หากได้เกิด มาแล้ว ซึ่งมนุษย์
คือโชคสุด ประเสริฐ เกินสิ่งไหน
สามสิบสอง มีครบ แสนดีใจ
ไม่มีใคร ต้องการ ข้อบกพร่อง
นั่งเพ่งพิจ จารณา ถึงตัวเอง
.................
ขอบคุณ ที่แต่งต่อ.....................แล้วถักทอ ให้ถึงฝัน
หากเรา จับมือกัน......................ต้องเห็นวัน ที่โลกงาม
ส่วนมาก ผมไม่ว่าง...................ต้องเดินทาง จากสยาม
เบื่อแสน ช่างเบื่อยาม.................ที่ห่างบ้าน ร้างแรมเรือน
หากเรา ดีด้านนี้........................ควรมีที่ พบพ้องเพื่อน
ไปนอก อยู่หลายเดือน...............มันช่างเหมือน แดดิ้นตาย
เขียนไทย ไม่ได้เขียน................ต้องพากเพียรถึงที่หมาย
ตอนจบ ต้องกลับกลาย..............เป็นต้องหน่าย และเหงาพลัน
์