ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[กวีพิจิก]

เรือน้อย
มาลีฮวนน่า ชุด เพื่อนเพ

เรือน้อย...ล่องลอยกลางสายน้ำไหล
ลำเรือทำด้วยไม้ไผ่ และใบทำด้วยใบตอง
คือความเรียบง่าย ให้ไหลไปตามครรลอง
ใบตองตึงยามสายลมต้อง
เรือน้อยล่องตามสายธารา

เรือน้อย...ล่องลอยกลางทะเลฝัน
ราตรีฟ้าอาบแสงจันทร์
ฟากฝั่งฝันยังไกลสุดตา
เจ้าเรือไม้ไผ่ ล่องไหลไปตามยะถา
แล้วแต่ลมและคลื่นจะพา กลางธาราสินธุม

เสียงกระซิบจากดวงดาว
ล่องลอยแผ่วเบา แว่วเสียงสายลมรำพึง
เสียงปลอบประโลม ดั่งสายน้ำหวานสุดซึ้ง
ฟากฝั่งฝันยังไปไม่ถึง
เรือน้อยอย่าพึ่งท้อแท้ทางจร

เรือน้อย...ล่องลอยไปหนแห่งใด
ขอจงอย่าหวั่นผองภัย จงฝ่าไปอย่าได้อาทร
เส้นทางสู่ฝัน คืนวันมั่นนิรันดร
สายลมรักจะเอื้ออาทร ให้เจ้าจรถึงฟากฝั่งฝัน

[เพลงผ้า]

คิดถึง..กันไหม..ไกลห่าง
ทุกอย่าง..เหมือนเดิม..หรือเปล่า
หรือว่า..ลบเลือน..เรื่องราว
ครั้งคราว..ที่เคย..มีกัน

แต่ฉัน..คนนี้..คิดถึง
ยังซึ้ง..ทุกครา..ที่ฝัน
แม้เรา..ต้องร้าง..ห่างกัน
สัมพันธ์..มิเคย..จืดจาง

บัดนี้..กลับมา..ที่เดิม
เพื่อเติม..สีสัน..วันร้าง
ต่อไป..จะไม่..ยอมห่าง
ทิ้งขว้าง..โดดเดี่ยว..เดียวดาย

[กวีพิจิก]

ยัง มั่น..สัมพันธ์..คิดถึง
คง ซึ้ง..ถึงวัน..นั้นหนา
คิด ถึง..ซึ่งวัน..สัญญา
ถึง ลา..ห่างไกล..ไม่ลืม

ความ รัก..จักให้..ใจแน่
จริง แท้..แน่สุด..ดูดดื่ม
ใน ใจ..ไม่เคย..เลยลืม
ใจ ปลื้ม..ลืมไม่..ได้ลง

ขอ บอก..ออกไป..ให้รู้
ได้ อยู่..คู่กาย..คล้ายหงส์
รัก ที่..มีกัน..มั่นคง
เธอ จง..มั่นใจ..ในคำ

[tna]

รักอำลา
-------
คิดถึง คิดถึง คิดถึง
คำซึ้ง ตรึงจิต คิดหมาย
รอรัก เฝ้าอยู่ มิคลาย
แค่หมาย อยากได้ ใคร่ชม

เฝ้าเพ้อ รำพัน ฝันหา
รักพา ให้ใจ ขื่นขม
แอบเฝ้า คลอเคล้า ชิดชม
ไม่สม ดั่งใจ อุรา

เธอมา หนีหน้า ลาจาก
แค่ฝาก คำกลอน วอนหา
ใจนี้ แทบวาย ชีวา
หลบหน้า หากัน ฉันใด

หลงคิด รักหนา ค่าลด
สลด ในใจ โหยให้
ที่จริง หาค่า อันใด
มิได้ มีใน ใจเธอ

อำลา อาลัย ใจรัก
ที่หัก ลงไป ให้เพ้อ
ต่อนี้ คงไม่ มีเธอ
ให้เพ้อ รำพัน ฝันเรา

เวลา...วารี...ชีวี...รำพัน
 

[เพลงผ้า]

อําลา..อาลัย..ในรัก
ไม่ทัก..ไม่ทาย..พาเศร้า
เหมือนหัก..ด้ามพร้า..ด้วยเข่า
เรื่องเรา..จบกัน..งั้นหรือ

คําถาม..พรั่งพรู..ออกมา
นํ้าตา..เจ้ากรรม..ทําดื้อ
ไหลริน..รดลง..ฝ่ามือ
มันคือ..อะไร..บอกที

เคยสุข..เคียงข้าง..ร่วมกัน
ยึดมั่น..สัญญา..ไม่หนี
ทุ่มเท..ความรัก..เต็มปรี่
คนดี..เหตุใด..ลืมเลือน

หรือว่า..มีใคร..แทรกกลาง
ปิดทาง..รักเรา..เสมือน
เมฆา..มาบด..บังเดือน
แสงเลือน..จืดจาง..หายไป

หนึ่งคํา..จําไว้..ให้มั่น
ตัวฉัน..ไม่เคย..เหลวไหล
แม้เรา..ต้องพราก..จากไกล
หัวใจ..ยังรัก..นิรันดร์

[เพลงผ้า]

ล้างซะที หนี้ใจ ในวันนั้น
ชดใช้กัน วันนี้ ดีกว่าไหม
บัญชีค้าง ชําระ สะสรางไป
ลบหัวใจ ผูกพัน ธ์ ฉันและเธอ

ถึงเวลา ได้สิทธิ์ อิสระ
หมดวาระ ลึกซึ้ง ถึงพรํ่าเพ้อ
ลาแล้วใจ ลาไกล ไม่พบเจอ
นํ้าตาเอ่อ นะหรือ คือดอกดวง

[กวีพิจิก]

ที่ผ่านมา เหมือนดังว่า เธอถูกขัง
ถูกฉุดรั้ง ขังเอาไว้ ในใจนี้
คงดีใจ ได้อิสระ และเสรี
เจ้าคนดี พี่แสนช้ำ เจ้าอำลา

คงจะไม่ มีทางใด ให้เจ้ากลับ
เจ้าไปลับ มิกลับหวน ชวนใจล้า
แต่ก็ยัง ตั้งตารอ รอแก้วตา
แม้ตัวลา ลับโลกไป ใจยังคอย

[มั่น แซลี้]

ด้วยภาระพัดพามารู้จัก
ช่วยฟูมฟักบ่มเพาะการศึกษา
ได้ร่วมเล่นแสนสนุกสุดหรรษา
วันเวลาไม่เคยลืมมิตรภาพของเพื่อนเลย

นึกถึงวันมานั่งลอกการบ้าน
ยามมีทุกข์พัดผ่านเพื่อนนั้นไม่เคยเฉย
หลังเลิกเรียนยังมาเล่นเหมือนอย่างเคย
ไม่ล่ะเลยแม้วันนี้เราต้องจากกันไกล

จนถึงวันที่เราต้องเดินทางตามความฝัน
ต้องอำลาจากกันเพื่อไปตามความตั้งใจ
คำอาจาร์ยสั่งสอนเพื่อนนั้นจงจำไว้
ถึงจากไกลคำว่าเพื่อนนั้นไม่มีวันจะลืมเลือน

[กวีพเนจร]

อำลา อาลัย ไกลห่าง
รักจาง เธอล้าง ห่างหนี
รักไกล รักร้าว ฤดี
รักที่ ฉันมี หลุดลอย

อำลา วันนี้ คงเศร้า
คงเหงา คงตรม คงหงอย
นี่หรือ รักที่ เฝ้าคอย
โดนสอย ด้วยมือ ของใคร

อำลา จากรัก วันเก่า
แสนเศร้า ช้ำตรม รู้ไหม
เป็นใคร กันนะ หัวใจ
พรากไป จากรัก ฉันมี

อำลา แล้วนะ ที่รัก
อย่าปัก กับรัก คนนี้
ไปเถิด ไปหา เขาที่
เธอมี หัวใจ ให้กัน

[ไฟล์แนบถูกลบโดยผู้ดำเนินการ]

[tna]

กลับมาเถาะวิหคขาว
------------------
เรือลำน้อย ลอยล้าง ไปทางไหน
สายลมพลิว พัดไป แหล่งไหนหนา
เรือไปไหน เหตุใด ไม่หวนมา
รู้ไหมว่า คนคอยเฝ้า ร้าวดวงใจ

เรือลำน้อย ล่องลอย ในกระแส
ไร้เหลียวแล ผู้ใด คัดท้ายไส
ให้เรือแล่น ไหลลิ่ว ไปดั่งใจ
โถหทัย ไหลไปไหน ไม่กลับมา

สายน้ำพัด ไหวไป ยังไหลหวน
เป็นน้ำขึ้น น้ำลงทวน กระแสหนา
เหตุอันใด เรือล่องไป ในธารา
ใยไม่หวน กลับมา น่าเศร้าใจ

กลับมาเถิด เจ้านกน้อย ในกรงทอง
ไหนกู่ก้อง ให้สะท้อน กลอนไสว
ว่าหลุดออก จากกรงทอง ผ่องอำไพ
อิสระ ดวงใจ ไร้กำแพง

บินกลับมา เถาะหนา วิหคขาว
ปีกตัวเจ้า นั้นพราว ด้วยเกล็ดแสง
ที่แวววับ จับตา นภาแจง
เป็นดั่งแสง มณีฉาย พรายนภา

ใยไม่เร่ง เหินฟ้า นภาไป
ไปสู่แดน อำไพ ที่หมายหา
สู่ตะวัน อันสดใส ใจตรึงตรา
ไปสู่ฟ้า ที่เจ้าหมาย ใคร่ภิรมย์

กลับมาสู่ อ้อมอกไอ ใยความรัก
ที่เคยสาย ทอถัก รักสู่สม
เคยคลอเคล้า บทกลอนเร้า เฝ้าภิรมย์
ร่วมเสพสม ความโหยหา อาธรใจ

อย่ามัวหลง กลับไปเหงา เฝ้ากรงทอง
เรือนจำหมอง นองน้ำตา พาหวันไหว
กลับมาเถาะ มาสู่ถิ่น ถวินใจ
สู่อ้อมอก อุ่นไอ ที่หมายปอง

เวลา...วารี...ชีวี...รำกพัน

 

[เพลงผ้า]

วิหคขาวตอบสาส์น์
-------------------------------------


วิหคขาว ร่อนเร่ กลางเวหา
สยายปีก บอกลา นํ้าตาไหล
โอ้..กรงทอง ที่อยู่ เหมือนรู้ใจ
เหตุไฉน นกเจ้า จึงเฝ้าจร

กรงสูงค่า ใครเห็น ก็เป็นหมาย
ต่างกรีดกราย ก้าวมา หน้าสลอน
หวังพิชิต ชื่นจิต ได้สิทธิ์นอน
ไม่อาทร ทิ้งเปล ลืมเสรี

จะโฉบเฉี่ยว เที่ยวเหิร หรือเดินพัก
รึก็จัก จบพลัน อันศักดิ์ศรี
อิสระ ละเลย ก่อนเคยมี
ตรมชีวี วกวน ต้องทนกลืน

มาบัดนี้ วิหค เจ้านกน้อย
ถลาลอย ล่องฟ้า ชีวาฟื้น
มองกรงทอง ผ่องพรรณ มิหันคืน
ทิ้งสะอื้น อกชํ้า จึงจําลา

[น้ำหวาน]

อำลา  อาลัย
ด้วยหัวใจ  อ่อนล้า  สับสน
ร่างกาย  หยุดเคลื่อนไหว  เหมือนต้องมนต์
ทุกแห่งหล  มืดมิด  ไร้ที่พิ่งพา

หมดสิ้น  ทุกอย่าง
ความรัก เลือนลาง  หนักหนา
หัวใจ  ชอกช้ำ  เกินเยียวยา
แค่เพียง  คำลา  ไม่กี่คำ

น้ำตา  ความรู้สึก
ยิ่งนึก  แล้วยิ่งช้ำ
อำลา  อาลัย  ความทรงจำ
อย่าไปคิด  ให้ช้ำ  ระกำใจ

[เพลงผ้า]

เกลียวคลื่นซัด สาดใส่ จนไหวโยก
ลมยังโบก บีบคั้น หวั่นผวา
ประคองเรือ เชื่อใจ ในศรัทธา
จะนําพา พบฝั่ง ที่ตั้งใจ

แต่มิรู้ เรือรัก จักทนทาน
ลอยลําผ่าน พ้นภัย ได้แค่ไหน
หากคลื่นยัง คลั่งแค้น จนแน่นใน
ลมยังไม่ รับฟัง เหมือนดั่งเคย

เรือก็คง หลงทิศ จนผิดนํ้า
แล้วปล่อยลํา เรือน้อย ให้ลอยเฉย
รอสะดุด จุดดับ จนลับเลย
มุ่งเข้าเกย แก่งหิน สิ้นลอยลํา

[tna]

นกน้อย
------
ฟังนกน้อย ขับขาน สำอางแว่ว
ที่สุดแส้ว แห่งใจเจ้า ที่เฝ้าหา
บินไปเถาะ ไปให้สูง สุดนภา
เหินเวหา ท้าลมรัก สลักตรึง

บินไปสู่ ฟ้าอำไพ ใสกระจ่าง
บินสู่หว่าง สายชล วนวิถี
ปุถุชน ธรรมดา นานามี
อิสระ เสรี เหนืออื่นใด

แล้วจะรู้ กรงทอง ผ่องอำไพ
แค่สดใส มีสง่า น่าหลงไหล
ก็แค่เหล็ก เหลืองนอง ผ่องอำไพ
เหตุไฉน หลอกใจได้ คล้ายภิรมย์

เวลา...วารี...ชีวี...รำพัน

[กวีพเนจร]

เจ้านกน้อย ออกมาเถอะ มาหาข้า
จงออกมา จากกรงทอง สู่โลกกว้าง
อย่าอยู่ใน กรงทอง อันอ้างว้าง
จงมากาง ปีกบิน ในโลกา

จงมารับ อิสระ โลกใบใหญ่
อย่ามัวไป ลุ่มหลง กรงทองหนา
ออกมาเถอะ สู่โลกกว้าง กลางนภา
สยายปีก ผ่อนกายา ในสายลม

จงอำลา กรงทอง น่าลุ่มหลง
ออกจากกรง อำลา ทุกข์ขื่นขม
จงอย่าอยู่ ในโลก อันทุกข์ตรม
อย่าระทม กับกรงขัง กักขังตัว

[ไฟล์แนบถูกลบโดยผู้ดำเนินการ]

[tna]

เรือลำน้อย
--------
เรือลำน้อย ลอยไหล ไหววิถี
ท้องนที อันเวิ้งว้าง กระจ่างหาย
สายลมพัด โบกสะบัด พัดวางวาย
เรือรักไร้ เส้นทางหมาย ได้ภิรมย์

มาบัดนี้ คลื่นลมหมาย ได้คลายพัด
ลมสะบัด โบกพลิ้ว ปลิวสุขสม
ท้องฟ้าใส ไร้เมฆา นภาชม
น่าสุขสม ลมทางหวน ทวนวารี

ด้วยสายลม ที่ช่วยพัด ใบไสว
เรือลำน้อย ลอยล่องไป ในวิถี
ที่เรือหมาย สุขสม จมฤดี
สุดปลายทาง แห่งที่ ฤดีวอน

ตั้งแต่นี้ เรือลำนี้ มีหางเสือ
คัดท้ายเรือ ให้ไหลไป ไม่ถอดถอน
มีสายลม พัดไหว สายอาทอน
ให้เรือถอน ขอนไม้หลุด จุดหมายทาง

เวลา...วารี...ชีวี...รำพัน

[กวีพเนจร]

อำลาใจ เจ้าไย ช่างลืมง่าย
ไม่เสียดาย เวลารัก นั้นหรือไม่
หรือจะปล่อย ให้รักนั้น หลุดลอยไป
หรือว่าใจ เจ้าไม่ช้ำ ตรมฤดี

บอกหน่อยสิ คนดี บอกข้าหน่อย
จะเป็นเรือ ล่องลอย ไร้วิถี
หรือจะอยู่ ในกรงทอง เจ้าปักษี
หรือจะมี เพียงยอมแพ้ ทิ้งรักไป

หรือเจ้ายอม ร้องไห้ อีกสักครั้ง
ไม่ยอมฟัง เหตุผล ทำร้องไห้
หรือจะปล่อย ให้มันค้าง คาหัวใจ
แล้วลาไป อย่างไม่ เอ่ยวจี

เพียงแค่คน ผ่านทาง ที่คอยห่วง
เป็นแค่พวง กระดิ่ง ในฟ้านี้
เป็นแค่แสง อบอุ่น ข้างชีวี
เพียงคนที่ เป็นห่วง เจ้าเรื่อยมา

[ไฟล์แนบถูกลบโดยผู้ดำเนินการ]

[เพลงผ้า]

หากเธอหมด สัมพันธ์ วันสรรสร้าง
สิ้นทุกอย่าง เยื่อใย ที่ใฝ่ฝัน
ลืมว่าเคย หยอกเย้า เคล้าคลอกัน
ก็พร้อมหัน หน้าไป จนไกลตา

เป็นอดีต ขีดใจ ให้เจ็บปวด
ความร้าวรวด ถาโถม จู่โจมหา
มาถึงวัน ฉันเธอ เอ่ยคําลา
แล้วตีตรา ปิดซอง ทุกห้องใจ

ปล่อยให้เป็น ความหลัง พังยับเยิน
ยากจนเกิน เยียวยา รักษาไว้
ท้ายที่สุด ต่างคน ก็ต่างไป
คืนหัวใจ ชํ้าชอก บอกเลิกลา

[กวีพิจิก]

หากเธอหมด สัมพันธ์ วันสรรสร้าง
สิ้นทุกอย่าง เยื่อใย ที่ใฝ่ฝัน
ลืมว่าเคย หยอกเย้า เคล้าคลอกัน
ก็พร้อมหัน หน้าไป จนไกลตา

เป็นอดีต ขีดใจ ให้เจ็บปวด
ความร้าวรวด ถาโถม จู่โจมหา
มาถึงวัน ฉันเธอ เอ่ยคําลา
แล้วตีตรา ปิดซอง ทุกห้องใจ

ปล่อยให้เป็น ความหลัง พังยับเยิน
ยากจนเกิน เยียวยา รักษาไว้
ท้ายที่สุด ต่างคน ก็ต่างไป
คืนหัวใจ ชํ้าชอก บอกเลิกลา

ไม่เคยหมด..สัมพันธ์..ที่ฝันสร้าง
ยังไม่ร้าง..เยื่อใย..เคยใฝ่ฝัน
ไม่ลืมเลย..เคยเย้า..เคล้าคลอกัน
อย่าได้หัน..หน้าไป..ไกลจากตา

แม้อดีต..กรีดใจ..ให้เจ็บปวด
ความร้าวรวด..ถาโถม..จู่โจมหา
ถึงวันนี้..คนดี..อย่าเอ่ยลา
อย่าดีตรา..ปิดป้อง..ห้องดวงใจ

ไม่ไห้เป็น..ความหลัง..พังยับเยิน
ยังดำเนิน..รอยรัก..จักเก็บไว้
ท้ายที่สุด..ต้องอยู่..คู่กันไป
รักษาใจ..ช้ำชอก..อย่าบอกลา

[นักเดินทาง]

บทนี้แล้วสินะบทสุดท้าย
ที่ฉันหมายมอบให้ จากใจร้าว
อาจเป็นกลอนไม่สำผัส ไม่ยืดยาว
เพียงกลั่นจากใจเปล่า ที่รักเธอ

แม้นเธอไม่สนใจ ไม่ได้รัก
ฉันเองคงอกหัก อยู่เสมอ
ลาแล้วล่ะ มอบกลอนนี้ ให้แด่เธอ
โปรดจำไว้ รักเสมอ แม้ไม่เจอกัน...

ฉันอำลาด้วยหัวใจที่ล้าหนัก
ใจจึงอยากพัก สักคราวฝัน...