วงเวียนกรรม...ความช้ำใจ(แอบรัก)
--------------------
รู้ทั้งรู้ อยู่แก่ใจ เขาไม่รัก
เที่ยวฟูมฟัก ห่วงหา รักอาศัย
ทุกคืนวัน พร่ำเพ้อ ละเมอไป
ในดวงใจ โหยหา พารักเยือน
ทุกคืนวัน เพ้อจำนรรจ์ รำพันเศร้า
อย่ากให้เขา รักเรา มากกว่าเพื่อน
อยากจะบอก รักเขา ทุกวันเยือน
มากกว่าเพื่อน โปรดจงรู้ คู่รักเรา
จะบอกรัก ไปทำไม ให้อายเขา
จะนั่งเศร้า ไปทำไม ให้ใจเหงา
จะทุกข์โศรก ไปทำไม โธ่ใจเรา
จะนั่งเฝ้า ห่วงหา บ้าทำไม
ใช่เขารู้ ว่าเจ้า เงียบเหงาจิต
เฝ้าแต่คิด ถึงแต่เขา ก็หาไม่
ต่อให้เจ้า โศกเศร้า จวบเจียนตาย
ก็อย่าหมาย ว่าเขารู้ อดสูใจ
เจ้าจงคิด กลับไป ในตัวเจ้า
คนที่เฝ้า ห่วงหา พักอาศัย
รักเจ้ายิ่ง กว่าชีวา สุดอาลัย
เจ้ากลับไม่ ใยดี วจีความ
คนคนนั้น โศกเศร้า เหงาสนิท
เพราะในจิต เจ้าไม่คิด จิตวาบหวาม
ใครคนนั้น ไม่ต่างเจ้า นงเยางาม
เพราะเป็นความ รักเศร้า เคล้าน้ำตา
เป็นเช่นนี้ ต่อไป ไม่รู้จบ
เฝ้าเวียนทบ หมุนไป เวียนว่ายหนา
คนหนึ่งเศร้า อีกคนเหงา สุดคณนา
หารู้ค่า กันและกัน สัมพันธ์ใจ
เวลา...วารี...ชีวี...รำพัน
