ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[เพลงผ้า]

จะขอกล่าว ถ้อยคํา อําลาจาก
ออกจากปาก เพลงผ้า ผู้พริ้วไหว
ต่อแต่นี้ คงห่าง ร้างลาไกล
จากเวปไทย บทกลอน อักษรา

รู้สึกดี มีสุข สนุกนัก
ได้รู้จัก พี่น้อง เกือบถ้วนหน้า
จะคิดถึง ซึ้งใจ ให้สัญญา
ความห่วงหา ยังครบ ไม่ลบเลือน

หากได้ทํา การใด ไปหมองจิต
หรือไปผิด ใจใคร ในผองเพื่อน
อย่าโกรธกัน พลันคิด เลิกแชเชือน
เราก็เหมือน เหล่ากอ เดียวกันหนา

ขอหยุดพัก แม้รัก กลอนเพียงไหน
แต่หัวใจ ตอนนี้ มันอ่อนล้า
จะกลับไป เพิ่มแรง ให้กายา
รอจนกว่า หัวใจ ปรับสมดุลย์

ขอให้พระ คุ้มครอง น้องและพี่
ขอให้มี ความสุข มาเกื้อหนุน
ขอให้มาก ล้นหลาม ด้วยทางบุญ
ขอให้คุณ ทุกคน จงมีชัย


โชคดีทุกคนค่ะ....เพลงผ้า.....

[กวีพเนจร]

อำลาแล้ว เพลงผ้า ที่ข้าปลื้ม
ยังมิลืม เวลา ร่วมขานต่อ
อีกนานไหม แม้นาน ก็จะรอ
มาสานต่อ ความฝัน อันยาวไกล

อยากให้พี่ เพลงผ้า คืนกลับมา
มาเถิดหนา พี่เพลง ที่สดใส
กลับมาสู่ ชุมชน บ้ากลอนไง
แล้วจะได้ ร่วมขานต่อ ตำนานกลอน

หมู่พี่น้อง ชุมชน คงจะเหงา
คงจะเศร้า ถ้าเพลงผ้า มิมาก่อน
ใครจะร่วม ขานต่อ กระทู้กลอน
ขอพี่ย้อน กลับมา ในเร็วพลัน
 

_{พี่เพลงผ้ารีบ กลับมาเร็วๆๆนะครับ}

[ไฟล์แนบถูกลบโดยผู้ดำเนินการ]

[รัศมีธรรมส่องทาง]

ขอธรรมะ  คุ้มครอง  น้องเพลงผ้า
บุญรักษา  ให้น้องยา  มีสุขี
ทุกข์ทั้งหลาย  ภัยทั้งปวง  อย่าได้มี
ให้คนดี  มีแต่สุข  ทุกคืนวัน

น้องเอ่ยคำ  อำลา  ขอลาก่อน
เพื่อพักผ่อน  กายใจ  ให้สุขสันต์
ขอให้น้อง  คลายจากทุกข์  ได้เร็ววัน
มาร่วมกัน  สร้างสรรค์  บทกวี

อย่าลืมคำ  ที่เพื่อน  เคยพร่ำกล่าว
ถึงเพื่อนชาว  พุทธทุกท่าน  ได้สุขศรี
อย่ายึดยื้อ  ถือมั่น  เป็นเรื่องดี
สุขทวี  ทุกข์มลาย  ไม่จีรัง

 

สะทา  โสตถี  ภะวัน  ตุเต (เพลงผ้า) : ขอความสุขสวัสดีจงมีแด่ท่าน (เพลงผ้า)

[กวีพิจิก]

น้องเพลงผ้า จากลา ในครานี้
ตัวของพี่ เศร้าใน ฤทัยนัก
น้องพร่ำไว้ ใจกาย แสนเหนื่อยหนัก
อยากจะพัก ให้หาย คลายระทม

ก็ได้แต่ อวยพร ให้ทุกข์คลาย
โศกสลาย หายเศร้า เหงาขื่นขม
อย่าได้ย้อน กลับตาม ความทุกข์ตรม
ความระบม จงมลาย หายสิ้นไป

แล้วกลับมา เว้าวอน ต่อกลอนรัก
สุขสมัคร รักกัน วันฟ้าใส
ทุกทุกคน รอน้อง ในกลอนไทย
หวังจะได้ ต่อกลอนกัน ทุกวันคืน

ขอให้น้องเพลงหายเหนื่อยเร็วๆนะ แล้วรีบกลับมาด้วยล่ะ โชคดีมีสุขนะ

[ยอดชาย]

หากเหนื่อยนัก ก็พัก กายสักหน่อย
ชาวกลอนไทย ยังคอย ห่วงน้องหนา
จะรอวัน ที่ให้ น้องเพลงผ้า
เดินกลับมา พิงพัก ที่บ้านกลอน

อาจมีบ้าง ปัญหา เร่งรุมเร้า
อาจทำให้ ใจเรา เฝ้าทอดถอน
อาจทำให้ ไร้กำลัง และบั่นทอน
หลับตาลง แล้วนอน แล้วลืมมัน

ทิ้งทุกอย่าง ที่เป็น ดั่งปัญหา
ให้เวลา ผ่อนคลาย และผ่อนผัน
เติมพลัง ให้เต็ม แล้วฝ่าฟัน
พี่เชื่อมั่น เพลงผ้า จะเหมือนเดิม

[kradan]

พี่เพลงผ้าอย่าลานานเกินไปนัก
หากหยุดพักแค่แป๊ปเดียวจะได้ไหม
น้องคนนี้คงคิดถึงพี่สุดใจ
อย่าจากไปเนิ่นนานจนลืมกัน

อยากจะอ่านผลงานพี่เหมือนก่อน
ผลงานกลอนที่เลิศล้ำไม่แปรผัน
ทรงคุณค่าในบอร์ดกลอนนิจนิรันดร์
อยากฟังคำยืนยันจะรีบกลับมา


พี่เพลงกลับมาเร็วๆนะ

[เพลงผ้า]

กลับมาเอ่ย ขอบคุณ Romeo
หนุ่มมาดโก้ เหลือลํ้า นําสมัย
เพลงผ้าขอ จดจํา ไว้ในใจ
ที่ห่วงใย จริงจัง ตลอดมา

ส่วนคุณพี่ รัศมี ธรรมส่องทาง
ก็ไม่ร้าง ลบรอย คอยห่วงหา
ยังคงมั่น ความดี มีเมตตา
ต่อเพลงผ้า พริ้วไหว ด้วยใจจริง

อีกคนหนึ่ง ซึ่งขาด ไปไม่ได้
วาจาใส กังวาน ช่างเพราะพริ้ง
rak lekๆ แผ่เผื่อ ให้ทุกสิ่ง
มอบความจริง ใจไว้ ให้เพลงผ้า

แล้วมาถึง หนึ่งหญิง อักษรแกร่ง
ดุจแม่แรง กลอนไทย พี่ดินหญ้า
แม้พักหลัง อาจห่าง ด้วยเวลา
แต่เพลงผ้า ไม่ลืม ที่ห่วงกัน

พี่ยอดชาย มาดเข้ม วาจาดี
ก็ยังมี นํ้าใจ ไม่แปรผัน
เพลงผ้าจะ โยงใย สายสัมพัน
ตราบถึงวัน ข้างหน้า ไม่เสื่อมคลาย

น้องkradan สาวเก่ง บรรเลงกลอน
รักอักษร สวยหรู ดั่งสหาย
เพลงผ้าสุด ที่จะ สาธยาย
แต่สุดท้าย คําเดียว คือขอบคุณ
 



จะกลับมา ต่อกลอน อักษรสวย
คงไว้ด้วย เอกลักษณ์ ที่สดใส
ต่อไปนี้ จะไม่ร้าง ห่างกันไกล
ก็เมื่อใจ มันรัก และผูกพัน

[ยอดชาย]

ยินดี ที่น้อง หวนกลับ
ไม่ไป ลาลับ จากหาย
หวังว่า ทุกข์นั้น คงคลาย
ความเศร้า มลาย หายพลัน

คงเห็น  เพลงผ้า สดใส
ละไม แต่งกลอน สุขสันต์
ชุ่มชื่น หัวใจ ทุกวัน
จากกลอนนั้น คงได้เห็น รอยยิ้มเธอ

...................................................
 

[รัศมีธรรมส่องทาง]

ยินดีต้อน  รับกลับมา  น้องเพลงผ้า
ด้วยวาจา  ถ้อยคำ  ที่อ่อนหวาน
กลับมาสร้าง  ผลงาน  ด้วยเบิกบาน
สุขสราญ  ถ้วนหน้า  ชาวกลอนไทย

[เพลงผ้า]

ถึงเวลา หวลคืน มาอีกครา
นามเพลงผ้า อ่อนไหว ไม่อ่อนแอ
นับแต่นี้ ต่อไป เลิกแยแส
ความเปลี่ยนแปร ปั่นป่วน ชวนรําคาญ

จะไม่ยอม มอบใจ ให้ใครยํ่า
มาลุกลํ้า ล่วงเกิน หรือเผาผลาญ
ที่เคยพบ จะถือ เป็นตํานาน
ที่ไม่ผ่าน กฎเกณท์ ของใจคน

จะหยุดความ เรื่องเก่า ไว้เท่านี้
หากเสียดสี จิตใจ ให้สับสน
จะขอสู้ ยิบตา ด้วยตัวตน
เพราะหนึ่งคน ก็มี ขีดจํากัด

[กวีพเนจร]

ขอต้อนรับ การกลับมา ของเพลงผ้า
ที่ห่วงหา จากใจ ชายคนนี้
พี่เพลงกลับ สู่ชุมชน บทกวี
เป็นสิ่งที่ น่าดีใจ ให้เริ่งร่า

อย่าใส่ใจ คำพูด ที่รุนแรง
ที่แอบแฝง ความคิด ให้กังขา
เปรียบดั่งเช่น แมลง หรือตัวรา
ที่เข้ามา ทำระคาย แล้วหายไป

ขอพี่เพลง จงเข้มแข็ง และทนสู้
ยังมีคน รออยู่ มิสงสัย
ทั้งพี่ดิน พี่มั่น ยังห่วงใย
และใครๆ อีกหลายคน ในชุมชน

[ไฟล์แนบถูกลบโดยผู้ดำเนินการ]

[เพลงผ้า]

โอ้ว พี่ดิน เพลงผ้า ขออภัย
ยังเสื่อมใส ศัทธา มิถ่ายถอน
เพียงแต่แรก ที่เข้า มาอ่านกลอน
ฟังคําอ้อน Romeo น้องเห็นใจ

Romeo เปรียบดั่ง อยู่โดดเดียว
ไร้ผู้เหลียว เสริมทัพ เข้าขับไส
จะไปหา พี่ดิน ก็กระไร
เดี๋ยวใครใคร ติฉิน ว่ามีรุม
 

[กวีพิจิก]

ดีใจล้น คนที่รอ ก็คืนกลับ
จะได้ขับ เสภาหวาน สานต่อรัก
น้องคงหาย ความเหนื่อยล้า ที่หน่วงหนัก
กลับมารัก เว็บกลอนไทย ให้เหมือนเดิม

ต่อไปนี้ พี่จะคอย ดูแลน้อง
จะมิต้อง เจ็บปวดช้ำ มาซ้ำเติม
พี่จะเอา ดวงฤทัย มาใส่เสริม
จะได้เพิ่ม เติมแรงใจ ให้เพลงผ้า

คนเราท้อ ก็คงได้ แต่อย่าถอย
แม้ฝนปรอย ก็ยังร้าง ห่างจากฟ้า
สักวันหนึ่ง คงต้องถึง กับเวลา
ที่จะพา น้องคนดี มีสุขใจ

[เพลงผ้า]

ดั่งยอดหญ้า ชุ่มชํ่า นํ้าค้างหยด
สร้างความสด สวยใส ในทุ่งกว้าง
หยาดนํ้าค้าง พร่างพราว เกาะใจนาง
ไม่เว้นวาง ชุ่มชื่น ระรื่นทรวง

ปลื้มปิติ ดีใจ มากมายนัก
ในความรัก หลายคน ที่คอยห่วง
จะรักษา ดวงใจ ในทุกดวง
แม้จะล่วง เลยผ่าน นานเท่าไร

คงเลิกท้อ ต่อไป แล้วเพลงผ้า
จะฟันฝ่า อุปสรรค์ หนักแค่ไหน
เพียรระลึก นึกถึง กําลังใจ
แล้วมุ่งไป สู่ฝัน วันสวยงาม

+1 พี่รักษ์ค่ะ

[เพลงผ้า]

ฉันก็อ่อนล้าแล้วนะคนดี
กับเรื่องที่หัวใจไปพลั้งเผลอ
ปิดฉากรักเท่านี้ฉันกับเธอ
คําพรํ่าเพ้อรําพันมันไม่จริง

ห่างกันเถอะอย่าใกล้กันอีกเลย
ในเมื่อความคุ้นเคยถูกทอดทิ้ง
ความทรงจําระหว่างเราทุกสิ่ง
มันจมดิ่งสู่ก้นทะเลลึก

ฉันจะไปตามเส้นทางของฉัน
ส่วนเธอนั้นก็ไปตามใจนึก
เพื่อลบล้างอารมณ์ความรู้สึก
ที่ตกผลึกเกาะใจให้ราวราน

[tna]

ปล่อยให้ใจ...ได้รัก
---------------
เมื่อความรัก ตกผลึก ในดวงจิต
หากจะคิด ทิ้งไป ให้ไกลฝัน
คงจะต้อง โศกเศร้า เคล้าจาบัลย์
เมื่อมีวัน เว้นไว้ ไม่ครอบครอง

คงต้องเศร้า โศกา โหยหารัก
ที่ฟูมฟัก รักไว้ มิให้หมอง
เพราะซึมซับ ความรัก หักใจปอง
จึงต้องหมอง โหยหา อาวรใจ

เพราะความรัก ที่ให้ ใช่ไร้ค่า
มีราคา มากล้น พ้นเงื่อนไข
หากเราคิด กั้นขวาง หว่างดวงใจ
กำแพงก่อ เกิดไว้ หยาดใสนอง

แล้วทำไม ไม่ปล่อย ให้ใจรัก
ได้ฟูมฟัก รักไว้ ไคร่สนอง
อารมณ์รัก ปราถนา ที่หมายปอง
ให้รักครอง สดใส ในใจนา

ดั่งธารา โหยหา  ธาราสวรรค์
หยาดพิรุณ หวนฝัน ไพรพฤกษา
เมือกระทบ จบกัน ก็พลันมา
เป็นธารา สายนที พลีหัวใจ

เวลา...วารี...ชีวี...รำพัน

[เพลงผ้า]

ปล่อยให้ใจ...ได้รัก
---------------
เมื่อความรัก ตกผลึก ในดวงจิต
หากจะคิด ทิ้งไป ให้ไกลฝัน
คงจะต้อง โศกเศร้า เคล้าจาบัลย์
เมื่อมีวัน แล้วเว้นไว้ ไม่ครอบครอง

คงต้องเศร้า โศกา โหยหารัก
ที่ฟูมมฟัก รักไว้ มิให้หมอง
เพราะซึมซับ ความรัก หักใจปอง
จะต้องหมอง โหยหา อาวรใจ

เพราะความรัก ที่ให้ ใช่ไร้ค่า
มีราคา มากล้น พ้นเงื่อนไข
หากเราคิด กั้นขวาง หว่างดวงใจ
กำแพงก่อ เกิดไว้ หยาดใสนอง

แล้วทำไม ไม่ปล่อยให้ ใจได้รัก
ได้ฟูมฟัก รักไว้ ไคร่สนอง
อารมณ์รัก ปราถนา ที่หมายปอง
ให้รักครอง สดใส ในใจเรา

ดั่งธารา โหยหา  ธาราสวรรค์
หยาดพิรุณ หวนฝัน ไพรพฤกษา
เมือกระทบ จบกัน ก็พลันมา
เป็นธารา สายนที พลีหัวใจ

เวลา...วารี...ชีวี...รำพัน

เพราะความรัก ตกผลึก ลึกสุดจิต
จึงยํ้าคิด ยํ้าทํา ไม่เหลวไหล
หมั่นดูแล รอยรัก อยู่รํ่าไป
จะมีใคร ลบรอย ก็ไม่ยอม

แต่ความรัก จักโต ด้วยเหตุผล
ของสองคน เคียงคู่ รู้ถนอม
คอยฟูมฟัก รักไว้ ให้สุขงอม
บนความพร้อม ทุ่มเท ถึงเข้าใจ

หากไร้ซึ่ง เหตุผล จนหึงหวง
รักก็ร่วง ตกตํ่า นํ้าตาไหล
ด้อยคุณค่า ลาลับ ดับทันใด
จะยื้อยุด ฉุดไว้ ก็ป่วยการ

เมื่อรักเป็น เช่นนี้ มีแต่ชํ้า
เหมือนดั่งยํ่า เท้าสู่ แดนประหาร
หมดหนทาง เยียวยา ให้เบ่งบาน
จะทนทาน กลํ้ากลืน ฝืนทําไม

เปรียบประดุจ คลื่นปั่น ทะเลป่วน
ลมแปรปรวน เมฆา ฟ้าหวั่นไหว
พอบรรจบ พบกัน มิทันไร
พายุใหญ่ จู่โจม ล่มเรือรัก

[tna]

เรือที่ไร้จุดหมายปลายทาง ก็แค่ปักษาในกรงทอง
----------------------

เรือรัก ลำน้อย ลอยตามน้ำ
ถูกคลื่นนำ เรือน้อย ลอยไปไหล
ตามกระแส ชลเชี่ยว คดเคี้ยวไกล
ลิ่วลอยไป ตามกระแส แห่งธารา

ลืมไปว่า ตัวเอง มีหางเสือ
ที่พาเรือ ลอยไป คล้ายดั่งหา
แต่กลับไม่ หวนคิด ตรึกตรองนา
จึงไร้ค่า ของหางเสือ ที่เรือมี

ปล่อยให้สาย ธารา นำพาเจ้า
มัวแต่เคล้า คลอคลื่น เลื่อนเสียดสี
สองข้างทาง ตลิ่งชาย สายนที
จนเรือเสีย ทิศทาง เคว้งคว้างไป

แล้วทำไม ไม่หันมา จับหางเสือ
เพื่อให้เรือ วิ่งไป ไม่หวั่นไหว
ไม่ต้องชน แนวตลิ่ง สิ่งอำไพ
ที่เจ้าหลง คิดไป ว่าปลายทาง

แนวตลิ่ง ที่เรือนิ่ง เข้าอิงแอบ
ขอนไม้แนบ เรือไว้ คล้ายดั่งขวาง
ไม่ให้เรือ วิ่งไป ในทิศทาง
ขอนไม้ก่าง ขวางไว้ หมายจอดตาม

เพราะเรือหมาย คล้ายดัง สำอางรัก
ขอนไม่หลัก แนวตลิ่ง สิ่งขวากหนาม
ไม่ให้เรือ วิ่งไป ในทุกยาม
จุดหมายตาม ที่เรือหมาย ได้เชยชม

หากชีวิต ปล่อยให้ ใครกำหนด
ก็คงหมด ที่จะพบ ความเหมาะสม
เส้นทางหมาย ที่อยากได้ ชิดเชยชม
จะต้องขม ตรมเศร้า เคล้าน้ำตา

อันความรัก หากปล่อยไห้ ใครกำหนด
คือจุดจบ แห่งชีวิต ที่ขีดหา
อย่าได้คิด ว่าประเสริฐ เลอเลิศนา
แค่ปักษา ที่ขังไว้ ในกรงทอง

เวลา...วารี...ชีวี...รำพัน

[เพลงผ้า]

อันเรือรัก ลํานี้ ที่เคว้งคว้าง
ไร้ทิศทาง ล่องลอย ตามยถา
ด้วยกระแส เชี่ยวกราก ของธารา
หมดปัญญา บังคับ ปรับให้ตรง

มิได้ลืม ลบเลือน ถึงหางเสือ
คัดท้ายเรือ มุ่งไป มิให้หลง
สู่เส้นทาง กลางชล จนมั่นคง
เจตจํานงค์ เพื่อหวัง ให้ถึงถิ่น

อุปสรรค์ เรือรัก ที่หยุดแล่น
เพราะขาดแผน ที่นํา จําผกผิน
ไร้ผู้บอก เส้นทาง ให้ยลยิน
เรือจึงสิ้น จุดหมาย ลอยตามลม

ถ้าหัวเรือ ท้ายเรือ มีสมดุลย์
เรือไม่หมุน เหหัน พลันเหมาะสม
ต่อให้คลื่น ซัดสาด มิอาจล่ม
แล้วดิ่งจม ห้วงลึก ท้องนที

ความสําคัญ มากนัก ทั้งหัวท้าย
เรือจะถึง ที่หมาย สมศักดิ์ศรี
จะบุกบ่า ฝ่าคลื่น กลางวารี
ขอนไม้มี หมื่นพัน มิทัดทาน

อันความรัก หากสิ้น ความเข้าใจ
ก็เหมือนเรือ ไร้ใบ ไร้แก่นสาร
ที่ลอยล่อง ท่องไป ในชลธาร
รอถึงกาล อับปาง อย่างเศร้าใจ

[กวีพเนจร]

เรือลำนี้ มิได้ลอย อย่างเคว้งคว้าง
ในเส้นทาง ธารา ล่องวิถี
ยังมีหมู่ มัจฉา ในวารี
เป็นเพื่อนที่ คอยเคียงคู่ ตลอดมา

จะช่วยกัน ค้ำจุน เรือลำใหญ่
จะไม่ให้ จมดิ่ง ห้วงลึกหนา
จะคอยช่วย ค้ำจุนอยู่ ใต้ธารา
จะไม่ให้ เรือเพลงผ้า ลอยเดียวดาย

จะไม่ยอม ให้เรือนี้ ต้องอับปาง
อย่างเคว้งคว้าง ใต้วารี ไร้จุดหมาย
จะไม่ปล่อย ให้ผู้คน ต้องล้มตาย
จะไม่ให้ เรือลำนี้ อยู่คนเดียว

[ไฟล์แนบถูกลบโดยผู้ดำเนินการ]