ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[ยอดชาย]

แต่เสมือน เคราะห์กรรม ไม่หมดสิ้น
เพราะพรายน้ำ ได้ยิน เสียงเห่าหอน
เสียงรำพึง ภาวนา แกมอ้อนวอน
จึงลอยล่อง ตะลอน ตามเสียงมา

จึงได้เห็น หมาน้อย อยู่ในน้ำ
คอยว่ายจ้ำ ตามถุง ที่ฝันหา
โอสถดี รสเลิศ คลายกายา
หากได้มา หมาน้อย กลายร่างคืน

พรายน้ำนั้น จึงล่องลอย เข้าไปหา
คว้าถุงยา โอสถ ไม่ขัดขืน
แล้วกลับกลาย หายร่าง ก่อนค่ำคืน
ทิ้งหมาน้อย สะอื้น ถึงถุงยา

[ยอดชาย]

แม้ร่างกาย มารยอดชาย ได้สูญสิ้น
แต่วิญญาณ ใช่แดดิ้น รือดับหาย
เพราะดวงใจ กักเก็บ ที่วังร้าย
ห้องด้านซ้าย ที่สอง ที่เก็บใจ

วิญญาณมาร ลอยหา มารดินหญ้า
โปรดเมตตา เสกร่าง ให้ได้ไหม
ศึกครั้งนี้ เกินกว่า จะต้านไว้
ขออภัย มารดินหญ้า ขอแก้ตัว

[กวีพเนจร]

อะไรว้า พรายน้ำ เอาไปเฉย
อย่าคิดเลย ว่าจะหลุด หนีไปไหน
เจ้าเพื่อนเอ๋ย จงไปฆ่า ซัดออกไป
เอากลับมา ให้ได้ ทิพย์โอสถ

ยาตรงหน้า ข้าคง ไม่ยอมเลิก
ข้าจะเบิก ทางสว่าง พรายกบฏ
แม้ว่าเจ้า บินว่อน ร่อนเลี้ยวลด
ดาบสะกด กลางใจ เป็นธุลี

ทิพย์โอสถ ร่วงหล่น จากมือพราย
ดาบพุ่งหมาย เข้าแย่ง ล่ะทีนี้
โอ้เพื่อนเอ๋ย ทำดีมาก ลำบากที
เอายาดี มาให้ข้า หมาปลอดภัย

เสียงอะไร กันวะ ดังสนั่น
คลื่นก็ดัน พัดข้า อีกแล้วไหม
เสียงทะเลาะ ของเทพมาร มาแต่ไกล
เห็นยอดชาย ร่างสลาย ในบัดดล

หมาน้อยๆ ว่ายตามน้ำ ไปติดเกาะ
ต้องลัดเลาะ หาที่ ดีสักหน
แต่นี่มัน เกาะมนุษย์ ด้วยร่างคน
ที่ปี้ป่น ด้วยน้ำมือ อสุรา

หมาน้อยที กินยา ที่เพิ่งได้
ร่างหมาไซร้ คืนร่าง ที่ใฝ่หา
อิทธิฤทธิ์ คืนดั่ง มารเทวา
เอาล่ะหนา ศัตรู จะหายไป

แล้วก้อมุ่ง พุ่งตรง สงครามศึก
ไม่เคยนึก ถึงเวลา ที่เขาให้
ต้องรีบจบ ศึกนี้ ให้ไวๆ
เพื่อจะได้ ไปรับ เจ้าคนงาม

[ไฟล์แนบถูกลบโดยผู้ดำเนินการ]

[กวีพเนจร]

คืนร่างแล้ว สู่สงคราม อันโหดร้าย
แสงจันทร์คล้าย จะไม่ลด สะกดนี้
ต้องกำจัด หมายมุ่ง เอาชีวี
ยอดชายพลี วิญญาณ คงคลายพลัน

เห็นวารี เบิกทาง เป็นวิถี
โอกาสนี้ หนเดียว ใช่ไหมนั่น
ถ้าไม่ฆ่า ครานี้ คงหมดกัน
ร่างหมานั้น คงจะย้อน แลหวนมา

เร่งพลัง หมายมุ่ง เข้าวังมาร
เพื่อประหาร มารยอดชาย ให้สิ้นท่า
เจ้าจงตาย ซะเถอะ อย่ารีรา
มาให้ข้า ได้ฟันเจ้า ขอสักที

เห็นร่างมัน นอนตาย มิคลายสะกด
เดชไม่ลด เลยนั่น จอมมารนี้
ทำไมเป็น เช่นนั้นเล่า เอ่ยวจี
หรือวิญญี มันไม่สิ้น แลดับไป

พุ่งเข้าไป ในวังมาร ที่คราคร่ำ
เข้าไปยำ เหล่าอสูร ให้จงได้
ฆ่าและฆ่า ฆ่าให้สิ้น ให้สิ้นใจ
เหล้ามารร้าย คงจะหมด ตัวขวางทาง

[ไฟล์แนบถูกลบโดยผู้ดำเนินการ]

[คุuชๅe uๅeกะa่ou]

อันกลอนนี้เพราะมากขอยอมรับ
เราขอจับจังหวะกลอนได้ไหม
เหมือนกลอนนี้มันเต้นในหัวใจ
เป็นจังหวะเรื่อยไปไม่หยุดเลย

[เพลงผ้า]

ฟ้าคํารณ ปนแดง ดั่งสีเลือด
ทะเลเดือด ปั่นป่วน ทวนกระแส
ทรงสุบรร หันพักตร์ จักแน่วแน่
เพื่อตามแก้ แค้นคืน ยืนท้าทาย

สั่งสุบรร หันร่อน ลงสมุทร
ให้ตรงจุด เมืองมาร ทหารร้าย
แล้วบุกเข้า เผาผลาญ ให้วอดวาย
จักทําลาย ล้างเผ่า เจ้านาคี

มารตนใด แผงศร ต้องอกแม่
จนเกือบแด ดิ้นดับ ลับวิถี
อันว่าด้วย ตัวเรา กุมารี
จักขอนํา ชีวี ไปทดแทน

แล้วขว้างปิ่น บินไป ในอากาศ
ด้วยสามารถ ของปิ่น ชิ้นหวงแหน
บังเกิดเป็น ครุฑธา จากเมืองแมน
มายังแดน เมืองมาร ละลานตา

เข้ากระหนํ่า ยํ้าตี ไม่รีรอ
ด้วยเขี้ยวขอ กรงเล็บ ทั้งสองขา
ไล่ยื้อยุด ฉีกร่าง ข้างนาคา
สิ้นพงศ์ศา นาคี วันนี้เอย

[กวีพเนจร]

เห็นครุฑา ทรงฤทธา เข้าห้ำหั่น
เข้าฆ่าฟัน มารสมุน ให้สิ้นที่
มองนภา เอ้าเพลงผ้า จอมเทวี
อย่างไรนี่ หายบาดเจ็บ แล้วหรือไร

ร้องตะโกน บอกนางฟ้า ให้ระวัง
หากพลาดพลั้ง อาจบาดเจ็บ ถึงตายได้
อิทธิฤทธิ์ ที่มี มากหรือไง
แดนโลกไซร้ พาลดเดช ให้อ่อนแอ

แล้วกระโจน ขวางกลางศึก อันดุเดือด
ตาดั่งเลือด อัคคี มองมารแพ้
ข้าจะบุก จะฆ่า ถึงดวงแด
ถ้าใครแน่ เข้ามา อย่ารีรอ

ดาบฟาดฟัน มารสิ้น เป็นมดปลวก
ทั้งกระชวก เข้าหัวใจ เป็นไงหนอ
เจอแค่นี้ พวกเจ้า คงไม่พอ
ข้าจะขอ หัวของเจ้า มารยอดชาย

ออกมาสิ เจ้ามารร้าย ทำลายมนุษย์
ให้สิ้นสุด น้ำท่วมแดน กลับจมหาย
พาเชื้อชาติ บริสุทธิ์ ให้วอดวาย
เจ้าอย่าหมาย มีชีวิต อยู่ต่อไป

ดาบเทวา ศัตราเทพ
คงได้เสพ เลือดมาร นี้หมดได้
แม้จุดหมาย ยังอยู่ ที่แสนไกล
ข้าจะไป หาเจ้า จอมกัลยา

เพลงดาบนี้ เพื่อนาง ที่รออยู่
เจ้าไม่รู้ ความเจ็บปวด ของตัวข้า
จงรีบเอา สุดดวงใจ ของข้ามา
ตัดนภา สิ้นรัก สะบัดลง

รัศมี เพลงดาบ พุ่งเข้าใส่
มารน้อยใหญ่ ขวางทาง อย่าสัยสง
ฤทธิ์เพลงดาบ รัศมี มันพุ่งตรง
ใครขวางคง สิ้นใจ ตายทันที

ตัดธานี มารวารี สิ้นไปส่วน
เหล่ามารล้วน ตะลึง ในดาบนี้
นี่แค่ฤทธิ์ ดาบข้า ครั้งแรกมี
ยังเหลือที่ ไม่ได้ใช้ อีกมากมาย

ดาบที่สอง สิ้นศึก แล้วพบรัก
จงประจักษ์ ด้วยดาบ ที่มุ่งหมาย
ตวัดดาบ รายล้อม ให้รอบกาย
รัศมี ดาบคล้าย บินเวียนวน

มารรายรอบ ร่างขาด เป็นเสี่ยง
ไม่อาจเลี่ยง ดาบนี้ ต้องปี้ป่น
รัศมี รายรอบ ยากที่ทน
มารน้อยจน มารใหญ่ ไร้กายา

ดาบที่สาม จุดประกาย ดาบสวรรค์
เข้าฟาดฟัน มารขวาง ทางตรงหน้า
เพียงหนึ่งดาบ มารสิ้น ทั่วทิศา
ประหนึ่งว่า ทัพสวรรค์ มาต่อตี

ดาบที่สี่ นาคา สำแดงเดช
เหมือนมนต์เสก เวทย์มนต์ ของนาคี
นาคมากมาย ออกมา จากดาบนี้
มุ่งไปที่ มารสมุน ที่มากมาย

แค่สี่ดาบ มารตาย ไปใช่น้อย
ยอดชายคอย ข้าก่อน อย่าหนีหาย
เดี๋ยวก็ถึง เวลา ที่เจ้าตาย
เจ้าอย่าหมาย จะหนีรอด ความโกรธา

[ไฟล์แนบถูกลบโดยผู้ดำเนินการ]

[กวีพเนจร]

ตายไปเยอะ ใช่ไหม เหล่ามารร้าย
มีอีกไหม ไม่กลัวตาย ก็เรียงหน้า
มีเท่าไหร่ ก็รีบออก บอกรีบมา
อย่าได้ช้า ตัวข้า จะฆ่าฟัน

มีอีกไหม ใครกล้า จงดาหน้า
อย่าชักช้า เสียเวลา รู้ไหมนั่น
มารยอดชาย ซุกหัวไหน ออกมาพลัน
ช่างน่าขัน มารร้าย ไม่กล้ามา

เมืองของเจ้า ก็หาย ไปครึ่งซีก
เหมือนเด็ดปีก นกแร้ง น่าหรรษา
เดี๋ยวจะเด็ด อีกปีก หากไม่มา
เอาแล้วหนา อีกดาบ จะฟาดไป

ดาบที่ห้า พญาครุฑ ทรงสุบรรณ
ดาบที่ฟัน รุนแรง ยากรับได้
เมืองอีกซีก ถูกผ่า ให้หายไป
อย่าร้องไห้ กันเลย เจ้าพวกมาร

แล้วพลันพุ่ง มุ่งไป สู่ธานี
ที่มารนี้ มุดหัว กลัวประหาร
จะตัวหัว จากตัว มาประจาน
เจ้ามารพาล ฆ่ามนุษย์ เป็นผักปลา

ด้วยอำนาจ ความโกรธ ลืมสติ
ให้อิทธิ ฝ่ายเทพ หายเกินหา
กลายเป็นมาร เต็มตัว เกินเยียวยา
หนุ่มทีข้า เป็นมาร หมดหัวใจ

รัศมี ดำมืด มาแทนที่
รัศมี สีทอง หายไปไหน
ดวงตาแดง เป็นอัคคี แดงฉานไป
ไม่ว่าใคร อย่าขวาง ทางจอมอสุรา

เทพศัตรา ที่มือ พลันแปรเปลี่ยน
ดั่งเล่มเทียน ถูกหลอม เจ้าดาบฟ้า
กลายเป็นดาบ แห่งมาร มากอิทธา
เพื่อเข่นฆ่า ผู้เข้าขวาง ทางวิถี

ไม่ว่ามิตร หรือศัตรู ที่ขวางทาง
ที่เข้าขวาง จะต้องสิ้น ด้วยดาบนี้
ถ้ากลัวตาย จงไป รีบหลีกหนี
ออกมาซี ยอดชาย เจ้าจอมมาร

[ไฟล์แนบถูกลบโดยผู้ดำเนินการ]

[ยอดชาย]

มารดินหญ้า ให้โอกาส ครั้งสุดท้าย
หากแพ้พ่าย จงตาย ให้พ้นหน้า
แล้วตั้งจิต เสกคาถา ด้วยมนต์ตรา
คืนกายา ยอดชาย ด้วยวารี

มารยอดชาย สำนึก ในบุญคุณ
ที่เกื้อหนุน เสกร่าง สายน้ำนี้
หากพ่ายแพ้ จะขอตาย ถวายชีวี
จะยอมพลี เพื่อวังมาร ด้วยชีวา

แล้วดำดิ่ง สู่ห้วง วังบาดาล
เห็นวังมาร แหลกลาญ ในเบื้องหน้า
อมุษย์ ชื่อที บังอาจมา
ใช้วิชา ดาบฟัน เข้าโจมตี

จึงรวมตัว กับธารา อันยิ่งใหญ่
ล้อมวังไว้ ไม่ให้ ใครหลบหนี
เพ่งกระแส สู่วัง มารวารี
หาเจ้าที อมุษย์ ผู้อหังการ

[กวีพเนจร]

เห็นร่างมาร ยอดชาย หาไรหว่า
อยู่บนฟ้า มันหา ไปที่ไหน
เฮ้ย..อยู่นี่ มองมา บนฟ้าไกล
เห็นข้าไหม ยอดชาย ร่างวารี

มีร่างน้ำ คิดว่า ชนะหรือ
มันก็คือ น้ำนั่นแหล่ะ ที่เห็นนี้
แม้รวมตัว กับสาย ธารวารี
คิดหรือนี่ ว่าข้ากลัว เจ้าเรื่อยมา

ในสำนึก แห่งมาร ในตอนนี้
จะผิดชอบ ชั่วดี ไม่ได้อยู่ตรงหน้า
ถ้าเจ้าเก่ง ทำไม ไปมองหา
เพราะว่าข้า อยู่บนฟ้า ใช่วังมาร

พิฆาตดาบ แห่งมาร สลายศึก
มารทีคึก กระหาย ใคร่ประหาร
แล้วจะตัว หัวเจ้า มาประจาน
ให้กล่าวขาน ว่ามาร เข้าฆ่ากัน

ลองสักดาบ เป็นไง มารยอดชาย
เจ้าอย่าหมาย หลบพ้น ให้หุนหัน
ใหญ่อย่างงั้น ใครฟัน ก็โดนกัน
เพราะเจ้านั้น เสกร่างเจ้า ให้ใหญ่โต



[ไฟล์แนบถูกลบโดยผู้ดำเนินการ]

[ยอดชาย]

มารยอดชาย ม้วนร่าง สู่นภา
สายธารา ม้วนฉุด ร่างทีไว้
ดึงลงมา สู่นที ในทันใด
กระชากดาบ ออกไป ไกลเกินตา

มารยอดชาย ให้ธารา เข้าโจมตี
เป็นวิถี ม้วนรัด ที่แขนขา
มารยอดชาย เก็บดาบ แห่งศาสตรา
แล้วปะปน สายธารา หายตัวไป

มุ่งหน้าไป สู่เบื้องลึก แห่งสมุทร
จุดสิ้นสุด ผนึกดาบ มันเอาไว้
ถึงแม้ดาบ จะได้ยิน เสียงผู้ใด
ก็มิอาจ กลับไป หานายมัน

หากผู้ใด คิดจะ เอาดาบคืน
คงต้องยื่น หนึ่งชีวิต ให้ดาบนั้น
เป็นชีวิต สตรี ผู้สำคัญ
มิฉะนั้น จะมิได้ ดาบกลับไป

[ยอดชาย]

ฝ่ายเจ้าที จมสู่ ห้วงธารา
อันแขนขา ก็ถูก มัดเอาไว้
แม้ว่ามัน จะมีฤทธิ์ สักเท่าไร
ก็มิอาจ ต้านไหว ซึ่งนที

ดาบคู่ใจ ของมัน ถูกสะกด
คงต้องหมด น้ำยา เพียงเท่านี้
สายน้ำเอ๋ย สายน้ำ แห่งวารี
จงพุ่งไป ปลิดชีวี ให้สิ้นใจ

[กวีพเนจร]

ดาบสะดุด หลุดมือ แล้วจมหาย
เหมือนกับคล้าย เพื่อนตาย หาไม่เห็น
ใครมะมา เคียงสู้ เหมือนเจ้าเป็น
เป็นประเด็น สำคัญ ที่ใจมี

ร่างถูกตรึง กลางสายน้ำ ร่างจอมมาร
ที่กำลัง จ้องประหาร ข้าแล้วนี่
ร้องเท่าไหร่ เจ้าเพื่อนยาก ไม่ตอบมาสักที
หรือข้านี้ ต้องตาย สมวาจา

แรงจะดิ้น ก็หมด หมดไปสิ้น
คิดจะดิ้น แต่กาย กลับไม่กล้า
เพราะถูกตรึง แขนขา รอเวลา
มารมาฆ่า ให้สิ้น ให้สิ้นใจ

วาจามาร กล่าวไว้ เพียงเลือดสาว
เป็นกลิ่นคาว ล้างคำสาป ของมารได้
ต้องเป็นหญิง ที่รักข้า หมดหัวใจ
แม้ชีวิต ก็ให้ได้ เป็นรักพลี

ขอประกาศ ต่อโลกา ทั่วสามภพ
ใครประสบ วาจา ของข้านี้
หากสาวใด ที่ยังรัก ตัวข้ามี
อย่าได้พลี ชีวี ด้วยวาจา

ด้วยความโกรธ ครั้งสุดท้าย ที่ก่อเกิด
จึงกำเนิด เป็นพลัง ความชั่วช้า
แล้วหันมอง ขึ้นไป ในนภา
นั่นใครหว่า ลอยมา หลังไวๆ

ด้วยฤทธิ์มาร ยอดชาย ทำให้หลง
ไม่ซื่อตรง ต่อความจริง ที่เป็นได้
หากใครขวาง ทางข้า มันต้องตาย
เจ้าอย่าหมาย จะรอด มีชีวี

ด้วยมายา ที่มาร ได้สร้างขึ้น
สมองมึน เห็นเทพ เป็นมารแทนที่
จึงพุ่งไป คิดหมาย ปลิดชีวี
ให้มารนี้ ต้องตาย แทบบาทา

เหล่าฝูงครุฑ ผู้ขวางทาง ของมารไว้
ต้องสิ้นใจ ด้วยฤทธิ์ ความโกรธข้า
เห็นเป็นมาร ด้วยฤทธิ์ แห่งมายา
จึงมุ่งฆ่า ทำลาย ให้สิ้นไป

เพียงไม่นาน ฝูงครุฑา พาตายสิ้น
ร่วงลงดิน แปดเปื้อน เลือดท่วมได้
ด้วยสองมือ แม้ไร้ดาบ ที่หายไป
ก็ฆ่าได้ ด้วยมือเปล่า อำนาจมาร

เลือดเปื้อนกาย เพราะทำลาย ครุฑเทวา
เห็นเพลงผ้า เป็นมาร อยากประหาร
จะข้าเจ้า มารชั่วช้า มารอันธพาล
แล้วจะผ่าน เจ้าไป มารธานี

ขี่ปีศาจ นกยักษ์ น่าขำยิ่ง
อยู่นิ่งๆ นะเจ้านก อยู่ตรงนี้
เดี๋ยวจะจับ เจ้าเผา ด้วยอัคคี
เป็นกลิ่นที่ น่าชม สมวาจา

แล้วพุ่งไป หาเทวี หลังมยุเรศ
กะให้เสร็จ ศึกพลัน ไม่ให้ช้า
ต่อยนกเทพ ให้ตก จากนภา
แล้วคว้าคอ เทพเพลงผ้า ให้ฉับไว

เจ้ามารร้าย จงตาย ไปเสียเถิด
จงไปเกิด เป็นคนดี ในชาติใหม่
เดี๋ยวตัวข้า จะส่ง ให้เจ้าไป
สู่ภพใหม่ ศิวิไลย กว่าผ่านมา

ด้วยมายา ที่เห็น จึงกำหมัด
หมายจะซัด เทวี นามเพลงผ้า
ด้วยตัวนาง ยังอ่อน ด้วยฤทธา
ใครจะมา ช่วยนาง ให้รอดภัย

เพราะบาดแผล ด้วยลูกศร ตอนถูกยิง
มันเป็นสิ่ง ฤทธิ์เดช เจ้าให้หาย
ถึงวันนี้ คงเป็น วันเจ้าตาย
เจ้าอย่าหมาย หนีรอด จากเงื้อมมือ

มารยอดชาย หัวเราะ สิ่งที่เห็น
เจ้าทีเป็น ดั่งลูกหมา ที่ข้าถือ
เห็นมายา หลวงหลอก ที่จริงคือ
มันเป็นสื่อ ให้เข่นข้า พวกเดียวัน

[ไฟล์แนบถูกลบโดยผู้ดำเนินการ]

[เพลงผ้า]

โจนทะยาน ผ่านหลัง มยุเรศ
ร่ายพระเวทย์ ขว้างกําไล ไปบนฟ้า
กัมปนาท กึกก้อง ท้องนภา
แสงเจิดจ้า พุ่งไป ใส่หนุ่มที

มยุเรศ ร่อนลง รับเพลงผ้า
ที่อ่อนล้า ด้วยฤทธิ์ ของศรศรี
ร่างระหง องค์แม่ เทพเทวี
มิสมประดี หลับไหล ให้ระทวย

กุมารี กู่ร้อง ก้องกังวาน
ชี้หน้ามาร โอหัง จักมอดม้วย
อันแม่เรา เข้าประชิด เพื่อคิดช่วย
ก็เพราะด้วย ห่วงเจ้า เฝ้าชื่นชม

ในกาลนี้ เจ้ากลับ จับแม่ข้า
หมายปลิดชีพ ชีวา น่าขื่นขม
ขาดสติ ริอ่าน มารนิยม
ลูกผสม ไว้ใจ มิได้เลย

แล้วฉกฉวย พระขรรค์แก้ว อันแววไว
เหิรเข้าใส่ มารที ที่นิ่งเฉย
นับแต่นี้ สัมพันธ์ วันเราเคย
ขาดแล้วเอย สองเรา คือศรัตรู

กุมารี ปรี่ใส่ ไม่รอช้า
แผงฤทธิ์ฤา ฟาดฟัน ให้มันรู้
ลูกผสม มารที มิทันดู
ละลิ่วสู่ เบื้องล่าง บนทางดิน

แล้วหันกลับ รับแม่ เทพเพลงผ้า
เหิรเวหา เหาะข้าม กระแสสินธุ
มยุเรศ เร่งรุด ไม่หยุดบิน
มุ่งคืนถิ่น แดนฟ้า นภาพร

[กวีพเนจร]

ร่างตกลง สู่เบื้องล่าง กระทบพื้น
เหมือนว่าตื่น จากฝัน อันโหดร้าย
แล้วเจ้ามาร นั่นล่ะ เป็นหรือตาย
แล้วเทพหาย ไปไหน สิ้นสายตา

เห็นฝูงครุฑ ตายดับ อนาถดิ้น
ชีวิตสิ้น ไปแล้ว อนาถน่า
บ้างปีกขาด หัวหลุด โอ้ครุฑา
แล้วใครฆ่า เจ้าให้สิ้น ดับชีวี

ฝ่ายยอดชาย ฟังวาจา เจ้ามารน้อย
มันค่อยๆ หัวเราะ อย่างเต็มที่
นี่หรือวะ เลือดผสม มากอิทธี
ครุฑป่นปี้ ด้วยมือเจ้า เข้าฆ่าฟัน

แล้วเพลงผ้า เทวี ท้าวองค์อินทร์
ก็คืนถิ่น แดนฟ้า ไม่หวนหัน
เพราะบุตรี เธอมารับ แม่ไว้ทัน
ไม่อย่างนั้น คงจะตาย อย่างแน่นอน

มองนั่นสิ เจ้าที อหังการ์
เทพเพลงผ้า เทวี ที่สั่งสอน
เขาได้กลับ พร้อมบุตรี สู่ฟ้าอมร
ไม่สัญจร ย้อนคืน สู่แดนคน

แล้วอีกอย่าง วาจา บุตรีเอ่ย
ว่าอย่าเลย ความสัมพันธ์ นางไม่สน
นางตัดเยื่อ สิ้นใย ไร้ตัวตน
น้ำตาหล่น เพราะเจ้า จะฆ่ามารดา

เจ้าหนุ่มที ครั้นได้ คืนสติ
มารนี่สิ คงบงการ ให้เข่นฆ่า
หรือเมื่อกี้ คงเป็น มารมายา
ปิดบังตา มองถูกผิด คิดกลับกัน

ครั้นสติ กลับคืน ก็คืนร่าง
เป็นอีกอย่าง ครึ่งมาร ดั่งสิ่งฝัน
มารเทวา บินขึ้น สู่สุบรรณ
ไปสวรรค์ เพื่อพบหน้า เจ้าบุตรี

แต่ยอดชาย หาเป็น เช่นนั้นไม่
ใช้วารี จับไว้ ไม่ให้หนี
จับกระแทก กับน้ำ ท้องวารี
ทำข้านี้ แสนเจ็บ ทั้งกายา

เหมือนกระดูก ทั่วร่าง หักปี้ป่น
เจ็บเหลือทน เกินกว่า จะรักษา
หรือนี่เป็น สวรรค์ ชี้ชะตา
ให้ตัวข้า ต้องตาย จบชีวี

ก่อนข้าตาย ขอประกาศ ทั้งสามภพ
ขอหยิบยก ป่าวร้อง ด้วยเสียงนี้
ข้าไม่เคย คิดทำร้าย เทพเทวี
เพราะมารที่ บงการ ด้วยมายา

จึงกระทำ ความอุกอาจ เข้าทำร้าย
กะให้ตาย ด้วยสองมือ ของตัวข้า
ถ้าข้าผิด ขอให้ฟ้า โปรดเมตตา
ฝากวาจา ถึงนาง ฟ้าอมร




[ไฟล์แนบถูกลบโดยผู้ดำเนินการ]

[กวีพเนจร]

เป็นเพราะเจ้า คนเดียว เจ้ามารร้าย
เจ้าอย่าหมาย จะยื้อ ชีวิตได้
แม้ร่างข้า จะสลาย สูญสิ้นไป
แต่หัวใจ ข้าจะคง อยู่วนเวียน

แม้ชีพนี้ ข้าจะสิ้น ไม่สมรัก
ก็ไม่หัก ใจหมาย หรือแปรเปลี่ยน
แม้ชีพข้า จะดับ ดั่งเปลวเทียน
ก็จะเป็น ดั่งเสี้ยน ทิ่มแทงใจ

บอกนงคราญ ที่ถูกขัง วังธานี
ว่าพี่นี้ คงจะช่วย เจ้าไม่ได้
บอกนางฟ้า ที่อยู่ บนฟ้าไกล
เจ้าอย่าให้ ความหลงผิด คิดครอบงำ

ต่อไปนี้ คงจะเจอ กันชาติหน้า
โอ้เพื่อนข้า ถูกผนึก ต้องชอกช้ำ
อย่าได้คิด ว่าข้านี้ นั้นใจดำ
แต่ข้าทำ ไรไม่ได้ เจ้าเพื่อนยา

ขอลาก่อน เพื่อนพ้อง เมืองมนุษย์
เพราะที่สุด ข้าก็โดน เจ้ามารฆ่า
ต่อไปนี้ ข้าคงหมด ซึ่งเวลา
ขอชาติหน้า ข้าจะใช้ หนี้ทดแทน


[ไฟล์แนบถูกลบโดยผู้ดำเนินการ]

[ยอดชาย]

มายอดชาย หัวเราะ สมน้ำหน้า
ที่เจ้ากล้า ประกาศ ถึงสวรรค์
ให้เพลงผ้า รับทราบ ข้อโรมรัน
ที่หุนหัน บุกฆ่าฟัน เหล่าครุฑา

ที่ทำไป ใช่ว่า ข้าบังคับ
จิตเจ้าดับ ใจมาร สิงสู่หา
เพราะตัวเจ้า ขาดสติ ด้วยโกรธา
ใยจึงมา ป้ายความผิด สู่หมู่มาร

ลูกผู้ชาย กล้าทำ ต้องกล้ารับ
ใยระงับ ด้วยวาจา ภาษาสาร
ใช้มุสา เป็นเครื่อง พยาบาล
หรือตอนนี้ เจ้าเป็นมาร อย่างเต็มตัว

[ยอดชาย]

พลันกล่าวจบ มารยอดชาย หมายขีวิต
คิดจะปลิด ชีวี กึ่งมารนี้
จึงเสกสรรค์ คันศร ด้วยวารี
ใช้นที เป็นศร ทลวงใจ

เทพเพลงผ้า ต้องศรข้า ยังเกือบสิ้น
เจ้านั้นคง เคยได้ยิน ใช่หรือไม่
ว่าแล้วพลัน เล็งคันศร ที่กลางใจ
ศรเจ้าเอ๋ย ทยานไป ปักใจมัน

ใครก็ตาม ต้องศร ต้องสูญสิ้น
ยากคืนถิ่น สู่นรก หรือสวรรค์
ศรนที พุ่งไป ปักใจมัน
มิช้าพลัน กึ่งมารเทพ ก็สิ้นใจ

[lookgaow]

อันคนดี...ฟ้าผืนนี้...ปราณีเจ้า
กายเป็นเถ้า...แต่เจ้าจง...อย่าดับสูญ
ส่งผีภูต...ขุดกระดูก...ปลุกวิญญูณ
กองเถ้าพูน...ใส่พานตั้ง...นั่งพิธี

ทั่วท้องฟ้า...ปฐพี...ราตรีหมอก
ท่านจงออกมารวมตัวกันที่นี่
ปล่อยพลัง...ปลุกผีร้าย...พรายธรณี
ชุบชีวี...เทพบุตรคนดี...ให้กลับคืน

 


(หนูแต่งครั้งแรก....วอนพี่ ๆ ท่านให้ช่วยสอน)
(แล้วน้องนี้..จะไม่ลืมบุญคุณตราบชั่วชีวิต)
(หากชาติหน้าพี่จริง...ข้าจะมาตอบแทนพระคุณ)

[กวีพเนจร]

เสียงอันใด นั่นเล่า เจ้าร้องเรียก
หรือเสียงเพรียก แห่งความตาย รออยู่หน้า
นี่ข้าอยู่ หนใด ที่ข้ามา
หรือนี่ข้า ได้ตาย สิ้นชีวี

แสงสว่าง ข้างหน้า แสงไรเล่า
หรือทางเข้า สู่นรก มืดมิดนี้
หรือจะเป็น สวรรค์ ก็ตามที
คงจะมี คงได้พบ สิ่งอะไร

แล้วเดินทาง ย่ำเข้า สู่รัศมี
แสงขาวนี้ นี่หรือ คือถิ่นไหน
พอหลับตา แล้วตื่น เอ๊ะยังไง
หรือข้าไม่ ยังมิดับ มรณา

แล้วพลัง เลือดมาร ก็หดหาย
มันมลาย ตอนข้าสิ้น หมดสิท่า
ข้าเลยตื่น ฟื้นเป็น เทวดา
เทพศัตรา แห่งกองทัพ ฟ้าศิวิไล

แล้วใครล่ะ มาชุบ ชีวิตข้า
ให้กลับมา จากความตาย ที่เคยได้
แต่อย่างนั้น ข้าขอ ขอบคุณไป
ท่านผู้ใด ที่ชุบข้า ให้ฟื้นคืน

[ไฟล์แนบถูกลบโดยผู้ดำเนินการ]