ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[จิ๊กโก๋พม่า]

ก็ต้องอยู่...อย่างคน...ที่ไร้ค่า                         
ดั่งดอกหญ้า...ที่ขึ้น...ริมถนน
ถูกเหยีดหยาม...ย่ำยี...ความเป็นคน               
เพราะว่าจน...ต่ำต้อย...ด้อยปัญญา

ก็มีบ้าง...ที่ดอกฟ้า...โน้มลงดิน                     
ให้ได้กลิ่น...อบอวน...ชวนพฤษา
เมื่อเสพสม...ดั่งใจ...ได้จากลา                       
ทิ้งดอกหญ้า...ต่ำต้อย...คอยบนดิน

มันก็ดี...ที่ชีวิต...ได้รู้จัก                                 
คำว่ารัก...ให้ใจ...ได้ถวิน
ความรู้สึก...ที่มี...มันชาชิน                           
ความเจ็บปวด...ยังได้ยิน...ก้องในใจ   

คำว่ารัก...ที่ดอกฟ้า...นำมามอบ                     
พร้อมตีกรอบ...เหลียมทอง...คล้องคอไว้
เมื่อคนให้...เขามิได้...คิดใส่ใจ                       
แต่แล้วใย...ใจยังจำ...พร่ำถึงเธอ..             


ช่วงนี้ไม่ค่อยว่างงับ
.
.
.เลยมาตอนดึก.
..
.ไม่ว่ากันเน้อ..

[รัศมีธรรมส่องทาง]

ไม่ได้เป็น...เฉกเช่น...ดั่งดอกฟ้า
เป็นแค่เพียง...ดอกหญ้า...ก็เท่านั้น
เป็นเพียงคน...ที่ไร้...ความสำคัญ
แล้วตัวฉัน...มีค่า...เพียงธุลี

เพลง "ดอกหญ้า"   
คำร้อง : ชาลี อินทรวิจิตร
ทำนอง : ประสิทธิ์ พยอมยงค์
ขับร้อง : สุเทพ  วงศ์กำแหง

หวงก็จะยื้อ ขายก็จะซื้อ 
หากเธอนั้นคือดอกหญ้า 
ฉันกลัวเกรงว่า 
เขาจะย่ำ ซ้ำเหยียบให้เฉา
 
ฉันไม่เคยรัก ฉันไม่เคยหลง 
ไม่เคยสงสารใครเท่า 
สายตาเธอเศร้า 
ยิ้มเธอโศก เหมือนกล่อมโลกฝัน
 
*ดอกหญ้ายอดรัก 
ขอจงประจักษ์ใจฉัน 
ยอดชู้คู่ขวัญ เธอกับฉัน 
เชื่อมชีวิตกันเถิดหนา 

แม้หากจะไร้ เขาใส่ใจรัก 
อย่าตรมนักเลยดอกหญ้า
รู้ตัวดีว่า ฉันสมัคร รักอยู่เสมอ 

(*ซ้ำ)

 

[รัศมีธรรมส่องทาง]

เพลง "รักจนขาดใจ"
ทูล ทองใจ ขับร้อง


พี่เป็นคนจนต้องทนทุกข์ใจ
ดอกฟ้าที่ไหน เขาคงไม่มาแลเหลียวพี่
เห็นอยู่แต่ดอกหญ้าริมวิถี
คู่ควรศักดิ์ศรี รักพี่สักหน่อยน้องนาง

อย่าให้พี่ครวญกำสรวลนิวรณ์
ภาพรักเฝ้าหลอน พี่อาวรณ์สวาทมิว่าง
หรือมีดอกหญ้าขึ้นบนกระถาง
เปลี่ยนที่มีทาง จึงได้จางสวาทปอง

อย่าใฝ่ทะยานหาญขึ้นไปเทียม ดอกฟ้า
ตัวน้องเป็นดอกหญ้าหรือมีค่าเทียมแจกันทอง
พี่นี้เป็นกา ยังมิกล้าใฝ่หงส์เคียงครอง
กลับมาหาพี่เถิดน้อง มาครองรักกับคนจน

ค่ำคืนอาวรณ์หลับนอนตื้นตัน
เฝ้าคิดเฝ้าฝัน รักคงมั่นซื่อสัตย์เหมือนต้น
ถึงเป็นดอกหญ้าขึ้นริมถนน
พี่จะอดทน เฝ้ารักจนพี่ขาด ใจ
เฝ้ารักจนพี่ขาดใจ...

 

[รัศมีธรรมส่องทาง]

เพลง  ลาก่อนดอกฟ้า
ศิลปิน  สุเทพ วงศ์กำแหง

*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*

...ลาก่อนที่รักลาก่อนดอกฟ้า
แม้นชาติหน้ามีค่อยพบกันใหม่
ชาตินี้ฉันจนทุกข์ทนยากไร้
ต้องหักห้ามใจเมื่อคิดรักเธอ

เธอเกิดอย่างหงส์อ่าองค์ปักษา
แม้นเคียงคู่กาแล้วเธอจะเก้อ
ศักดิ์ฉันเพียงกาน้อยค่ากว่าเธอ
ไม่อาจเผยอเพราะกลัวเธอตรม

ฟ้าหวงดอกฟ้าไว้ประดับฟ้า
ชาวดินน้ำตาตกช้ำเหลือข่ม
สกุลกาต่ำนักมีรักชวดชม
ปล่อยใจโง่งมต้องตรมร้าวรอน

ลาก่อนที่รักลาก่อนดอกฟ้า
ฉันจำต้องลาหนีหน้าไปก่อน
ซ่อนเร้นกายใจมิให้อาทรณ์
เพื่อตัดอาวรณ์คนึงถึงเธอ

 

[รัศมีธรรมส่องทาง]

ถ้ามิได้..เป็นเช่น...ดั่งดอกฟ้า
แต่ยังมี...คนคอย...เมตตาไว้
โอบอุ้มรัก...สลักจิต...คิดเช่นชาย
ก็ขอหมาย...ดอกหญ้า...มีค่าพอ

ขอบคุณท่าน...ที่ตอบ...และมอบรัก
มิมีผลัก...หักล้าง...จืดจางหาย
ขอบคุณท่าน...อีกครั้ง...จากดวงใจ
แม้มิได้...มีค่า...อะไรเลย

ไมตรีจิต..แสนดี..ท่านรัศมีธรรมส่องทาง

อย่าได้กล่าว  เช่นนั้น  เลยดอกหญ้า
แม่กานดา  มีค่ายิ่ง  กว่าสิ่งไหน
แม้จะอยู่  ตามพื้นดิน  ยังกินใจ
งดงามใน  เป็นเลิศ  ในหมู่กัน

ความยินดี  ปรีดา  ที่รู้จัก
ดั่งพบพักตร์  ประจักษ์ใน  ใจของฉัน
ขอให้เธอ  มีสุข  ทุกคืนวัน
ได้พบกัน  ในเวบกลอน  อาทรดี

 

+ 1 ให้เป็นคะแนนแรกครับ  ขอให้มีความสุขกับเวบกลอนนะครับ

[เพลงผ้า]

จะดอกฟ้า ดอกหญ้า ค่าเท่ากัน
ถ้าโคนหัน ปักลง ตรงจุดนี้
คือแผ่นกว้าง ทางใต้ ธรณี
ก็ล้วนมี จุดเกิด กําเนิดเดียว

อย่าตีค่า หญ้าตํ่า ให้ชํ้าชอก
รอวันออก ดอกสวย ด้วยใบเขียว
ถึงเวลา หญ้างาม ตามเกาะเกี่ยว
เลื้อยกิ่งเลี้ยว ผูกพัน ทันดอกฟ้า

[กวีพเนจร]

โอ้ดอกฟ้า ช่างสวยงาม ยามได้เห็น
ช่างสูงเด่น ล้ำค่ากว่า หมู่พฤกษา
อยากจะเด็ด อยากจะดม ชมทุกครา
แต่ตัวข้า มันต่ำต้อย น้อยวาสนา

ตัวข้ามัน ก็แค่ เช่นหมาวัด
ที่คอยกัด คอยเห่า เขากันท่า
แค่อยากเด็ด ดอกฟ้า โน้มลงมา
แต่ว่าหมา ก็ไร้สิ้น ซึ่งปัญญา

แค่หมาวัด ตัวหนึ่ง เธอไม่สน
หมาจนๆ ซึ่งไร้ วาสนา
ช่างไม่เจียม เทียมดอกฟ้า เจ้ามะหมา
คิดหรือว่า ดอกฟ้าจะ คู่หมาวัด

[ไฟล์แนบถูกลบโดยผู้ดำเนินการ]

[จิ๊กโก๋พม่า]

จะดอกฟ้า...ดอกหญ้า...ค่าก็เท่า                           
ถ้าหากเรา...ดอมดม...คงได้รู้
ใช้วิจา...รณาญาณ...พินิจดู                                 
ก็จะรู้...ว่าละม้าย...คล้ายครึงกัน

จะดอกฟ้า...ดอกหญ้า...ข้าก็เจ็บ                           
ใจโดนเย็บ...จนลืมเจ็บ...เสียแล้วฉัน
จะดอกฟ้า...ดอกหญ้า...ก็เหมือนกัน                       
เพราะว่าฉัน...จับไม่ทัน...พันคำลวง

เจ็บดอกฟ้า...ดูเหมือนว่า...จะเลอเลิศ                     
เจ็บประเสริฐ...เลิศล้ำ...คำหึงหวง
เจ็บดอกฟ้า...เจ็บแปล๊บ...ไปทั้งดวง                       
เจ็บในทรวง...เพราะคำลวง...คารมณ์เธอ

เจ็บดอกฟ้า...ดูไฮโซ...และยิ่งใหญ่                         
เจ็บดวงใจ...อาวร...นอนพร่ำเพ้อ
เจ็บดอกฟ้า...ดังก้อง...ร้องละเมอ                           
เจ็บดอกฟ้า...ที่เจอ...แหม..เจ็บใจ

เจ็บดอกหญ้า...คล้ายว่า...จะต่ำต้อย                       
เจ็บน้อยน้อย...เจ็บนานนาน...ตรงข้างใน
เจ็บดอกหญ้า...ร้อนรุ่ม...เหมือนดั่งไฟ                 
เจ็บทั้งใจ...ทั้งกาย...วายชีวี

เจ็บดอกหญ้า...ไม่ไฮโซ...แต่ยิ่งใหญ่                     
เจ็บดวงใจ...ดอกหญ้า...เธอฆ่าพี่
เจ็บดอกหญ้า...แสนตรม...ช้ำฤดี                           
เจ็บดอกหญ้า...ดอกนี้... แหม..เจ็บใจ
....
       .
.                    

[nineten]

ก็ต้องอยู่...อย่างคน...ที่ไร้ค่า                         
ดั่งดอกหญ้า...ที่ขึ้น...ริมถนน
ถูกเหยีดหยาม...ย่ำยี...ความเป็นคน               
เพราะว่าจน...ต่ำต้อย...ด้อยปัญญา

ก็มีบ้าง...ที่ดอกฟ้า...โน้มลงดิน                     
ให้ได้กลิ่น...อบอวน...ชวนพฤษา
เมื่อเสพสม...ดั่งใจ...ได้จากลา                       
ทิ้งดอกหญ้า...ต่ำต้อย...คอยบนดิน

มันก็ดี...ที่ชีวิต...ได้รู้จัก                                 
คำว่ารัก...ให้ใจ...ได้ถวิน
ความรู้สึก...ที่มี...มันชาชิน                           
ความเจ็บปวด...ยังได้ยิน...ก้องในใจ   

คำว่ารัก...ที่ดอกฟ้า...นำมามอบ                     
พร้อมตีกรอบ...เหลียมทอง...คล้องคอไว้
เมื่อคนให้...เขามิได้...คิดใส่ใจ                       
แต่แล้วใย...ใจยังจำ...พร่ำถึงเธอ..             


ช่วงนี้ไม่ค่อยว่างงับ
.
.
.เลยมาตอนดึก.
..
.ไม่ว่ากันเน้อ..

เพราะดีอ่ะ +1 เลย..

เราก็เป็นได้แค่นี้...
เป็นคนที่มีความรู้สึกดีๆให้..
ดอกฟ้าไม่เห็นค่าก็ไม่เป็นไร..
ขอแค่ให้รู้ไว้ว่าชายคนนี้นั้นรักเธอ..
ชายคนนี้อาจจะไร้ค่า..
ในสายตาดอกฟ้าคงคิดว่า..แค่คนเพ้อเจ้อ
แต่รู้ไว้ใจดวงนี้รักมั่นเสมอ..
ถึงแม้เธอไม่เห็นค่าเลยก็ตาม

[คนรักษ์ถิ่น]

    เพราะฉัน ไม่เป็น เช่นดอกฟ้า

เพราะไม่ใช่  ดอกหญ้า อย่างใครเขา

และไม่ใช่  ดอกไม้  ที่ใครเอา

จะเปรียบ.เทียบเท่า คงไม่ดี

    เพราะฉัน   ก็คง  เป็นฉัน

ถ้าจะรัก กัน อย่าถอยหนี

ความมั่นคง  จริงใจ  ที่ฉันมี

จะมอบให้คนดี  ที่มีใจ

    ความรัก ไม่ใช่เรื่อง ที่ยากหลอก

หากเธอบอก  จะอยู่   กับฉันไหม

แล้วอย่าเปรียบ เทียบฉัน ว่าดอกอะไร

เพราะฉัน  จะเป็น  ดอกไม้  ในใจเธอ

[ผีโป่งโหงพราย]

เจ้าเป็นดั่ง ดอกฟ้า งามระหง
ใยรักลง ตัวข้า หญ้าต่ำต้อย
ข้าหลงชม ตัวเจ้า และเฝ้าคอย
เพียงแต่ด้อย ศักดิ์กว่า ข้าก็ตรม

ขอเพียงชม โฉมเจ้า อยู่ห่างห่าง
ยิ้มให้บ้าง พอให้ข้า ไม่ขื่นขม
แค่นี้ก็ สุขแล้ว ล่ะอารมณ์
แค่ขอดม กลิ่นที่ลม จะพัดมา

ขอบคุณท่าน ด้วยนะ พระพายแผ่ว
ที่ท่านแว่ว กลิ่นนาง มาทางข้า
แค่นี้ก็ สุแล้ว กับอุรา
เพราะดอกฟ้า เกินเอื่อม มิอาจปอง

[tna]

    เพราะฉัน ไม่เป็น เช่นดอกฟ้า

เพราะไม่ใช่  ดอกหญ้า อย่างใครเขา

และไม่ใช่  ดอกไม้  ที่ใครเอา

จะเปรียบ.เทียบเท่า คงไม่ดี

    เพราะฉัน   ก็คง  เป็นฉัน

ถ้าจะรัก กัน อย่าถอยหนี

ความมั่นคง  จริงใจ  ที่ฉันมี

จะมอบให้คนดี  ที่มีใจ

    ความรัก ไม่ใช่เรื่อง ที่ยากหลอก

หากเธอบอก  จะอยู่   กับฉันไหม

แล้วอย่าเปรียบ เทียบฉัน ว่าดอกอะไร

เพราะฉัน  จะเป็น  ดอกไม้  ในใจเธอ

ดอกรักในใจเธอ
-----------

เจ้าว่าเป็น ดอกไม้ ก็ใช่ที่
ดอกฟ้านี้ จะไฉน ไกลเกินฝัน
น่าเสียดาย เจ้าไม่ใช่ อีกเช่นกัน
เป็นดอกหญ้า ต่ำชั้น ก็ไม่เชิง

เธอบอกเป็น ดอกไม้ ในใจจิต
หากใครคิด จะโหยหา พาเถลิง
ไว้ในจิต ผูกพัน ด้วยชั้นเชิง
จงระเริง รีบทำ หนุนนำใจ

เพราะเธอเป็น ดอกไม้ ในใจจิต
อยากสนิท ต้องนำรัก มาถากไถ
ทุกวันพี่ เฝ้าอ่าน กลอนน้องไป
เหมือนหวานไถ เมล็ดรัก รอฟักตัว

ขอเพียงเจ้า หยิบยื่น หยาดน้ำใจ
เมล็ดรัก ที่หวานไถ ไว้ถ่วนทั่ว
เมล็ดรัก ที่หยุดพัก คงฟักตัว
เป็นรักทั่ว ทุกถิ่นใน หัวใจเธอ

เวลา...วารี...ชีวี...รำพัน

[จิ๊กโก๋พม่า]

เธอคนหนึ่ง...ดั่งดอกฟ้า...ที่งามงด                       
ช่างสวยสด...สดใส...ในพฤกษา
เธออีกคน...แม้นเป็น...เพียงดอกหญ้า                     
แต่วาจา...กิริยา...ท่าทางดี

ผมเป็นเพียง...คนเดินดิน...ที่ต่ำต้อย                     
 แถมทั้งด้อย...วาสนา...สาดราศรี
ความรู้น้อย...ปัญญา...ไม่ค่อยมี                             
อีกราคี...คาวเปรอะ...เลอะทั้งตัว

ถ้าหากเลือก...ได้เพียงหนึ่ง...ซึ่งดอกฟ้า                 
คิดได้ว่า...ความสูง...นั้นสุมหัว
ผมเป็นเพียง...คนเดินดิน...มีแต่ตัว                       
แล้วครบครัว...เธอละ...จะว่าไร

ถ้าหากเลือก...ได้เพียงหนึ่ง...ซึ่งดอกหญ้า             
แล้วดอกฟ้า...เธอละ...เอาไว้ไหน
คนหนึ่งคน...ก็มี...เพียงหนึ่งใจ                             
แล้วจะมี...ทางไหน...ให้เลือกเดิน......

                                     


 
                       
                                             

[กวีพเนจร]

ขอเพียงมี รักจริง จากหัวใจ
จะดอกไร รักได้ เท่ากันหนา
จะดอกดิน หรือที่สูง อย่างดอกฟ้า
ขอเพียงข้า ได้รักเธอ จากอุรา

แม้ว่าข้า จะต่ำต้อย ไร้สิ่งใด
แค่แอบไว้ เพียงรัก เจ้าดอกหนา
แค่ขอเพียง ได้รัก ดอกฟ้า-หญ้า
แต่ก็ไร้ ปัญญา มาครอบครอง

[ไฟล์แนบถูกลบโดยผู้ดำเนินการ]

[nineten]

เธอคนหนึ่ง...ดั่งดอกฟ้า...ที่งามงด                       
ช่างสวยสด...สดใส...ในพฤกษา
เธออีกคน...แม้นเป็น...เพียงดอกหญ้า                     
แต่วาจา...กิริยา...ท่าทางดี

ผมเป็นเพียง...คนเดินดิน...ที่ต่ำต้อย                     
 แถมทั้งด้อย...วาสนา...สาดราศรี
ความรู้น้อย...ปัญญา...ไม่ค่อยมี                             
อีกราคี...คาวเปรอะ...เลอะทั้งตัว

ถ้าหากเลือก...ได้เพียงหนึ่ง...ซึ่งดอกฟ้า                 
คิดได้ว่า...ความสูง...นั้นสุมหัว
ผมเป็นเพียง...คนเดินดิน...มีแต่ตัว                       
แล้วครบครัว...เธอละ...จะว่าไร

ถ้าหากเลือก...ได้เพียงหนึ่ง...ซึ่งดอกหญ้า             
แล้วดอกฟ้า...เธอละ...เอาไว้ไหน
คนหนึ่งคน...ก็มี...เพียงหนึ่งใจ                             
แล้วจะมี...ทางไหน...ให้เลือกเดิน......

                                     


 
                       
                                             

เราก็เป็นได้เท่านี้..
หวังหรือที่จะเด็ดดอกฟ้า
เอาแค่ไหนแค่นั้นกับวาสนา
ได้เท่าที่บุญนำพา...
...ดอกฟ้าหรือจะโน้มมาหาเรา

[จิ๊กโก๋พม่า]

ถ้าไม่มี...ทางไหน...ให้เลือกเดิน                         
จะเผชิญ...คิดพบ...หนทางใหม่
ทั้งดอกฟ้า...ดอกหญ้า...ไม่ใส่ใจ                         
จะเดินไป...ตามทาง...ของเราเอง

ก็เพราะกลัว...ว่าใคร...จะชอกช้ำ                         
หากเพี้ยงพล้ำ...จะถูกกล่าว...ว่าข่มเหง
ถ้าสองใจ...เปรียบไป...ดั่งนักเลง                         
ที่ข่มเหง...ใจเธอ...ให้ร้าวราน

ขอเดินไป...อย่างชาย...โดดเดี่ยว                         
จะไม่เกี้ยว...หญิงใด...ให้ร้าวฉาน
จะยอมเป็น...คนที่...ใจแหลกราน                         
ทรมาน...ทั้งร่างกาย...และจิตใจ

เลือกดอกฟ้า...ดอกหญ้า...คงหมดค่า                 
เลือกดอกหญ้า...ดอกฟ้า...คงร่ำไห้
ก็ต้องยอม...เลือกตัวเอง...แล้วเดินไป                   
เป็นทางใหม่...ที่ไร้ซึ่ง...ทั้งสองคน...
.
.
.
.
.
.
.
.