ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[เพลงผ้า]

ความคิดถึงตรึงอยู่มิรู้หาย
จึงบรรยายเนื้อความไปตามฝัน
ฝากสายลมห่มคําไปจํานรรจ์
ยังรอวันเธอว่างไม่ส่างซา

คงงานยุ่งรุมเร้าจึงเข้าใจ
เหนื่อยมากไหมโรมรันกับปัญหา
มีรอยยิ้มพิมใจฝากให้มา
กับวาจาคิดถึงคนึงครวญ

[tna]

อรุณรุ่ง ทุ่งสาง หนทางเปลี่ยว
เคล้าคลอเกี้ยว เกลียวหมอก ละลอกสาย
สายลมพลิ้ว หวิวผ่าน สะท้านกาย
แสงแดดพราย สายเช้า เคล้าเคลียคลอ

หยาดน้ำค้าง แวววาว แพรวพราวแสง
ใบไม้แห้ง โปรยปราย สายน้ำสอ
ไหลเอื่อยแผ่ว แว่วสาย พรายพะนอ
สายลมล้อ เล่นร่าย สายวารี

หมูวิหค นกน้อย ร้อยรำพัน
เจื้อยแจ้วขัน ขานส่าย สายวิถี
หมูภมร วอนว่าย พรายมาลี
อร่ามศรี เคลียเคล้า เร้าเริงใจ

คิดถึงใจ ดวงน้อย ที่ลอยเลื่อน
เคล้าคลอเคลื่อน เยือนถิ่น ถวินไหน
เคยมีเขา เย้าหยอก ตอกดวงใจ
เคยหวั่นไหว ในจิต สนิทตรึง

เขาไปไหน หัวใจ ใคร่เรียกหา
รู้ไหมว่า มีใคร ใคร่คิดถึง
ธรรมชาติ วิจิตร ติดตราตรึง
กลับยิ่งตรึง หัวใจ ให้ร้าวราญ

เวลา...วารี...ชีวี...รำพัน

[เพลงผ้า]

ว่าแว่วหวานผ่านห้วงที่ห่วงหา
สกุณาขาดคู่เขาอยู่ไหน
ก้อนเมฆาลาเลือนจากเดือนไป
สุริยันจากไกลท้องนภา

ถ้าลาจากมัจฉากับวารี
หรือขุนเขาไม่มีพันธุ์พฤกษา
มหาสมุทรหยุดคลื่นสักคืนครา
แล้วจันทราไม่อยู่เป็นคู่ดาว

อยากรู้เพียงพวกเขาจะเหงาไหม
ถ้าต้องขาดคู่ใจโดยไร้ข่าว
ไร้ร่องรอยลบเลือนทุกเรื่องราว
ความปวดร้าวคงไม่เท่าฉันขาดเธอ

[กวีพเนจร]

เพียงสำเนียงเสียงแว่วจะรู้ไหม
ว่าหัวใจใครคนหนึ่งเขาห่วงหา
อยากพบเธอเจอหน้าทุกเวลา
ฝากกับฟ้าฝากใจไปให้เธอ

เป็นเพียงเสียงที่มีความคิดถึง
อาจไม่ซึ้งเหมือนใครๆให้เสมอ
เพียงแค่คนๆหนึ่งไม่เลิศเลอ
ทำให้เธอไม่ซึ้งตรึงอุรา

ฝากสำเนียงเสียงแว่วแผ่วๆล่อง
ตามครรลองคนเดียวดายอาจไร้ค่า
เพียงแค่นี้สินะจึงกล่าวมา
ฝากคำว่า"คิดถึง"มาให้เธอ

[tna]

คิดถึงดาว พราวแสง ที่แรงกล้า
บัดนี้ลา ลับหาย ไปแห่งไหน
ฟากฟ้าหมอง ครองเศร้า เหงาดวงใจ
ดาวไปไหน ใยหนี ลี้ร้างรา

ดาวรู้ไหม ใจจันทร์ ฝันถึงดาว
ท้องฟ้าพราว ระยับ จับเวหา
ดาราดาษ กลาดเกลื่อน เยือนนภา
ไร้ดารา ของจันทร์ ที่ฝันคอย

เวลา...วารี...ชีวี...รำพัน

[มานพ]

 
คิดถึงจันทร์ขอฝันถึงสักครา
บนฝากฟ้าสวยเด่นเป็นสง่า
บัดนี้จันทร์หายวับไปกับตา
มองดาราพาให้คิดถึงจันทร์
 

[ฝูงบินต่ำ]

สายลมหนาว..เย็นยะเยือก
ฉันคงเป็นตัวเลือกของความเหว่ว้า
โลกหมุน..เปลี่ยนเวลา
ความเหงา..คิดถึง ประดังเข้ามาโถมใจ

คิดถึง..ใครบางคน
ใจหมองหม่น..จนต้องร้องไห้
หนาวกาย..หนาวใจ
ฝากบอกสายลมหนาวคืนนี้ไป..คิดถึงเธอ

[เปลวเทียนเปลี่ยนสี]

ฉันคงเป็นตัวเลือก...ของความเหว่ว้า
คงน่าเวทนา...มากหนักหนาใช่ไหม
ใครบางคน...จึงเฝ้าทน....อดทนใจ
เดินจากไป...ไม่สงสัย...อะไรเลย

ได้แต่คิด...ว่าผิดใด...ที่ไกลกัน
ผิดที่ฉัน...หรือเธอนั้น...รั้นจะเฉย
คิดถึงไป...ก็สิ้นไร้...ไกลตามเลย
เจ็บจนคุ้น...ร้าวจนเคย...ลงเอยใจ

[anek]

คิดถึง.....จึงเฝ้า     เพ้อคอยหา
แต่ไม่กล้า    เอ่ยจำนรร       ดั่งหมั้นหมาย
จึงสงวนท่าที     มิแพร่งพราย
ทนเก็บไว้   อยู่ในใจ         เพ้อรำพัน

ครั้นจะเอ่ย    มองดูตัว     ก็ต่ำต้อย
เป็นส่วนน้อย   ของเศษเสี้ยว   ใจเธอนั่น
เห็นเธอเฉย    เย็นชา      มาช้านาน
จึงเก็บใจ     รอคำนั้น     คิดถึงเธอ

[เปลวเทียนเปลี่ยนสี]

คิดถึงฉัน..ทุกๆวัน...นั่นคือกล่าว
แต่วันนี้...ที่รักร้าว...เปล่าหวั่นไหว
และที่เธอ..เผลอใจ...ไปมีใคร
เธอนึกฉัน...มั่นทุกลมหายใจ...ไม่เคยไกลกัน?

คิดถึงฉัน...คำสัญญา...มามั่นหมาย
คิดถึงฉัน..รักมากมาย....ไม่ไหวหวั่น
สิ้นดินฟ้า...ทุกนาที...ยังมีกัน
คิดถึงฉัน...ทุกๆวัน...นั่นคือสัญญา

คิดถึงฉัน...ใยลืมกัน...ปันใจง่าย
รักมากมาย...แต่ละลาย...ง่ายหนักหนา
อย่าคิดถึง...อย่าซึ้งใจ...ในวาจา
หากมุสา...และนำพา...มาไม่จริง

[anek]

 
คิดถึงเธอ       ผู้เดียว    มิมีอื่น
ร้อยคำชื่น       ส่งถึงเธอ  ว่าคิดถึง
แม้ตัวไกล       แต่ใจใกล้  คิดคำนึง
วันคืนผ่าน      ตราตรึง   ในฤทัย

 


ที่ห่างกัน    ใช่ปันใจ    ให้ใครอื่น
แท้ใจจริง    อยากชิดชื่น  จวบฟ้าสาง
แม้ราตรี     จะมืดมิด   ใกล้ชิดมิจาง
จวบฟ้าสาง  จะเคียงคู่    ดูตะวัน

[เปลวเทียนเปลี่ยนสี]

ตราบฟ้าสิ้น...ดินทลาย..ไม่คลายรัก
อยู่ด้วยภักดิ์..รักเสมอ...ไม่เผลอไผล
ตราบสิ้นแสง...อาทิตย์แจ้ง...แรงร้อนใจ
ยังเคียงคู่...ดูแลใจ...ไม่หวั่นเกรง

นี่คือถ้อย...ร้อยสัญญา...ภาษารัก
เอ่ยซะหนัก...มาปักใจ...ให้ไหวเคว้ง
เอ่ยคำรัก...ตระหนักยิ่ง...ไม่กริ่งเกรง
ใจนักเลง..คนกันเอง...เกรงสิ่งใด

[anek]

ดวงตะวัน      ลาลับ       จับทิวไม้
แสงเดือนฉาย   ค่อยๆเคลื่อน  มาแทนที่
ยินคำรัก       ฝากฟ้า      ยามราตรี
ความหนาวเหน็บ  จับที่กลาง   หว่างดวงใจ

สายลมแผ่ว    พัดมา     ถึงฉันหรือ
คำจากเธอ     พัดกระพือ  ถึงฉันใช่ไหม
กอดสายลม    กรุ้มกริ่ม   ยิ้มในใจ
สายลมใกล้    ขอเธอย้ำ   ซ้ำแน่ใจ

[เปลวเทียนเปลี่ยนสี]

ตะวันลับ..จันทร์อับแสง..แห่งความหวัง
ไม่จีรัง...ยั่งยืนนัก...รักที่กล่าว
แว่นยินเสียง...ไร้สำเนียง...เพียงปวดร้าว
รักที่กล่าว...ใยว่างเปล่า...เศร้าหนอใจ

สายลมแผ่ว...แว่วยินรัก...รักเพียงผ่าน
หนาวสะท้าน...ทิวาหวาน...ทรมานไหม้
ก่ายกอดเงา...เคล้าน้ำตา...ไหลบ่าใจ
มรสุม...รุมเร้าใจ...ให้ร้าวราน

[เพลงผ้า]

คิดถึงดาว พราวแสง ที่แรงกล้า
บัดนี้ลา ลับหาย ไปแห่งไหน
ฟากฟ้าหมอง ครองเศร้า เหงาดวงใจ
ดาวไปไหน ใยหนี ลี้ร้างรา

ดาวรู้ไหม ใจจันทร์ ฝันถึงดาว
ท้องฟ้าพราว ระยับ จับเวหา
ดาราดาษ กลาดเกลื่อน เยือนนภา
ไร้ดารา ของจันทร์ ที่ฝันคอย

เวลา...วารี...ชีวี...รำพัน

๐ เมื่อมีใจผูกพันต่อกันแล้ว
เกิด..วี่แววอํานาจแห่งปรารถนา
เมื่อห้วงความคิดถึงเข้าตรึงตรา
ก็รู้ว่าความเหงาเริ่มเร้ารุม

๐ กี่ระลอกฝากลมไปห่มห้อม
เพื่อถนอมอาทรที่ซ้อนสุม
แต่มิใช่ตีกรอบหมายครอบคุม
หวังเพียงกุมมือกันทุกวันไป

[tna]

แค่คนแปลกหน้าที่รักเธอ
------------
ก็แค่คนแปลกหน้า คนคนหนึ่ง
ที่เคยซึ้งยังคิดถึง เธอเสมอ
แต่งกลอนผ่านประสาน หวานละเมอ
เฝ้าหลงเพ้อเธอมีใจ ให้ต่อกัน

ถึงอย่างไรทุกวันนี้ยังรู้สึกดี ที่มีเธอ
ขอขอบคุณสิ่งที่เธอเคยเสนอ ให้กับฉัน
จะขอเก็บรายละเอียดทุกอย่างไว้ไม่มีวัน จะลืมมัน
ถึงแม้จะเป็นเพียงแค่ความฝันเมื่อตื่นพลัน ลบเลือนไป

เวลา...วารี...๙วี...รำพัน

[ท้องฟ้าสีชมพู]

คิดถึงเธอ เหลือเกิน เธอรู้ไหม
เธอห่างไป ใจนี้ เจ็บเสมอ
ในวันนี้ ที่สองเรา ไม่ได้เจอ
ใจของเธอ จะเหมือนเดิม หรือเปลี่ยนไป
คิดถึงวัน ของเรา วันเก่าก่อน
วันที่นอน มองดาว และฝันใฝ่
จะอยู่คู่ เคียงกัน ตลอดไป
แต่ข้างกาย ยามนี้ ไม่มีเธอ
คิดถึงคำ พร่ำพูด ที่ผ่านพ้น
คิดถึงเรื่อง ความหลัง ย้ำเสมอ
อยากให้ถึง วันที่เรา ได้พบเจอ
จะบอกเธอ ว่าคิดถึง มากเพียงใด...

[สุภาพบุรุษทรชน]

..คิดถึงทุกเวลา
..ห่วงหาทุกนาที
..รู้ไหมเวลานี้
..คิดถึงเธอจัง

..คืนนี้มีดาว
..เรื่องราวความหลัง
..ยืนหนาวลำพัง
..อยากฟังเสียงเธอ

..ฝากกับสายลม
..พัดห่มเสมอ
..รอวันได้เจอ
..เฝ้าเพ้อรอคอย.

 ................

[tna]

คิดถึงเหลือเกิน
-------------
คิดถึงใคร คนหนึ่ง ซึ่งแสนรัก
เคยร่วมถัก ทอฝัน  อันแสนหวาน
อ้อมกอดอุ่น เคยหนุน  ละมุนวาน
เคยสาบาน รักอยู่ คู่นิยาม

คิดถึงฝัน วันก่อน อ้อนชิดเขา
ครั้งเคยเคล้า เย้าหยอก ยอกย้อนถาม
เคยหึงหวง ทวงหา สัญญาความ
เคยติดตาม งอนง้อ ขอคืนดี

เขาเป็นดั่ง สิ่งหมาย ที่หายขาด
เติมเต็มวาด ลวดลาย  ที่หายหนี
สู่หัวใจ ใครหนึ่ง ซึ่งแรมปี
ไม่เคยมี สิ่งใด ให้หมายปอง

มีเพียงเขา คนเดียว ในชีวิต
ที่ลิขิต ชีวิต ที่หม่นหมอง
ให้เอิบอิ่ม ยิ้มรื่น ชื่นสมปอง
คั่งธารทอง ไหลนอง ท้องธารา

แต่บัดนี้ ไม่มี แม้เพียงเงา
ไม่มีเขา ของเรา ให้เฝ้าหา
หมดเยื่อใย หรือไร ไม่นำพา
รู้ไหมว่า ใครนี้ ที่เฝ้าคอย

คอยจนหยาด น้ำตา ไหลย้อนกลับ
เขาไปลับ ดับลา สุดคว้าสอย
ไม่มีเหลือ เยื่อรัก สลักลอย
ยังเฝ้าคอย เขากลับ ซับน้ำตา

เวลา...วารี...ชีวี...รำพัน

[สารพัด*เพี้ยน]

คิดถึงน้ำตาไหล
ห่างไกลกันอย่างนี้
หลากหลายความรู้สึก....มากมายมี
เธอคนดี.....รับรู้ได้หรือเปล่า

ที่ๆเราจับมือกัน
ชิงช้าอันเก่านั้น.....ก็ยังอยู่
สายลมพัด....เหมือนรับรู้
กวาดตาดู......ร่องรอยเดิม

ยิ่งมองยิ่งคิดถึง
ใครคนหนึ่ง....คนนั้น
วันวานมองหน้ากัน
วันนี้พลัน....จางหายไป


ยังเหมือนเดิมรู้ไหม
แม้ห่างไกลคนละฟ้า
ยังห่วงใยทุกเวลา
รอเธอกลับมาที่เดิม