ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[tna]

โอ้นางฟ้า รักขณา ริจฉวี
ช่างโสภี งามวิไร กระไรนั่น
ทั้งองค์เอว อ่อนช้อย จ้อยจำนรร
นางสวรรค์ ช่างอำไพ ใจวารี

ทั้งเพลงผ้า วิหคไพร ไฉไรนัก
ช่างน่ารัก งามกระไร ไฉนนี่
ทั้งฤทธิ์เดช แก้วกล้า ซ่านฤดี
งามโสภี ให้กระหวั่น กระสันจอง

อยากจะได้ ทั้งคู่ไว้ แนบชมชิด
อยากสนิท แนบใน ใจทั้งสอง
คนหนึ่งซ้าย คนหนึ่งขวา น่าลำพอง
จะครอบครอง ทั้งใจร่าง สำราญใจ

ทั้งยอดชาย มารดินหญ้า ก็ลาขาด
ถูกพิฆาต เข่นฆ่า ถึงอาสัญ
ต้องล้มหาย ชีพตาย วายชีวัน
นางสวรรค์ ทั้งสองฆ่า น่าเปรมปรีย์

ที่ติดอยู่ คือมนุษย์ สุดโง่เขลา
โรมิโอ ที่โง่เง่า แต่เรืองศรี
เพราะมีดาบ เทพเทวา บารมี
สามารถกรี ฑาทัพย์เทพ เทวาลัย

อีกทั้งสอง เทวี งามวิราศ
ก็ไม่อาจ ประมาทได้ ใจหวั่นไหว
หากทั้งสาม รวมกัน อาจบัลลัย
กระนั้นไซร้ ร่ายพระเวท เสกใจมาร

ให้สะท้าน โลกา เวหาหาว
 ก็ถึงคราว ทั้งสามโลก ต้องโศรกสาร
ด้วยฤทธิ์เดช แห่งพระเวท พญามาร
เกิดเป็นด่าน กำแพงกั้น สะท้านเพลิง

กักขังหมู่ ดวงวิญญาณ ทั้งมารเทพ
ด้วยพระเวท ตรึงไว้ ให้เถลิง
แล้วใช้ไฟ บัลลัยกัลย์ อัคคีเพลง
ให้เถลิง ชาติใหม่ กลายเป็นมาร

อยู่ภายใต้ เบื้องบาทา บารมี
มารวารี ด้วยฤทธิ์ที ที่อาจหาญ
ยันต์พระกาฬ สกตไว้ ดวงใจมาร
ไม่อาจหาญ ยอมเป็นทาษ ดาษรดา

แล้วจึงสั่ง มารยอดชาย มารดินหญ้า
อสุรา จงนำทัพ ไปหนุนหนา
ไปช่วยมาร รักต่อกร เทพเทวา
อย่าให้ฝ่า ด่านมาได้ ทุกครั้งคราว

แล้วจึงหมาย มอบให้ ร่ายพระเวช
วิชาเดช ทานตะวัน กระดูกขาว
ใช้สูบเชื้อ ลมปราณเทพ เข้าตัวเรา
เพิมพลัง อำนาจเจ้า เหล่ามวลมาร

เจ้าจงฆ่า หมู่มนุษย์ เทพระยำ
แต่อย่าก่ำ กลายนาง สองสนาน
จงละไว้ อย่าได้ฆ่า เมื่อถึงกาล
เหล่าหมู่ผลาน ทำลายล้าง ให้วอดวาย

เมื่อสั่งการ จบเสร้จ สำเร็จสิ้น
ทุรศิล จอมมาร ก็จางหาย
กลายเป็นสูญ ในฉับพลัน อันทันใด
หมู่ทัพใหญ่ จอมมาร  ก็จางเลือน

ไปปรากฏ อยู่ที่ลาน การต่อสู้
ร่วมเป็นหมู่ กับมารรัก ดั่งเสมือน
เป็นเพื่อนรัก ไม่เคยพาก จากกันเยือน
รวมผองเพื่อน นำทัพมาร ผลาญเทวัญ

เวลา...วารี...ชีวี...รำพัน

[กวีพเนจร]

อีกหนึ่งก็ มารรัก ร่ายมนต์ไว้
ทำอย่างไร ดีเล่า เจ้าอาจหาญ
และยังมี มารวารี คอยระราน
อีกทั้งมาร ยอดชาย และดินหญ้า

จะเข้าไป ด่านที่หก ก็กลัวหลับ
จะขยับ ก็ทัพมาร ช่วยอาสา
ตัวเพียงข้า มีแค่ดาบ แห่งฟากฟ้า
เทพศัตรา จะใช้ ไร้พลัง

มาถึงคราว จนอับ ลับมุมแล้ว
เจ้าไม่แคล้ว ต้องตาย อยู่ภายหลัง
จะทำลาย ด่านหก นี้ให้พัง
แต่พลัง กลับดับสูญ ไร้วิธี

จะทำไง จะทำได้ อย่างปากว่า
เพราะฤทธา มากล้น มารวารี
มันสำเร็จ กลมาร เดชคัมภีร์
ตัวข้านี้ ก็แค่คน คงสิ้นใจ

เมื่อข้าใช้ พลังเทพ ก็มิได้
คงต้องใช้ ฝีมือ เข้าลุยใส่
ดาบเพรียวๆ มือเปล่าๆ ฟาดเข้าไป
เพื่อมิให้ มารได้กลืน เทพฤทธี

จะต่อยซ้าย ฟันข้างขวา ช่างกล้าหาญ
ต่อให้มาร หรือจะทน วิธีนี้
ไร้พลัง แห่งสวรรค์ เข้าต่อตี
โดนซักที หน้าหาย ล้มคะมำ

ต่อให้เจ้า เป็นมาร ที่ทรงฤทธิ์
คงจะคิด ไม่ถึง จึงต้องช้ำ
นี่แหล่ะหนา โรมีโอ ที่เจ้าขำ
จะตอกย้ำ ความพ่ายแพ้ แก่เจ้าไง

[ไฟล์แนบถูกลบโดยผู้ดำเนินการ]

[เพลงผ้า]

จึงเหาะเหิร เดินหาว เราเพลงผ้า
ออกตามหา ห่วงน้อง Romeo
ด้วยรู้ได้ มารร้าย ผู้ยะโส
ยังอวดโอ้ เก่งกล้า ท้าต่อตี

นี่น่ะหรือ ด่านหก นรกร้าย
ที่มารร่าย เวทย์มนต์ จนน้องพี่
สุดกําลัง พังด่าน อเวจี
สัมภเวสี จองหอง จ้องระราน

ขอฤทธิ์ฤา บารมี จงบังเกิด
ก่อกําเนิด พลัง ดั่งช้างสาร
เข้าปกป้อง น้องยา ฆ่าเหล่ามาร
ให้แหลกลาญ สิ้นฤทธิ์ คิดโอหัง

มารที่คุม ด่านหก ยกพระเวทย์
มาครอบเขต ขังคน ด้วยมนต์ขลัง
ใช้วิชา นิทรา เข้ากําบัง
หากใครพลั้ง ต้องหลับ ดับชีวี

มีทั้งมาร ยอดชาย แลดินหญ้า
อยู่พร้อมหน้า มารรัก ผู้ภักดี
จะล้างเผ่า เหล่าร้าย เสียวันนี้
ด้วยวิธี ทําลาย คลายมนต์ดํา

ขออํานาจ แรงบุญ หนุนเพลงผ้า
จากเทวา ส่งเสริม เพิ่มฤทธิ์ลํ้า
เพื่อขจัด ปัดภัย มารใจตํ่า
ให้เพลี้ยงพลํ้า แพ้พ่าย มลายชน


ขออภัยเหล่า เรื่องภาษาไว้ด้วยนะคะ

[ใจnSๅมeๅมlxJๅ]

บัดนั้น                                                                 ruk lek ๆ พี่ของดินหญ้า

เป่าเวทร่ายมนต์มารยา                                          ผ่านมานิทราหลับไป

ruk lekๆ ไม่ปล่อยสามนาง                                  ในเนตรค่อยลางหลับใหล       

ครั้นถึงRomeoมาทันใด                                     บรรลัยไม่ทันพริบตา

[ยอดชาย]

มารยอดชาย ฟื้นคืน ช่วยด่านหก
เป็นนรก สำหรับเจ้า ผู้ยโส
ที่หาญหัก ต่อกร ทำคุยโต
ทำเป็นโม้ อวดเบ่ง เก่งสิ้นดี

ด่านสี่ห้า ที่เจ้า ผ่านมาได้
ล้วนอาศัย หญิงช่วย อย่างเต็มที่
ด้วยปัญญา บารมี น้อยสิ้นดี
บังอาจตี ท้าต่อย ก็เกินไป

ด้วยฤทธิ์ธา มาร Rak ในด่านหก
คนซกมก อย่างเจ้า ต้องหลับไหล
หลงเข้าสู่ มนต์ดำ สุดห้ามใจ
คงไม่มี ผู้ใด จะช่วยทัน

อีกนางหนึ่ง เพลงผ้า ผู้ห้าวหาญ
คงมิอาจ ต่อต้านมนต์ ที่ผกผัน
แล้วตั้งจิต อธิฐาน เวทย์ฉับพลัน
ให้มนต์ดำ ไปพัน ทั้งกายใจ

ให้ระลึก เรื่องราว ในครั้งก่อน
นึกถึงตอน เจ้านั้น โดนผลักใส
ให้ความทุกข์ ระทม ถล่มใจ
ยากจะให้ ผู้ใด มาช่วยทัน

ใจของเจ้า สว่าง จะกลับกลาย
แสงจะหาย เวทย์มนต์ร้าย เข้าห้ำหั่น
ยากจะถอน กายจิต ในเร็ววัน
จวบสุดท้าย เจ้านั้น จะสิ้นใจ

Romeo Romeo Romeo
เด็กพุงโล ถูกมาร สะกดไว้
ทั้งมารRak ยอดชาย สะกดใจ
สิงเข้าไป ในใจ ทำลายตัว

Romeo เด็กน้อย จากความดี
หลงแสงสี จากดี กลายเป็นชั่ว
เจ้าจะกลาย เป็นมาร ร้ายอีกตัว
เป็นลูกน้อง คนชั่ว อย่างข้าไง

เวทย์มนต์นั้น จะทำ ให้กายจิต
ดึงนิมิตร ในส่วนลึก ที่ปิดไว้
กามโลกีย์ ของส่วนลึก ในจิตใจ
จะส่งให้ เจ้านั้น เห็นแก่ตัว

เจ้าจะหลง มัวเมา กามกามา
อวิชา สิงใจ อยู่ในหัว
เห็นแก่ได้ เพื่อประโยชน์ สุขส่วนตัว
มารชั่วชั่ว อีกตัว Romeo

****************************************

[เพลงผ้า]

โอ้นางฟ้า รักขณา ริจฉวี
ช่างโสภี งามวิไร กระไรนั่น
ทั้งองค์เอว อ่อนช้อย จ้อยจำนรร
นางสวรรค์ ช่างอำไพ ใจวารี

ทั้งเพลงผ้า วิหคไพร ไฉไรนัก
ช่างน่ารัก งามกระไร ไฉนนี่
ทั้งฤทธิ์เดช แก้วกล้า ซ่านฤดี
งามโสภี ให้กระหวั่น กระสันจอง

อยากจะได้ ทั้งคู่ไว้ แนบชมชิด
อยากสนิท แนบใน ใจทั้งสอง
คนหนึ่งซ้าย คนหนึ่งขวา น่าลำพอง
จะครอบครอง ทั้งใจร่าง สำราญใจ

ทั้งยอดชาย มารดินหญ้า ก็ลาขาด
ถูกพิฆาต เข่นฆ่า ถึงอาสัญ
ต้องล้มหาย ชีพตาย วายชีวัน
นางสวรรค์ ทั้งสองฆ่า น่าเปรมปรีย์

ที่ติดอยู่ คือมนุษย์ สุดโง่เขลา
โรมิโอ ที่โง่เง่า แต่เรืองศรี
เพราะมีดาบ เทพเทวา บารมี
สามารถกรี ฑาทัพย์เทพ เทวาลัย

อีกทั้งสอง เทวี งามวิราศ
ก็ไม่อาจ ประมาทได้ ใจหวั่นไหว
หากทั้งสาม รวมกัน อาจบัลลัย
กระนั้นไซร้ ร่ายพระเวท เสกใจมาร

ให้สะท้าน โลกา เวหาหาว
 ก็ถึงคราว ทั้งสามโลก ต้องโศรกสาร
ด้วยฤทธิ์เดช แห่งพระเวท พญามาร
เกิดเป็นด่าน กำแพงกั้น สะท้านเพลิง

กักขังหมู่ ดวงวิญญาณ ทั้งมารเทพ
ด้วยพระเวท ตรึงไว้ ให้เถลิง
แล้วใช้ไฟ บัลลัยกัลย์ อัคคีเพลง
ให้เถลิง ชาติใหม่ กลายเป็นมาร

อยู่ภายใต้ เบื้องบาทา บารมี
มารวารี ด้วยฤทธิ์ที ที่อาจหาญ
ยันต์พระกาฬ สกตไว้ ดวงใจมาร
ไม่อาจหาญ ยอมเป็นทาษ ดาษรดา

แล้วจึงสั่ง มารยอดชาย มารดินหญ้า
อสุรา จงนำทัพ ไปหนุนหนา
ไปช่วยมาร รักต่อกร เทพเทวา
อย่าให้ฝ่า ด่านมาได้ ทุกครั้งคราว

แล้วจึงหมาย มอบให้ ร่ายพระเวช
วิชาเดช ทานตะวัน กระดูกขาว
ใช้สูบเชื้อ ลมปราณเทพ เข้าตัวเรา
เพิมพลัง อำนาจเจ้า เหล่ามวลมาร

เจ้าจงฆ่า หมู่มนุษย์ เทพระยำ
แต่อย่าก่ำ กลายนาง สองสนาน
จงละไว้ อย่าได้ฆ่า เมื่อถึงกาล
เหล่าหมู่ผลาน ทำลายล้าง ให้วอดวาย

เมื่อสั่งการ จบเสร้จ สำเร็จสิ้น
ทุรศิล จอมมาร ก็จางหาย
กลายเป็นสูญ ในฉับพลัน อันทันใด
หมู่ทัพใหญ่ จอมมาร  ก็จางเลือน

ไปปรากฏ อยู่ที่ลาน การต่อสู้
ร่วมเป็นหมู่ กับมารรัก ดั่งเสมือน
เป็นเพื่อนรัก ไม่เคยพาก จากกันเยือน
รวมผองเพื่อน นำทัพมาร ผลาญเทวัญ

เวลา...วารี...ชีวี...รำพัน

ฟังวาจา ลําพอง ของมารนี้
ในฤดี เดือดดาล พาลสงสัย
ว่ามารร้าย ตนนี้ คิดยังไง
หวังครองใจ เพลงผ้า มาเชยชม

ส่วนอีกนาง นามนั้น วิหคไพร
ก็คงไม่ ยินยอม พร้อมสุขสม
สิ่งที่มาร อ่านคิด จิตโสมม
เป็นเพียงลม รําเพย พัดเลยไป

ถูกหนึ่งข้อ มารเอ๋ย ที่เอ่ยมา
หากเพลงผ้า Romeo วิหคไพร
รวมผนึก กําลัง เข้าขับไส
เจ้าจะไม่ ได้เงื้อ แม้ศาสตรา

หากคิดได้ จงหยุด ละเรื่องชั่ว
แล้วกลับตัว กลับใจ ใหม่เถิดหนา
มาสร้างบุญ เสริมศรี มีเมตตา
ต่อชีวา ของเจ้า ให้ยืนยง

นี่คือสาส์น ส่งไป ใส่มือมาร
เป็นโองการ ตักเตือน ต่อประสงค์
หากยังดื้อ ดึงดัน ฝันก็คง
มาจบลง สิ้นเผ่า สูญเหล่ามาร


ขออภัยเรื่องภาษาด้วยค่ะ

[กวีพิจิก]

Romeo โอ้เด็กน้อย ด้อยอำนาจ
เจ้ามิอาจ ต้านมนตรา ของข้าได้
เพียงแค่ก้าว ผ่านประตู ต้องหลับไหล
คิดยังไง ใช้กำลัง เข้าต่อตี

จะใช้ดาบ ขึ้นสนิม เข้าทิ่มแทง
ช่างกำแหง เสียจริงจริง เจ้าเด็กนี่
คิดหรือว่า พลังเจ้า เพียงเท่านี้
จะต่อตี ฟาดฟันข้า ให้บรรลัย

ต่อให้เจ้า มีเพลงผ้า บารมีแกร่ง
มิต้านแรง มนต์นิทรา ของข้าได้
มีพลัง คชสาร แล้วเป็นไง
มนต์ข้าไซร้ ให้หลับได้ แม้แต่ยุง

แล้วเช่นนี้ เจ้าจะมี วิธีไหน
ฆ่าข้าได้ ไม่มีตาย อย่าหมายมุ่ง
ต่อให้หอบ เหล่าเทพมา เป็นกระบุง
มนต์คละคลุ้ง อยู่ในด่าน มิผ่านได้        (อิอิ สระอุงยังลงได้น้อเรา)

แต่กว่าเจ้า จะได้มา ถึงข้านี้
ก็ยังมี อีกหนึ่งมาร ต้านเจ้าไว้
เขาเพิ่งตื่น ฟื้นขึ้นมา มารยอดชาย
สะกดใจ ของเจ้าไว้ ให้เป็นมาร

[เพลงผ้า]

สุริยะ พลันดับ ปรับเปลี่ยนสี
จากไฟที่ ร้อนแรง เป็นแสงทอง
อัศจรรย์ บรรเจิด เกิดรอบสอง
จันทร์สนอง ทรงกรด ผิดเพลา

ทั้งลิงข้าง ช้างม้า พากันร้อง
นกกาจ้อง ตีปีก หลีกทางฟ้า
มหาสมุทร ปั่นป่วน ม้วนเกลียวหนา
แม้พยา ราชสีห์ ยังหนีจร

ละลิ่วฟ้า เมืองแมน ดาวดึงส์
เสด็จถึง กลางหาว เดือนดาวว่อน
ทรงถนิม พิมพา ศิราภรณ์
ทั้งสีกร ตรี-คฑา แลจักร์-สังข์

ในบัดนี้ เสด็จลง องค์อัมริณทร์
มาถึงถิ่น แดนพาล มารโอหัง
แล้วชี้หน้า เกรี้ยวกราด ตวาดดัง
จะสอนสั่ง มารชั่ว ทุกตัวตน

หนึ่งกรชี้ ที่ร่าง Romeo
เจ้าจงโผ คืนกลับ ในบัดดล
เอราวัณ ฟังเรา เข้าไปค้น
แล้วคลายมนต์ มืดดํา นําหลินมา


ทั้งสี่พักตร์ ขมรึง ถึงอํานาจ
ตรัสประกาศ ออกไป ให้รู้ว่า
เราจักถอน มนต์สาป อวิชา
ส่วนเข่นฆ่า พวกเจ้า เรามิหมาย

หากแม้นว่า ผู้ใด ได้ต้องมนต์
จักหลุดพ้น ทั้งปวง บ่วงสลาย
สุรเสียง สิ้นลง ทุกอย่างคลาย
มนต์มารร้าย หายวับ ดับเร็วพลัน

มาบัดนี้ เราจัก ต้องคืนสรวง
กลับสู่ห้วง แดนฟ้า ถิ่นสวรรค์
จึงบรรชา คชสาร เอราวัณ
เหาะเหิรพลัน ลับองค์ อัมริณทร์



หมายเหตุ..องค์อัมริณทร์เสด็จมาตามคําเชิญของ เพลงผ้า
เพื่อมาถอนมนต์ดําของเหล่ามารเท่านั้น
ส่วนเรื่อง มนุษย์ กับ มารจะสู้กันอย่างไรต่อไป พระองค์ไม่ยุ่ง

[กวีพเนจร]

เจ้าบังอาจ ใช้วิชา มารบังจิต
ให้ข้าคิด อกุศล ที่หมองไหม้
ให้ระลึก ถึงสิ่งชั่ว เคยทำไว้
ข้าจะได้ เป็นสมุน อสุรา

ข้าขอบอก มารยอดชาย ที่ฟื้นคืน
อย่าไปฝืน ให้ข้าคิด ไปเลยหนา
เรื่องอดีต ที่ข้าทำ ที่ผ่านมา
ปล่อยเวลา ให้มัน ได้ผ่านไป

สิ่งชั่วเดียว ที่ยังอยู่ ในจิตข้า
ที่ผ่านมา ที่ทำ ข้าคิดได้
คือเสียนาง ที่ข้ารัก ถูกจับไป
เทวาได้ ทำให้ข้า บุกแดนฟ้า

นั่นแหล่ะคือ ความชั่วเดียว ที่ข้ามี
ชีวิตนี้ ข้าเคยผิด แค่นี้หนา
แต่อย่าให้ ข้าได้คิด อีกสักครา
ข้ากลัวว่า พวกเจ้า จะบรรลัยย์



[ไฟล์แนบถูกลบโดยผู้ดำเนินการ]

[กวีพเนจร]

ทั้งมารรัก มารยอดชาย ทำโอหัง
แถมเจ้ายัง ใช้วาจา เข้าดูหมิ่น
คิดสะกด กายใจข้า ให้สูญสิ้น
กะดับดิ้น ชีวิต ของข้านี้

เพราะมนตรา มารรัก ทำข้าง่วง
เจ้าคิดควง ดาบมาร ไม่รอรี
จะฆ่าข้า ด้วยดาบ อเวจี
ให้ตายที่ แดนมาร อสุรา

ก่อนจะตาย เหมือนเห็น วิปโยค
ฟ้าดินโบก เปลี่ยนสีไป ดูหรรษา
หรือว่าข้า จะต้องตาย ในไม่ช้า
ทำให้ข้า เข้าภวังค์ ก่อนสิ้นใจ

แล้วก็พลัน ฟื้นคืน สู่สติ
เมื่อกี้นิ เป็นอะไร ข้าสงสัย
ข้ารู้สึก กำลัง จะตายไป
แล้วทำไม กลับฟื้น คืนอีกครา

พี่เพลงผ้า กล่าววาจา ถ้อยแถลง
เพื่อชี้แจง เหตุการณ์ เรื่อยมาว่า
พี่ได้เชิญ องค์อัมรินทร์ แห่งชั้นฟ้า
ปัดมนตรา เหล่ามาร ให้สิ้นไป

เอาละสิ เหล่ามาร ก็หมดฤทธิ์
นี่แหล่ะสิทธิ์ การรบ ของข้าได้
แล้วหยิบดาบ แห่งฟ้า ทะยานไป
พร้อมกับใช้ พลังเทพ แห่งศัตรา

เร่งกำลัง เพลงดาบ ให้สูงสุด
ใครจะหยุด เพลงดาบ ที่ปล่อยฆ่า
เพลงดาบฟ้า สยบ สามโลกา
มีฤทธา มากล้น เกินทวี

แม้เหล่ามาร จะมาก กว่าฝูงมด
อย่าสบถ ไปมาก เดี๋ยวเป็นผี
มีคนมาก แล้วไง อสุรี
เดี๋ยวก็ซี้ ม่องเท่ง เป็นธุลี

ฟาดดาบเดียว มารตาย ไปทั้งแถว
ไม่เห็นแวว ใครรอด สักตนนี่
ลองฟาดอีก สักสอง สามสี่ที
มารที่มี หายวับ ไปกว่าครึ่ง

[ไฟล์แนบถูกลบโดยผู้ดำเนินการ]

[ยอดชาย]

Romeo เด็กน้อยไร้ ประสบการณ์
พญามาร อย่างข้า มิสงสัย
เจ้าอ่อนหัด ทั้งร่างกาย และจิตใจ
มนต์สะกด ที่ทำไว้ เข้าสิงตัว

เจ้ากับข้า สู้กัน ถึงสามครั้ง
แต่เจ้ายัง ต้องมนต์ หลงเมามัว
ลืมใช่ไหม ดาบฟ้า ข้าไม่กลัว
เขตอาคม ความชั่ว มารครอบครอง

ดาบแห่งฟ้า กับข้า ใช้ไม่ได้
ความมืดมิด ปิดแสงไว้ ไร้ผยอง
เห็นแกว่งดาบ ไปมา ไม่ไตร่ตรอง
คำรบสอง เจ้าต้องมนต์ ข้าอีกที

ในบัดนั้น ข้าสิงใจ จิตสำนึก
ความรู้สึก เลือนลางหาย คล้ายเป็นผี
เหมือนตกสู่ เหวลึก อเวจี
ไร้วิธี ต่อกร เวทย์มนต์มาร

ในเงิ่อนไข ท้ายที่สุด ที่วางไว้
Romeo เจ้าจงได้ ตอบข่าวสาร
มีสองข้อ ให้เลือกจาก พญามาร
รอดไม่รอด อยู่ที่การ ตัดสินใจ

สามอนงค์ ที่เจ้า นั้นใฝ่หา
อยู่เบื้องหน้า ของเจ้า เข้าใจใหม
หากอยากได้ สามนาง คืนกลับไป
เจ้าจงได้ ตัดสินใจ ตอบข้ามา

หากเจ้าสู้ กับข้า ในที่นี้
โอกาสที่ เจ้าจะดับ ด้วยมือข้า
จากพระเวทย์ เสกสรร มารกามา
ไร้วิญญา ต่อกร จะสูญไป

หากชนะ เจ้ายังคง ต้องฟันฝ่า
ทางเบื้องหน้า มารยังขวาง ทางเอาไว้
หรือตัวเจ้า จะยินดี รับนางไป
โดยไม่มี เงื่อนไข ใดใดเลย

เจ้าจงคิด ไตร่ตรอง ให้ถ้วนถี่
มารยอดชาย นั้นมีนัย ไม่เฉลย
หากเลือกผิด ชีวิต จะจบเลย
อย่าทำเฉย สามบทกลอน ตอบข้ามา

..........................................................
ตอบให้ดี Romeo

[เพลงผ้า]

เพลงผ้ายืน สง่า หน้าเหล่ามาร
สิ้นโองการ อัมริณทร์ ก็สิ้นเจ้า
Romeo ก็ฟื้น ยืนอย่างเก่า
อีกทั้งเงา หลิมตื่น ฟื้นอีกคน

ด้วยฤทธิ์ฤา ของเจ้า เท่าหางอึง
แม้เพียงครึ่ง กระบวน ด่วนอับจน
ไปปลุกมาร ผ่านเวทย์ เปรตร้อยตน
ก็ไม่พ้น กลับกลาย มาตายฟรี

มารยอดชาย เสียดาย ที่จมปลัก
เกิดจากรัก เรรวน ป่วนฤดี
ปล่อยให้มาร ผลาญใจ ไร้ศักดิ์ศรี
เข้าราวี ชี้ขาด ประมาทเรา

ช่างน่าขัน ยิ่งนัก เจ้ามาร เอ๋ย
ไม่รู้เลย มนต์ดับ กลับบ้านเก่า
ลองหันมอง ห้องหับ ลับแม้เงา
มีเพียงเจ้า เท่านั้น ที่ฝันค้าง

นับแต่นี้ สืบไป ไร้ปราณี
เข้าต่อตี ผีร้าย ทําลายร้าง
รวมพลัง ตั้งมั่น ฟันทุกทาง
ให้กระจ่าง แจ้งใจ ในฝีมือ

มารยอดชาย จงฟัง ตั้งใจคิด
ว่าด้วยฤทธิ์ มนต์ดํา เจ้าน่ะหรือ
ถูกกําหราบ ปราบลง จนสิ้นชื่อ
นั่นก็คือ องค์อินทร์ ถิ่นสวรรค์

เจ้ามีตา หาใช่ จะมีแวว
หรือบอดแล้ว ใช่ไหม จึงใฝ่ฝัน
ด้วยบัดนี้ มนต์ดํา ขาดสะบั้น
จะโรมรัน นั้นได้ แค่ต่อกร

[ยอดชาย]

ชะหนอยแนะ เด็กน้อย ช่างโอหัง
พอได้ฟัง ข้าหัว เราะงอหาย
บังอาจมา สามหาว มารยอดชาย
ดูคล้ายคล้าย ชะตาเจ้า จะขาดลง

อัมริณทร์ ทำลาย แค่แดนเวทย์
แต่ฤทธิ์เดช ข้าใช่หาย ตามประสงค์
เวทย์มนต์ดำ นิมิตรมาร คำสาบตรง
ก็ยังคง อยู่กับข้า อยู่เหมือนเดิม

เพลงผ้าเอ๋ย มายืน ต่อหน้าข้า
ดูเหมือนว่า ใจเจ้า ช่างหึกเหิม
แต่รู้ไหม มารตนนี้ จะต่อเติม
จะไปเพิ่ม มนต์ดำ ในแรงใจ

จะไปดับ แสงสว่าง ในใจจิตร
จะนิมิตร ให้เห็น สิ้นสงสัย
ว่าตัวเจ้า หลงเมามัว เรื่องอะไร
ว่าแล้วไซร์ มารยอดชาย จึงร่ายมนต์

มารยอดชาย เข้าใน ใจเพลงผ้า
ร่ายมนต์สร้าง ชะตา ที่หมองหม่น
จากจิตใจ ส่วนลึก ที่อับจน
ยากที่คน อย่างเจ้า จะต้านทาน

เรื่องที่เก็บ กดไว้ ในก่อนเก่า
จะถูกเรา คุดคุ้ย มาประหาร
ทำให้เจ้า จิตใจ แตกร้าวราญ
แรงจะคลาน ยืนเดิน ยังไม่มี

เจ้าเด็กน้อย เพลงผ้า จำเอาไว้
เวทย์มารเรา ส่งตรงใจ ในทุกที่
อวิชา ทั้งหลาย ในโลกี่ย์
มารตนนี้ ชำนาญ อย่าละเลย

[เพลงผ้า]

Romeo โอ้เด็กน้อย ด้อยอำนาจ
เจ้ามิอาจ ต้านมนตรา ของข้าได้
เพียงแค่ก้าว ผ่านประตู ต้องหลับไหล
คิดยังไง ใช้กำลัง เข้าต่อตี

จะใช้ดาบ ขึ้นสนิม เข้าทิ่มแทง
ช่างกำแหง เสียจริงจริง เจ้าเด็กนี่
คิดหรือว่า พลังเจ้า เพียงเท่านี้
จะต่อตี ฟาดฟันข้า ให้บรรลัย

ต่อให้เจ้า มีเพลงผ้า บารมีแกร่ง
มิต้านแรง มนต์นิทรา ของข้าได้
มีพลัง คชสาร แล้วเป็นไง
มนต์ข้าไซร้ ให้หลับได้ แม้แต่ยุง

แล้วเช่นนี้ เจ้าจะมี วิธีไหน
ฆ่าข้าได้ ไม่มีตาย อย่าหมายมุ่ง
ต่อให้หอบ เหล่าเทพมา เป็นกระบุง
มนต์คละคลุ้ง อยู่ในด่าน มิผ่านได้        (อิอิ สระอุงยังลงได้น้อเรา)

แต่กว่าเจ้า จะได้มา ถึงข้านี้
ก็ยังมี อีกหนึ่งมาร ต้านเจ้าไว้
เขาเพิ่งตื่น ฟื้นขึ้นมา มารยอดชาย
สะกดใจ ของเจ้าไว้ ให้เป็นมาร

ทัพประชิด ติดหน้า ประตูเจ้า
ก็คือเรา เพลงผ้า ผู้อาจหาญ
มาตอบคํา ถามเก่า เจ้าเมื่อวาน
ว่าคชสาร พลัง เป็นเยี่ยงใด

หรือมารRak จักหาย กลายเป็นยุง
ที่คุยฟุ้ง เฟื่องฟู อยู่ที่ไหน
ช่วยสําแดง แรงรบ หน่อยประไร
ขอดูไว้ ชื่นชม เป็นขวัญตา

จึงบรรชา เหล่ากล้า อันเกรียงไกร
กระทุ้งไป ประตู ดูซิว่า
จะทนได้ อีกสัก กี่เพลา
ด้วยศักดา ของเรา เข้าประจัญ

หากจะคิด ติดปีก หลีกหลบหนี
ขอบอกที ฟังเรา เจ้าอย่าฝัน
ถึงบุกนํ้า ลุยไฟ ไม่หวาดหวั่น
จะตามหั่น ตอบแทน ขอสัญญา

หรือถ้าคิด สักนิด จะกลับตัว
ล้างมารชั่ว มัวเมา เราเมตตา
และจะคอย ปกป้อง จ้องรักษา
ให้ชีวา ของเจ้า ยังอยู่ยืน

ทั้งเทพมาร มนุษย์ ต่างก็รู้
ไม่มีผู้ ใดนี้ ที่จะฝืน
กฎแห่งกรรม ทําไว้ สนองคืน 
อย่าเริงรื่น มารร้าย ทําลายตน

ว่าอย่างไร กลับใจ ได้หรือยัง
หากได้ฟัง ยั้งคิด จิตกุศล
ปาฎิหารย์ ศรัทธา มาบัดดล
จะหลุดพ้น จากมาร ที่ผลาญใจ




ขออภัยหากมีภาษาที่หนักไปบ้าง

[กวีพเนจร]

ข้าสู้แน่ เจ้ามาร อย่าได้คิด
แม้ว่าจิต จะถูกเจ้า ใช้มนต์เล่ห์
แม้ร่างกาย จะไร้แรง เดินโซเซ
เข้ามาเซ่ เจ้ามาร จงออกมา

แม้จะตาย ก็ขอตาย ให้ความรัก
โลกประจักษ์ ความจริงใจ ที่ข้าว่า
ข้ารักนาง ทั้งสาม ดั่งชีวา
แม้ว่าข้า ต้องลาลับ จากโลกไป

นี่แหล่ะหนา คือคำตอบ ของตัวข้า
เจ้ามารหนา ไร้รัก สุดหมองไหม้
ข้ามีรัก เลยต่าง จากเจ้าไง
เจ้าจึงได้ อิจฉา ท้าต่อยตี

[ไฟล์แนบถูกลบโดยผู้ดำเนินการ]

[กวีพเนจร]

ขอขอบคุณ ท่านพี่มาก พี่เพลงผ้า
อุตส่าห์มา ช่วยต่อกร กับข้านี้
แต่มิอยาก ให้มันเป็น มลทินพี่
กับมารที่ มิรู้ตัว ต้องสิ้นใจ

แค่มนตรา มันหาย ก็ซึ้งใจ
พี่เพลงได้ ช่วยข้า เมตตาใส
พี่จงดู มารตนนี้ มลายไป
ด้วยข้าใช้ เพลงดาบ ฝ่าไพรี

จงมาสู้ กับข้า เจ้ามารร้าย
มารยอดชาย เหิมเกริม ถึงเพลงพี่
ท่านเป็นถึง ยอดหญิง ในฟ้านี้
เจ้ายังกล้า ต่อตี ช่างไม่เจียม

จงมาสู้ กับข้า มิจำต้อง
มาประลอง กับพี่ข้า เจ้าช่างเหี้ยม
เจ้านั่นแหล่ะ มารร้าย จงตั้งเตรียม
ข้าจะเสี้ยม สอนเจ้า ให้ถึงใจ

ตวัดดาบ แห่งฟ้า แล้วฟาดออก
มารจนตรอก ติดมุม มิสู้ได้
ฟาดอีกที ดาบแห่งมาร ก็หักไป
แล้วจึงได้ ปักดาบลง ตรงใจมาร

ตายซะเถอะ มารยอดชาย ผู้ช้ำรัก
เจ้าเจ็บหนัก มามากแล้ว จนอวสาน
จงไปเกิด ในชาติหน้า อนาคตกาล
แล้วจะพาน พบเนื้อคู่ ที่แท้จริง


[ไฟล์แนบถูกลบโดยผู้ดำเนินการ]

[กวีพิจิก]

ทับประชิด ติดตรง ประตูหน้า
เจ้าเพลงผ้า ช่างกล้า มาถึงที่
อย่ามากล่อม ข้าให้ เป็นคนดี
ให้ชาตินี้ ชาติไหน ไม่มีทาง

เพราะว่าข้า ช้ำนัก กับรักแท้
แสนย่ำแย่ แน่นัก รักอ้างว้าง
ถูกหญิงรัก หักใจ ไม่ร่วมทาง
รักเลือนลาง เจ็บแค้น แน่นในใจ

ด้วยเหตุนี้ กลับกลาย ในบัดดล
จากเป็นคน พ้นพาน เป็นมารไซร้
ฆ่าใครที่ มีรัก จักสิ้นไป
ฆ่ามันให้ ตายไป จากใจรัก

ไม่ต้องมา พูดพร่ำ ทำเพลงหรอก
ข้าจะออก ไปสู้ ให้รู้จัก
ใครเขาว่า เพลงผ้า ช่างเก่งนัก
ขอดูสัก คราครั้ง ไม่ยั้งมือ

แม้เจ้าอัญ- เชิญองค์ อมรินทร์
มาลบสิ้น มนตรา ข้านะหรือ
มนต์ของข้า แกร่งกล้า เพราะฝึกปรือ
แค่นี้หรือ จะล้าง พลังมนต์

ข้าจะใช้ มนต์ร้าย ในใจนี้
พล่าชีวี ของเจ้า ให้หลุดพ้น
จากนางฟ้า กลับมา กลายเป็นคน
แล้วจะค้น ควักใจ ของเจ้ามา

พอเจ้าสิ้น ดิ้นดับ ลับลาโลก
จะได้โยก มนต์ร้าย ให้ไปฆ่า
Romeo โง่เขลา เบาปัญญา
ให้มันอา- สัญสิ้น ดิ้นตายตาม

[กวีพเนจร]

เห็นเหตุการณ์ มารรัก ช่างโอหัง
นี่เจ้ายัง จะฆ่า พี่เพลงผ้า
จึงดึงดาบ ที่ปักอยู่ ตรงอุรา
มารนามว่า ยอดชาย ใกล้สิ้นใจ

แล้วจึงพุ่ง ไปพร้อม กับดาบฟ้า
เทพศัตรา เทพนักรบ ที่ข้าได้
อิทธิฤทธิ์ มากเหลือ เหนืออื่นใด
อาวุธไร ในโลก นั้นมิมี

กระโดดถีบ มารรัก เข้าเต็มหน้า
เป็นยังไง บาทา ของข้านี้
เห็นลอยล่อง ตามแรงส่ง ไปอีกที่
มารปากดี รสชาตบาท เป็นอย่างไร

หันกลับไป เห็นยอดชาย ยังลุกยืน
มารแกฝืน หรือว่า มนตราไซร้
แล้วหันพุ่ง ปลายดาบ กลับแทนไป
แกจะเอา ยังไง เจ้ายอดชาย

เห็นมารดิน รวมห้าด่าน ช่วยด่านหก
เป็นนรก เขตขวาง ทางมุ่งหมาย
ตายก็ยาก มารอะไร ช่างเหลือร้าย
มารเดียวดาย กลายเป็นมาร จากเทวา

แค่ห้าด่าน ผ่านมา ใช่ไม่รู้
อย่ามาขู่ ข้าให้ ถอยกลับหนา
ข้าจะใช้ เพลงดาบ แห่งฟ้าฝ่า
ดูซิว่า ห้าด่านนั้น จะพังลง

[ไฟล์แนบถูกลบโดยผู้ดำเนินการ]

[ยอดชาย]

บทเฉลยคำตอบให้ Romeo
...........................................
Romeo เด้กน้อย ผู้โง่เขลา
เจ้าตอบเรา ทำให้ข้า ได้มองเห็น
สิ่งที่อยู่ ในใจ ที่เจ้าเป็น
ข้าใจเย็น พร้อมเฉลย อวิชา

ในคำถาม ว่าจะสู้ หรือจะถอย
ถ้าเจ้าถอย จงคอยรับ ตามประสา
จะแสดง ให้เห็น ซึ่งปัญญา
ว่าเหมือนลา ตั้วหนึ่ง โง่สิ้นดี

สามอนงค์ ที่เจ้า จะได้กลับ
จะได้รับ แต่ร่าง ไร้ชีวี
เพราะจิตใจ สามสาว ผู้อารีย์
จะถูกมาร ตนนี้ เข้าครอบครอง

แต่ตอนี้ เจ้าตอบ ว่าจะสู้
จะยื่นอยู่ เพื่อสังหาร มารทั้งสอง
ก็ยังดี ที่เจ้า คิดไตร่ตรอง
จึงคู่ควร ประลอง ด้วยวิชา

ว่าแล้วพลัน มารยอดชาย สลายจิต
จากสำนึก ความคิด ริษยา
ดูให้ดี Romeo มนต์มายา
อวิชา สุดยอดข้า ระวังตัว

[กวีพเนจร]

เข้ามาเลย มารยอดชาย อย่าได้ช้า
เก็บมนตรา ขี้ประติ๋ว น่าปวดหัว
ถ้าเจ้าเล่น เวทมนตร์ เพราะเจ้ากลัว
เจ้าไม่ชัวร์ ในฝีมือ หรือมารา

ดาบต่อดาบ หมัดต่อหมัด ซัดให้กลิ้ง
จับทิ้งดิ่ง หัวปัก ตะบันหน้า
เตะเข้าให้ ก้านคอ เต็มบาทา
แล้วดาบฟ้า ฟาดฟัน ให้บรรลัย

แล้วก็ฉวย ปืนแม็กนั่ม ที่ลูกหมด
ที่เก็บกด มานาน ไปเข้าใส่
โดนหัวมาร ยอดชาย เข้าแล้วไง
โลหิตไหล อาบท่วม นองใบหน้า

เป็นอย่างไร เจ้ามาร เห็นหรือยัง
พอจริงจัง เจ้าก้อสู้ มิได้หนา
เจ้านั้นเก่ง แต่ใช้ มนต์มายา
เล่นคาถา เข้าสู้ ไร้ปัญญา

หยิบขึ้นมา ดาบมาร ที่ทำหล่น
เจ้าต้องทน อีกนาน อย่าได้ช้า
ถ้าเจ้าเก่ง เจ้าก็บุก พุ่งเข้ามา
เพราะดาบฟ้า ข้ากระหาย การฆ่าฟัน

[ไฟล์แนบถูกลบโดยผู้ดำเนินการ]