นไป
ยังฝันใฝ่ โหยหา รักมาเยือน

เวลา...วารี...ชีวี...รำพัน

[tna]

รักเอง.......ช้ำเอง
-----------------
เมื่อมีรัก กลัวอะไร กับความช้ำ
หากไม่หนำ หนุนนำ มันจักสาย
เจ้าจะโหย หาอยู่ มิรู้วาย
คงไม่ตาย กับความช้ำ ระกำใจ

หากจะช้ำ สักเท่าใค ใจมีรัก
จะไม่หัก ห้ามจิต คิดหวั่นไหว
จะขอช้ำ สุดกลืนกล้ำ ระกำใจ
เจ็บแค่ไหน ก็ไม่หมาย คลายรักลง

ถึงจะเจ็บ อย่างไร ใจยังรัก
จะขอปัก รักไว้ ใคร่ไหลหลง
จะขอรัก ด้วยหัวใจ เจตจำนง
ไม่ขอปลง เพราะความช้ำ ระกำใจ

ขอแต่เพียง ขอให้ ได้มีรัก
แม้ชีพจัก ต้องสิ้น พิตักสัย
จะขอเก็บ รักไว้ เคียงคู่ใจ
ไม่อาลัย กับความช้ำ ระกำกลือน

เวลา...วารี...ชีวี...รำพัน

[เพลงผ้า]

ไม่โทษใคร หากใจ ต้องเจ็บชํ้า
ก็เมื่อทํา ตัวเอง นํ้าตาไหล
จะยอมรับ ความพ่าย แพ้แก่ใจ
มิยอมให้ ผู้คน มารับรู้

เมื่อรักเอง ชํ้าเอง ก็ถูกต้อง
ไม่เรียกร้อง ยอมรับ ความอดสู
จะประคอง ชีวิต ให้คงอยู่
แม้ไร้คู่ เคียงข้าง อย่างต้องการ

หากร้องไห้ จะแอบ ให้สนิท
จะปกปิด หัวใจ ถูกหักหาญ
ยอมจํานนท์ ทนรับ ความร้าวราน
ประสพการณ์ ยึดถือ คือบทเรียน

[พลอยชมพู]

เคยเจ็บมา  เพราะเธอ  ก็หลายครั้ง
แต่ทำไม  ฉันยัง  คงดื้อด้าน
ยังรักเธอ  ทั้งที่เธอ  น่ะรำคาญ
แล้วสุดท้าย  ฉันก็พาล  เจ็บไม่จำ

ไม่โทษใคร  หากใจ  ต้องช้ำอีก
เพราะว่าฉัน  ไม่ยอมหลีก  มันน่าขำ
รักเธอเอง  ก็เจ็บเอง  ยังไม่จำ
สุดท้ายมัน  ก็ทำ  ให้ช้ำใจ

[tna]

ก็แค่ฝัน...ไม่เป็นจริง
--------------
รักเอง........ช้ำเอง
สะอื้นเอง ต้องร้องไห้
อยากมีรัก ปักดวงใจ
แล้วไฉน  ไม่หมายทำ

รักเอง........ช้ำเอง
อยากรักเอง ใจจึงช้ำ
ใจหมอง นองลำนำ
ต้องเจ็บช้ำ ระกำใจ

หากรัก.......แล้วไม่สู้
แล้วจะอยู่  ได้ไฉน
ไม่คิด บ้างหรือไร
ว่าทำไม รักจึงพัง

กลับมา มองตัวตน
หาเหตุผล สิ่งใดหวัง
เหตุใด ไม่จีรัง
รักที่ฝัง กลับล้างไป

ก็เป็น แค่เพียงเชื้อ
แค่เพียงเหยื่อ ให้สะใจ
ขับกลอน ร่อนลิ่วไป
แสนสดใส ไม่อาวร

ไม่คิด ถึงดวงจิต
คนที่คิด สนิทกลอน
ลุ่มหลง พงศกร
เนื้อนัยวอน กลอนกวี

พร่ำเพ้อ และฝันไฝ่
หลงคิดไป นัยความนี้
เป็นถ้อน ร้อยวจี
เหมือนกับแนบ แอบความนัย

ก็หมาย ในดวงจิต
อยากแนบชิด สนิทใจ
พร่ำพ้อ ระเมอไป
คิดเธอหมาย ในกมล

โง่เขรา เบาปัญญา
ดาวบนฟ้า ไหนจะสน
เศษเสี้ยว นฤมล
ไม่มีหน ยลเยียนมอง

เพราะคิด ไปเองว่า
เธอนั้นหนา ว่าหมายปอง
ดวงจิต จึงเรืองรอง
คึกคะนอง นหทัย

ถึงวัน ที่ได้รู้
เธอมีคู่ เคียงชิดใจ
แนบชิด สนิทใน
ดวงหทัย ใจรักกัน

จึงหัน มองตัวตน
ที่สับสน จนสู่ฝัน
เงียบเหงา สุดชีวัน
ก็แค่ฝัน ไม่เป็นจริง

เวลา...วารี...ชีวี...รำพัน

[เพลงผ้า]

หากว่าใจ พ่ายแพ้ ด้วยเพลิงรัก
อกต้องหัก ยับเยิน เกินรักษา
ไม่อ้อนวอน ย้อนถึง เรื่องผ่านมา
แม้นํ้าตา ไหลริน ช่างประไร

ก็เลือกเอง รักนี้ ที่จับจอง
เมื่อกลัดหนอง อย่าร้อง ให้หวั่นไหว
ถูกกระทํา ยํ่ายี จนชํ้าใจ
จะโทษใคร กันเล่า เราเลือกเอง

[tna]

ใจเอ๋ยใจเรา
----------
ใจเอ๋ย.........ใจเรา
รักเขา เสียจน หม่นหมอง
รักเขา เสียงจริง ยิ่งปอง
เขาลอง รักเล่น เด่นใจ

เป็นเพียง แค่ตัว ตลก
ซกมก ใครหา สนไม่
ทุกวัน เช้าค่ำ ร่ำไป
เดินไป ทางเปลี่ยว เกลียววน

มองหา ผู้ใด ช่วยพา
เดินหน้า คลาไคล้ สับสน
หนทาง ที่แสน วกวน
สับสน คล้ายมนต์ อำไฟ

มนต์เอ๋ย เจ้ามนต์ มายา
จิตพา อารมณ์ หวั่นไหว
ก็แค่ เศษเยื้อ เชื้อไฟ
ที่คุ อยู่ใจ ไร้เงา

เพลิงคุ มิยอม โหมพัด
สะบัด เปลวเพลิง แห่งเหงา
เป็นได้ แค่เพียง ดั่งเงา
ที่เฝ้า รอรัก ปักใจ

คุไป หาใช่ ใจดับ
ใจกลับ รุ่มร้อน  หวั่นไหว
คุอยู่ ดังเพลิง เผาใจ
มอดไหม้ เป็นเถ้า ธุรี

วันหนึ่ง หัวใจ คงจบ
สงบ เพลิงคุ อยู่ที่
เหลือไว้ เพียงเถ้า ธุรี
กับชีพ ที่ลี้ ลับไป

เวลา...วารี...ชีวี...รำพัน

[น้ำหวาน]

เจ็บ.....แต่ต้องทนเพราะว่ารัก

ยากจะหักห้ามใจให้โหยหา
ยอมทุกอย่างขอแค่ให้เธอกลับมา
กลับมานะกลับมารักฉันคนที่รักเธอ

[น้ำหวาน]

รักเอง...ช้ำเอง
หัวใจที่เคยครื้นเครง กับถูกเบี่ยงเบงเป็นอย่างอื่น
ความรักที่เคยหวานชื้น
กับถูกกลืนกินด้วยกาลเวลา
ไม่อยากรักเธอเลยสักนิด
แต่ห้ามความคิดไม่ได้นินา
ทำอย่างไรเพื่อให้หัวใจกลับคือมา
ก่อนที่จะปกปิดน้ำตาไม่ได้อีกต่อไป

[tna]

รักเอง...ช้ำเอง ขอเถาะนะ....ดวงใจ
-------------------------------
รักเอง....ช้ำเอง     เพราะอวดเก่ง เร่งเพลิงไฟ
ล้อริ้ว....พลิ้วพัดไป      ลิ่วไสว ไฟเริงรมย์

มอดไหม้....หมายที่สุด     ไฟเพลิงฉุด สุดตรอมตรม
หัวใจ....ให้ระบม      ไฟเพลิงขม ล่มฤดี

หลงใน....วจีแจ้ว      ที่สุดแล้ว  แห่งพาที
ทุกวัน.....พร่ำฤดี      ดวงใจนี้ มีไหมเธอ

หลงใหล....ไฟเพลิงรัก      พลิ้วสะหลัก รักเสมอ
หัวใจ.....ใคร่พบเจอ      ไม่เสนอ เพ้ออารมณ์

ขอเถาะ....นะดวงใจ      อย่าปล่อยให้ ไร้สุขสม
ร่ายอ้อน....วอนภิรมย์     ร่วมสุขสม อารมณ์กลอน

เวลา...วารี...ชีวี...รำพัน

[tna]

 

 
ใจเอ๋ย?โอ้ใจเรา รักเขาเอง
--------------------------
ใจเอ๋ย....โอ้ใจเรา   ช่างโง่เขรา รักเขาเอง
ถูกเขาหักละเลง   รักลวงเล่น เข่นดวงใจ

ใจเอ๋ย ก็เท่านี้   เพราะอวดดี ร้าวรอนใจ
ถูกรัก หักอาลัย   ขยี้ให้ ไหวฤดี

รักเอย ที่ว่าหวาน   หอมรสปาน กวีศรี
เสพรัก ขับวาที  ในฤดี แสนเริงใจ

เฝ้าหวน ชวนคิดฝัน   เพ้อรำพัน วันฟ้าใส
วันที่เธอมีใจ   ร่วมสุขได้ หมายภิรมย์

วันที่มีแค่ฝัน   เพ้อรำพัน วันสุขสม
วันที่ทุกข์ระทม   สุดขื่นขม จมวังเวง

นี่หรือ ที่เขาว่า   รักนั้นหนา พาช้ำเอง
ก็เรารักเขาเอง   จึงช้ำเอง เร่งเพลิงใจ

เวลา...วารี...ชีวี...รำพัน   

[tna]

ช่างโหดร้าย?ทำไงได้?รักเขาเอง
--------------------------
ช่างโหดร้าย ทำไงได้ รักเขาเอง
ใครบังคับ ข่มเหง ก็หาไม่
ก็หัวใจ มันโง่เง่า รักเขาไป
เขาตัดเยื่อ เชื้อไข ไม่ใยดี

จะขอโทษ ใจตนเอง ที่โหดร้าย 
ผลาญทำลาย ทุกอย่าง ที่วางหนี
ไม่เคยแคร์ ว่าจะทุกข์ รุกโศกมี
ใจเจ็บนี้ ปานใด ไม่เหลียวมอง

โดนเขาร้าง ผลาญทำลาย หัวใจรัก
ให้มันหัก ใจรอ  ท้อหม่นหมอง
ถึงทำลาย ทุกอย่าง พังเนืองนอง
จะไม่ร้อง งอนขอ ง้อผู้ใด

เพราะรักเอง ช้ำเอง จึงต้องเจ็บ
จะขอเหน็บ รักช้ำ ระกำไหว
จะขอเก็บ เหน็บรัก หักอาลัย
ต่อให้ช้ำ ระกำใจ ใคร่ยินดี

คงไม่มี อีกแล้ว เจื้อยแจ้วรัก
ต้องประจักษ์ ว่ารักหมาย ได้แค่นี้
ตั้งแต่นี้ คงทำลาย หมายยินดี
ให้ป่นปี้ เหลวแหลก แตกกายใจ

ทำลายเถาะ ทำลาย หัวใจร้าง
ช่วยถมร่าง ให้มันว้าง ทางสดใส
ให้มันเหงา เศร้าทุกข์ ความสุขไกล
กับดวงใจ ที่ไร้ค่า ไม่น่าชม

เผาทำลาย ให้มันวาย ชีวาวาท
ให้มันขาด รักมลาย หมายสุขสม
ให้มันร้าง ห่างหาย ได้ชิดชม
ให้มันถม ร่างไว้ ใต้แผ่นดิน

เวลา...วารี...ชีวี...รำพัน

[เพลงผ้า]

ยื่นผ้าซับ รับไว้ ให้ดีเธอ
นํ้าตาเอ่อ ไหลหลั่ง นั่งโศกศัลย์
ก็รักแล้ว จะให้ ทําไงกัน
หากถึงวัน วกวน ก็ทนเอา

เมื่อรักเอง เจ็บเอง ก็หายเอง
หาใช่เก่ง เรื่องนี้ ที่บอกเขา
มีหนึ่งคํา จําแม่น แน่นใจเรา
หลังฝนเศร้า ฟ้าเปิด บรรเจิดงาม

[tna]

ผ้าแพรไหม...พรายระยับ
-----------------
ซับน้ำตา อาลัย ใยความรัก
ผืนผ้านี้ ที่ประจักษ์ สุดคาดหมาย
ไม่อยากซับ น้ำตาหมอง  ที่นองวาย
แต่อยากหมาย เก็บไว้ ในใจแทน

เก็บเอาไว้ แนบใน หทัยจิต
ซับสนิท น้ำตาใน หัวใจแสน
ไม่มีแล้ว สิ่งไหนไหน ทั่วถิ่นแดน
มาเทียบแทน ผืนผ้านี้ ฤดีใจ

ผ้าแพรไหม ไหวละลิ่ว พลิ้วสะบัด
พรายระยับ จับตา น่าหลงใหล
จะขอเก็บ ผ้านี้ ฤดีใน
ถนอมไว้ ในหอห้อง กล่องฤดี

เวลา...วารี...ชีวี...รำพัน

[เพลงผ้า]

ไหมแพรวา ผ้านี้ ที่ยื่นให้
ทักทอไว้ เรียงเส้น เป็นช่อฝัน
เพื่อคอยซับ นํ้าตา ให้แก่กัน
ในคืนวัน ว้าวุ่น ให้อุ่นใจ

หากเธอเหงา เศร้าจิต เพียงคิดถึง
ว่าครั้งหนึ่ง แพรวา พริ้วไสว
ได้ห่อหุ้ม ชุ่มฉํ่า กําลังใจ
ด้วยสายใย สัมพันธ์ ที่มั่นคง

[tna]

เหมือนอยู่คนละฟ้า.....เธอสูงค่า ไม่คู่ควร
------------------------
เหมือนอยู่ คนละฟ้า  เดือนดารา คนละชั้น
รักเศร้า ของเรานั้น     ไม่นึกฝัน บินลัดฟ้า
เพราะเธอ เป็นดั่งดาว   ที่สกาว บนนภา
เราแค่ ธรรมดา        สามัญพา ใจรันจวน

คืนนี้ ดาวลัดฟ้า    สู่ดินพา ใจโหยหวน
เรานี้ ไม่คู่ควร    แต่ดาวหวน ชวนชมใจ
ตัวเจ้า ดีไม่พร้อม   ใครจะยอม มอบหทัย
สูงค่า เกินดวงใจ  จะไขว่คว้า น้ำตานอง

รักเธอ มากเท่าไร     ลมหายใจ ท้วงทำนอง
ยังน้อย เกินหมายปอง ที่อยากข้อง กล่องหทัย
เฝ้าคิด ใจชิดแนบ  อยากอิงแอบ แนบดวงใจ
เก็บรัก ที่ห่างไกล   ไว้เคียงคู่ ชู้ประคอง   

เพราะเธอ นั้นสูงศักดิ์  เราสุดจัก รักหมายปอง
แค่ใจ ให้ครอบครอง   จึงต้องหมอง นองภิรมย์
มีเพียง แค่ดวงจิต      ให้แนบชิด สนิทชม
ต่ำช้า ให้ระทม      เพราะไร้ค่า ระอาใจ

แสงดาว ไม่เคยลับ   ยังแวววับ จับดวงใจ
ตัวเธอ ผู้ห่างไกล   รู้บ้างไหม หัวใจกัน
แม้เส้น ทางสู่ฝัน     จะเงียบงัน สุดจาบรรณ์
รู้ไหม ว่าใจฉัน   มีแต่เธอ เสมอไป

เวลา...วารี...ชีวี...รำพัน
<object width="300" height="110"><param name="movie" value="

<a href="http://media.imeem.com/m/z8K2zHPfMp/aus=false/" target="_blank">http://media.imeem.com/m/z8K2zHPfMp/aus=false/</a>

"></param><param name="wmode" value="transparent"></param><embed src="

<a href="http://media.imeem.com/m/z8K2zHPfMp/aus=false/" target="_blank">http://media.imeem.com/m/z8K2zHPfMp/aus=false/</a>

" type="application/x-shockwave-flash" width="300" height="110" wmode="transparent"></embed><a href="http://www.imeem.com/people/HIjuidV/music/XZEvy1RJ/sirasak/">คู่ไม่ควร - Sirasak </a></object>

[tna]

เธอหาย ไปไหน...... รู้ไหม ใครเจ็บช้ำ
----------------------------
หายไปไหน ทำไม ถึงหลบหน้า
รู้ไหมว่า มีใคร ใจฝันหา
เฝ้าสืบค้น หาอยู่ ทุกเวลา
เธอไม่มา หายไป ไม่พบเจอ

ลืมหรือไร ดวงใจ ที่ใฝ่ฝัน
เพ้อรำพัน เสกสรร  ฝันเสนอ
ลืมหรือไร บทกลอน อ้อนรักเธอ
ที่เสนอ รักให้ ใจทุกวัน

ทุกทุกวัน ใจนั้น ฝันหาอยู่
อยากเป็นคู่ แนบชิด สนิทฝัน
รู้ไหมว่า เฝ้ามองหา อยู่ทุกวัน
ใช้ความฝัน เป็นเสมือน เพื่อนคู่ใจ

ยังไม่ลืม ผ้าแพรวา ที่พาฝัน
ที่เธอนั้น  ยื่นมา อุษาใส
ให้ใช้ซับ น้ำตา ที่อาลัย
เธอรู้ไหม ผ้าแพรวา พาระทม

หรือเธอมอบ ไว้ให้ ใช้ซึมซับ
เพื่อประทับ ความเศร้า เคล้าขื่นขม
ที่เธอหมาย แนบไว้ ให้เชยชม
ความขื่นขม ที่เธอหมาย ให้ได้เจอ

น้ำตาเศร้า เคลียเคล้า บนใบหน้า
ผ้าแพรวา ซับน้ำตา เธอเสนอ
ใจนั้นหมาย เก็บผ้าไว้ ไร้ตัวเธอ
ดั่งภาพเพ้อ ใบหน้าเธอ ทุกข์ระทม

เธอรู้ไหม ดวงใจ เฝ้าโหยหา
ผ้าแพรวา ใจหมาย ได้สุขสม
ร่วมเสพกลอน อ่อนหวาน หว่านภิรมย์
ร่วมสุขสม ถ้อยวจี ฤดีใจ

คงไม่มี อีกแล้ว จ้อยแจ้วหวาน
ถ้อยสำอาง วางอ่อนช้อย ร้อนไสว
บทกลอนหวาน หว่านพลิ้วอ่อน ร่อนอำไฟ
เธอรู้ไหม ใจดวงนี้ มีเพียงเธอ

เวลา...วารี...ชีวี...รำพัน

[เพลงผ้า]

ต้องพ่ายแพ้ แก่ใจ ไปทุกที
คิดอยากหนี หลบหน้า หรือลาร้าง
แต่มิเคย เลยทํา ได้สักทาง
เพียงออกห่าง หัวใจ ก็ไร้แรง

อยู่กับชํ้า ซํ้าแล้ว ก็ซํ้าเล่า
มีความเหงา เคียงกาย มิหน่ายแหนง
เหมือนละคร ตอนเศร้า เราแสดง
ที่เขาแกล้ง กํากับ ต้องรับไป

ไม่ปริปาก บอกใคร ว่าใจเจ็บ
เฝ้าแต่เก็บ ความรู้สึก ส่วนลึกไว้
ต่อให้ปวด รวดร้าว สักเพียงใด
นี่แหละใจ ของคน ต้องทนเอา