ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[กวีพิจิก]

เอาแล้วไง ไม่ไหว เสียจริงจริง
แค่เราทิ้ง บ้านไป ไม่กี่วัน
บ้านหลังนี้ กลายเป็น บ่อนพนัน
ช่างสุขสรรค์ จริงแท้ แต่ละคน

หัวหน้าบ้าน ก็เอา กับเขาด้วย
แทนจะช่วย ห้ามไป ให้หลุดพ้น
กลับเอายา เสพติด เข้ามาปน
สุดจะทน แล้วนะ จะบอกให้

น้องเพลงผ้า ก็ว่า ให้พี่เสีย
ใจละเหี่ย เลยเรา ใยเจ้าได้
ว่าพี่รักษ์ เอาผ้า ปูเร็วไว
ทำไปได้ ยังไง ไม่ชอบเลย

เจ้าน้องที เป็นถึง ที่ปรึกษา
ยังชวนมา เล่นกัน มันส์อกเอ๋ย
การพนัน นั้นมัน ไม่ดีเลย
ทุกคนเอ๋ย อย่าเลย อย่าเล่นกัน

เรามาเล่น อย่างอื่น กันดีกว่า
มอญซ่อนผ้า รีรี ข้าวสารนั้น
ถ้าหากใคร ได้เล่น เป็นสุขสันต์
ร่วมสืบสาน การละเล่น ดีกว่าเอย

[ยาจกพเนจร]

วันนี้ผ่านบ้านมาน่าใจหาย
ทั้งหญิงชายที่อกหักพักอาศัย
มาบัดนี้เริ่มเปลี่ยนผันเหินห่างไป
เพราะต่างคนได้รักใหม่มาร่วมทาง

เดินขึ้นชานบ้านมาน่าเศร้านัก
บ้านที่เราแสนรักช่างหมองหมาง
สีเริ่มซีดแสงไฟก็เลือนราง
หลังคารั่วเห็นฟ้ากว้างอ้างว้างใจ

หัวบันไดที่เคยเงาวาววับ
บัดนี้กลับมัวหมองไม่ผ่องใส
พื้นกระดานที่รองรับคนช้ำใจ
มาบัดนี้ก็ไร้ใครใกล้ชิดมัน

เดินผ่านห้องที่หญิงชายได้พักผ่อน
ใช้หลับนอนเมื่อครั้งที่ช้ำโศกศัลย์
มาวันนี้ไม่มีใครช้ำจาบัลย์
เหลือเพียงฉันที่รำพันอยู่เดียวดาย

เสาเรือนโยกปูนที่โบกเริ่มแตกร้าว
คงถึงคราวบ้านพักรักเสียหาย
ทั้งเพดานฝาบ้านพักพังทะลาย
เปรียบดั่งใจที่หมองไหม้สลายลง

คงถึงคราวเสียทีนะ...บ้านจ๋า
ยาจกมาขอทำตามความประสงค์
มาวันนี้จะขอมาปิดบ้านลง
เพราะแต่นี้ต่อไปคงไร้คนมา

แต่นี้ไปคงจะไร้คนอกหัก
คนไร้รักคงจะไม่มีมาหา
หากวันใดคนช้ำรักหวลกลับมา
ยาจกจะเปิดอีกครา...บ้านพักใจ

[tna]

แมงเม่า
-------
แมงเม่าเจ้าหลงรัก                        ไฟเพลิงรัก พลาญกายา
      เจ็บช้ำระกำลา                        ยังหวน หา ดวงไฟเพลิง

     ปีกเจ้าจะติดไฟ                        รู้หรือไม่ว่าเปลวเพลิง
มอดไหม้ให้ระเริง                        ชีพจักหายวายชีวา

เวลา...วารี...ชีวี...รำพัน

[ดอกหญ้า]

เป็นแมงเม่า  เหงาใจ  ก็เท่านั้น
ความสำคัญ  ของมัน  หามีไม่
มีความรัก  แต่ไร้  ใครสนใจ
เข้ากองไฟ  ให้หัวใจ  หายร้าวราญ

[tna]

แมงเม่าเผาเพลิงรัก
----------------
แมงเม่าน้อย จ้อยแจ้ว แว่วเวียนหา
ไฟเพลิงรัก ปักอุรา พาหวั่นไหว
ปีกเจ้าติด เพลิงพลาญ ผ่านหทัย
เจ้ามอดไหม้ ด้วยเพลิงรัก สลักใจ

แมงเม่าน้อย ยอมตาย วายชีวิต
หวังสนิท กับเปลวเพลิง สะเทิ้นไหว
ขอความสุข ที่รุกเร้า เผาดวงใจ
จงมอดไหม้ ไปกับกาย ที่หมายเพลิง

เวลา...วารี...ชีวี...รำพัน

[ยาจกพเนจร]

ไปเถอะนะถ้าใครจะไป
ส่วนฉันไม่ไปไหนขออยู่ตรงนี้
ถึงบ้านจะพังทรุดลงก็ตามที
เจ้าของบ้านจะปิดบ้านครานี้จะขอเซงต่อละกัน

เอ๊ะสงสัย...ใยน้อง...ต้องเฝ้าบ้าน
สงสัยคาน...บ้านนี้...คงดียิ่ง
คงถูกใจ...ในขื่อคาน...บ้านนี้จริง
อยากแอบอิง...พิงคาน...สำราญใจ

เจ้าของเก่า...เขาไม่ขาย...แต่ให้ฟรี
ข้อแม้มี...เพียงว่า...ถ้าอยากได้
จะต้องอยู่...ดูแล...จนแก่ไป
ห้ามไม่ให้...ใครพราก...ลงจากคาน

ถึงจะเก่าผุพังก็ไม่ขาย
แม้มีเงินมากมายก็อย่าหวัง
ถึงจะเป็นบ้านหลังน้อยที่ผุพัง
ขอเก็บไว้เตือนความหลังคราช้ำใจ

ว่าครั้งหนึ่งบ้านหลังนี้มีความหมาย
ให้หญิงชายที่ช้ำรักได้อาศัย
แม้วันนี้จะอ้างว้างไร้ผู้ใด
ก็ยังมีชายไร้ใจอยู่หนึ่งคน

นั่งเหม่อมองเปลวไฟลุกโชติช่วง
เหมือนดั่งไฟสุมทรวงสุดหมองหม่น
มองแมงเม่าล้อเล่นไฟให้เผาตน
เปรียบดั่งคนอย่างฉันล้อเล่นไฟ

เธอนั้นเปรียบดั่งไฟที่เร่าร้อน
เหล่าภมรต่างรุมล้อมดอมกลิ่นใหม่
ฉันเปรียบดั่งเหมือนแมงเม่าที่หลงไฟ
ยอมมอดไหม้ด้วยใจรักและภัคดี

ขอไว้นะน้องจ๋าอย่ามาขอ
อย่าเซ้งต่อเพราะยาจกไม่คิดหนี
ถึงจะจนศฤคารทรัพย์ไม่มี
แต่จะขอเก็บบ้านนี้ไว้พักใจ.

[กวีพิจิก]

กลับมาบ้าน อกหัก เคยพักอยู่
เดี๋ยวนี้ดู เงียบเหงา น่าเศร้านัก
คนที่เคย ช้ำใจ ได้อกหัก
ไม่มาพัก สักคน บนบ้านเรา

คงจะหาย คลายโศก จากโรครัก
หายอกหัก กันดี ไม่มีเหงา
จึงได้หาย กันไป ไร้ซึ่งเงา
คงหมดเศร้า กันถ้วน ไม่หวนมา

[นกป่า]

ไม่ได้หายไปไหนดอก
ยังหลบในซอกของบ้าน
ไม่ออกมาเดินให้ใครรำคาญ
ยังทรมานกับรักที่พังไป

ไม่ได้หายไปไหนเลยความช้ำ
ยังตอกย้ำดิ่งจมในห้วงเหว
ยังชอกช้ำในความรักที่เลวเลว
ใจแหลกเหลวติดอยู่ห้องคนอกหักชั้นใต้ดิน

[คุuชๅe uๅeกะa่ou]

เจ็บอะไรกันนักหนาจ๊ะคนดี
น้องคนนี้มีของฝากจากหัวใจ
จงรับไปในสิ่งนี้เข้าใจไหม
จะรับได้ก็ต่อเมื่อพี่มีใจน้า

[lookgaow]

น้องผ่านมาเหนื่อยอ่อน...วอนขอพัก
อยากรู้นัก...ต้องกรอกใบสมัครที่ฝ่ายไหน
กำลังแย่...ด้วยอ่อนแอที่หัวใจ
น้องอกหักพักห้องไหน...ใครปลอบที

เห็นบ้านนี้ขึ้นประกาศ...ขาดความรัก
รวมชายหญิง "อกหักพักบ้านนี้"
เสียงสะอื้นดังไปไกล...ให้โศกี
คนบ้านนี้ขาดความรัก...ที่พักใจ

นอ้งมาใหม่...วอนพี่พี่นี้ช่วยปลอบ
ต้องเอ่ยขอบคุณ...อบอุ่นให้
พี่ปลอบน้อง...น้องปลอบพี่...อาทรใจ
คนอกหักดุแลใจ...ให้แก่กัน

[ยาจกพเนจร]

ยังตอกย้ำกันอยู่อย่างนี้
ยังเจ็บตรงนี้เธอรู้ใหม
ยังเจ็บปวดเหมือนเดิมไม่เลือนไป
ยังเจ็บที่หัวใจ..ยังเหมือนเดิม

รู้ว่าเธอเจ็บช้ำสักแค่ไหน
จงรู้ไว้ยังมีคนห่วงเสมอ
เธอยิ่งเจ็บมีคนเจ็บยิ่งกว่าเธอ
ยังคอยห่วงอยู่เสมอแม้ไกลไกล

เห็นเธอเหม่อในใจอยากไปปลอบ
แต่ได้เพียงแค่ลอบมองเธอร่ำไห้
เห็นน้ำตาเธอเหมือนดั่งกรดราดรดใจ
เสียงร่ำไห้เวทนาคราเธอครวญ

มาเถอะน้องเข้ามาพักให้หายโศก
บ้านพักรักวิปโยครอเธอหวล
อย่าปล่อยให้หยดน้ำตาเปื้อนแก้มนวล
จงกำสรวลกับความเศร้าร้าวรานใจ

 

[ยาจกพเนจร]

น้องผ่านมาเหนื่อยอ่อน...วอนขอพัก
อยากรู้นัก...ต้องกรอกใบสมัครที่ฝ่ายไหน
กำลังแย่...ด้วยอ่อนแอที่หัวใจ
น้องอกหักพักห้องไหน...ใครปลอบที

เห็นบ้านนี้ขึ้นประกาศ...ขาดความรัก
รวมชายหญิง "อกหักพักบ้านนี้"
เสียงสะอื้นดังไปไกล...ให้โศกี
คนบ้านนี้ขาดความรัก...ที่พักใจ

นอ้งมาใหม่...วอนพี่พี่นี้ช่วยปลอบ
ต้องเอ่ยขอบคุณ...อบอุ่นให้
พี่ปลอบน้อง...น้องปลอบพี่...อาทรใจ
คนอกหักดุแลใจ...ให้แก่กัน

ยินดีครับที่แวะเวียนมาถึงนี่
บ้านหลังนี้เต็มใจให้อาศัย
ไม่จำเป็นเขียนสมัครกับผู้ใด
เชิญอาศัยได้ทุกห้องจับจองเอา

เชิญเถอะเจ้ามารักษาใจช้ำหนัก
อกที่หักเพราะความรักเพราะตวามเขลา
ในบ้านพักคนอกหักพรรคพวกเรา
ที่ทุกคนเคยปวดร้าวเพราะรักลวง

พี่ในนามนายบ้านคนอกหัก
เปิดห้องพักหัวใจให้ไม่คิดหวง
ทุกคนอยู่ฉันท์น้องพี่ไร้คนลวง
น้องอย่าห่วงจงพำนัก...รักษาใจ

[กวีพเนจร]

ใครอกหัก รักคุด สะดุดรัก
โดนหาญหัก รักทำร้าย ให้หมองศรี
จงมาพัก ที่บ้านนี้ ให้หายดี
แล้วจึงค่อย จรรี หายปวดใจ

บ้านหลังนี้ มีที่พัก อีกหลายห้อง
ไร้คนจอง คนพัก มาอาศัย
เมื่อหายช้ำ แล้วค่อย จะจากไป
ไม่เป็นไร ช้ำอีก ก็กลับมา

[ไฟล์แนบถูกลบโดยผู้ดำเนินการ]

[เพลงผ้า]

อกไม่หัก รักไม่คุด แต่สุดเลอะ
มันเปื้อนเปรอะ ด้วยหวัง ที่พังสลาย
เหลือแต่คราบ ชิงชัง ที่ฝังกาย
ส่วนคราบอาย ก่อตัว เป็นทัดทาน

ขออาศัย ใบบุญ เพื่อหนุนนอน
สักคืนก่อน ได้ไหม ใคร่สงสาร
ให้สัญญา มาพัก จักไม่นาน
แล้วจะผ่าน จากไป ไม่รีรอ

[กวีพเนจร]

เชิญเลยครับ บ้านอกหัก ยินดีต้อนรับ
เพื่อจะซับ ความช้ำ เจ้าร้องไห้
เชิญเข้าพัก ตามสะดวก เถอะหัวใจ
หายเมื่อไหร่ ก็ไป ไม่ว่ากัน

เชิญเลยครับ มาพัก ให้สบายใจ
เจ็บเพียงไหน ปวดเพียงไหน แค่ไหนนั่น
บ้านหลังนี้ ยินดี ร่วมแบ่งปัน
ให้เธอนั้น หายเศร้า กับรักลวง

[ไฟล์แนบถูกลบโดยผู้ดำเนินการ]

[tna]

อกเธอหัก รักเธอคุด ตรงจุดไหน
ใครหนอใคร ทำให้ใจ เจ้าโศกสรร
ใครหนอใคร ทำให้ใจ เธอรำพัน
เปรอะเปื้อนฝัน ที่ไร้ค่า ไม่น่ายิน

พักบ้านนี้ คงจะหมาย คลายหม่นหมอง
น้ำตานอง บ้านอื่นให้ ใจถวิน
บ้านอื่นๆ ที่โหยหา เป็นอาจิน
คงจะสิ้น ให้เจ้าหมาย ได้ภิรมย์

เวลา...วารี...ชีวี...รำพัน

[lookgaow]

ได้ยินเสียงร้องร่ำไห้...ไปทั่วบ้าน
นึกสงสารคนอกหัก...พักบ้านนี้
แต่ละคนถูกทำร้ายใจ...ไม่สมฤดี
ล้วนมากมี   ความเจ็บปวด   มาอวดกัน

บางคนเพิ่ง   อกหัก   มาพักนี้
ถูกทำร้าย   มาเป็นปี   ใจหวาดหวั่น
บางคนช้ำ   อยากลาโลก   โศกจาบัลย์
ปลอบโยนกัน   ดูแลใจ   ให้หายดี

พี่มาก่อน   วอนสอนใส่   ใคร่ถามน้อง
ช่วยปกป้อง   น้องไว้   อย่าหลีกลี้
สอนสั่งน้องใหม่   ให้หายล้า   ตาสว่างเสียที
หากพวกพี่   ยังปราณี   มีเมตตา

          

[ยาจกพเนจร]

เธอเปรียบเหมือนซาตานคราบนางฟ้า
คำพูดจาอ่อนหวานผลาญชายเล่น
แต่ความจริงช่างโหดร้ายแสนเลือดเย็น
เห็นชายเป็นที่รองรับดับอารมณ์

ดูอ่อนโยนไร้เดียงสาแสนน่ารัก
กลับหักหลังชายหลงรักมิรู้สม
ทำตัวได้ไร้เดียงสาน่าชื่นชม
แต่ข้างในใจโสมมคอยทำลาย

ดั่งน้ำนิ่งที่แสนจะไหลลึก
ใครเล่าใครจะไปนึกเธอทำได้
ช่างตบตาได้แนบเนียนเก่งเกินใคร
นอกสดใสแต่ข้างในเป็นโพรงกลวง

แม่วันทองที่ว่าร้ายเป็นหญิงชั่ว
ที่เมามัวโลกีย์ไม่เคยหวง
ปล่อยร่างกายให้สองชายไปตามดวง
ก็ยังดีกว่าหญิงลวงโลกอย่างเธอ

มาวันนี้ได้รู้ซึ้งถึงธาตุแท้
โฉมหน้าแม่อีกาในคราบหงษ์
จากวันนี้ต่อไปฉันก็คง
จะไม่หลงจะไม่รักหักใจลา....

...ขอบใจน่านที่นำเนื้อเพลงมาให้อ่านเลยแต่งกลอนซะเลย... 

[ยาจกพเนจร]

ฝากมาจากหัวใจชายคนหนึ่ง
ส่งไปถึงหญิงแสนรักเสน่หา
ที่เฝ้ามองแอบเฝ้าฝันเสมอมา
เธอผู้เปรียบดั่งนางฟ้างามเหนือใคร

จะเฝ้ารักเฝ้าฝันอยู่อย่างนี้
รู้ตัวดีคงจะหามีสิทธิไม่
แต่ขอรักเธออย่างนี้ตลอดไป
แม้ใครใครว่าฉันผิดไม่เจียมตน

คนเดินดินคนนี้จะทนสู้
ให้โลกรู้สู้เพื่อรักดูสักหน
เพียงนางฟ้าอย่ารังเกียจชายจนจน
คงสุดแสนชื่นกมลคนรอคอย

จะยอมแลกชีวิตแลกทุกอย่าง
เพื่อได้นางที่สุดเอื้อมสูงสุดสอย
ขอเพียงแค่ให้นางฟ้าเจ้ารอคอย
อย่าล่องลอยไปจากฉันนั่นก็พอ

ขอเจ้าอยู่ที่เดิมของเจ้านั้น
ส่วนตัวฉันจะเฝ้าเติมสานฝันต่อ
จากวันนี้นานเพียงใดไม่ขอท้อ
ให้ควรคู่เพียงพอที่รักกัน 

" ให้น่านอีกบทตามคำขอจ้า "     

[ยาจกพเนจร]

กาลเวลาหมุนเวียนเปลี่ยนผันผ่าน
จากวันวานถึงวันนี้ที่เฝ้าฝัน
รอรักแท้มาเติมใจคอยนานวัน
ได้เพียงแค่ความฝันความระทม




กลับมาแล้วจ้าบ้านน้อยรอคอยรัก
บ้านที่พักคนอกหักรักขื่นขม
กลับมาอย่างนกปีกหักช้ำหนักตรม
กลับมาอย่างปวดระบมทั้งใจกาย

มองเห็นบ้านที่เคยมีคนหลายหน้า
ทั้งหญิงชายเข้ามาเพราะใจสลาย
แต่บัดนี้มีเพียงเราสุดเหงากาย
กลับมาอยู่อย่างเดียวดายไร้ผู้คน

แหงนมองฟ้าอ้างว้างแสนปล่าวเปลี่ยว
วิหคน้อยบินโดดเดี่ยวไร้คู่สน
มองปลาน้อยแหวกว่ายลำพังตน
เหมือนดั่งฉันที่ทุกข์ทนเพราะคนลวง

จะขอฝังใจกายไว้ที่นี่
ตรงบ้านน้อยหลังนี้ที่ฉันหวง
จะขอฝังอดีตรักที่หลอกลวง
ความเจ็บช้ำรักทั้งปวงไว้....นิรันดร์