ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[lookgaow]

อันตัวข้า...เทวดา...แห่งชีวิต
ผู้ลิขิต...ดวงชะตา...แผ่นดินได้
ข้ามีฤทธิ์...สิทธิ์จะสั่ง...ฝังคนตาย
ฤาจะชุบ...ชีวิตให้...ไม่มรณา

ตัวเจ้าเป็น...คนดี...ผีพรายแจ้ง
ฤทธิ์สำแดง...เกิดอาเพศ...แจ้งเหตุมา
ไฟลุกท่วม...ธรณี...ท่วมกายา
ทั่วท้องฟ้า...สั่นสะเทือน...เจ้าเหนือคน

จึงรวบรวม...พลังลมปราณ...ให้ก่อเกิด
ก่อนวิณญาณ...เจ้าเตลิด...ลับล่องหน
ชุบชีวิต...เจ้าอีกครั้ง...กลับคืนตน
สิ้นจากคน...เป็นเทวา...ศรัตราเทพ

[เพลงผ้า]

กุมารี หนีลับ กลับวิมาน
ในหทัย ร้าวราน นํ้าตาไหล
เฝ้าครุ่นคิด ผิดหวัง ที่พลั้งใจ
สร้างเยื่อใย สัมพันธ์ เมื่อวันวาน

มองดูแม่ เพลงผ้า น่าใจหาย
เกือบต้องตาย ดิ้นดับ สุดสงสาร
ให้เคลียดแค้น ชิงชัง พลังมาร
จึงสาบาน ขอจบ ไม่พบเจอ

หรือหากแม้ ชะตา ฟ้าลิขิต
ดลให้จิต พบกัน อยู่เสมอ
จักตอบแทน กลับคืน ยื่นปรนเปรอ
ให้กับเธอ ด้วยฤทธิ์ สุดกําลัง

มยุเรศ คู่ใจ ใคร่รับรู้
จึงเหิรสู่ เวหา มาอีกครั้ง
สยายปีก กรีดร้อง กึกก้องดัง
นํ้าตาหลั่ง สงสาร กุมารี

พลันได้ยิน สําเนียง เสียงกรีดร้อง
นกยูงทอง เพื่อนยาก จึงจากหนี
ออกจากห้วง ภวังค์ เรื่องมาร ที
กุมารี ตัดใจ ใคร่จดจํา

นับแต่นี้ สืบไป ใจว่างเปล่า
จักขึ้นเฝ้า อัมรินทร์ ฤทธิ์ฤาลํ้า
ขอประทาน จักร์ทอง เพื่อจะนํา
ปราบอธรรม ล้างเผ่า เหล่าจอมมาร

[กวีพเนจร]

เทพศัตรา นามว่า ที นี้คืนล่วง
เจ้าอย่าห่วง เจ้าเทวี แห่งชีวิต
ต่อแต่นี้ ชะตาข้า ฟ้าลิขิต
อิทธิฤทธิ์ เผ่าเทพ เต็มกายา

แล้วพลันเร่ง พลัง แห่งเทวา
ทั่วทั้งฟ้า สนอง พลังข้า
เกราะสีทอง อำไพ เปล่งออกมา
รัศมี แทงตา พุ่งออกไป

เจ้ายอดชาย ข้านี้ กลับมาแล้ว
เจ้าไม่แคล้ว ต้องตาย จงจำไว้
เทพศัตรา จะฆ่า ให้สิ้นไป
เตรียมรับได้ ข้าจะไป เด็ดชีวี

แล้วหมายมุ่ง พุ่งไป สู่วังมาร
ยอดชายหาญ คุ้มครอง เมืองแห่งนี้
แม้ว่ามัน จะมีร่าง แห่งวารี
แต่ข้ามี เทพศัตรา เข้าฆ่าฟัน

จึงฉวยหยิบ ดาบเทพ จากอากาศ
แล้วก็ฟาด ออกไป ดั่งใจฝัน
รัศมี สีทอง ออกพร้อมกัน
เจ้าประหวั่น หัวใจ ทั้งกายา

รัศมี โดนน้ำ ตกผลึก
คงไม่นึก สิว่า แล้วสิหนา
เจ้าเป็นน้ำ ถ้ามันแข็ง ก็ไร้ฤทธา
ข้าจะฆ่า เจ้ามุ่ง เด็ดชีวี

แล้วมือซ้าย ฉวยหยิบ จับคันศร
เทพร้าวรอน เปลี่ยนดาบ มือขวานี้
พลันแปรเป็น ลูกธนู เจ้านาคี
แล้วน้าวที่ โก่งคันศร สุดกำลัง

เป็นนาคา เจ้าสมุทร สุดเลิศล้ำ
เข้าขย้ำ มารร้าย ที่สิ้นหวัง
ร่างข้าแข็ง เป็นผลึก น่าชิงชัง
แล้วนี่ยัง เจอนาคา จ้าววารี

ศรนาคา หมายมุ่ง เด็ดชีวิต
ที่ลิขิต โดยเจ้า แห่งมารนี้
เพียงแค่โดน จังๆ เพียงหนึ่งที
เจ้าจะมี ความตาย เป็นที่ไป

เปลี่ยนคันศร เป็นจักรแก้ว อันแรงฤทธิ์
หวังพิชิต ศัตรู ลงจนได้
แล้วขว้างจักร อันทรงฤทธิ์ ที่เกรียงไกร
ควบคู่ไว้ กับศรนาค อันอาจอง

[ไฟล์แนบถูกลบโดยผู้ดำเนินการ]

[ยอดชาย]

มากล่าวถึง ดาบฟ้า แห่งศาตรา
ที่จมสู่ สายธารา นทีนี้
เมื่อเพื่อนเจ้า กึ่งมาร กึ่งเทพพลี
ถูกทำร้าย จบชีวี แล้วจากไป

ดาบแห่งฟ้า รับรู้ ถึงการนั้น
โอ้เพื่อนเอ๋ย วายชีวัน จากไปไหน
ต่อแต่นี้ ไม่มีเพื่อน ที่รู้ใจ
คงต้องรอ ใครใหม่ มาครอบครอง

ดาบแห่งฟ้า จึงคลาย ซึ่งอำนาจ
ดาบพิฆาต รอนายใหม่ เป็นเจ้าของ
เทพมารใด จะได้ ตีตราจอง
คงต้องลอง สัมผัส ถึงเข้าใจ

มารยอดชาย รับรู้ ถึงกาลนี้
จึงเร่งรุด ไปที่ ผนึกไว้
ดาบฟ้าเอ๋ย จงมาเป็น ดาบคู่ใจ
ข้านายใหม่ ขอสั่งเจ้า อย่ารอรี

พลันดาบฟ้า พวยพุ่ง แสงสีดำ
เวทย์มนต์ดำ อำมหิต แห่งแสงนี้
กลายดาบฟ้า เป็นดาบมาร แห่งวารี
มียอดชาย ตนนี้ เข้าครอบครอง

[กวีพเนจร]

เห็นยอดชาย หมายดาบ ที่ผนึก
ในใจนึก จะทำได้ หรือไหมหนา
แต่ดาบข้า ที่ผลึก ด้วยมนตรา
รับรู้ว่า ข้าตาย สิ้นชีพไป

มันจึงเศร้า เมื่อนายเก่า ลาลับโลก
ดาบมันโศก ร่ำครวญ หานายใหม่
เจ้ายอดชาย จึงเร่งรุด มุ่งหน้าไป
และก็ได้ เทพศัตรา มาครอบครอง

ดาบคู่กาย กลายเป็น ดาบแห่งมาร
น่าสงสาร เสียจริง ดาบเพื่อนผอง
ข้าจะส่ง เจ้ากลับ ให้สมปอง
วิญญาณเจ้า จะลอยล่อง สู่นภา

เทพศัตรา เห็นดาบเพื่อน ในมือมาร
ช่างอาจหาญ เสียจริง อหิงสา
ไปปลดดาบ ข้าออก จากมนตรา
แล้วเอามา ครอบครอง เป็นดาบตัว

แล้วจึงเรียก ดาบเทพ อันเกรียงไกร
เขาสร้างไว้ คู่กับ ดาบเพื่อนชั่ว
รออีกหน่อย เถอะนะ ไม่ต้องกลัว
เจ้าอย่ามัว อยู่กับมาร ไร้ความดี

แล้วเร่งพุ่ง มุ่งไป หายอดชาย
เพื่อจะหมาย ทำลาย ดาบเล่มนี้
น้ำตาหลั่ง เมื่อเห็นดาบ ที่เคยมี
แต่ตอนนี้ มารร้าย มันได้มา

ตวัดดาบ เข้ารบ สยบมาร
แต่มารหาญ ให้ดาบ รับซ้ายขวา
เสียงกึกก้อง กังวาน ทั่วนภา
รับรู้ว่า เทพศัตรา เข้าโรมรัน

เทพศัตรา ร่ำไห้ น้ำตาหลั่ง
ถึงหนหลัง เคยได้รบ เคียงคู่ฝัน
แต่ตอนนี้ กับดาบเพื่อน ต้องฆ่าฟัน
น้ำตานั้น ไหลริน เป็นธารา

เจ้าเพื่อนเอ๋ย เจ้าช้ำ เหมือนข้าไหม
ข้าร่ำไห้ ไหลหลั่ง น้ำตาฟ้า
แม้แต่เจ้า ก็คงมี หยดน้ำตา
แต่ไม่ช้า ข้าจะปลด ปล่อยเจ้าไป

ฟันไม่ยั้ง รัวดาบ เข้าโจมตี
ยอดชายนี้ ก็ใช่ย่อย มันรับได้
ฟันดาบที เจ็บปวดที เจ้าหัวใจ
ทำอะไร ไม่ได้ ต่างรู้ดี

เทพศัตรา หมายมุ่ง ลองเพลงดาบ
แสงจันทร์อาบ ความคม ของดาบนี้
รับนี่ไป เพลงดาบฟ้า อสุนี
ปฐพี เลื่อนลั่น สะท้านทรวง

[ไฟล์แนบถูกลบโดยผู้ดำเนินการ]

[ยอดชาย]

มารยอดชาย หัวเราะ เทพศัตรา
คิดหรือว่า จะทำ ร้ายข้าได้
เจ้านั้นหยิ่ง ผยอง จนเกินไป
จึงคิดใช้ นาคา ปลิดชีวี

นาคานั้น เป็นส่วนหนึ่ง ของสายน้ำ
อันน้ำแข็ง ก็คืนน้ำ ในวิถี
ข้าเป็นข้า เป็นส่วนหนึ่ง ของวารี
คิดหรือว่า แค่นี้ จะพอกัน

มารยอดชาย คลายร่าง จากผลึก
จิตสำนึก เสกคันศร ทั่วเขตขันธ์
บันดาลให้ ศรวารี เล็งใจมัน
ศรเป็นร้อย เป็นพัน ทยานไป

อันขอบเขต เทวดา แห่งชีวิต
จะลิขิต ช่วยเจ้าได้ สักแค่ไหน
ฟื้นคนตาย ได้ครั้งเดียว จงจำใจ
ถ้าเจ้าโดน ศรที่ใจ ยากหวนคืน

[เพลงผ้า]

กุมารี ทูลขอ ต่อองค์อินทร์
หมายคืนถิ่น บาดาล ดับมารชั่ว
จะขุดราก ถอนโคน มิเกรงกลัว
อกระรัว คุ้มคลั่ง ดั่งไฟรน

เพียงประทาน จักร์ณรงค์ อันทรงเดช
ทั่วขอบเขต ต่อให้มาร นั้นล่องหล
ร่ายพระเวทย์ จําบัง พลังมนต์
ฤาจักพ้น ทนฤทธิ์ ของจักร์ทอง

อัมรินทร์ ครุ่นคิด พินิจแล้ว
คงไม่แคล้ว เภทภัย ใคร่สนอง
หากยังปล่อย ให้มาร อาจหาญครอง
ทั้งสามภพ จักนอง เลือดหลั่งริน

จึงประทาน จักร์ให้ ไปปราบมาร
นําทหาร บุกฝ่า กระแสสินธุ
เพียงอย่าให้ เลือดมาร ผ่านลงดิน
ก็จักสิ้น มอดม้วย ด้วยชะตา

กุมารี ปรี่ขึ้น มยุเรศ
อ่านพระเวทย์ ท่องมนต์ เพื่อค้นหา
หมายจะปลิด คิดบัญชี อสุรา
แทนองค์เทพ เพลงผ้า ด้วยนํ้ามือ

มยุเรศ เวียนวน จนเห็นการณ์
ว่าสองมาร หํ้าหั่น กันอยู่หรือ
จึงถลา โฉบเฉี่ยว ปีกกระพือ
ศรัตรูคือ ยอดชาย และนายที

เงื้อมืองาม ตามด้วย จักร์ณรงค์
หมายพุ่งตรง มารยอดชาย อย่าหายหนี
แล้วขว้างจักร์ ออกไป ในทันที
รัศมี ร้อนแรง สําแดงพลัน

[กวีพเนจร]

เห็นจักรแก้ว พุ่งผ่าน ม่านอากาศ
กัมปนาท ดังก้อง กระแสสินธุ์
ทั้งมนุษย์ เทพมาร ต่างได้ยิน
โอ้ยุพิน เจ้าจะฆ่า พี่หรือไร

ทั้งยอดชาย โก่งศร กระแสน้ำ
หมายขย้ำ เข้าหัวใจ ของข้าได้
อีกทั้งจักร ที่ทรงฤทธิ์ อิทธิไกร
ตรงมาไซร้ หมายชีวิต เทพศัตรา

จึงเบี่ยงหลบ จักรแก้ว นภัสสร
ที่งามงอน หมายพุ่ง ที่หัวข้า
ให้ยอดชาย รับมือ ดูสักครา
ข้าจะหา หัวใจ ในธานี

แล้วกลับมุ่ง หมายตรง วารีวัง
ที่ขุมขัง ดวงใจ ยอดชายนี้
ที่โดนผ่า มันสามส่วน ในวารี
อยู่ไหนนี่ หัวใจ ของจอมมาร

แล้วพินิจ จิตวิเคราะห์ หาที่ตั้ง
ด้วยใจหวัง เพียงเจอ จะเผาผลาญ
ถ้ายังช้า ขืนสู้ต่อ มิทันกาล
คงจะปาน ตัวข้า สิ้นชีวี

จิตตั้งมั่น ผ่านม่าน แห่งมนตรา
เข้าค้นหา หัวใจมาร ในวังนี้
ต้องมีแน่ สักแห่ง มันต้องมี
เพราะวิธี ฆ่ามัน มีทางเดียว

เจอแล้วนั่น ใจมาร อยู่ห้องซ้าย
ที่ขยาย ปกคลุม ด้วยธารเชี่ยว
อีกทั้งสอง องครักษ์ ยังเฝ้าเทียว
คงต้องเกี่ยว กับใจมาร วังวารี

หันไปดู กุมารี เทพองค์อินทร์
ที่คืนถิ่น แดนสงคราม มาครานี้
พร้อมจักรแก้ว ทรงฤทธิ์ และอิทธี
หมายขยี้ มารให้สิ้น หมดโลกา

แล้วพลันมุ่ง พุ่งตรง สู่ซีกซ้าย
เพื่อจะหมาย หัวใจ ดวงนั้นหนา
ฝ่าอสูร ที่เฝ้า ทวารา
ด้วยดาบข้า ปั่นศรีษะ สิ้นชีวี

ถึงประตู อันทรงฤทธิ์ ปกปิดแน่น
มีทั้งแผ่น อาคม ตรงหน้านี้
คงจะไม่ มีปัญญา ขวางข้ามี
ฟันอีกที ประตูพัง แล้วเข้าไป

เห็นหัวใจ ใส่กล่อง ผลึกแก้ว
วับวาวแวว แสงสีดำ คุ้มครองให้
ใช้ดาบฟัน กลางกล่อง แห่งหัวใจ
มารก็ได้ สิ้นชีพ หมดน้ำยา

ฝ่ายยอดชาย สู้อยู่ กับบุตรี
องค์เทวี ท้าวองค์อินทร์ นามเพลงผ้า
ต้องปวดใจ ใจแหลก บนนภา
ทั้งจักรา ปั่นเศียร จนสิ้นใจ



[ไฟล์แนบถูกลบโดยผู้ดำเนินการ]

[กวีพเนจร]

กุมารี เห็นยอดชาย ตายต่อหน้า
อสุรา ตายดิ้น อยู่ตรงที่
จึงมองหา มารเทวา ชื่อว่าที
ออกมาซี เจ้ามารร้าย จงออกมา

เทพศัตรา ได้ฟัง น้ำคำเจ้า
ช่างปวดร้าว หัวใจ เป็นหนักหนา
ได้รอก่อน พี่จะออก หาขวัญตา
เพราะปัญหา ก่อนหน้า ยังคงมี

จึงบินขึ้น สู่ท้องฟ้า นภากาศ
ด้วยสามารถ มิเกรง จักรแก้วนี้
มีอะไร หรือเจ้า น้องคนดี
บอกพี่ที ว่าจะฆ่า พี่เรื่องไร

กุมารี ได้ฟัง น้ำคำมาร
ช่างอาจหาญ เสียจริง ลืมเสียได้
เจ้าเกือบฆ่า มารดา ให้สิ้นใจ
แล้วยังให้ ข้าลืม เรื่องผ่านมา

กุมารี ไม่รอช้า ขว้างกงจักร
ด้วยหาญหัก น้ำใจ ชายตรงหน้า
คิดจะหมาย มุ่งตรง เทพศัตรา
ให้รู้ว่า ช้ำนัก ที่ทำไป

เทพศัตรา เห็นจักรแก้ว ช่างแววตา
ทั้งอิทธา มากล้น ก็ว่าได้
เห็นเจ้าทำ พี่แสน เจ็บหัวใจ
คงหลบไป เลี่ยงหลบ เทพบุตรี

ฟังพี่ก่อน นะทรามวัย อย่าใจร้อน
พี่อ้อนวอน เจ้าสักครั้ง ฟังพี่นี้
พี่ถูกมาร ควบคุม ไม่รู้ชั่วดี
จึงโจมตี มารดาเจ้า เกือบสิ้นใจ

ฝ่ายบุตรี หาได้ฟัง เพียงวจี
ยังโจมี อย่าหนัก ลดละไม่
หมายเพียงแค่ ชายตรงหน้า ให้หายไป
แต่ฤทัย แสนเจ็บ ช้ำอุรา

เทพศัตรา หยุดหลบ เจ้าจักรี
ใช้นิ้วชี้ เรียกจักร ให้มาหา
ให้ลอยวน บนนิ้ว ด้วยฤทธา
ให้รู้ว่า จักรเจ้า พี่ควบคุม

อาวุธใด ในสามภพ ที่ทรงฤทธิ์
เพียงพี่คิด ก็สยบ ตรงหน้าคุ้ม
ให้พี่จับ พี่ใช้ และควบคุม
สองมือกุม ด้วยเดช เทพศัตรา

เทพบุตรี ยืนงงงวย ชายผู้นั้น
อะไรกัน เรื่องที่ อยู่ตรงหน้า
นั่นมันจักร อันทรงฤทธิ์ ของบิดา
ทำไมหนา เขาจับได้ ไม่เป็นไร

เทพศัตรา เอ่ยภาษา สำเนียงบอก
ทุกคำออก จากใจ โกหกไม่
ที่ขอโทษ นะเจ้า แก้วตาใจ
โอ้ทรามวัย โปรดเชื่อพี่ เถอะสักครา



[ไฟล์แนบถูกลบโดยผู้ดำเนินการ]

[เพลงผ้า]

หมุนเคว้งคว้าง อยู่กลางหาว คาวโลหิต
อิทฤทธิ์ จักร์เทพ เสพสังหาร
เข้าบั่นคอ ยอดชาย จนวายปราณ
เลือดกระสาน ซ่านเซ็น เต็มนภา

มยุเรศ พลันกลาย เป็นพานทอง
ตรงเข้ารอง รับเลือด กลางเวหา
แม้สักหยด มิให้รด พสุธา
มิเช่นนั้น อสุรา จักเวียนวน

ดับชะตา มารชั่ว ของยอดชาย
ร่างสลาย มอดไหม้ ในเวหน
ด้วยจักร์ตรา ทรงฤทธิ์ ภูวดล
มารอับจน หนทาง ได้ก่อกรรม

กุมารี เหลียวมอง จ้องหนุ่มที
หมายขยี้ ล้างใจ ที่ชอกชํ้า
ให้สาสม กับที่ เคยกระทํา
เข้าเหยียบยํ่า มารดา เกือบบรรลัย

แต่มิอาจ ตัดใจ ให้ขว้างจักร์
จึงชะงัก หลบหน้า นํ้าตาไหล
โอ้..อกเอ๋ย เคยเคียง กันเยี่ยงใด
แต่ทําไม ถึงครา เข่นฆ่ากัน

จึงตัดใจ เหิรลับ กลับแดนสรวง
กลับสู่ห้วง ฟ้าอมร เจ้าจอมขวัญ
สู่วิมาน ฉิมพลี โดยเร็วพลัน
สุดจะกลั้น นํ้าตา ขอลาไกล

[กวีพเนจร]

เห็นน้ำตา นางฟ้า ต้องหลั่งริน
กระแสสินธุ์ ธารน้ำตา นางร้องไห้
แล้วขี่หลัง ยูงทอง คืนฟ้าไกล
ด้วยหัวใจ ที่เจ็บช้ำ ด้วยน้ำตา

เห็นน้ำตา ของเจ้า พี่ก็ช้ำ
แสนระกำ รักเฝ้า เจ้านางฟ้า
ไยตัวเจ้า ไม่เห็น ในอุรา
แล้วใยพา หัวใจพี่ คืนถิ่นไกล

หมายคิดมุ่ง พุ่งตาม สู่สวรรค์
ทหารเทพ ครบครัน ขวางทางไว้
บอกให้หยุด ความคิด ติดตามไป
แล้วก็ให้ คืนถิ่น มารธานี

อย่ามาขวาง ข้าเลย เทพองครักษ์
เจ้าอย่าจัก ประลอง กับข้านี้
ถ้าเจ้าขวาง ก็จะตาย ไร้ที่ดี
จะโจมตี เจ้าด้วย เหล่าเทวา

แล้วเรียกจักร อันทรงฤทธิ์ องค์อัมรินทร์
ให้คืนถิ่น สู่มือ ด้วยฤทธิ์ข้า
ใครจะสู้ กับจักรแก้ว ก็เข้ามา
หรือไม่อย่า จงหลีกทาง เสียโดยดี

เทพอารักษ์ ไม่อาจ สู้จักรแก้ว
อันเพริดแพร้ว ด้วยเดช อันทรงศรี
เทพศัตรา ก็ส่งคืน แต่โดยดี
ให้จักรนี้ หายวับ ไปกับตา

แล้วจึงมุ่ง พุ่งตรง สู่วิมาน
ด้วยอาจหาญ มิเกรง แก่โทสา
แม้จะได้ แบกรับ เทพอาญา
เพียงเห็นหน้า เจ้าสักครั้ง เทพบุตรี



[ไฟล์แนบถูกลบโดยผู้ดำเนินการ]

[กวีพเนจร]

พี่มาถึง หน้าวิมาน องค์อัมรินทร์
มายังถิ่น แดนฟ้า อันกว้างนี้
มาหาเจ้า ที่เฝ้ารัก เทพบุตรี
มาหาพี่ ได้ไหม ล่ะแก้วตา

ขอเพียงเจ้า ฟังคำ ที่พี่เอ่ย
พี่เฉลย ความในใจ ผ่านภาษา
ผ่านสำเนียง เรียงคำพูด เป็นวาจา
บอกเจ้าว่า พี่นั้นผิด จงอภัย

หากไม่รัก เจ้ามาก คงไม่กล้า
คงไม่มา ถึงสวรรค์ วิมานได้
หากพี่ผิด เจ้าจงออก มาไวๆ
เพื่อจะได้ ประหาร สิ้นชีวี

ด้วยวาจา เทพศัตรา ผู้รักมั่น
ไม่แปรผัน เปลี่ยนแปร หัวใจนี้
ยังรักเจ้า เฝ้ารัก เทพบุตรี
เอ่ยวจี พร้อมน้ำตา ที่หลั่งริน

ไม่เห็นเจ้า กลางสภา เหล่าเทวา
เจ้าหนีหน้า พี่หาย ไร้ที่ถิ่น
ไปอยู่ไหน นะเจ้า แม่ยุพิน
น้ำตาไหล ลงดิน หน้าสภา

ออกมาเถอะ ขอพบหน้า เจ้าสักครั้ง
พี่ยังนึก ถึงความหลัง คราพบหน้า
ถ้าเจ้าอยาก ประหารพี่ ก็จงมา
อย่ารอช้า จงเร่งมา ให้ไวๆ


[ไฟล์แนบถูกลบโดยผู้ดำเนินการ]

[กวีพเนจร]

ยืนรำพัน อยู่หน้า เทวสภา
ไม่เห็นหน้า โฉมงาม เลยตรงนี้
เจ้าอยู่ไหน กันเล่า เจ้าคนดี
มาหาพี่ หน่อยได้ไหม เจ้าแก้วตา

พี่รอเจ้า ด้วยใจ ที่แสนช้ำ
โดนเจ้าทำ ร้ายจน พี่เจียนบ้า
ทิ้งให้พี่ สับสน ปนน้ำตา
ขอเจ้ามา บรรยาย ให้หมดไป

หากพี่ผิด พี่พร้อมรับ โทษจากเจ้า
เจ้าจะเอา ศรีษะ พี่ให้ได้
แต่จะให้ พี่นั้น ถอยออกไป
ทำไม่ได้ หรอกเจ้า เทพบุตรี

อยากจะบุก เข้าวิมาน ไปตามหา
แต่กลัวว่า เรื่องจะใหญ่ กว่าตอนนี้
ยืนเรียกเจ้า มานาน นะคนดี
แต่ไม่มี แม้เพียงเสียง ตอบกลับมา

อยากเห็นหน้า เจ้านะ เจ้าจอมขวัญ
ที่ใฝ่ฝัน ทุกราตรี ละเมอหา
ถ้าเจ้าอยาก ฆ่าพี่ จงออกมา
พี่ขอเห็น เพียงหน้า ก่อนวายปราน

[ไฟล์แนบถูกลบโดยผู้ดำเนินการ]

[เพลงผ้า]

ให้รันทด หดหู่ เมื่อรู้ว่า
เทพศัตรา โบยบิน ถึงถิ่นฟ้า
มาครวญครํ่า รําพัน ลั่นวาจา
ด้วยโทสา เคยก่อ ต่อเทวี

ใจสับสน สุดที่ จะทนฟัง
นํ้าตาหลั่ง ไหลนอง จนหมองศรี
เหมือนดั่งมีด กรีดใจ กุมารี
มาบัดนี้ อับจน ซึ่งหนทาง

จะเผาผลาญ ให้ตาย จนวายชนม์
ก็สุดทน ทําใจ ให้ลาร้าง
สายสัมพันธ์ วันเก่า มิจืดจาง
แต่ทุกอย่าง สายเกิน จะเดินเคียง

แล้วจักทํา เยี่ยงใด ในครานี้
เทพศัตรา ไม่หนี ยังส่งเสียง
ตะโกนก้อง ร้องกู่ อยู่นอกเวียง
ฝากสําเนียง ครํ่าครวญ จวนสิ้นใจ

จึงเหิรเหาะ เกาะหลัง มยุเรศ
หมายด้วยเจต จํานงค์ เพื่อขับไส
เทพศัตรา ขอท่าน นั้นกลับไป
เรามาไกล เกินกว่า จะพบกัน

ท่านก็มี หญิงงาม ที่ตามหา
กัลยา นางไหน ที่ใจฝัน
กลับไปเถอะ กลับไป ไม่มีวัน
สานสัมพันธ์ เยื่อใย แลไมตรี

เราจักลืม เรื่องราว คราวที่เกิด
มิขอเปิด ทําศึก นับแต่นี้
ขอให้พบ ประสพพลัน ขวัญชีวี
ร่วมวิถี ครองคู่ อยู่นิรันดร์...

[กวีพเนจร]

โอ้นางฟ้า ใยเจ้า ตัวเยื่อใย
พี่หมองไหม้ ร้าวราน ในใจนี้
หากเจ้าเอ่ย วาจา สิ้นไมตรี
แล้วตัวพี่ จะทำไร ให้รักคืน

พี่รักเจ้า คราแรก ที่พบหน้า
ทั้งอุรา พี่มอบรัก มิใช่ฝืน
พร่ำรำพัน ถึงเจ้า ทุกวันคืน
แม้ยามตื่น เห็นหน้าเจ้า เป็นสุขใจ

แต่วันนี้ เจ้าตัดรัก พี่หมดสิ้น
น้ำตาริน อาบสองแก้ม พี่ร้องไห้
เทพศัตรา แห่งเมืองฟ้า ศิวิไล
กับมาได้ รอยช้ำ จากเทพบุตรี

พี่ทำผิด เรื่องไร เจ้าช่วยเอ่ย
โปรดเฉลย มาสักนิด ได้ไหมนี่
เพียงเจ้าเอ่ย มาสั้นๆ เป็นวจี
ต่อแต่นี้ จะไม่มา ถิ่นเทวา



[ไฟล์แนบถูกลบโดยผู้ดำเนินการ]

[กวีพเนจร]

หันหลังลา แม่นางฟ้า สุดหมองเศร้า
หัวใจเรา ทรมาน แทบดับดิ้น
เพียงวาจา สั้นๆ ที่ได้ยิน
ขอคืนถิ่น มนุษย์ ด้วยโศกา

ภาพของเธอ ในวันนั้น ยังจำได้
ขอเก็บไว้ ในส่วนลึก คนึงหา
มาวันนี้ เพื่อมาฟัง เจ้ากล่าวลา
พร้อมน้ำตา แห่งความเศร้า ปวดฤดี

อยากเข้าไป ซับน้ำตา ที่หลั่งไหล
อยากเข้าไป โอบกอด นางฟ้านี้
อยากเข้าไป บอกขอโทษ เจ้าอีกที
แต่ไม่มี โอกาส ขอจากไป

จึงมุ่งหน้า สู่เมือง มนุษยโลก
ด้วยใจโศก แทบคลั่ง น้ำตาไหล
จากครานี้ พี่คง ลาจากไกล
พี่จะไม่ ไปเหยียบ แดนเทวา

ขอเจ้าลืม พี่เสีย อย่าได้คิด
แค่คนผิด ที่เจ้า นั้นอยากฆ่า
ขอสั่งเสีย เจ้าไว้ ด้วยวาจา
เทพศัตรา รอเจ้า ประหารชีวี

จะไปอยู่ เขาสุดฟ้า ไม่ไปไหน
หากเจ้าไป ด้วยความคิด จะฆ่าพี่
ก็เชิญไป จะไม่โต้ เจ้าคนดี
และพร้อมพลี ชีวิต ตลอดเวลา

[ไฟล์แนบถูกลบโดยผู้ดำเนินการ]