ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[จิ๊กโก๋พม่า]

ที่ผ่านมา...ไม่เคยมอง...เห็นความรัก                    ไม่รู้จัก...ความรัก...คือสิ่งไหน
แต่พอเธอ....เข้ามา....เริ่มหวั่นใจ                          เติมเต็มให้...สิ่งที่ขาด...มาแสนนาน
วันเวลา...ที่ไม่ค่อย...จะมีค่า                                 เธอนำพา... ความสุข...ที่แสนหวาน
ขาดสิ่งใด...หาให้ได้...ตามต้องการ                     เปรียบประมาน....กับความรัก....ที่เธอมี

อาจเป็นเพราะ...ตัวฉัน...เอาแต่ใจ                        จึงทำให้....เธอหาย....ไปเช่นนี้
เธอคงเหนื่อย...กับรัก...ที่ไม่ดี                              ตัวฉันนี้...จะอ้อนวร....ต่อสิ่งใด
มาคิดดู...ก็เพราะฉัน..มันชั่วช้า                           ไม่เห็นค่า...ความดี...เธอมีให้
ร้อยทั้งร้อย...เธอให้...ด้วยหัวใจ                          แต่แล้วใย...ตอบแทนเธอ....ด้วยน้ำตา

แหละวันนี้...เพิ่งมอง..เห็นคุณค่า                        ได้รู้ว่า...ความรัก...คือสิ่งไหน
ช่างอ้างว้าง...โดดเดี่ยว..เปล่าเปลี่ยวใจ                บันดาลให้...น้ำตา...ร่วงหลั่งริน
ที่ผ่านมา...เคยเข้มแข็ง...ดุจภูผา                         วันนี้มา...น้ำตา...พาสูญสิ้น
ไหลอาบแก้ม..เปอะเปื้อน..รอยมลทิน                   ภูผาหิน...พังทลาย...กลายเป็นโคลน


                          

[กวีพเนจร]

ที่ผ่านมา เธอนั้น รักฉันจริง
มอบทุกสิ่ง แทนรัก ที่มอบให้
เธอรักฉัน สุดล้วน จากดวงใจ
แล้วฉันใย ตอบแทน ด้วยน้ำตา

มาวันนี้ เพิ่งเห็น ความรักแท้
แต่มันแย่ ตรงสาย ไปแล้วหนา
ฉันสูญเสีย ตาบอด หลายเวลา
แล้วน้องยา ก็จากไป ไม่หวนคืน

[ไฟล์แนบถูกลบโดยผู้ดำเนินการ]

[น้ำเน่า...เงาจันทร์]

ฉันผิดเองที่ไปรักคนอย่างเธอ
ฉันผิดเองเที่เสนอความรักให้
ฉันผิดเองที่รักเธอสุดหัวใจ
ฉันผิดเองที่ไม่ลืมรักเธอ

รู้ทั้งรู้ว่าเธอไม่เคยรัก
แต่ว่าฉันยังเฝ้าภักอยู่เสมอ
คิดว่าคงได้รับเมตตาเธอ
ได้แต่เพ้อได้แต่ฝันฉันผิดเอง

[one28]

ฉันรู้ดีที่ฉันทำมันงี่เง่า
เพราะรักเจ้าจึงระแวงด้วยแรงหึง
การกระทำบางอย่างไม่คำนึง
ไม่นึกถึงความรู้สึกในใจเธอ

แต่ตอนนี้สำนึกแล้วในความรัก
ต้องรู้จักความพอดีอยู่เสมอ
ถึงรักมากหวงมากก็ต้องเจอ
เพราะรักเธอจึงเชื่อมั่นกันและกัน

[ใจnSๅมeๅมlxJๅ]

อันความรักที่ให้กับเทอไป
แล้วทำไมใยจึงไม่เห็นค่า
มาบอกทำไมตอนนี้เสียเวลา
ไม่รักษาความจริงใจของฉันเลย
พึ่งรู้หรือว่าเทอนั้นงี่เง่า
เรื่องของเรามันสายไปแล้วเทอเอ่ย
ฉันเอาใจใส่กับเทอเทอนิ่งเฉย
ชอบอย่างไหนบอกมาเลยสมดังใจ

-*-

[ยอดชาย]

ฉันรักเธอ มากเกิน ไปใช่ไหม
เธอถึงได้ เห็นมัน ไม่มีค่า
คบกับฉัน เหมือนการ ค่าเวลา
ไม่นำพา เราสอง ไปด้วยกัน

ที่ผ่านมา ฉันให้ ในทุกสิ่ง
คือความจริง ที่เธอเห็น จากใจฉัน
พยายาม ให้สองเรา ไปด้วยกัน
ด้วยแรงใจ มุ่งมั่น ในศรัทธา

แต่ที่สุด เธอก็ เดินหลีกหนี
ทิ้งคนนี้ ให้คอย เฝ้าเพ้อหา
ในวันนี้ ยังคอย เธอกลับมา
แม้ใครว่า งี่เง่า ฉันก็ยอม

[กวีพเนจร]

ฉันสำนึก แต่ว่า มันคงสาย
ฉันไม่อาย ที่จะรัก เธอมุ่งมั่น
แม้จะผ่าน นานหลาย คืนกี่วัน
แต่ฉันนั้น จะคอย เธอกลับมา

ฉันงี่เง่า ฉันรู้ ฉันงี่เง่า
ปล่อยเธอเหงา เดียวดาย น้ำนองหน้า
ฉันมิเคย สนใจเธอ สักเวลา
ที่ผ่านมา ฉันขอโทษ จากหัวใจ

จะสายไหม ถ้าเธอ จะหวนกลับ
แค่อยากจับ มือเธอ มากุมไว้
แล้วจะกอด ตัวเธอ ด้วยหัวใจ
มิอยากให้ เธอไป ไกลลับตา

กลับมาเถิด ที่รัก ฉันขอโทษ
เธออย่าโกรธ ตัวฉัน นั้นเลยหนา
ที่ผ่านไป เป็นเพราะ กรรมบังตา
ขอเธอมา ครองรักกัน เหมือนดังเดิม

[ไฟล์แนบถูกลบโดยผู้ดำเนินการ]

[Nom-See-Khaw]

   รู้เมื่อก่อน ตอนทำ เธอร้องให้
เธอเสียใจ ไม่ได้แคร์ แม้แลเหลียว
แต่ตอนนี้ ที่ฉัน อยู่คนเดียว
ทั้งเปล่าเปลี่ยว เหงาตัว และหัวใจ
สิ่งที่ฉัน ทำพลาดไป ให้เธอโกรธ
อยากขอโทษ แก้ไข จะได้ไหม
หวังว่าเธอ จะยินยอม พร้อมอภัย
ขอให้ฉัน แก้ไข ด้วยตัวเอง

[จิ๊กโก๋พม่า]

จะไม่โทษ...ดินฟ้า...ให้อัปเฉา                             ที่ทำเรา...ให้เป็น...เช่นวันนี้
จะไม่โทษ...เวลา...และวารี                                  กับสิ่งที่...ประสบ...และพบเจอ
จะไม่โทษ...เรื่องเก่า...เมื่อคราวหลัง                    ที่มันยัง...ทำฉัน...ต้องพร่ำเพ้อ
จะไม่โทษ...สิ่งไหน...ในตัวเธอ                            กับที่เจอ...วันนี้...ยังน้อยไป

แต่จะโทษ...ตัวเอง...ที่งี่เง่า                                 ทำให้เขา...เจ็บแล้ว...แกล้งเฉไฉ
แต่จะโทษ...ตัวเอง...และจิตใจ                             ที่มันทำ...ให้เธอนั้น...ทรมาน
แต่จะโทษ...ตัวเอง...ที่โง่เขลา                              ไม่เคยเฝ้า...ความรัก...จึงร้าวฉาน
แต่จะโทษ...ด้วยใจ...ที่แหลกราน                         มันร้าวฉาน...เพราะทำ...ตัวมันเอง