ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[nommon]

แม่ยังไม่ เลิกลา มาจากบ่อน
พ่อยังนอน เมาหลับไหล ไม่เคยสร่าง
น้องจะไป เรียนที ไม่มีสตางค์
บ้านก็ค้าง ค่าเช่า เขาหลายเดือน

ถึงวันแม่ แม่ยัง นั่งเล่นไพ่
พ่อก็ยัง เมาไป ไม่สร่างเหมือน
น้องต้องอด ขนม ทั้งปีเดือน
ฉันถูกเพื่อน มันล้อ ท้อและอาย

เขียนเรียงความ เรื่องแม่ แก้หลายหน
ภาพแม่บ่น ตอนเสียไพ่ แล้วใจหาย
พ่อก็เมา เอะอะ วะโวยวาย
สุดระบาย สีสรรค์ มาปั้นความ

พระคุณแม่ เขียนได้ ไม่รู้จบ
สิ่งที่พบ มิเลือนย้ำ ในคำถาม
ลูกรักแม่ แม่รักลูก พันผูกตาม
คือความงาม ที่สุดสรรค์ พรรณนา

แต่ทำไม แม่ฉันเป็น อยู่เช่นนี้
พ่อก็เมา ทั้งปี หนี้เกินหา
ใครจะรับ ผิดชอบ ให้ตอบมา
อนาถา อนาคต สลดใจ

มีพ่อแม่ แต่เหมือนไร้ ในที่พึ่ง
ห้วงคำนึง ย้ำย้อน จนอ่อนไหว
เรียงความเรื่อง พระคุณแม่ แท้อย่างไร
ถอดหัวใจ มาเขียนจด ในบทคำ

ว่ารักแม่ ที่สุด เกินหยุดรัก
แม่ฟูมฟัก ป้อนเฝ้า เราอิ่มหนำ
แม่พร่ำสอน อ่านเขียน ให้เรียนจำ
รักแม่ย้ำ อุ่นใจ มิใช่น้อย

รักเอ๋ยรัก รักแม่ ไม่แปรผัน
อยากให้แม่ กลับหัน มาแลหน่อย
อยากให้พ่อ ลดเหล้า เมาให้น้อย
น้องยังคอย ค่าขนม ไปโรงเรียน

ชีวิตทุกข์ทนใจในความทุกข์
แลสิ้นสุขเกินนำมาย้ำเขียน
ท่ามกลางความเลวร้ายที่ว่ายเวียน
มันจวนเจียนสิ้นชีวาลับลาโลก

ยอดกระถิน ริมทาง กินต่างข้าว
น้ำตาพราว ไหลริน มิสิ้นโศก
หาอุ่นใด ในครอบครัว ชั่วหรือโชค
ให้วิโยค อุรา น้ำตาริน

เห็นครอบครัว คนอื่น เขาชื่นสุข
มองเขาเล่น สนุก ให้ถวิล
เขาพร้อมหน้า ทำอาหาร มาทานกิน
เราได้ยิน แม่พ่อ ต่อเถียงกัน

ไม่มีข้าว เหลือหลง คงต้องอด
เงินก็หมด ไม่มี ที่จะสรรค์
พ่อเมานอน อ่อนใจ ไปทั้งวัน
น้องกับฉัน ทนไส้กิ่ว หิวไปเรียน

ยืนหน้าชั้น อ่านเรียงความ พระคุณแม่
รู้สึกแย่ กับบทความ ตามที่เขียน
ความรู้สึก สับสน ยังวนเวียน
แต่ยังเพียร อ่านไป ให้เพื่อนฟัง

น้ำตาริน ไหลหลั่ง ประดังเศร้า
ใจเหงาเหงา ร่ำไห้ เพราะไร้หวัง
มิใช่ซึ้ง เรียงความ ยามอ่านดัง
แต่น้ำตา ไหลหลั่ง เพราะเสียใจ

เสียใจที่ ความจริง นั้นไม่แท้
เสียใจแม่ ที่ไม่เคย เอาใจใส่
ชีวิตจริง ไร้หวัง ประทังใจ
บทความไร้ ความจริง มาอิงความ

แลสังคม วันนี้ ยังมีเห็น
สิ่งที่เร้น ใจย้ำ เป็นคำถาม
เขียนให้ดี อย่างไร ในเรียงความ
ความจริงตาม เตือนรู้ อยู่กับใจ

บอกว่ารัก แต่เคยมั้ย ในความรัก
ใช่ทอถัก เพียงบทพา เหมือนสาไถย
เคยทำมั้ย ความดี ที่ชื่นใจ
ทำเรื่อยไป ทุกทุกวัน แบ่งปันรัก

ใช่รักแต่ บทจาร ผ่านสมุด
ความจริงสุด หาใด ให้ประจักษ์
เอาแต่พร่ำ เป็นกลอน อ้อนแต่รัก
ความจริงสัก เท่าไร ทำได้จริง

ไม่ต้องรัก แม่จนล้น พ้นเกินที่
ขอให้เป็น คนดี ในทุกสิ่ง
เฝ้าห่วงใย เอาใจใส่ กันจริงจริง
นั่นคือสิ่ง ที่ทุกคน ต้องดลพา

เป็นคนดี ในสังคม จึงสมชื่น
พ่อแม่เป็น ตัวอย่างยื่น ให้ศึกษา
สายสัมพันธ์ ครอบครัว คือตัวยา
อันมีค่า แด่ใจ ใครทุกคน
????ลานเทวา?????


สังคมจะเป็นอย่างไร
อยู่ที่พวกผู้ใหญ่จะชักนำ

[Jintakawee]

1
เช้าทั้งเช้าเธองุ่นง่าน กับงานเช้า
แต่งสำหรับกับข้าว ให้ลูกน้อย
จัดเก็บแจง แต่งผ้า ตั้งตาคอย
ตื่นหรือยังลูกน้อย ไปโรงเรียน
2
เธอเรียกลูก ปลุกให้ตื่น ยื่นผ้าให้
รีบรีบไป อาบน้ำ นี่ผ้าเปลี่ยน
เร็วเร็วล่ะ เดี๋ยวสายนะ ต้องเข้าเรียน
วันนี้แม่ ต้องเข้าเปลี่ยน วาระยาม
3
หลังเสร็จสรรพ กับภาระ กระโจนอ้าว
รีบเร่งเข้า จัดแจง แต่งยุ้งย่าม
กระป๋องแป้ง แต่งหน้า พอว่างาม
ในชุดยาม ตามหน้าที่ เร่งรี่ไป
4
ลูกจ๋า ตั้งใจเรียน ฝึกเขียนอ่าน
แม่ทำงาน เหนื่อยหนัก จักทนใฝ่
หมั่นเก็บเงิน อดออม กระหย่อมใช้
เพื่อส่งให้ ลูกได้ เรียนหนังสือ
5
นั่งเหม่อลอย ตาคล้อย ในรอยฝุ่น
ยิ้มละไม ไอกรุ่น เพียงครุ้นหรือ?
เห็นภาพฝัน ลูกฉันเป็น  เช่นฝึกปรือ
ในมือถือ ปริญญา น่าชื่นใจ
6
อาจนั่นเป็นเพียง แค่ฝันคว้าง
หรือทุกอย่าง เป็นจริง ดั่งฝันใฝ่
เธอละลูกที่ดี จะอย่างไร
ค่าหยาดเหงื่อ ที่เสียไป สิ่งใดทดแทน.

                                       หลวงจินตกวี
                                        8/8/2551

[ไฟล์แนบถูกลบโดยผู้ดำเนินการ]

[ดินเหนียว]

 

คิดถึงแม่....ที่ลูกเคารพรัก
ลูกพำนัก พักอยู่ห่าง ไปต่างบ้าน
ต้องดิ้นรน  ค้นคว้า  หาทำงาน
สถานการณ์  บ้านเมือง  ไม่เฟื่องฟู

ยิ่งเศรษฐกิจ  ติดขัด  ชัดเจนขึ้น
ลูกยิ่งมึน  ยืนยง  คงต่อสู้
ข้าวของขึ้น  ราคา  กันน่าดู
จะกินอยู่  รู้ประหยัด  ฝึกหัดตน

ลูกลำบาก  มากอย่างไร  จะไม่ท้อ
ทำงานต่อ  รอโชคดี  มีสักหน
หนักจะเอา  เบาจะสู้  รู้อดทน
เหนื่อยไม่บ่น  ทนได้ ในทุกครา

อยู่ในเมือง  เรื่องมาก  ยุ่งยากนัก
ส่วนใหญ่จัก  รักตัวเอง  ต้องเก่งกล้า
แบบตัวใคร  ตัวมัน  ทันเวลา
ต้องตั้งหน้า  หาเงิน  เกินจำเป็น

คิดถึงแม่  แต่ไป   ไม่ได้หนอ
เงินไม่พอ  ขอทำงาน  ผ่านทุกข์เข็ญ
อยากกลับบ้าน  พานพบแม่  แลเช้าเย็น
แม่โปรดเห็น  ใจลูก  ยุคยากจน

แม่คงจะ  สบายดี  อยู่ที่บ้าน
ส่งข่าวผ่าน  มาถึง  อีกหนึ่งหน
ถึงปีใหม่ จะไปหา  พาเยือนยล
รักแม่ล้น...จนหมดใจ...ไม่เสื่อมคลาย......

[ดวงไฟ]

หญิงแก่  ๆคนนี้อยู่ที่บ้าน
คอยหุงหาอาหารรอลูกลับ
มองนาฬิกาพร่าเลือนคอยเตือนนับ
ก่อนออกมาสั่งกำชับกลับไว ๆ
แม่คอยอยู่ที่นี่คนดีจ๋า
เลิกเรียนแล้วรีบมาอย่าไถล
แม่แก่เฒ่าหาคนเฝ้าคอยเอาใจ
ก็มองไม่เห็นใครต่างลูกยา
หนึ่งชีวิตแก่ ๆ ของแม่นี้
จะมีอะไรดีกว่าลูกจ๋า
ให้ได้พออิ่มใจอยู่ใกล้ตา
ยามที่แม่แก่ชราลงทุกที

[lookgaow]

ใครหนอใคร   อุ้มท้องเรา  เก้าเดือนกว่า
ใครกันหนา   ดูแลเรา  เฝ้าถนอม
ใครกันนะ  กล่อมไขวเปล  เห่เรานอน
ใครหนอใคร  เป็นคนสอน  ตอนหัดเดิน

ใครล่ะใคร  อุ้มเราไว้  ในอ้อมกอด
ใครกันหรือ  ดูแลตลอด  ไม่ห่างเหิน
ใครหรือใคร  ที่ปูทาง  ให้เราเดิน
ใครกันล่ะ  ร่วมเผชิญ  ทุกเส้นทาง

แล้วใครกัน  ดูแลเฝ้า  ยามเราไข้
แล้วเป็นใคร  ไม่ทิ้งไป  ให้ไกลห่าง
แล้วใครล่ะ  เป็นเพื่อนเรา  ยามอ้างว้าง
แล้วใครบ้าง  คอยหาข้าว  ให้เราทาน

แล้วใครนะ  กลั่นน้ำนม  ป้อนที่ปาก
แล้วใครหนา  ทนลำบาก  ตรากตรำงาน
แล้วใครเล่า  เฝ้าดูเรา  เติบโดพลัน
คนคนนั้น  คือแม่เรา  เฝ้าอาทร

ลูกคนนี้  ขอกราบลง  ตรงที่บาท
อภิวาท  จำทุกคำ  แม่พร่ำสอน
ตักอุ่นนี้  ที่ลูก  เคยหนุนนอน
จับนมป้อน  ใส่ปากลูก  ผูกสายใย

กราบขอโทษ  หากล่วงเกิน  ในวัยเด็ก
ลูกยังเล็ก  อาจผิดพลาด  เพราะขลาดได้
นับจากนี้  ขอดูแล  ตลอดไป
"แม่" คือ  ทุกความหมาย  หาใดเทียม